Ιδιοτελείς και ανίκανοι, απαξιώνουν χρόνο με το χρόνο το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας

Ξεκίνησε σήμερα με περισσότερα προβλήματα από ποτέ το 31ο Φεστιβάλ Ελληνικών / 14ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας. Είναι η δεύτερη χρονιά φέτος, μετά την πώληση του κινηματογράφου Αστέρια τον Γενάρη του 2007, που το διεθνές κατά τα άλλα Φεστιβαλ, θα λάβει χώρα σε δύο αίθουσες περίπου τριακοσίων θεατών εκάστη. Η μία είναι ο ανακαινισμένος κινηματογράφος "Ολύμπια" και η άλλη είναι η αίθουσα συναυλιών του Δημοτικού Ωδείου της Δράμας.
Είναι εγκληματική η αμέλεια που έχουν επιδείξει οι διοικούντες το Δήμο Δράμας, βασικός μέτοχος του Φεστιβάλ, καθώς το Φεστιβάλ έχει κλείσει τα τριάντα του χρόνια από πέρσι και οι υποδομές του είναι σε χειρότερο σημείο από ότι όταν πρωτοξεκίνησε με το μεράκι των ανθρώπων της Κινηματογραφικής Λέσχης Δράμας - που σήμερα δεν υπάρχει - και πενιχρά μέσα για να καθιερωθεί στη συνείδηση των μικρομηκάδων, ως θεσμός.
Κι αν ακόμα θεωρηθεί ότι η τύχη του Κινηματογράφου Αστέρια - βασική αίθουσα τα πρώτα 29 χρόνια του θεσμού - ήταν στα χέρια του ιδιοκτήτη του κτιρίου όπου στεγάζονταν, τι μπορεί να υποθέσει κανείς για την ιδιοτέλεια και την πελατειακή εκμετάλλευση του Φεστιβαλ από την σημερινή δημοτική αρχή της Δράμας.
Από τον πρώην Δήμαρχο, νυν υπουργό Μακεδονίας - Θράκης κ. Μαργαρίτη Τζίμα, μέχρι τον διαδοχο του τον ανεκδιήγητο κ. Θωμά Μαργαρίτη, το Φεστιβάλ αποτελούσε ένα καλό πολιτισμικό άλλοθι παρά μια ευκαιρία για την ανάδειξη ενός αποκεντρωμένου θεσμού σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Ήταν το πρώτο πεδίο άσκησης της πολιτικής του μαζικών διορισμών από το παράθυρο και χωρίς κανέναν έλεγχο. Ακολούθησε η Δ.Ε.Υ.Α.Δ. - η "οικογενειοκρατική" δημοτική επιχείρηση και μετά η ΔΕΚΠΟΤΑ και η νέα αμαρτωλή και χρεωμένη ΔΕΝΑΔ μαζί με τον Μουσικό Οργανισμό.
Το θέμα των οικονομικών του Δήμου Δράμας δεν αφορά βέβαια άλλους από τους δραμινούς και τις δραμινές, όπως αυτούς αφορά και το όργιο των προσλήψεων συζύγων, νυφών και κουμπάρων ή θείων σε δημοτικές επιχειρήσεις.
Το Φεστιβάλ, ως βήμα καλλιτεχνικής έκφρασης, αφορά πολύ περισσότερους.
Εκεί λοιπόν είχαμε φέτος, σφαγή στην προκριματική επιτροπή με αποτέλεσμα να προκρίνονται μόνο 19 από τις 32 ταινίες που κατατέθηκαν. Παράλληλα το πρόγραμμα του Φεστιβάλ μειώθηκε κατά μία ημέρα. Εύλογα αναρωτιέται κάποιος αν η μείωση του αριθμού των ταινιών σχετίζεται με τη στενότητα των χώρων προβολών.
Έτσι φτάνουμε στην πονεμένη ιστορία της Καπναποθήκης της οδού Περδίκα, η οποία αγοράστηκε από το Δήμο Δράμας, επί Τζίμα το 2000, για να ανακαινιστεί και να στεγάσει ως πολυχώρος τέχνης το Φεστιβάλ Τανιών Μικρού Μήκους. Ωραία λόγια!
Από τότε μέχρι σήμερα η μοναδική εργασία στο κτίριο είναι η τοποθέτηση πινακίδας που αναφέρει τον ιδιοκτήτη και το ποσό αγοράς του κτιρίου, δηλαδή 110 εκατομμύρια δραχμές.
Χθες ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του Φεστιβάλ και Δήμαρχος Δράμας κ. Θωμάς Μαργαρίτης παραδέχτηκε ότι ο Δήμος δεν μπορεί να σηκώσει το κόστος ανακατασκευής του κτιρίου που υπολογίζεται σε 18 εκατομμύρια ευρώ!
Αυτό κατ' αρχάς σημαίνει ότι το Φεστιβάλ εισέρχεται επισήμως στο τούνελ της αβεβαιότητας για τον ακριβή χρόνο απόκτηση μόνιμης και αξιοπρεπούς στέγης και πολύ περισσότερο σήμερα από ποτέ απειλείται να απαξιωθεί ουσιαστικά λόγω ανεπάρκειας στις υποδομές του!
Το πιο πιθανό σενάριο, μέχρι να προκύψει κάποιο νέο σχέδιο, αν προκύψει κι αυτό, είναι να ανακαινιστεί η Καπναποθήκη με σύμπραξη Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα! Όπως θα κατασκευαστεί το Κολυμβητήριο της Δράμας.
Αλλά ακόμα και οι ιδιώτες δεν φαίνεται να συγκινούνται από τις ...προοπτικές του Φεστιβάλ.
Από το 2000 που αγοράστηκε το κτίριο η Ελλάδα έχει δεχτεί δισεκατομμύρια ευρώ από κοινοτικά πλαίσια στήριξης, αλλά η Καπναποθήκη δεν μπόρεσε από πουθενά να βρει χρηματοδότηση. Κι όχι μόνο αυτό αλλά ποτέ δεν εκπονήθηκε ένα εναλλακτικό σενάριο για τη δημιουργία υποδομής για το Φεστιβάλ, αν κάτι στράβωνε με την Καπναποθήκη.
Το Φεστιβάλ έγινε ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός, που χρεώνεται ολοένα και περισσότερο χρόνο με το χρόνο τη δημοτική επιχείρηση. Μη αναφερθούμε τώρα στα χρέη του Δήμου μας, δεν είναι ώρα...
Τι μας μένει πια; Οι ταινίες. Όσες μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε σαν άνθρωποι, σε κάποια από τις δύο αίθουσες.
Καλό Φεστιβάλ λοιπόν...και ρίξτε κάνα φάσκελο αν τους πετύχετε!