Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο στην ...Πλατεία

Δε φεύγουμε από την Πλατεία, ώσπου να φύγουν αυτοί που μας κλέβουν τη ζωή!

Αρχές Αυγούστου και ο κόσμος είναι στις πλατείες. Παρά την καλοκαιρινή ραστώνη, παρά την κατασυκοφάντηση των ΜΜΕ, παρά τα όποια σχέδια κεντρικής και δημοτικής εξουσίας να πάμε σπίτια μας. Δεν καταλαβαίνουν πως το κίνημα των πλατειών αποτελεί απάντηση στην ανάγκη της κοινωνίας να αμυνθεί. Αυτό που ως τώρα έχει γίνει δεν είναι τίποτα παραπάνω από την αρχή, μια παρακαταθήκη για τους νέους αγώνες που έρχονται. Είχαμε την θέληση, σπάσαμε τον φόβο, αποκτήσαμε αλληλεγγύη.

Η λαϊκή συνέλευση της Πλατείας Ελευθερίας στη Δράμα,

απόφασισε στη συνέλευση της Πέμπτης 28 Ιουλίου τα εξής:

Παραμένουμε καθημερινά για όλο τον Αύγουστο στην Πλατεία Ελευθερίας, όπως έχουμε δεσμευτεί από την πρώτη ημέρα που συναντηθήκαμε. Μέχρι τις 20 Αυγούστου θα είμαστε στην Πλ ατεία από τις 9 μέχρι τις 12 το βράδι, ενημερώνοντας τους συμπολίτες μας και δεχόμενοι τις προτάσεις τους για δράσεις και θέματα συζήτησης. Εκδηλώσεις – συζητήσεις οι οποίες προγραμματίζονταν για το παραπάνω διάστημα, θα ανακοινωθούν σε ημερομηνίες μετά τον δεκαπενταύγουστο.

Η λαϊκή συνέλευση μέχρι τις 20 Αυγούστου θα πραγματοποιείται κάθε Τετάρτη στις 9:30 το βράδυ. Αν παραστεί ανάγκη η συνέλευση μπορεί να συγκλιθεί και σε άλλες ημέρες, μετά από απόφαση των μελών της.

Τις προσεχείς εβδομάδες ομάδα ενημέρωσης θα μοιράσει καλέσματα σε μουσικά φεστιβάλ που θα γίνουν στην ευρύτερη περιοχή της Δράμας, ενώ θα υπάρξουν και παρεμβάσεις στους χώρους διεξαγωγής τους. Ομάδα ενημέρωσης της λαϊκής συνέλευσης της Πλατείας Ελευθερίας, τις προηγούμενες ημέρες επισκέφτηκε το Βώλακα, ενημερώνοντας του κατοίκους και συζητώντας μαζί τους. Οι εξορμήσεις σε δήμους και χωριά της περιφέρειας μας θα συνεχιστούν.

Θα είμαστε στις πλατείες όλης της Ελλάδας για όσο και αν χρειαστεί

Συμπληρώσαμε 68 ημέρες ευρείας πολιτικής κινητοποίησης και αγώνα για την απαλλαγή απ? τα μνημόνια, το χρέος, το ΔΝΤ, για την ανατροπή της ανελεύθερης πολιτειακής δομής που μας αποκλείει απ? τη συμμετοχή στις αποφάσεις καθώς και για την απαγκίστρωση απ? το εκμεταλλευτικό οικονομικό τους σύστημα που μας κλέβει τις ζωές. Μέσα από τις μεγάλες μάχες που ήδη δώσαμε στο πλαίσιο αυτού του πολιτικοκοινωνικού κινήματος των πλατειών για άμεση δημοκρατία κι απαλλαγή από μνημόνια, τρόικα, κυβέρνηση και όλους όσους μας εκμεταλλεύονται συνειδητοποιούμε ότι ο αγώνας μας θα είναι μακρύς. Αυτό συνεπάγεται και το ότι θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από επιμονή, αποφασιστικότητα, εφευρετικότητα , ενότητα, προτάσεις δράσης και διεξόδου και πάνω απ? όλα μαζική κι ενεργό συμμετοχή για να γίνει αποτελεσματικότερος. Είμαστε ακόμα στην αρχή και ο δρόμος δεν υπάρχει, τον φτιάχνουμε περπατώντας τον.

Δεν έχουμε πια άλλη επιλογή. Η ανατροπή όλων αυτών που μας καταπιέζουν και στερούν την ελπίδα μας για μια καλύτερη ζωή είναι μονόδρομος. Το νέο μνημόνιο δεν θα αφήσουμε εμείς να περάσει και δεν θα περάσει. Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε! Εμείς θα είμαστε στις πλατείες όλης της Ελλάδας για όσο και αν χρειαστεί, ανυποχώρητοι στους στόχους μας, αδιαμεσολάβητοι και ειλικρινείς, κάνοντας πράξη την άμεση δημοκρατία. Είμαστε αποφασισμένοι να πετύχουμε.

Ο αγώνας συνεχίζεται, και θα συνεχίζεται μέχρι την τελική νίκη

ΙΣΟΤΗΤΑ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ-ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ

Λαϊκή Συνέλευση Πλατείας Ελευθερίας της Δράμας
Αγανακτισμένοι – Αποφασισμένοι

One World One Revolution

64 ημέρες στην Πλατεία Ελευθερίας στη Δράμα...Αποφασισμένοι πια!

Πάρτε τους δρόμους! Δράμα Πέμπτη 26/5/2011 ώρα 8 :30 μ.μ., Πλατεία Ελευθερίας...Συνεχίζουμε μέχρι να φύγουν!

Είμαι ενθουσιασμένος κι εγώ, δεν το κρύβω, είχα επιφυλάξεις, αλλά είδα πρόσωπα πολλά και κατάλαβα ότι όλοι και όλες ήθελαν να μιλήσουμε, να δούμε τι θα γίνει. Αγανακτισμένοι άνθρωποι, από τις επιλογές της κυβέρνησης του ΔΝΤ και την ύφεση στην οποία βυθίζεται η χώρα με πρώτο τμήμα της που είναι ήδη κάτω από την επιφάνεια του νερού, τον νομό Δράμας. Άνεργοι, νέοι, παιδιά, μανάδες με μικρά παιδιά, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι ήμασταν εκεί στην Πλατεία Ελευθερίας της πόλης. Είπαμε χωρίς σημαίες και σημάδια ιδεολογικής ταυτότητας. Το τηρήσαμε όλοι και όλες, πλην του "κλιμακίου" της φασιστικής δράκας που λερώνει τη σημαία μας και έκανε την εμφάνιση του στις παρυφές της συγκέντρωσης. Ουδείς ασχολήθηκε μαζί τους, ουδείς πρόσεξε πότε εξαφανίστηκαν. Είχαμε γκρίνια για την παρουσία πολιτικών - όλων των πολιτικών - στη συγκέντρωση, είχαμε ένα μεγάλο διάστημα αμηχανίας, αλλά κανείς δεν έφευγε παρά την ησυχία, οι σκέψεις κοχλάζανε...

Κατέβηκα στην Πλατεία έξι παρά είκοσι, κάθησα στο παγκάκι κοντά στο άγαλμα του θειού μου του Άρμεν Κούπτσιου και είδα ότι πέρα από τους καθημερινούς θαμώνες της πλατείας, απέναντι ακριβώς κάτω από μια πέργκολα, ξεκουράζονταν αρχοντικά ο "Λύκος". Σε λιγο ήρθε ο Μιχάλης, δεν τον γνώριζα, συστηθήκαμε και περιμέναμε λίγο πριν τις έξι φάνηκαν οι πρώτοι που έκαναν μπαμ ότι είναι "αγανακτισμένοι". Πως θα με πείτε; Μα κοιτούσαν τους παρευρισκόμενους με βλέμμα διερευνητικό και έπιαναν θέση στα παγκάγια και τις πεζούλες. Γύρω στις εξίμιση ήμασταν συγκεντρωμένοι πάνω από διακόσιοι άνθρωποι και εξακολουθούσαν να έρχονται περισσότεροι. Παρά την απουσία συνθημάτων και μουσικής και το γεγονός ότι η ώρα κόντευε επτά, κανείς δεν είχε τη διάθεση να αποχωρήσει χωρίς να ειπωθεί κάτι, να δούμε τι θα γίνει, πως μπορεί να μετατραπεί η αγανάκτηση σε δύναμη διεκδίκησης και αποτροπής. Η κουβέντα ξεκίνησε με συντονιστή τον Τάσο, ακούστηκαν απόψεις, έγινε κουβέντα για οργανωτικά αλλά και για διάφορα θέματα. Στα οργανωτικά συμφωνήσαμε να μαζευόμαστε κάθε μέρα και να γίνει προσπάθεια να στηθεί κατασκήνωση στην πλατεία. Σήμερα το ραντεβού είναι στις 8 και μισή στην πλατεία Ελευθερίας. Οι we few ανέβαλαν την προβολή στο Υπόγειο για να προβάλλουν το ντοκιμαντέρ "Χρεοκρατία" στο χώρο της Πλατείας. Παρόντες στην Πλατεία, διπλά αγανακτισμένοι οι σπουδαστές του ΤΕΙ Οινολογίας το τμήμα των οποίων θέλει να καταργήσει η κυβέρνηση του ΔΝΤ, οι οποίοι ενημέρωσαν για το συμβαίνει και συγκέντρωσαν υπογραφές υποστήριξης στο αίτημα τους.
Σήμερα θα μιλήσουμε για οργανωτικά, αν θα κάνουμε ομάδες εργασίας, τρόπους για να μαζικοποιηθεί ο αγώνας και να μην έχει ως σημεία αναφοράς μόνο το διαδίκτυο.

Σημείωση προς αποφυγή παρεξηγήσεων με τους συναγωνιστές "αγανακτισμένους: Οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιώ στο παραπάνω κείμενο εκφράζουν προσωπικές μου απόψεις και δεν εκφράζουν παρά μόνο εμένα. Τα λέμε στην Πλατεία!

Πάρτε τους δρόμους! Δράμα Τετάρτη 25/5/2011 ώρα 6μ.μ., Πλατεία Ελευθερίας

Οι αγανακτισμένοι της Δράμας μαζευόμαστε στις 6 μ.μ.
την Τετάρτη 25 Μαϊου στην Πλατεία Ελευθερίας της Δράμας!

"Είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε σαν εσάς: τους ανθρώπους, που ξυπνούν κάθε πρωί για να σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και φίλους. Οι άνθρωποι, που δουλεύουν σκληρά κάθε ημέρα για να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον για τους γύρω τους.
Μερικοί από μας θεωρούνται προοδευτικοί, άλλοι συντηρητικοί. Μερικοί από εμάς πιστεύουν στο Θεό, μερικοί όχι. Μερικοί από εμάς έχουν σαφώς καθορισμένες ιδεολογίες, άλλοι είναι απολιτίκ, αλλά είμαστε όλοι ανήσυχοι και εξοργισμένοι για τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές προοπτικές που βλέπουμε γύρω μας: τη διαφθορά ανάμεσα σε πολιτικούς, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, αφήνοντας μας αβοήθητους, χωρίς φωνή.

Αυτή η κατάσταση έχει γίνει κανονικά, μια καθημερινή ταλαιπωρία, χωρίς ελπίδα. Αλλά αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας, μπορούμε να την αλλάξουμε. Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τα πράγματα, ήρθε η ώρα να οικοδομήσουμε μια καλύτερη κοινωνία μαζί. Ως εκ τούτου,υποστηρίζουμε ότι:

Οι προτεραιότητες για κάθε προηγμένη κοινωνία πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ελευθερία του πολιτισμού, η βιωσιμότητα και η ανάπτυξη, η ευημερία και η ευτυχία των ανθρώπων.

Αυτά είναι αναφαίρετες αξίες που πρέπει να ισχύουν στην κοινωνία μας: το δικαίωμα στη στέγαση, την απασχόληση, τον πολιτισμό, την υγεία, την εκπαίδευση, την πολιτική συμμετοχή, την ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, καθώς και τα δικαιώματα των καταναλωτών για μια υγιή και ευτυχισμένη ζωή.

Η τρέχουσα κατάσταση της κυβέρνησης και του οικονομικού μας συστήματος, δεν φροντίζουν αυτά τα δικαιώματα, και με πολλούς τρόπους αποτελούν εμπόδιο για την πρόοδο της ανθρωπότητας.

Η δημοκρατία ανήκει στο λαό το οποίο σημαίνει ότι η κυβέρνηση αποτελείται από κάθε έναν από εμάς. Ωστόσο, στην Ισπανία, τα περισσότερα μέλη της πολιτικής τάξης δεν μας λαμβάνουν καν υπόψη. Οι πολιτικοί θα πρέπει να μεταφέρουν τη φωνή μας στα θεσμικά όργανα, διευκολύνοντας την πολιτική συμμετοχή των πολιτών μέσω άμεσων καναλιών, κάτι που θα προσφέρει το μεγαλύτερο όφελος για την ευρύτερη κοινωνία. Ο ρόλος τους είναι να πλουτίσουν και να ευημερούν εις βάρος μας, που είμαστε απλοί θεατές της δικτατορίας των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων που έχουν στην κατοχή τους στην εξουσία μέσω του δικομματισμού των PP & PSOE.

Η επιθυμία για η εξουσία και τη συσσώρευση της σε λίγους δημιουργεί ανισότητα, ένταση και αδικία, η οποία οδηγεί στη βία, την οποία εμείς απορρίπτουμε.Το πεπαλαιωμένο και αφύσικο οικονομικό μοντέλο ωθεί την μηχανή της κοινωνίας σε έναν συνεχόμενο κύκλο όπου οι λίγοι πλουτίζουν και οι πολλοί γίνονται φτωχότεροι. μέχρι την κατάρρευση.

Η θέληση και ο σκοπός του ισχύοντος συστήματος είναι η συσσώρευση του χρήματος, όχι όσον αφορά την απόδοση και την ευημερία της κοινωνίας. Σπαταλώντας πόρους, μολύνοντας τον πλανήτη, δημιουργώντας ανεργία και δυσαρεστημένους πολίτες.

Οι πολίτες είναι τα γρανάζια μιας μηχανής σχεδιασμένης για να εμπλουτίσει μια μειοψηφία η οποία δεν αφορά τις ανάγκες μας. Είμαστε ανώνυμοι, αλλά χωρίς εμάς τίποτε από αυτά δεν θα υπήρχε, γιατί εμείς κινούμε τον κόσμο.

Αν ως κοινωνία δεν μάθουμε να εμπιστευόμαστε το μέλλον μας, ζώντας σε μια ανεξέλεγκτη οικονομία η οποία δεν επιστρέφει ποτέ τον παραγόμενο πλούτο στους περισσότερους, δεν θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε τις αδικία απ’ την οποία υποφέρουμε.

Χρειαζόμαστε μία ηθική επανάσταση. Αντί να τοποθετούμε τα χρήματα πάνω τους ανθρώπους, ας τα φέρουμε στην υπηρεσία των ανθρώπων. Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα. Δεν είμαι ένα προϊόν αυτού που αγοράζω ,του λόγου για τον οποίο το αγοράζω, ούτε αυτού από τον οποίο το αγοράζω
Για όλα τα παραπάνω, είμαι εξοργισμένος.
Νομίζω ότι μπορώ να τα αλλάξω.
Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.
Γνωρίζω ότι μαζί μπορούμε .Γνωρίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.

Ξέρω ότι μαζί μπορούμε."

Indignados - Espana 15-5-2011

ΑΡΤ Radio Project Vol. 5: Νύχτες ανοιχτές, μέρες φραγμένες...

Πέρασαν τέσσερις βραδιές με μουσικές που άλλοτε σας άρεσαν ιδιαίτερα, άλλοτε σας παραξένεψαν, αλλά το σίγουρο είναι ότι όσοι βρεθήκαμε στο Υπόγειο είχαμε έναν καλό λόγο. Οι We Few με τη δική μας βοήθεια κάνουν κάθε μέρα ένα βήμα παραπέρα. Στόχος το Υπόγειο ΑΡΤ να γίνεται όλο και πιο φιλικό στους επισκέπτες του.
Το Vol. 5 του ΑΡΤ Radio project δεν υποσχεται κάτι συγκεκριμένο. Μουσική από μια δισκοθήκη που ακόμα δεν μπορεί να υποταχθεί στις διαθέσεις μου. Ελπίζω να τα καταφέρω μέχρι το τέλος του project.

Viva la Primavera! Fuera los "papatsolakos" y el IMF...

Αντέχεις μια "βροχή" ακόμα;...

Παραμιλητό σε υψηλή ένταση...

Με το βλέμμα σου μ' έμαθες να διαλέγω τις νότες και τα λόγια...

"Ξύλινη" Πέμπτη με γεύση από καπνό και μυρωδιά θυμιάματος...

Καλή Ανάσταση!...

"Αχ τη ζωή αγάπησα που πήγα να πεθάνω"...Στο καλό Νικόλα!

Έστριψα ένα τσιγάρο, έβαλα μια επιλογή τραγουδιών σου στο youtube να με συνοδεύει, σήμερα που όσοι λατρέψαμε την παρουσία σου σε συνοδεύσαμε, έστω και νοερά, στο κατευόδιο για το μεγάλο σου ταξίδι και προσπαθώ να σου γράψω, ότι μπορώ να θυμηθώ, για αυτό που σήμαινες, υπήρξες στη ζωή μου...Ακόμα δεν μπορώ να γειώσω το συναίσθημα της απώλειας σου...
Φύσηξε ο βαρδάρης...
Μέρες που η οσμή από τα φουγάρα του Τιτάνα, προσδιόριζε την λευτεριά, αρχές της δεκαετίας του '90. Όσο αγάπησα τη Σαλονίκη, τόσο με έδιωχνε αυτή, μα τα στιχάκια ξορκίζαν πάντα το αρνητικό ισοζύγιο των συναισθημάτων. "Ήλιος λες και τελείωσε ο χειμώνας". Εκεί στην αρχή της Λαγκαδά να τιτιβίζουν τα πουλιά στα δέντρα και να πνίγεται η οχλοβοή των οχημάτων μέσα στο μένος της μελωδίας τους...
Απόψε σιωπηλοί...
Τρία χρόνια μετά, μια νύχτα λιωμένος από μια αγάπη που δεν πρόλαβα να ζήσω όσο και όπως θα ήθελα, καθισμένος σε ένα παγκάκι στην παραλία κοντά στο Μακεδονία Παλλάς, μέσα στα δάκρυα σιγοψιθύριζα "δε θέλω να μαστε, ούτε φίλοι ούτε εχθροί, θέλω να μη θυμάμαι..." και δε θυμόμουν το πρωί αν έκλαιγα ή αν γελούσα εκείνη τη βραδιά, καθώς ανηφόριζα προς τη Β. Όλγας για να πάρω έναν καφέ και μια μπουγάτσα...Οκτώβρης στη Σαλονίκη, σα Γενάρης στην καρδιά κείνα τα χρόνια...
Ένα κι ένα...
Επιστροφή στη Δράμα, ραδιόφωνα και πρωινή ζώνη με ειδήσεις και ροές που ήθελαν ρυθμό, πόσες φορές δεν έντυσα τα πρωινά των ακροατών με αυτό το τραγούδι; Ένα κι ένα κάνουν δύο, λένε στο κουρείο, στο μηχανουργείο, στο ουρανού το θεωρείο...Το ακούγαμε στο Ρεμπέτικο, στις Εσπερίδες, στις νυχτερινές μαζώξεις μας στο πάρκο της Αγίας Βαρβάρας πριν ενσκύψουν τα πλαστικά καθίσματα...Κορμιά φιδίσια και αλλόκοτες φωνές σα προσευχές...
Πότε βούδας, πότε Κούδας...
Να ήταν μόνο που τραγουδούσες για τον Κούδα μας ή ήταν όλο τα παιχνίδι των στίχων του Μανώλη και το ρυθμικό ξεμυάλισμα που εκτόξευε το κέφι μας; Κι αυτό πάντα στο πρόγραμμα, είχαμε την τύχη να έχουμε στη Δράμα, δυο τρία στέκια που μας φιλοξενούσαν χωρίς να κάνουν εκπτώσεις στα ακούσματα, στους ρυμθούς και στα μεράκια μας..."Έχω καταλάβει ήδη, της ζωής μου το παιχνίδι"
Καλημέρα...
Άλλο ένα από τα αγαπημένα της πρωινής ζώνης, σε καιρούς που το όλα μαύρα ήταν επιλογή, το τσιγάρο ο καλύτερος σύντροφος για να ανοίξει το μάτι, μετά από ένα ακόμα ισοπεδωτικό ξενύχτι, είτε σε κάποια μπάρα, είτε στο πιο απίθανο μέρος της πόλης. "Κι αντί να ρίξω μια μπουνιά, χαμογελώ στον ψεύτη"
Στιγμές...
Στα χρόνια της περασμένης δεκαετίας, είχαν αραιώσει οι δισκογραφικες σου παρουσίες. Κι όμως στις μπαλάντες ήτανε που η φωνή σου αναδεικνύονταν σε όλο της το μεγαλείο για να μας τραγουδήσει με στίχους τα πιο απλά νοήματα, να υφάνει εικόνες και μύθους...
Ο μοναχός ο άνθρωπος...
Πόσες φορές ξεροκατάπια το πιοτό ακούγοντας αυτό το τραγούδι. Μια φορά θυμάμαι που το χόρεψα, παραγγελιά για μένα από φίλο....Τίποτα άλλο, τη μοναξιά την έμαθα να τραγουδάει για να μη μένουμε στη σιωπή
Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ...
Τι αγαπώ όμως ρε Νίκο; Τις γκάιντες από το Βώλακα, την οξιά που με γέννησε, τους φίλους και την οικογένεια; Τα χρόνια που δώσαμε για να αλλάξει κάτι και έμειναν ορφανά από τους "παπατσολάκογλου" και τις ορντινάντσες του; Ήσουν ένας από τους ανθρώπους που με κράτησαν Έλληνα, όταν όλα με έδιωχναν...Εσύ και ο Θανάσης, ο Αργύρης, ο άλλος Θανάσης από την άκρη της Ροδόπης, ο Σωκράτης και ακόμα κάποιοι όχι λιγότερο σημαντικοί...
Τελείωσαν τα τραγούδια στη λίστα...
Με αυτό ήθελα να κλείσω. Με την ανυπολόγιστη αξία της παρουσίας μουσικών όπως ο Νίκος Παπάζογλου για τον λεγόμενο "βόρειο" ήχο της Ελλάδας, έτσι τον αντιλαμβανόμουν πάντοτε. Ήχος πιο φυσικός και ανεπιτήδευτος, στίχοι σαν χάρτες ναυαγίων, κρυμμένων θησαυρών και απελπισμένων ξενιτεμών. Το "Αγροτικό" φιλοξένησε πολλά διαφορετικά συναισθηματικά φορτία και τελικά από εκεί από τα συνοικιακά στενά της Τούμπας και λίγο πιο κάτω από τα Πανεπιστήμια και τα άλλα στέκια της Σαλονίκης, βρίσκαμε λόγους και ρυθμούς για να παραμένουμε ντόπιοι μέσα στον ξένο τόπο μας...
Το Νίκο Παπάζογλου τον είχα δει μόνο μία φορά σε συναυλία. Τη δεκαετία του '90 στο προαύλιο του Γυμνασίου Αρρένων, εκεί μπροστά στα σκαλοπάτια, όπου είχαμε βγει φωτογραφία οι απόφοιτοι της τρίτης τάξης του 6ου Γυμνασίου Δράμας του 1986-1987. Με τα τραγούδια, το μπλουτζίν, το μπλε πουκάμισο και το κόκκινο μαντήλι, όπως όλοι και όλες θα τον θυμόμαστε πάντα. Απλός ρυθμικά, ερμηνευτικά αφοπλιστικός και Παπάζογλου.
Από την παραπάνω λίστα, λείπουν πολλά τραγούδια. Όλα σχεδόν όσα ηχογράφησε, αγαπημένα...
Αντί για το δικό μου παράπονο, σας αφήνω με το "παράπονο του χάρου", σε στίχους του Μανώλη Ρασούλη μουσική του Νίκου Ξυδάκη και ερμηνεία των Νίκου Παπάζογλου και Δημήτρη Κοντογιάννη, από την "Εκδίκηση της γυφτιάς":

Κάτσε θάνατε και πες μου
το δικό σου πόνο
Αν αγάπησες ποτέ σου
σ' άφησαν μια νύχτα μόνο

Αχ τη ζωή αγάπησα
που πήγα να πεθάνω
όλο τη κλέβω τη νυχτιά αμάν αμάν
μα την αυγή τη χάνω
όλο την κλέβω τη νυχτιά βρε αμάν αμάν
μα την αυγή τη χάνω

Στείλε χάρε να χαρείς
κάποιον να με πάρει
αγαπήσαμε την ίδια
μα αυτή δεν μας γουστάρει

Έλα Παναγιά μαζί μας

Η λίστα που συνόδευσε το κείμενο μου εδώ

Το σπίτι στην Άμμο (Casa de Areia) - Πέμπτη 14 Απριλίου στο Υπόγειο ΑΡΤ

Η συγκεκριμένη ταινία του Andrucha Waddington είναι ίσως η πιο αδικημένη, από την άποψη της αποδοχής της από το κοινό, από μια σειρά δημιουργίες της νέας γενιάς σκηνοθετών του βραζιλιάνικου κινηματογράφου, από την οποία ξεχωρίζει ο Walther Salles.
Πρόκεται για μια παραγωγή του 2005 η οποία έχει συμπρωταγωνίστριες, όπως και στη ζωή στο ρόλο μάνας - κόρης (στην ταινία και εγγονής) την πρώτη λατίνα ηθοποιό που προτάθηκε για Όσκαρ με ρόλο στα πορτογαλέζικα, την Fernanda Montenegro (1998 για το ρόλο της στην ταινία "Centro do Brazil" του Salles) και τη Fernanda Torres.
Το "Casa de Areia" είναι μια εξαιρετική κινηματογραφική αφήγηση της μάχης για επιβίωση των γυναικών στην πατριαρχική βραζιλιάνικη κοινωνία των αρχών του 20ου αιώνα - περίοδος που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για άλλο ένα σύγχρονο βραζιλιάνικο αριστούργημα το "Abril Despedacado" του Salles - και στην προκειμένη περίπτωση τις απελπισμένης επιθυμίας της Aurea (Fernanda Torres) να φύγει από το μέρος όπου την εξανάγκασε να τον ακολουθήσει ο σύζυγος της Vasco da Sa (Ruy Guerra) για οικονομικούς λόγους, ταξίδι στο οποίο την ακολούθησε και η μητέρα της Dona Maria (Fernanda Montenegro). Η Aurea αφού υποκύπτει στη συζυγική απαίτηση να μείνει σtις αχανείς αμμώδεις εκτάσεις της βορειονατολικής Βραζιλίας, το 1910, εισέρχεται μετά τον απρόσμενο θάνατο του ανδρός της σε έναν αδυσώπητο αγώνα επιβίωσης καθώς στον κόσμο έχει έρθει και η κόρη τους Maria. Μετά το θάνατο του Vasco, οι δύο γυναίκες μετακομίζουν με ένα μικρότερο κατάλυμα όπου τους συμπαραστέκονται φυγάδες σκλάβοι, οι οποίοι έχουν καταφύγει στην ίδια περιοχή όπου ο Massu (Seu Jorge) τις βοηθάει για να επιβιώσουν στο άγριο τοπίο.
Η Aurea ζει τα υπόλοιπα χρόνια της με την προσδοκία της επικείμενης αναχώρησης και η ταινία μετατρέπεται σε ένα πανέμορφο παζλ συναισθημάτων και εικόνων που μόνο ο κινηματογράφος μπορεί να χαρίσει...
"Το σπίτι της Άμμου" δεν έτυχε της προβολής που του άξιζε καθώς τη χρονιά του 20
05, η βραζιλιάνικη επιτροπή για τον κινηματογράφο προέκρινε άλλη παραγωγή για τις υποψηφιότητες για Όσκαρ. Παρόλα αυτά η ταινία του Andrucha Waddington απέσπασε διακρίσεις στα φεστιβάλ του Sundance και του Τορόντο. Στη χώρα μας αν δε κάνω λάθος δεν έχει προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά έχει κυκλοφορήσει το 2007 σε dvd.
Το σύνολο των γυρισμάτων έχει γίνει στο Εθνικό Πάρκο του Maranhao στη βορειοανατολική Βραζιλία με τους ατελείωτους αμμόλοφους.
Μια ταινία που δεν πρέπει να χάσετε! Καλή προβολή! (ώρα έναρξης 9:30 μ.μ.)

Δισκοπλοκή και συναισθήματα, ένα ταξίδι στο χρόνο με χάρτες τα πρόσωπα των ανθρώπων...

Η τελευταία νύχτα που έπαιξα για βιοποριστικούς λόγους μουσική, ήταν η νύχτα της 17ης Απριλίου του 2006. Ο χώρος γνωστός στους περισσότερους από εσάς, Πατριάρχου Διονυσίου 15 στη Δράμα, το "Αιγαίο" των "φουρτουνιασμένων", από κάθε άποψη, χρόνων μας. Η αρχή είχε γίνει κάπου μέσα στον Αύγουστο του 1995, στο ίδιο μέρος, με τις ίδιες αρχές γύρω από τη μουσική και τη διασκέδαση. Από τότε μέχρι και σήμερα θέλησα να κρατήσω την επαφή με το "χούι" μου, μέσα από κάποιες εκδηλώσεις με πολιτικό - κοινωνικό περιεχόμενο. Πάρτι δημοτικών παρατάξεων, συνευρέσεις φίλων ή εκδηλώσεις όπως το "Stop Petrola" πάρτι στο "Στέκει" στην Ελευσίνα. Ποτέ δεν έχω παίξει μουσική μέσω υπολογιστή, η "εξειδίκευση" μου περιορίζεται στα cd και στα βινύλια, παρότι έχω δημιουργήσει μια συλλογή δεκάδων χιλιάδων αρχείων mp3, για προσωπικό αρχείο, είτε για το Ράδιο Ηχώ (αποτελούσε κορμό του αυτόματου προγράμματος του μέχρι τα τέλη του 2008). Δεν πρόκειται για αναπηρία η μη χρήση υπολογιστή, είναι απλά το ταξικό στα δεδομένα κάθε περιοδού της ζωής μου.;)

Είναι αλήθεια πως ποτέ δεν έπαψα να ακούω μουσική. Να συλλέγω συναισθήματα και ρυθμούς που θα μπορούσαν να κάνουν οποιαδήποτε στιγμή, αισθητά πιο όμορφη. Έπαψα όμως να ταξινομώ και να στήνω τις συλλογές των 'διακοπών" που αποτελούσαν την πολύτιμη "σοδειά" κάθε χρονιάς...

Η πλοκή που δίνει το πλεονέκτημα σε κάθε πρόγραμμα είναι αποτέλεσμα της πρότερης βασάνου για τη δημιουργία αυτοματισμών στις επιλογές των τραγουδιών. Αυτοματισμοί που σχετίζονται με την ανάκληση τους ανά οποιαδήποτε στιγμή μέσα στη σκέψη και την όσο το δυνατόν ταχύτερη εύρεση τους μέσα στη δισκοθήκη για την προετοιμασία της αλλαγής. Σιχαίνομαι τις λίστες για την εκτέλεση προγραμμάτων σε χώρους με κόσμο, θα τις συγχωρούσα μόνο για ραδιοφωνικό σκοπό και για συγκεκριμένου είδους εκπομπές, όχι με τον ισοπεδωτικό τρόπο που σήμερα χρησιμοποιούνται.

Ο γρήγορος ρυθμός ήταν πάντα ο δυνάστης για τον άνθρωπο που βρίσκεται στα deck, αλλά η μουσική επιβιώνει χάρη στην πολυμορφία της, ακόμα και σε δημόσιους χώρους είναι στοιχείο του προγράμματος όχι το ζητούμενο του, αυτό πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω. Γιορτή είναι η όσμωση των καθημερινών στιγμών μας μέσα σε τυχαίες συνθήκες ή κατά συνθήκη στέκια με μουσικές, χαμόγελα, κουβέντες και ενδεχομένως χορό. Ενδεχομένως λέω, όχι απαραίτητα...

Με δεδομένο ότι άρχισα να αγοράζω μουσική στα μέσα της δεκαετίας του '80, τα σύγχρονα μου ακούσματα με αφορούν περισσότερο από τα προηγούμενα και η επαγγελματική διαστροφή μου είναι να παρουσιάζω τα συγκροτήματα του καιρού μας, να ακούω τη μουσική που γράφεται σήμερα και να την προτείνω, να πηγαίνω μπροστά, όχι πίσω, όσα αριστουργήματα κι αν κρύβονται εκεί...

Στο σήμερα, το ΑΡΤ Radio project αποτελεί μια ιδέα που ξεκίνησε από την ανάγκη να ανακτήσω την επαφή μου με τη δισκοπλοκή - δύσκολοι καιροί καμιά δεξιότητα δεν περισσεύει - και ακουμπά στη διαρκή διαδικασία αναζήτησης σκοπών και στόχων από τους "we few". Με απόλυτη πίστη - παρά τις πρόσκαιρες διαψεύσεις - ότι το μέλλον ανήκει στα κοινοτικά εγχειρήματα και όχι σε επαγγελματίες ή εταιρίες, ειδικά στον τομέα της επικοινωνίας με την ευρύτερη έννοια και της ενημέρωσης, για τις επόμενες έξι τουλάχιστον Παρασκευές στο Υπόγειο ΑΡΤ το project θα εξελίσσεται...

Ελπίζω να το ευχαριστηθείτε...!

Εξάντας: Το πείραμα της Αργεντινής - μέρος 2ο

Χρεοκρατία: Πως κλέβει τις ζωές μας η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΔΝΤ - ΕΚΤ

Untitled from ThePressProject on Vimeo.

Εξάντας: Το πείραμα της Αργεντινής - μέρος 1ο

Η Χαλκιδική λέει ΟΧΙ στα χρυσωρυχεία του Μπόμπολα και του Πάχτα!

Συλλαλητήριο και πορεία στις 13 Μαρτίου 2011 στην Ιερισσό Χαλκιδικής
με τη συμμετοχή περισσότερων από τρεις χιλιάδες ανθρώπων κάθε ηλικίας

Χρυσωρυχεία Χαλκιδικής : Γιωργάκη και Τίνα τα μάθατε τα νέα;...

...η Ιερισσός θα γίνει η νέα Κερατέα!

Με μια εντυπωσιακή σε όγκο και παλμό συγκέντρωση χθες Κυριακή 13 Μαρτίου στο κέντρο της Ιερισσού Χαλκιδικής, περισσότεροι από 3.οοο κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής διατράνωσαν την αποφασιστικότητα τους να ματαιώσουν την, καταστροφική περιβαλλοντικά και όχι μόνο, επένδυση της εταιρία "Ελληνικός Χρυσός Α.Ε." (συμφερόντων Μπόμπολα) στην περιοχή του όρους Κάκκαβος. Άνθρωποι κάθε ηλικίας από σχεδόν όλα τα δημοτικά διαμερίσματα του Δήμου Αριστοτέλη, ανταποκρίθηκαν με θέρμη στο κάλεσμα των επιτροπών αγώνα κατά των χρυσωρυχείων Αρναίας, Σταγείρων - Ακάνθου, Παναγίας, Ορμύλιας, Πολυγύρου και Νέων Μουδανιών, δημιουργώντας ένα τετελεσμένο για την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ, σε ότι αφορά τη μεθοδευόμενη επένδυση στο όρος Κάκκαβος που θα ναρκοθετήσει το μέλλον όλης της Βορειοανατολικής Χαλκιδικής. Την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών της περιοχής σε αυτή την προοπτική. Σημαντικό ρόλο στη γιγάντωση της αντίδρασης των πολιτών έπαιξαν θλιβερά επεισόδια που προκλήθηκαν μετά το συλλαλητήριο υπέρ της επένδυσης που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή στο Παλαιοχώρι, από τους εργαζόμενους της εταιρίας Ελληνικός Χρυσός, υποψήφιους εργαζόμενους και υπό τις ευλογίες της δημοτικής αρχής του Δήμου Αριστοτέλη, της οποίας επικεφαλής είναι ο κ. Χρήστος Πάχτας (ο γνωστός υπουργός που περιέλαβε σε νομοσχέδιο το 2003, χαριστική τροπολογία υπέρ των ιδιοκτητών του ξενοδοχείου Πόρτο Καρράς στη Σιθωνία, που οδήγησε στη δική του απομάκρυνση από την κυβέρνηση και στη διαγραφή έξι βουλευτών που την ψήφισαν από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.!).



Λίγες ώρες μάλιστα πριν από το συλλαλητήριο της Ιερισσού, άγνωστοι επιχείρησαν να καταστρέψουν το "φυλάκιο" της Ολυμπιάδας, που αποτελεί σύμβολο του νικηφόρου αγώνα των κατοίκων της περιοχής ενάντια στα χρυσωρυχεία της "TVX GOLD Hellas" to 1994-1995. Είναι σαφές πλέον και παρά τις συντονισμένες προσπάθειες που γίνονται - σε μέσα ενημέρωσης της περιοχής και όχι μόνο - να εμφανιστούν οι αντιτιθέμενοι ως μια μικρή μειοψηφία και το σιγοντάρισμα των σχεδίων της "Ελληνικός Χρυσός Α.Ε." από δεκάδες δημοσιεύματα για το ΙΓΜΕ και τον ορυκτό πλούτο της Β.Ελλάδας που πρέπει σήμερα ειδικά σε καιρό κρίσης να εξορυχθεί, ότι οι πολίτες του Δήμου Αριστοτέλη δε συμφωνούν με την επένδυση.

Όπως φώναζαν όλοι οι παρευρισκόμενοι στο συλλαλητήριο:
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Το ψήφισμα του συλλαλητηρίου μπορείτε να το διαβάσετε
στο blog του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων

Η κατοχική κυβέρνηση συσκέπτεται...

...για την υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τον οίκο Moody's

Τρεμοπαίζοντας με το φως του ψυχοσάββατου...

Οι "απόντες" περιμένουν...

Οι "Πρωταγωνιστές" στο "λιγνιτικό πεδίο" του νομού Κοζάνης και η "Χαραυγή"...

Ένα "οδοιπορικό" του Σταύρου Θεοδωράκη στο νομό Κοζάνης, όπου καταγράφονται οι απόψεις για τις επιπτώσεις και τα οφέλη από την καύση του λιγνίτη για την παραγωγή ενέργειας. Το "οδοιπορικό" δεν παρουσιάζει επιστημονικά στοιχεία για τις οικονομικές και τις περιβαλλοντικές παραμέτρους της καύσης λιγνίτη,παρόλα αυτά αποτελεί μια σύγχρονη καταγραφή της κατάστασης στο νομό Κοζάνης.Το οδοιπορικό έχει το τίτλο "Χωριά φαντάσματα στο δρόμο του λιγνίτη" και προβλήθηκε στο ΜΕGA την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011.
Ακουλουθεί τα τρία μέρη της εκπομπής, η ταινία μικρού μήκους "Χαραυγή" του Γιάννης Κατσάμπουλα, η οποία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας το 2003.

"Πρωταγωνιστές: Χωρία Φαντάσματα στο δρόμο του λιγνίτη" - Πρώτο μέρος



"Πρωταγωνιστές: Χωρία Φαντάσματα στο δρόμο του λιγνίτη"- Δεύτερο μέρος



"Πρωταγωνιστές: Χωρία Φαντάσματα στο δρόμο του λιγνίτη" - Τρίτο μέρος



Ακολουθεί η ταινία "Χαραυγή" του Γιάννη Κατσάμπουλα, που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Δράμας το 2003.

The Pains Of Being Pure At Heart - "Young Adult Friction" Super 8

"Μέλι" του Σεμίχ Καπλάνογλου στο Υπόγειο του ΤΕΙ ΑΡ.Τ.(17-2-2011)

Μια ταινία που έχει βραβευτεί με τη χρυσή άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου, προβάλλεται αυτή την Πέμπτη, στο υπόγειο του ΤΕΙ Αρχιτεκτονική Τοπιου στη Δράμα. Πρόκειται για το "Μέλι" (Βal) του Σεμίχ Καπλάνογλου από την Τουρκία, μια από τις πλέον ενδιάφερουσες ταινίες της περσινής χρονιάς στην Ευρώπη, την οποία το δίκτυο διανομής δεν πρόβαλε στη μικρή μας πόλης. Δεν έχω δει την ταινία, οπότε σας παραθέτω μια μικρή περίληψη από το πολύ καλό ιστολόγιο "movies for the masses": "Πιτσιρίκι δεμένο με τον πατέρα του που μαζεύει μέλι απ’ τα ψηλά δέντρα της τουρκικής υπαίθρου, χαράσσεται για πάντα, τη μέρα που αυτός δεν γυρίζει ποτέ.
Κλείνοντας την τριλογία του Γιουσούφ με τον ιδανικό τρόπο της βράβευσης με τη Χρυσή Άρκτο, ο Semih Kaplanoglu ολοκληρώνει την φροϋδικής υφής μελέτη του στην ψυχοσύνθεση ενός χαρακτήρα που απλώνεται σε τρεις ταινίες, για να σου αναλύσει τους τρεις πυλώνες της ανδρικής ζωής (τα παιδικάτα, η ακμή κι η ύστερη ηλικία), προσεγγίζοντάς τους αντίστροφα. Αν έχεις δει τις δυο προηγούμενες ταινίες, αυτή εδώ μπορεί να σου δώσει μερικές απαντήσεις για την μελαγχολία που είχες εντοπίσει στο χαρακτήρα, το δέσιμό μου με τη μητέρα του και το παράπονό του από τη ζωή, ετούτη η τρίτη όμως, είναι και η πιο αυτάρκης της τριλογίας, απ’ το γεγονός και μόνο ότι είναι χρονολογικά η πρώτη της. Ο Kaplanoglu, με μελιστάλαχτο λυρισμό και αφοσίωση στην ομορφιά της λεπτομέρειας, συνθέτει πλάνα μαγευτικά και τα αφήνει να αναπνεύσουν στον νωχελικό ρυθμό του, και χωρίς να πιέζει ιδιαίτερα το θέμα του, αφήνει απ’ τις εικόνες του να αναδύεται η νοσταλγία της απλότητας κι η ομορφιά της αθωότητας. Σε στοιχειώνει η ευλάβεια στην απεικόνιση της υποβλητικής φύσης, σε ταξιδεύει η αναβίωση της επαρχιακής ζωής, σε συγκινεί η ξαφνικότητα της ενηλικίωσης και σε παρασύρει ο τρόπος που ο Kaplanoglu, με την άνεση και τη φινέτσα του αυθεντικού διανοούμενου, εμποτίζει το φυσιολατρικό του ταξίδι στις ρίζες του ψυχισμού, με σιωπηλές αιχμές κατά της φονικής ισοπεδικότητας της αναπόφευκτης εισβολής των μοντέρνων καιρών, σ’ αυτό το τόσο μειλίχιο και γοητευτικά ψύχραιμο δράμα."

Σκηνοθεσία: Semih Kaplanoglu
Σενάριο: Semih Kaplanoglu, Orçun Köksal
Παίζουν: Bora Altas, Erdal Besikçioglu, Tülin Özen
Διάρκεια: 104'

Λίγα λόγια για τον Σεμίχ Καπάνογλου και το έργο του

"Έχοντας ξεκινήσει την τριλογία του απ' τις Κάνες, με τον κεντρικό του χαρακτήρα στο Αυγό (2007), να βρίσκεται ήδη στη μέση ηλικία του, ο Semih Kaplanoglu, ένας απ' τους πιο διακεκριμένους σκηνοθέτες της γείτονος, συνέχισε ανοίγοντας το Γάλα (2008) στη Βενετία, για να δείξει τις ταλαιπωρίες της ταλαίπωρης εφηβείας που πέρασε ο ταλαιπωρημένος ποιητής του, πριν τον γυρίσει πίσω στα πρώτα του σχολικά χρόνια, για το Μέλι, που έκανε την πρεμιέρα του στην 60η Berlinale την προηγούμενη βδομάδα. Μέλι που προσέλκυσε τη Χρυσή Αρκούδα της επετειακής διοργάνωσης του μεγάλου χειμωνιάτικου ευρωπαϊκού φεστιβάλ, χάρη στο νηφάλιο μινιμαλισμό του, την αφαιρετική αφήγηση και την εξαιρετική ενσωμάτωση του εντυπωσιακού φυσικού τοπίου, στην ιστορία του μικρού Yusuf, που προσπαθεί να βρει τα πατήματά του στον κόσμο, και χάνει το έδαφος κάτω απ' τα πόδια του, χάνοντας τον πατέρα που υπεραγαπά. Πηγαίνοντας κόντρα στην καταναλωτική βιασύνη που χαρακτηρίζει την κουλτούρα της εποχής, ο Kaplanoglu αφιέρωσε τρεις ολόκληρες ταινίες στην προσπάθειά του να εξερευνήσει την ανθρώπινη ψυχή, και σα να μην έφτανε το ότι έστησε ολόκληρη τριλογία πάνω σε έναν χαρακτήρα, είπε να κάνει το ψυχογράφημά του ακόμα πιο ιδιαίτερο, αντιστρέφοντας την κατεύθυνση της συνήθους διαδρομής, για να παντρέψει τη φροϋδική τεχνική της ψυχανάλυσης, με τις αισθητικές και διανοητικές ευαισθησίες του art-house κινηματογράφου, σ' ένα σύνολο που, αν μη τι άλλο, πρέπει να σ' ενδιαφέρει και λίγο παραπάνω, μιας και μπορείς να εντοπίσεις τις απαρχές του στησίματός του, στο φόρουμ συμπαραγωγών του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης." Ταινίες που έχει σκηνοθετήσει:

• Şehnaz Tango (TV series)
• Herkes Kendi Evinde (Away From Home) (2001)
• Meleğin Düşüşü (aka Greek: Ekptotos angelos) (2005)
• Yumurta (Egg) (2007)
• Süt (Milk) (2008)
• Bal (Honey) (201ο)

Καλή προβολή!

Sergent Garcia - Revolucion

Καλή εβδομάδα!

Τρένα που αφάνισε ο "σοσιαλισμός" του ΔΝΤ

Tο ομορφότερο ταξίδι... ΣΠΑΠ ΑΝΤΙΟ...

"Εικόνες από εκδρομές μου με τραίνα της αγαπημένης μου ΣΠΑΠ....οι περισσότερες είναι απο τα τελευταία της ταξίδια στις ραγες της....Να ζήσουμε να σε θυμόμαστε αγαπημενη μας μετρική....σ' ευχαριστώ για όλα....120 περίπου χρονιά, ήσουν πανταχού παρών στην εξυπηρέτηση των Πελοποννήσιων....μέχρι που η κυβέρνηση του ΔΝΤ σε αφάνισε....χωρίς ντροπή..."

Το παραπάνω κείμενο και το βίντεο το βρήκα στο youtube στο κανάλι του χρήστη gallidakias. ΣΠΑΠ σημαίνει Σιδηρόδρομοι Αθηνών, Πειραιώς, Πελοπονήσσου. Ως μετρική αποκαλείται η σιδηροδρομική γραμμή της Πελοποννήσου επειδή έχει πλάτος ανάμεσα στις ράγες 1μ, έναντι της «κανονικής» που έχει 1,435μ.

Έργο Παπανδρέου το κλείσιμο της...

Ο "λοχαγός" που την είδε συνταγματάρχης...

"Με πρόστιμο 200 ευρώ και αφαίρεση άδειας, διπλώματος και πινακίδων θα τιμωρούνται όσοι δεν πληρώνουν διόδια σύμφωνα με τροπολογία που κατατέθηκε σήμερα στη Βουλή από τον υπουργό Υποδομών. Επίσης ποινικοποιείται η άρνηση καταβολής του προβλεπόμενου προστίμου από πολίτες που εντοπίζοντα...

Βάλε και στολή κυρ -"λοχαγέ"! Κι ετοιμάσου!

16,2 % η - επισήμως δηλωμένη - ανεργία στην Περιφέρεια Αν. Μακεδονίας - Θράκης

Το μήνα Νοέμβριο ε!...

Το Δασαρχείο γκρέμισε τα αυθαίρετα στον Κήπο!

Έβλεπα χθες το βράδυ, σε επανάληψη, εκπομπή σε τοπικό κανάλι με τον πρώην Αντιδήμαρχο κ. Μαμσάκο να ρίχνει μαύρο δάκρυ γιατί οι εργάτες που απομάκρυναν τα αυθαίρετα κτίσματα του Δημοτικού Κήπου χρησιμοποιώντας και αλυσοπρίονα! Άκουσον, άκουσον!

Τα αλυσοπρίονα δημιουργήθηκαν για να χρησιμοποιούνται μόνο κατά δέντρων, ιδιαιτέρως υπεραιωνόβιων στον Δημοτικό Κήπο της Δράμας. Δεν πέρασαν καλά - καλά δυο χρόνια από την υλοτόμηση του πλάτανου στον Δημοτικό Κήπο της Δράμας, ενώ έχασκαν πιο πέρα τα αυθαίρετα του τέως...
Αυτά ήταν έργα, όχι παπαριές! Αλυσοπρίονα στη σωστή τους χρήση.
Κι αναρωτήθηκε ο κ. Μαμσάκος ποιος θα πληρώσει τώρα που καταστράφηκαν τα ξύλινα κτίσματα;
Ο τέως αρχηγός σας κι εσείς κύριε Μαμσάκο, που γνωρίζοντας ότι στον Δημοτικό Κήπο δεν μπορεί παραμείνει πάνω από μερικές εβδομάδες κάποιο λυόμενο κτίσμα, πήγατε και στήσατε ολόκληρο μαχαλά και τον διατηρήσατε εκεί με κάθε μέσο επί τρία χρόνια.
Κι επιτέλους ας ξηλώσει κάποιος τις απωθητικές ακίδες για τα περιστέρια από τα κλαδιά των δέντρων. Νισάφι πια με τις ιδέες των οι-κω-λό-γων της "αρπαχτής"!

Τα τσιμέντα πότε θα φύγουν μέσα από τα παρτέρια Δήμαρχε?

Κερατέα - Χαλκιδική..."Ανάπτυξη" με το στανιό, δεν περνάει...

Οι χθεσινές εικόνες ντροπής στην Κερατέα (βίντεο πάνω), με την εισβολή των ΜΑΤ μέσα στο χωριό και στα σπίτια των κατοίκων που αντιστέκονται στη δημιουργία ΧΥΤΑ στην περιοχή Οβριόκαστρο, μου θύμισαν την ιστορία των κατοίκων της Χαλκιδικής με τα χρυσωρυχεία. Η πολιορκία της Κερατέας θυμίζει μάλιστα την πολιορκία της Ολυμπιάδας για να εγκατασταθούν τότε στην περιοχή τα μηχανήματα της καναδικής εταιρία TVX Ελλάς. Παλλαϊκή ήταν η αντίδραση των κατοίκων που επί μήνες έλεγχαν το δρόμο προσβασης στην επίμαχη περιοχή, συγκρούστηκαν με τα ΜΑΤ και ματαίωσαν το επενδυτικό σχέδιο στην περιοχή τους.
Η Χαλκιδική σήμερα βρίσκεται μπροστά σε μία ακόμα πρόκληση, με χειρότερες μάλιστα συνθήκες από το 1997, καθώς εδώ και λίγους μήνες έχει ψηφιστεί ο νόμος για τις επενδύσεις fast track και με βάση αυτόν εκτυλίσσεται με συνοπτικές διαδικασίες τους τελευταίους μήνες μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία διαπλοκής, αλλά κι ένας αγώνας αντίστασης στην καταστροφή του όρους Κάκαβος και της Βορειοανατολικής Χαλκιδικής.
Είναι συγκινητική η αφήγηση των γεγονότων του 1997 στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής, από τους ανθρώπους που τα έζησαν και πρωταγωνίστησαν, κάτοικοι των οικισμών της περιοχής, στην ταινία "Το Κυνήγι του Θησαυρού" (το βίντεο που βρίσκεται στο τέλος αυτού του κειμένου). Ένα ντοκουμέντο για το πως οι φιλήσυχοι χωρικοί γίνονται αποφασισμένοι αγωνιστές για μια υπόθεση που ξεφεύγει από τα όρια της αυλής ή του κτήματος τους.
Στην ταινία εμφανίζονται ο τότε Υπουργοί Δ. Ρέππας και Άννα Διαμαντοπούλου, αλλά και ο αλήστου μνήμης Υπουργός της τροπολογία που 'έφαγε" έξι βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Χ. Πάχτας, ο οποίος από την 1η Ιανουαρίου είναι δήμαρχος (!) στην περιοχή και υπέρμαχος της επένδυσης της "Ελληνικός Χρυσός".
Την αφήγηση της σημερινής ιστορίας στη Χαλκιδική την κάνει πληρέστατα ο Νίκος Νικήσιανης στο alterthess.gr. Αντιγράφουμε:

Η Χαλκιδική στα δόντια του πράσινου fast track

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι αυτές τις ημέρες, το μέλλον του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας κρίνεται στη Χαλκιδική. Τα νέα ορυχεία χρυσού που σχεδιάζει η «Ελληνικός Χρυσός» ΑΕ θα είναι η πρώτη επένδυση που θα προχωρήσει σύμφωνα με τις απελευθερωμένες διαδικασίες που προβλέπει ο πρόσφατος νόμος για την «επιτάχυνση των επενδύσεων», το γνωστό fast track.

Απέναντί στην πολυεθνική εταιρία, η οποία απολαμβάνει κάθε δυνατή διευκόλυνση από την ελληνική κυβέρνηση, στέκονται φορείς και κάτοικοι της περιοχής, οι οποίοι, αφού είδαν τους γονείς τους να πεθαίνουν στα ορυχεία του Μποδοσάκη, αφού αντισταθήκαν για χρόνια στα σχέδια της «TVX Gold», αφού είδαν τα βουνά τους να περνούν από τα δηλητηριώδη κόσκινα της μεταλλευτικής βιομηχανίας, αφού είδαν τα ποτάμια και τη θάλασσα να βάφονται κόκκινα από τα βαρέα μέταλλα, προσπαθούν τώρα να σώσουν ο,τι σώζεται.

Η Χαλκιδική των ορυχείων

Η Βόρεια Χαλκιδική αναλώνεται –κυριολεκτικά – εδώ και δεκαετίες από τη μεταλλευτική βιομηχανία. Τα ορυχεία του Μποδοσάκη αποτέλεσαν για δεκαετίες σύμβολο περιβαλλοντικής καταστροφής, συνδυασμένη με την πιο ακραία εργατική εκμετάλλευση. Οι εργάτες των ορυχείων δούλευαν καθημερινά σε καθεστώς δουλείας κλεισμένη στις στοές, μέχρι να πεθάνουν από «πνευμονοκονίαση». Οι φυσιολογικοί θάνατοι ήταν σπάνιοι στην περιοχή.

Τη δεκαετία του ’90 τη σκυτάλη παρέλαβε η TVX Gold, η οποία όμως, παρά τη στήριξη που είχε τόσο από τις κυβερνήσεις όσο και από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, δεν κατάφερε να κάμψει τις αντιστάσεις των κατοίκων.

Σήμερα, είναι η σειρά της «Ελληνικός Χρυσός» ΑΕ, θυγατρική της πολυεθνικής εταιρίας European Goldfields, με έδρα τον Καναδά. Μεγαλομέτοχος στην τελευταία είναι και ο εντόπιος ομίλος «Ελλάκτωρ», συμφερόντων Μπόμπολα. Η εταιρία σχεδιάζει την εξόρυξη χρυσού, χαλκού και άλλων μεταλλευμάτων σε νέες θέσεις στην ευρύτερη περιοχή (Σκουριές και Ολυμπία), υποσχόμενη μια επένδυση ύψους 1 δις ευρώ, που θα δημιουργήσει 1500 νέες θέσεις εργασίας.

Επένδυση με αέρα

Στην πραγματικότητα, η επένδυση γίνεται μονάχα με «αέρα», αφού η ίδια η ύπαρξη της εταιρίας στηρίζεται αποκλειστικά στην ιδιοκτησία των ορυχείων και στο σχέδιο εκμετάλλευσής τους. Το 2009 το συνολικό ενεργητικό της εταιρίας δεν ξεπερνούσε τα 100 εκ. ευρώ. Η ιδιοκτήσια των ορυχείων περιήλθε στην «Ελληνική Χρυσός» από την χρεοκοπημένη TVX Gold το 2003, έναντι μόνο 11 εκ. ευρώ, μετά από σκανδαλώδεις μεσολαβήσεις της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα τοπικών παραγόντων όπως ο χαλκιδικιώτης Χρήστος Πάχτας, υφυπουργός τότε Οικονομίας. Τρία χρόνια αργότερα, η ίδια εταιρία αποτιμήθηκε στα 422 εκ. ευρώ.

Η ιδιαίτερη αυτή σχέση συνεχίζεται μέχρι σήμερα, αφού η επένδυση στηρίζεται με πάθος από την ελληνική κυβέρνηση, με αποτέλεσμα η χρηματιστηριακή αξία της εταιρίας να εκτιναχθεί ήδη από τα 145 εκ. ευρώ στα 2,3 δις (βλ. δημοσίευμα Ελευθεροτυπίας), προεξοφλώντας τα μελλοντικά κέρδη.

Η κυβέρνηση «επενδύει» στην Ελληνικός Χρυσός, ελπίζοντας ότι θα αποτελέσει την πρώτη «μεγάλη επένδυση» που θα οφεληθεί από τις ευεργετικές διατάξεις του πρόσφατου νόμου για την επιτάχυνση των επενδύσεων, παραβλέποντας έτσι το τεράστιο κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος που θα προκύψει σε μια περιοχή, η οποία έχει ήδη επιβαρυνθεί εδώ και δεκαετίες.

Το περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος

Η περιοκτικότητα των πετρωμάτων σε χρυσό στην περιοχή εκτιμάται σε 0,5 έως 12γρ/τόνο μεταλλεύματος. Έτσι, η εταιρία θα χρησιμοποιήσει τις πιο δραστικές μεθόδους χημικής επεξεργασίας των πετρωμάτων, με καταλυτικές συνέπειες για το φυσικό περιβάλλον της περιοχής. Το μίγμα χημικών που θα απορρέει στον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής και θα καταλήγει στις θάλασσες της Χαλκιδικής περιλαμβάνει υψηλές και επικίνδυνες συγκεντρώσεις από κυανιούχες ενώσεις και θειϊκό οξύ. Τα υλικά που θα περισσεύουν θα συσσωρεύονται σε ειδικές τοποθεσίες και θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο τα νερά, το έδαφος, τα πλούσια δασικά οικοσυστήματα των γύρω βουνών, αλλά και την ατμόσφαιρα. Ακόμα σημαντικότερες όμως αναμένονται να είναι οι συνέπειες από την ανατροπή των ισορροπιών των υπόγειων υδάτων, εξαιτίας της εκτεταμένης ανασκαφής, που θα επιφέρει ακόμα μεγαλύτερη ξηρασία, σε ένα νόμο που ήδη υποφέρει. Έτσι, το έργο θα ακυρώσει δεκάδες άλλα έργα που έγιναν ή προγραμματίζονται για την ύδρευση όλου του νόμου.

Η «διαβούλευση» για τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων

Η διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης ξεκίνησε το έτος 2006 με την υποβολή εκ μέρους της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ της Προμελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΠΠΕ) στην αρμόδια υπηρεσία (ΕΥΠΕ) του ΥΠΕΧΩΔΕ. Το 2009 δόθηκε η πρώτη θετική γνωμοδότηση ύστερα από τη διαδικασία της Προκαταρκτικής Περιβαλλοντικής Εκτίμησης και Αξιολόγησης (ΠΠΕΑ).

Στη συνέχεια η εταιρία ενέθεσε την εκπόνηση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων στη γνωστή για την αρμονική συνεργασία της με το κατασκευαστικό κεφάλαιο σε πολλά μεγάλα έργα ENVECO. Η Μελέτη, πολλών χιλιάδων σελίδων, κατατέθηκε στις αρχές Αυγούστου και στα τέλη Οκτώβρη δόθηκε για «δημόσια διαβούλευση», κάτω όμως από διαδικασίες εξπρές. Αρχικά μάλιστα, δόθηκε περιθώριο μόλις 35 ημερών. Μετά από τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας, η ηγεσία του ΥΠΕΚΑ αναγκάστηκε σε αναδίπλωση και στις 2 Νοέμβρη ανακοίνωση την επέκταση του χρόνου διαβούλευσης.

Παράλληλα όμως, εταιρία και κυβέρνηση συνεχίζουν να ασκούν αφόρητες πιέσεις για ολόκληρωση της αδειοδότησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι για μια επένδυση διάρκειας πολλών δεκαετιών που αλλάξει άρδην το κοινωνικό και φυσικό τοπίο ολόκληρης της Χαλκιδικής, η κυβέρνηση αρνείται να περιμένει τη γνωμοδότηση των νέων αυτοδιοικητικών αρχών που εκλέχθηκαν πρόσφατα, περιοριζόμενη στις αποφάσεις των απερχόμενων Συμβουλίων.

Στις 26 Νοέμβρη οργανώθηκε από το Υπουργείοκαι την Εταιρία στο Πολύγυρο Χαλκιδικής μια διαδικασία δημόσιας παρουσίασης και διαβούλευσης, με κεντρικό ομιλητή τον Γεν. Διευθυντή της «Ελληνικός Χρυσός» κ. Πέτρο Στρατουδάκη. Εκεί, η εκπρόσωπος του Υπουργείο Περιβάλλοντος κ. Μαργαρίτα Καραβασίλη (γνωστή από την κόντρα της με τον προηγούμενο υπουργό επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας), παρακάλεσε δημόσια τον εκπρόσωπο της εταιρίας να μην απαιτήσει Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων από το Υπουργείου εντός 15 ημερών, όπως του επιτρέπει πια ο νόμος, αλλά να περιμένει «μέχρις ότου το Υπουργείο επιλύσει τις τυχόν αντιθέσεις», αποδεικνύοντας το εύρος της εξουσίας που η κυβέρνηση έχει επίσημα αποδώσει στις «επενδυτικές» εταιρίες. Ο κ. Καραβασίλης δέχτηκε, αρκεί, όπως είπε, «μη χτίζουμε μια πέτρα και χαλάμε δύο».

Η Χαλκιδική ξανά στους δρόμους

Η δήλωση της κ. Καραβασίλη βέβαια, όπως σχολίασαν οι κάτοικοι της περιοχής, αποδεικνύει ότι όλη διαδικασία «δημόσιας διαβούλευσης» έχει προδιαγεγραμμένο τέλος. Έτσι, οι περισσότεροι φορείς αρνούνται να πάρουν μέρος σε αυτή για να μην νομιμοποιήσουν με τη συμμετοχή τους προειλειμμένες αποφάσεις.

Μια μέρα πριν, η Λαϊκή Συνέλευση που έγινε στη Μ. Παναγιά καταδίκασε όλες τις μεθοδεύσεις για την υπόγεια προώθηση του έργου και απέρριψε τη διαδικασία δημόσιας διαβούλευσης ως προσχηματική. Την ημέρα της εκδήλωσης, ο Δήμαρχος Παναγίας κ. Μητροφάνης συνοδευόμενος από πολίτες προσήλθε στη Νομαρχία Χαλκιδικής για να επιδώσει την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, με την οποία καταγγέλλεται η μεθοδευμένη και παράνομη “διαβούλευση” και δηλώνεται η άρνηση του Δ.Σ. να συμμετέχει σε αυτήν. Ακολούθησε πορεία στους δρόμους του Πολυγύρου. Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη στην πρόσφατη ιστορία συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Ιερισσό, στην οποία μίλησαν ο Δήμαρχος Σταγείρων-Ακάνθου κ. Βλαχόπουλος και ο επικεφαλής της μειοψηφίας του Δ.Σ. κ. Δάλλας, ενώ το ψήφισμα των φορέων της Ιερισσού διάβασε η κα Ειρήνη Μάρκου.

Τη συμμετοχή του στη διαδικασία αρνήθηκε και το Παράρτημα Κεντρικής Μακεδονίας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, ζητώντας περισσότερο χρόνο για να επεξεργαστεί τη Μελέτη. Πριν από λίγες ημέρες επίσης, το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας χαρακτήρισε το έργο ως οικολογικό έγκλημα.

Όλες αυτές οι αντιδράσεις, φυσικά, θάφτηκαν υποδειγματικά από τα περισσότερα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία μοιράζονται άλλωστε τα ίδια συμφέροντα, αν όχι τους ίδιους ιδιοκτήτες, με τις εταιρίες της επένδυσης.

Όμως, εκτός από τα κοινά συμφέροντα εργολάβων και ΜΜΕ, οι κάτοικοι που υπερασπίζονται τα χωριά και τις ζωές τους έχουν να αντιμετωπίσουν μια πολύ δύσκολη συγκυρία. Ο εκβιασμός της ανεργίας και οι υποσχέσεις για «θέσεις εργασίας», οι οποίες αποτέλεσαν πάντα τον πολιορκητικό κροιό απέναντι στις τοπικές κοινωνίες, στις συνθήκες της πρωτόγνωρης σημερινής κρίσης και ανεργίας φαίνονται ακατανίκητες.

Βέβαια, όπως επισημαίνουν οι κάτοικοι, η ίδια επένδυση θα καταστρέψει πολλαπλάσιες θέσεις εργασίας και πλουτοπαραγωγικές πηγές, στη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία, τον τουρισμό και μάλιστα σε πολύ βαθύτερο ορίζοντα.

Ακόμα περισσότερο, το αντάλλαγμα για τους 1500 μισθούς που θα μοιράσει η εταιρία, δεν θα είναι μόνο η καταστροφή της περιοχής, αλλά και η ίδια η ζωή των εργατών που θα αναγκαστούν να δουλέψουν στις στοές και τα «πλυντήρια». Εκείνο που τελικά κρίνεται αυτές τις ημέρες στη Χαλκιδική είναι το καθεαυτό οικολογικό και κοινωνικό ζήτημα σε ποιον ανήκουν οι φυσικοί πόροι. Και σε αυτό το ζήτημα, δεν χωράνε οικουμενικές διακηρύξεις για «πράσινη ανάπτυξη» και «κοινές ανάγκες»...

Πηγές πληροφόρησης για τη Χαλκιδική:

Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων

Στην ιστοσελίδα του παρατηρητηρίου υπάρχουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες και για τα λιγνιτωρυχεία.

Πηγές πληροφόρησης για την Κερατέα:

Λαυρεωτική εν δράσει

Οβριόκαστρο Κερατέας

Η ταινία "Το κυνήγι του Θησαυρού"

Δείτε την ταινία "Κυνήγι Θησαυρού" που αποτελεί αποτέλεσμα συλλογικής εργασίας πολλών ανθρώπων. Αφηγήσεις για την αντίσταση των κατοίκων της Ολυμπιάδας το 1997 και απόψεις κατοίκων της Μ. Παναγίας για το σημερινή σχέδιο...

Zeitgeist – Moving Forward...Πέμπτη 10/2/2011 στο Υπόγειο

Η τρίτη ταινία του Peter Joseph με τον τίτλο Zeitgeist, φαίνεται σαν μια προσπάθεια να απαντήσει στα ερωτήματα που άφησαν οι προηγούμενες δύο, για το διά ταύτα του σχεδίου “Venus” και τη μετάβαση από το νομισματικό σύστημα σε μια οικονομίας βασισμένη στους φυσικούς πόρους.

Είναι στη κρίση του καθενός αν τελικά οι προτάσεις που διατυπώνονται πείθουν για τη δρομολόγηση της εξόδου μας από το σημερινό οικονομικό σύστημα. Υπάρχει όμως κι ένα μείζον ζήτημα που δεν απαντάται...

Το Zeitgeist – Moving forward έχει τρεις ενότητες και όπως και στις δύο προηγούμενες ταινίες το σενάριο εκτυλίσσεται με τη ροή ενός ντοκιμαντέρ.

Το πρώτο μέρος διερευνά την επιρροή του περιβάλλοντος και της κοινωνίας στη συμπεριφορά των ανθρώπων, οι οποίοι ζούνε στις εκάστοτε κοινωνίες. Ειδικοί επιστήμονες ανατρέπουν το μύθο της γονιδιακού προκαθορισμού των ανθρώπων.

Στο δεύτερο μέρος η έρευνα περιστρέφεται και πάλι γύρω από την αγορά και το νομισματικό σύστημα, όπου παρουσιάζονται μια σειρά από στοιχεία της τρέχουσας οικονομικής κρίσης και αναλύονται οι προοπτικές του συστήματος στη βάση της μείωσης των πετρελαϊκών αποθεμάτων που ξεκίνησε και θα επιδεινωθεί τις προσεχείς δεκαετίες. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η ανάλυση του συστήματος της κυκλικής κατανάλωσης το οποίο ισχύει σήμερα, το οποίο στοχεύει μόνο στην συνεχή αύξηση της κατανάλωσης, χωρίς να εξοικονομεί πόρους, με τα γνωστά αποτελέσματα στο κλίμα και στο περιβάλλον.

Η τρίτη ενότητα περιλαμβάνει μια παρουσίαση του τι μπορεί να αντικαταστήσει τις κυρίαρχες δομές του σημερινού νομισματικού συστήματος. Οι εφαρμοσμένες επιστήμες είναι το μέσο για τη μετάβαση στην οικονομία που βασίζεται στους πόρους, σύμφωνα με το κίνημα και τον 94χρονο σήμερα εμπνευστή του “Venus Project” Jacque Fresko.

Πρόκειται αναμφίβολα για ένα φιλμ το οποίο και μόνο για τις πληροφορίες που παρέχει αξίζει την προσοχή τους καθενός. Το αν κάποιος θα εμπνευστεί ή θα συμμετάσχει ενεργά στο κίνημα του Zeitgeist είναι προσωπική επιλογή. Αυτό που τουλάχιστον σε εμένα έμεινε αναπάντητο σε πρακτικό επίπεδο ήταν ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει η μετάβαση από το νομισματικό σύστημα στην οικονομία που θα βασίζεται σε πόρους. Είναι σίγουρο και αφήνεται να εννοηθεί κάπου στο τέλος της ταινίας, ότι οι κυρίαρχες ελίτ του σημερινού νομισματικού συστήματος δεν θα παραδώσουν αμαχητί την εξουσία τους πάνω στους πόρους του πλανήτη. Η μετάβαση επομένως αφορά την κινητοποίηση των ανθρώπων για την αλλαγή του σημερινού συσχετισμού δυνάμεων παγκοσμίως και την έξοδο από το σημερινό μοντέλο που καταρρέει...

Η κατάρρευση του νομισματικού συστήματος τις προσεχείς δεκαετίες είναι προδιαγεγραμένη, η μετάβαση και μετά το "moving forward" στην οικονομία που θα βασίζεται στους πόρους παραμένει ακόμα μια ελπίδα...

Καλή προβολή και σύντομη μετάβαση!;)

Υ.Γ.: Ελάτε όσο πιο κοντά στις εννιάμιση μπορείτε γιατί η διάρκεια της ταινίας είναι 2 ώρες και 45 λεπτά. Μη ξημερώσουμε...

Doves - Kingdom Of Rust

Δε ξέρω γιατί αλλά το λατρεύω...

THE BATS - make it clear

Ένα τραγούδι των 90's που επιστρέφει απόψε χάρη στις "αναλαμπές" του John...