Καταστρέφουν τον ΠΑΟΚ ανεμπόδιστοι!

Έχω παρακολουθήσει πάνω από είκοσι παιχνίδια ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός. Είτε από τις κερκίδες του γηπέδου της Τούμπας, είτε από την «σουίτα» του σουηδικού καναπέ μου, τα τελευταία τρία χρόνια. Αυτά που είδα το βράδυ της Κυριακής με κάνουν να θλίβομαι για την κατάντια της αγαπημένης μου – μετά τον Πανδραμαϊκό! – ομάδας.

Ο Π.Α.Ο.Κ. είναι αιχμάλωτος μια δράκας αλητών που με πρόσχημα μια παθολογική αγάπη προς την ομάδα, την καταστρέφουν καθημερινά, έχοντας συνυπεύθυνη την παρούσα διοίκηση της Π.Α.Ε. που χωρίς λαϊκό έρεισμα αδυνατεί να κάνει το αυτονόητο. Να καταθέσει μηνύσεις σε βάρος των πρωταγωνιστών των επεισοδίων και να τους προσάγει στην δικαιοσύνη. Οι έξι που συνελήφθησαν μετά το τέλος του αγώνα δεν ήταν μόνοι τους στις κερκίδες της Τούμπας. Τους συνόδευε η βεβαιότητα, ότι καμιά διοίκηση δεν θα τα βάλει με τον «περήφανο» λαό του ΠΑΟΚ. Μόνο που εγώ έπαψα να είμαι περήφανος, ως φίλος του ΠΑΟΚ. Όπως και πολλοί άλλοι, που ξέρουμε ότι ο ΠΑΟΚ και με δέκα Μπριάκους απέναντι μπορεί να κερδίσει. Αυτός είναι ο ΠΑΟΚ!

Γιατί η βλακεία και ο φανατισμός καταστρέφουν την ομάδα που κάποτε κέρδιζε τον Ολυμπιακό πριν ακόμα μπουν στο γήπεδο οι παίκτες. Επειδή ο λαός ήταν υπέρ της ομάδας και όχι ενάντια της, με προσχήματα του τύπου πρέπει να φύγει η διοίκηση. Τα ψέματα τελείωσαν. Η Π.Α.Ε. ΠΑΟΚ αντί για ανακοινώσεις καταδίκης της διαιτησίας του Μπριάκου, καλό θα ήταν να κάνει μηνύσεις τόσο στους ταραξίες, όσο και στους τραμπούκους που απείλησαν τον Ουντέζε μετά τον αγώνα.
Εν κατακλείδι, κανένας από τους ταλαντούχους παίκτες του ΠΑΟΚ μετά τα χθεσινά απαράδεκτα επεισόδια δεν θα σκέφτεται σήμερα μια πολυετή καριέρα με την φανέλα του ΠΑΟΚ. Αυτήν που φοράνε και όσοι «σκότωσαν» για μια ακόμη φορά την ομάδα, γιατί την αγαπούσαν, που τραγουδούσε και ο αξέχαστος Στράτος Διονυσίου.

Ήταν 37 χρονών...

Η δολοφονία της Digna Ochoa, δεν θα μαθευτεί ποτέ στα μέρη μας. Ήταν 19 Οκτωβρίου του 2001, όταν άγνωστοι την δολοφόνησαν μέσα στο γραφείο της στην πρωτεύουσα του Μεξικού. Η είδηση δεν μεταδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Ούτε και πρόκειται. Τι μας αφορά εξάλλου, ως άτομα και ως έθνος; Επηρεάζει τα συμφέροντα μας; Ξεχρεώνει κανένα γραμμάτιο; Μας συμβουλεύει πως να πληρώσουμε λιγότερο φόρο; Η μήπως μας δίνει καμιά ψόφια ελπίδα ότι κάποια στιγμή κι εμείς θα είμαστε στην θέση του υπερτυχερού;

Οι περισσότερες πιθανότητες βέβαια, είναι να βρεθούμε στην θέση της Digna Ochoa, παρά στου υπερτυχερού!

Η άτυχη γυναίκα δολοφονήθηκε με οικτρό τρόπο. Τα κίνητρα της δολοφονίας πολιτικά. Η Digna Ochoa είχε συνδέσει το όνομα της με τα κινήματα για την υπεράσπιση των ατομικών και δημοκρατικών ελευθεριών. Τους Ζαπατίστας, τους φοιτητές που είχανε κατηγορηθεί από την Αστυνομία για την κατάληχη του Αυτόνομου Πανεπιστημίου του Μέξικο.

Η χώρα της, το Μεξικό, ένα από τα πιο άγρια θέατρα του νεοφιλελευθερισμού. Χρυσές δουλειές για τις Αμερικάνικες πολυεθνικές και τους υπαλλήλους τους, διαφθορά του κρατικού μηχανισμού. Ανεργία, αναλφαβητισμός. ζωή κάτω από το όριο της φτώχειας, για τους πολίτες. τα πολιτικά κόμματα διαβρωμένα από την σήψη. Στο Μεξικό υπάρχουν τρία ένοπλα κινήματα. Κυρίως στα νότια της χώρας. Στο Βορρά όσοι δεν εκπορνεύονται σε θέρετρα τύπου Τιχουάνας, προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα με τις ΗΠΑ.

Το Μεξικό απέκτησε μεγαλύτερο ενδιαφέρον για όλους μετά την Πρωτοχρονιά του 1994, με την εξέγερση των Ζαπατίστας. Την πρώτη οργανωμένη αντίδραση από πολίτες ενάντια στην Παγκοσμιοποίηση και την μιζέρια που προσπάθουν να επιβάλλουν μέσω των διεθνών οικονομικών συμφωνιών και οργανισμών.

Η Digna Ochoa ήταν στο πλευρό των Ζαπατίστας και των ανθρώπων που παλεύουν για να αλλάξουν την προδιαγεγραμένη μοίρα τους. Κατά πάσα πιθανότητα οι δολοφόνοι της ήθελαν να σιγήσει μια δυνατή φωνή για το δικαιώματα του λαού. Τα κατάφεραν εν μέρει.

Αν η γυναίκα αυτή δεν δολοφονούνταν, πολύ πιθανόν να μην μαθαίναμε ποτέ το όνομα της, ούτε και τους αγώνες της. Όπως τόσοι άνθρωποι μένουμε άγνωστοι μεταξύ μας, ενώ για τόσα χρόνια παλεύουμε, δακρύζουμε, χαμογελούμε, αναπνέουμε για τον ίδιο σκοπό.

Αν την έβλεπες στο δρόμο θα έλεγες πως είναι μια σεμνή νοικοκυρά, με γλυκά χαρακτηριστικά και πρόδηλα τα σημάδια της μέσης ηλικίας. Ευγενική και απλή. Θα προσπερνούσες όπως συνήθως. Μετά από μερικές στιγμές θα την λησμονούσες.

Ακόμα και τώρα μπορείς, αν θέλεις...

Valparaiso Chile!

Τι καλά να πίναμε τον καφέ μας σήμερα στο επίνειο του Σαντιάγκο?! Όπου τα πουλια δεν είναι "επικίνδυνα"...

Την φωτό έχει βγάλει η φίλη μου από την Χιλή, η Daniela...

Και στην Ε.Ε. μπουζουριάζουν αβέρτα!

Πριν από μερικά χρόνια ένας πολύ καλός μου φίλος – ονόματα δεν λέμε πια τα πράγματα έχουν παραξεφύγει από τα δημοκρατικά πλαίσια! – μου έφερε δώρο από ένα ταξίδι του στο εξωτερικό, έναν αναπτήρα και μια μπλούζα των Ένοπλων Επαναστατικών Δυνάμεων της Κολομβίας (F.A.R.C.). Η μπλούζα είχε γκρίζο χρώμα και έγραφε πάνω «Γιάνκις έξω από την Κολομβία» και είχε πάνω το όνομα και το σήμα της οργάνωσης, η οποία έχει χαρακτηριστεί από τις Η.Π.Α και την Ευρωπαϊκή Ένωση ως «τρομοκρατική».
Μου έπεφτε κάπως φαρδιά και δεν την πολυφόρεσα εκτός από το πρώτο καλοκαίρι κι έτσι μοιραία η μπλούζα θα έμενε σε κάποιο ντουλάπι, αν δεν μεσολαβούσε ο πατέρας μου. Οικοδόμος – συνταξιούχος πια - στο επάγγελμα, άνθρωπος του μεροκάματου, παραδοσιακός δεξιός που δεν διστάζει να εκφράσει σκληροπυρηνικές θέσεις, αν και δεν νομίζω ότι τις πιστεύει πραγματικά. Στην δουλειά του χρειάζονταν καθημερινά να αλλάζει μπλούζες με αποτέλεσμα να φοράει διάφορα διαφημιστικά κυρίως μπλουζάκια. Οικοδομικές επιχειρήσεις τάδε, ηλεκτρολογικά δείνα, σιδηρικά – εργαλεία -όπουλος κλπ.
Κάποια στιγμή λοιπόν βρέθηκε μπροστά στην μπλούζα των F.A.R.C. ενώ έψαχνε κάτι για να φορέσει και να πάει στην δουλειά. Ξένες γλώσσες δεν γνωρίζει, η μπλούζα δεν είχε πολλά χρώματα πλην γκρι – μαύρου με ελάχιστο κόκκινο, κίτρινο και μπλε στο σήμα της οργάνωσης, την φόρεσε και πήγε στην δουλειά του.
Δεν είχα αντιληφθεί ότι φορούσε την μπλούζα μέχρι που ένα απόγευμα τον συνάντησα όταν επέστρεφε από την δουλειά.
- Ξέρεις τι γράφει η μπλούζα που φοράς πάνω; τον ρώτησα.
- Ούτε που με νοιάζει, είπε, μια χαρά είναι για την δουλειά!
Θυμήθηκα την ιστορία με αφορμή την παρακάτω είδηση από την Δανία, που κόπτεται κατά τα λοιπά για την «ελευθερία της έκφρασης» όπως είδαμε στην «κρίση των σκίτσων» του Μωάμεθ:
«Κατηγορίες για την παροχή υποστήριξης σε τρομοκρατικές οργανώσεις που έχουν κηρυχθεί εκτός νόμου από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. απήγγειλε χθες σε τέσσερις άνδρες η Αστυνομία της Δανίας… Όλοι τους συνδέονται με τη γνωστή εταιρεία ρούχων "Fighters and Lovers", που προωθεί στο εμπόριο μπλουζάκια με λογότυπα του "Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης" (PLFP) και των "Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων της Κολομβίας" (FARC). Οι άνδρες της Αστυνομίας κατέσχεσαν από τα γραφεία της εταιρείας Η/Υ περίπου 3.800 δολάρια και δεκάδες t-shirt, ενώ έβαλαν "λουκέτο" στην ιστοσελίδα www.fightersandlovers.com». «Ελεύθερος Τύπος» 22/2/2006.

Οι «σκλάβοι» ξαναγύρισαν στα κάτεργα!

Η κυβέρνηση έκανε προχθές το αποφασιστικό βήμα για να σπάσει την ενότητα των ναυτεργατών. Κήρυξε πολιτική επιστράτευση και τους έφερε αντιμέτωπους με την στρατιωτική δικαιοσύνη σε περίπτωση που δεν συμμορφώνονταν με την απόφαση της. Η αστική δικαιοσύνη βέβαια είχε αποφανθεί μόλις μία ημέρα νωρίτερα ότι η απεργία ήταν καθ’ όλα νόμιμη. Αλλά όπως είπε και ο φέρελπις βουλευτής της Ν.Δ. στο νομό Κέρκυρας κ. Γεωργιάδης επρόκειτο, για μια δίχως άλλο, ιστορική μέρα για την χώρα. Η μέρα δηλαδή που παρά το δίκιο των αιτημάτων των ναυτεργατών, η κυβέρνηση έβγαλε τον «μπαμπούλα» από το χρονοντούλαπο και κατήγαγε με την συνδρομή των δυνάμεων ασφαλείας μεγάλη νίκη υπέρ του κοινωνικού συνόλου! Το οποίο κοινωνικό σύνολο στα επί μέρους κομμάτια του, γνωρίζει καλά ότι όταν ο εργάτης - αγρότης – φοιτητής – υπάλληλος το παρατραβήξει για να βρει το δίκιο του ή θα τις μαζέψει ή θα τον μαζέψουν με ένα χαρτί επιστράτευσης – δεν τελειώνει αυτή η «θητεία» η ρημάδα!

Ιστορική μέρα το δίχως άλλο! Οι «σκλάβοι» ξαναγύρισαν στα κάτεργα! «Σκλάβοι» του αφεντικού τους και ενός κοινωνικού συνόλου που με αξιοζήλευτο αυτοματισμό δίνει άλλοθι στην όποια «κυβέρνηση» να τσαλαπατά το πιο ιερό δικαίωμα του εργάτη. Χθες το απόγευμα η απεργία των ναυτεργατών με ομόφωνη απόφαση της διοίκησης της Π.Ν.Ο. έλαβε τέλος. Από χθες το απόγευμα όλα τα δρομολόγια εκτελούνται κανονικά, όπως «εκτελείται» κάθε τόσο από το όποιο κυβερνητικό «απόσπασμα», το δικαίωμα στην απεργία!
Ιστορική μέρα επαναλαμβάνω!…

Μέτωπο Λαϊκής Βάσης ΠΑΟΚ

«Σειρές» απαλλαγής;

Ο μάστορας καθότανε στο εστιατόριο και κάπνιζε το τσιγάρο του μετά από το περιποιημένο πιάτο που απόλαυσε. Με το σκουφί του στο κεφάλι και τα ασπρισμένα πια γένια του, είχε μιαν όψη παραμυθένια. Μπογιατζής στο επάγγελμα, είχε περάσει όλη την ζωή του στην χειρωνακτική εργασία. Παρά την κούραση της ημέρας, προσπαθούσε να καταλάβει τι σήμαινε αυτό που είχε διαβάσει λίγο πριν στην εφημερίδα. Όσο περνούν τα χρόνια τόσο μειώνονται τα παιδιά των εργαζόμενων σε χειρονακτικά επαγγέλματα που περνούν στα Πανεπιστήμια. Δηλαδή, σκέφτηκε, αφού λιγοστεύουν οι αγρότες με τις μεταρρυθμίσεις, είναι και πιο λίγα τα παιδιά των αγροτών, άρα λογικά είναι και πιο μικρό το ποσοστό των αγροτόπαιδων που σπουδάζουν. Με μας τους μπογιατζήδες όμως, τι συμβαίνει; Ούτε πιο λίγοι γίναμε, ούτε πιο πολλοί. Τότε γιατί τα παιδιά μας δεν τα καταφέρνουν να πάνε σε Πανεπιστήμιο, όπως τα κατάφερναν παλιότερα; Έγινε καμιά άλλη μεταρρύθμιση που να αφορά τους χειρώνακτες της εργασίας; Πως λιγοστεύουν τα παιδιά των μη μορφωμένων στα Πανεπιστήμια;

Σηκώθηκε από το τραπέζι του, καλησπέρισε τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους στο εστιατόριο, ευχήθηκε καλή αποκριά και τράβηξε για το σπίτι. Στο κατώφλι της πόρτας βρήκε το φάκελο από την τράπεζα. Η σύζυγος καθισμένη στο σαλόνι, κοιτούσε με βαριεστημένη προσοχή μια από τις «ενημερωτικές» εκπομπές της καθημερινότητας. Κάθισε στην πολυθρόνα και πήρε ένα δελτίο του στοιχήματος να συμπληρώσει μήπως και «βγει» καμιά καλή τριάδα. Δεν είχε περάσει ούτε πεντάλεπτο όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο γιος του με την φόρμα της δουλειά πιτσιλισμένη με διάφορα χρώματα

- Πως πήγε η δουλειά σήμερα ρε Γιάννη; Τον ρώτησε.

- Πώς να πάει ρε μπαμπά; του αποκρίθηκε εκείνος. Τελείωσα εκείνα τα μερεμέτια στο σπίτι της κυρίας Καίτης και από βδομάδα θα πάω στην οικοδομή για την εργολαβία.

- Καλά, καλά είναι. Δουλίτσα να υπάρχει κι όλα τα άλλα έρχονται.

Τον κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω, λεβέντης είκοσι δύο χρονών ο Γιάννης, παράτησε το σχολείο τότε που έμεινε στην πρώτη λυκείου και ανέλαβε την δουλειά που είχε αρχίσει αυτός. Τελείωσε και το στρατιωτικό πέρσι, μια καλή νυφούλα μας μένει, σκέφτηκε…

Ο φουσκωμένος «ΠηΝειΌς» των θαλασσών!…

Οι ναυτικοί δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι, ούτε επιδοτούμενοι από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να τους λοιδορήσει εύκολα η «καθεστωτική» προπαγάνδα, να τους παραδώσει λοιδορημένους στην κοινή γνώμη και να τους σπάσει το «ηθικό» για να προσκυνήσουν την αδιάφορη, σε φυσιολογικές συνθήκες, εξουσία. Είναι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, που μετά από δύο χρόνια κατά τα οποία εννιά αιτήματα του κλάδου εκκρεμούσαν ενώπιον των αρμόδιων υπουργών της κυβέρνησης χωρίς να υλοποιείται το παραμικρό από αυτά.

Από την περασμένη Πέμπτη κατέβηκαν σε απεργία. Απαίτησαν από την κυβέρνηση να απαντήσει στα αιτήματα τους, τα οποία χαρακτήριζε δίκαια αλλά δεν ικανοποιούσε. Η κυβέρνηση δεν συγκινήθηκε, γιατί άλλωστε; Τόσοι και τόσοι προσπάθησαν να αντισταθούν στην νεοφιλελεύθερη επέλαση. Όλοι γονάτισαν και με σκυμμένο κεφάλι πήραν κατόπιν το δρόμο για τα πόστα τους. Το ίδιο θα γινόταν και με τους ναυτικούς…

Όμως οι ναυτικοί ενωμένοι μέσα στην Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία» («Πη.Νει.Ό») συνέχισαν την απεργία, την συνεχίζουν ακόμα φέρνοντας την κυβέρνηση αντιμέτωποι με την κοινωνία, με τους νησιώτες. Ακόμα κι όταν παράνομα φορτώνεται ένα πλοίο όπως στην Σούδα προχθές, δεν βρίσκονται απεργοσπάστες για να αποπλεύσει! Έγιναν μια γροθιά που χτυπάει, βροντερά πια, στο περιβόητο «τραπέζι του διαλόγου», διεκδικεί και δείχνει τον δρόμο στους υπόλοιπους εργαζόμενους!

Χθες οι αρμόδιοι υπουργοί συναντήθηκαν για να δούνε πως θα ικανοποιήσουν κάποια από τα αιτήματα τους. Μετά από δύο χρόνια αδιαφορίας για αυτά! Όλα όμως μπορούν να έχουν ένα – καλό για τους αποφασισμένους εργαζόμενους – τέλος!...

...Η επιστράτευση δεν είναι ήττα για τους απεργούς, είναι τα αποκαλυπτήρια ότι ένα αστικό πολίτευμα εξυπηρετεί κυρίως και πάνω από όλα τα συμφέροντα των αστών.

Του ποδοσφαίρου ασύλληπτα "μεγέθη"...

Κι όμως αρκεί ένας Ριβάλντο – πλεονασμός το ένας αφού ο μεγάλος βραζιλιάνος είναι μοναδικός – για να τελειώσει το πρωτάθλημα από τον Φλεβάρη! Αχρηστεύονται οι λέξεις αν προσπαθήσεις να περιγράψεις το ποδοσφαιρικό ταλέντο και την μαστοριά αυτού του «καλλιτέχνη» των γηπέδων. Όπως αρκεί ένας Ροναλντίνιο για να κινείται όπως οι προικισμένοι καλλιτέχνες της Ράμπλας και να οδηγεί την Μπάρσα στο πρωτάθλημα. Κι αν δεν της το έχει εξασφαλίσει ακόμα είναι που στην Εσπερία η διοργάνωση του εθνικού πρωταθλήματος διέπεται από μια άγνωστη στην Ελλάδα, σοβαρότητα και αξιοπιστία. Αλλά δεν κάνει να μιλάμε για ποδόσφαιρο στην εποχή μας. Αυτοί που – νομίζουν ότι - κάνουν κουμάντο ξέρουν ότι δεν χρειάζεται ταλέντο και δουλειά για να γίνεις καλύτερος, σαν άτομο ή σαν σύλλογος, χρειάζονται «λαμόγια», λωποδύτες και σαλτιμπάγκοι που να λένε εγώ μπορώ να βάλω τόσα και παίρνουν από την άλλη μεριά πολλαπλάσια. Κραυγαλέα παραδείγματα «σωτήρων» δεν χρειάζεται να πας μακριά από την πλατεία για να βρεις! Αλλά το θέμα είναι ο Ριβάλντο κι ας είμαι «κάργα» αντιολυμπιακός!

Στην Ξάνθη μπορεί ο διαιτητής να έκανε τα στραβά μάτια, σε κάποιο άλλο ματς ίσως να ευνόησε μια αποβολή στο να έρθει το γκολ, αλλά προχθές στο «Καραισκάκη» η καραμπόλα του Αλεξόπουλου με το «σκεπάρνι» Τσιρίλο, έφερε την μπάλα μπροστά του κι αυτός αφού την έστρωσε στα αριστερά του, την έστειλε εκεί που κανείς δεν θα μπορούσε να την αποκρούσει. Στην απέναντι γωνία της εστίας του, «καημένου» που δεν ήταν θεατής, Σορεντίνο…

«Κι έρχεται η στιγμή ν’ αποφασίσεις…»

«…με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις.» Ξεκίνησα να γράψω ένα κείμενο κάτω από αυτό τον απλό όσο και μνημειώδη στίχο του Διονύση Σαββόπουλου το περασμένο Σαββατοκύριακο και τελικά κατέληξα εκτός θέματος με αποτέλεσμα να αλλάξω και τον τίτλο. Ο στίχος όμως επέστρεψε και μάλιστα όπως όλοι οι μεγάλοι στίχοι χωρίς την συνοδεία μουσικής. Αν οι εκατοντάδες σκέψεις που περνάνε από το μυαλό μου κάθε ώρα ήταν μέλη ορχήστρας και τα εγκεφαλικά μου κύτταρα δομημένα όπως οι εξώστες στην κύρια σάλα του Μεγάρου Μουσικής, ίσως να επενδύονταν και μουσικά, αλλά πάλι λοξοδρομώ από την ευθεία της σωστής διατύπωσης όσων σκέφτομαι…

Στα σταυροδρόμια της ζωής οι αποφάσεις είναι αναπόφευκτες. Για όσους θέλουν να προχωρήσουν βέβαια. Τα δικά μου σταυροδρόμια ήταν αρκετά μέχρι τώρα και θαρρώ πως οι επιλογές που έκανα δεν μου στέρησαν την δυνατότητα να «ταξιδέψω», ίσως κάποιες ανέσεις να στερήθηκα και πάνω από όλες την άνεση να μην συναντώ πολλά σταυροδρόμια μπροστά μου. Κι έτσι κάθε που λέω ότι ξένοιασα, τσουπ! στο βάθος αχνοφαίνεται ένα καινούργιο σταυροδρόμι και καλούμαι να πάρω νέες αποφάσεις. Διστάζω λιγάκι και μπαίνω στο πρώτο μπαρ που συναντάω για να πιω ένα ρούμι και να το σκεφτώ ήρεμα. «Στο σταυροδρόμι, στο σταυροδρόμι, εκεί που μου ‘πες μ’ αγαπάς, εκεί άλλαξες γνώμη», τραγουδά ο αξεπέραστος Πάνος Γαβαλάς από τα ηχεία. Να μην ξεχαστούμε κιόλας σκέφτομαι...

Βγαίνω στον δρόμο και περπατάω προς τα εκεί. Σ’ αυτό το σταυροδρόμι δεν έχω κάτι να αποφασίσω, απλά θα περιμένω την απόφαση κάποιου άλλου για να δω προς τα πού θα πάω…

Τι θα θυμάσαι από αυτή την εβδομάδα;!...

- Τι θα θυμάσαι από την εβδομάδα που φεύγει; με ρώτησε ο "χρονονόμος" υπηρεσίας στη διαστάυρωση της παλιάς εθνικής οδού με την Εγνατία οδό στα Βρασνά, Σάββατο Βράδυ γυρνώντας από Σαλονίκη, με - τα δικά μου ψώνια τέτοια είναι - μερικά σιντί και ένα ταψί καζαν - ντεπί από του Χατζή!

- Τον ανασχηματισμό που έγινε, μέχρι να γίνει ο επόμενος. Την ανακάλυψη ενός ύφαλου στην Καραϊβική, ο οποίος φιλοξενεί μερικές δεκάδες είδη ψαριών και βλάστησης που για πρώτη φορά καταγράφονται από τους επιστήμονες. Την συμμετοχή - και την βράβευση με τιμητική διάκριση - της Ιρίνα Μπόικο στο Φεστιβάλ Βερολίνου με την «ελληνική αποστολή», με την ταινία της «Κλέφτης» που μας συγκίνησε και μας έκανε να γελάσουμε με την καρδιά μας στο περσινό Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας. Την ιστορία της Ιρίνα στην χώρα μας, που δούλεψε σε ταβέρνα παράλληλα με τις σπουδές της και έφτασε να κάνει την ταινία που εκπροσωπεί την Ελλάδα στο Φεστιβάλ. Η Ιρίνα είναι από την Ουκρανία και ζει μόνιμα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Την παρουσία του Γερμανού Ομοσπονδιακού τεχνικού μας στο ποδόσφαιρο, Ότο Ρεχάγκελ στην γιορτή ποδοσφαίρου της Ε.Π.Σ. Δράμας. Την ανακοίνωση της κατάργησης των ελληνικών εκπομπών και της «Φωνής της Αμερικής» από το 2007, μετά το «λουκέτο» στην ελληνική υπηρεσία του BBC στις 31 Δεκεμβρίου του 2005. Την ανασκευή της κατάθεσης του βασικού μάρτυρα κατηγορίας στην υπόθεση της δολοφονίας Μομφεράτου – Ρουσέτη, Μπακατσέλου ο οποίος δεν είναι όπως στην πρώτη δίκη για το ότι ο Γιωτόπουλος ήταν παρών στην σκηνή του φόνου! Το γεγονός ότι με βάση την κατάθεση Μπακατσέλου ο Γιωτόπουλος είχε καταδικαστεί πρωτόδικα!

Τα γενέθλια της καλής μου!!! Χρόνια Πολλά ματάκια μου! απάντησα κοιτώντας την στο πλαϊνό κάθισμα!...

(Πρόσθεσε στον εβδομαδιαίο απολογισμό και το οριστικό αντίο στον "βασιλιά των σκληρών χεριών" της latin-jazz Ray Barretto. ακούστηκε μια γλυκιά φωνή από το "άλλο δωμάτιο", όταν έφτασα στο σπίτι!)

Στην φωτό είναι η διασταύρωση της Π. Διονυσίου με την έξοδο για Θεσσαλονίκη - Gelial αυτή την αλλαγή δεν την έχεις δει! - κοντά στην γέφυρα στη Δράμα! Ο "χρονονόμος" βλέπετε δεν ήθελε να φωτογραφηθεί και το σεβάστηκα...

Τι έμεινε να ξεπουληθεί ακόμα;…

Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης λίγο πριν συμπληρωθούν δύο χρόνια διακυβέρνησης της χώρας σηματοδοτεί την «επιτάχυνση των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών στην οικονομία».

Με απλά λόγια:

Ολοκλήρωση της κατεδάφισης του πλαισίου προστασίας των μισθολογικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στις Δ.Ε.Κ.Ο. που θα συμπαρασύρει σε ακόμα μεγαλύτερη πτώση τα δικαιώματα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.

Η εξατομίκευση της εργασιακής διαπραγμάτευσης. Η «βελούδινη» κατάργηση των εθνικών συλλογικών διαπραγματεύσεων θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να μετατραπεί η κοινωνική ασφάλιση σε ατομική που θα σχετίζεται με ιδιωτικού φορείς ασφάλισης, δηλαδή με επιχειρήσεις κερδοσκοπικού χαρακτήρα.

( Παρένθεση: Για να είναι καλή μια κερδοσκοπική επιχείρηση πρέπει να έχει κέρδη. Ποιος είναι οι καλύτερες κερδοσκοπικές επιχειρήσεις σήμερα στην Ελλάδα; Οι τράπεζες, σωστά! Πόσοι είναι κερδισμένοι στις συναλλαγές του με τράπεζα σήμερα; Όσοι έχουν κεφάλαιο αποταμιευμένο. Αυτοί θα έχουν καλύτερη ασφάλιση σε ένα «ιδιωτικογενές» ασφαλιστικό σύστημα.)

Παράδοση υπηρεσιών του ευρύτερου δημόσιου τομέα στους ιδιώτες, ούτως ώστε να περιοριστεί η μισθωτή εργασία στο δημόσιο και να αυξηθεί η αντίστοιχη στον ιδιωτικό τομέα που σε συντριπτικό ποσοστό είναι χειρότερα αμειβόμενη. Παράλληλα θα αυξηθεί η «πίτα» που μοιράζονται οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και θα φθηνύνει ακόμα περισσότερο, λόγω της πιέσεων για μεγαλύτερη κερδοφορία, η μονάδα κόστους της εργασίας.

Το γενικό πλαίσιο της «μεταρρύθμισης» δεν αφήνει στο περιθώριο των οικονομικών εξελίξεων μόνο το δημόσιο, αλλά και την κοινωνία. Επιδοτεί την ατομικότητα απέναντι στην συλλογικότητα στα πρότυπα του βορειοαμερικανικού μοντέλου ανάπτυξης.

Το συγκεκριμένο μοντέλο ανάπτυξης όμως πέρα από τις καλές προδιαγραφές που του χρεώνουν οι νεοφιλελεύθεροι οικονομικοί αναλυτές, βασίζεται σε μια ευρεία ιμπεριαλιστική πολιτική, που υποστηρίζει με πολλά άλλα θεμιτά και αθέμιτα μέσα την «ευημερία» του.

Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση δείχνει ότι δεν συμμερίζεται τις επιφυλάξεις που διατυπώνονται από τα συνδικάτα. Αντιθέτως η πολιτική της υπαγορεύεται από τις ανάγκες της «επιχειρηματικότητας» που θα φέρει κάποια στιγμή κέρδη και θα προσφέρει νέες, χειρότερα αμειβόμενες, όπως και οι παλιότερες θέσεις εργασίας.

Αν το μοντέλο αποδειχτεί «ουτοπικό» για τα μέτρα της «εξαρτημένης» οικονομίας μας, τις συνέπειες θα πληρώσουν πάλι οι εργαζόμενοι…

Στην φωτό η είσοδος του Υπουργείου Οικονομίας!:D

Τι είναι το δόντι που έχει μέσα μια τρύπα;!

Τι είναι το δόντι που έχει μέσα μια τρύπα;! ρώτησε ρητορικά ο δημοσιογράφος - παρουσιαστής της Ζούγκλας, ενώ ο κ. Γείτονας τον είχε πειράξει αναφερόμενος στο θέμα της κυριακάτικης εκπομπής του που αφορά την οδοντιατρική σχολή της Αθήνας.
Κουφάλα! απάντησε πρόθυμα μια καλεσμένη δικηγόρος!
Δεν το είπα για να το πείτε, είπε προσπαθώντας να κρατήσει τα γέλια του ο δημοσιογράφος δίνοντας πάσα για το διαφημιστικό διάλλεμα!
Κόντεψα να λιποθυμησω από τα γέλια δυόμιση η ώρα μετά τα μεσάνυχτα!

Η παλιά Αβάνα στην πόλη μου...

Τετάρτη μεσημέρι ανηφόριζα την οδό Βενιζέλου από την πλατεία προς την Μητρόπολη, κάτω από ένα λαμπερό φλεβαριάτικο ήλιο και περπατώντας από την αριστερή πλευρά του δρόμου. Παρατηρούσα τις επωνυμίες στις βιτρίνες και τις πινακίδες των μαγαζιών, διαπιστώνοντας ότι παρά το συχνό πέρασμα μου από τον συγκεκριμένο δρόμο, μερικά μαγαζιά ούτε που τα είχα προσέξει, κάποια άλλα νόμιζα ότι είχαν κλείσει. Και τι δρόμος ε; Οδηγεί από την Πλατεία Ελευθερίας και το «Τσάι» προς το «Ελευθερία», μετά στο κλειστό πια «Χάνι», από τους «Ταξιάρχες» στην Μητρόπολη και τα «Ολύμπια»,παραπέρα στο «Μητροπολιτικό» όπου αφήνει την «ξενάγηση» ο Βενιζέλος στον Γούναρη…

Το μυαλό μπορεί να ταξιδέψει όσο θέλει, αλλά το βλέμμα μου εκεί στην αρχή της διαδρομής, έπεσε στα κτίρια που βρίσκονται πάνω από τα καταστήματα της Βενιζέλου. Η δεξιά πλευρά του δρόμου – πλην μιας ή δυο παραφωνιών – περιλαμβάνει πανέμορφα διώροφα – ισόγειο και όροφος - σπίτια χτισμένα στις αρχές του περασμένου αιώνα, ίσως και πιο μπροστά, με όμορφα περβάζια, την χαρακτηριστική αρχιτεκτονική και τα μονίμως πια κλειστά παντζούρια.. Πριν από λίγο καιρό το τμήμα του πεζοδρομίου απέναντι από το «Ελευθερία» ήταν κλειστό γιατί είχαν αποκολληθεί σοβάδες. Θυμήθηκα την παλιά Αβάνα κοιτώντας τα. Και για την ομορφιά, αλλά κυρίως για την «αδυναμία» να τα συντηρήσουμε και να τα αναδείξουμε…

Μια «ανεπανάληπτη» γυναίκα, πικράθηκε!

Δεν την πίκρανε την γυναίκα που δεν προτάθηκε για την προεδρία της Δημοκρατίας, ούτε που δεν συμπεριλήφθηκε στον ανασχηματισμό της κυβέρνησης της Ν.Δ., της οποίας έχει διατελέσει βουλευτής στην «αλήστου μνήμης» περίοδο 90-93.

Την πίκρανε που για ένα διάστημα λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων αναγκάστηκε να ζήσει στην Ελλάδα και όχι στο Λονδίνο, στην Ελβετία ή στην Αμερική! “Η Ελλάδα δεν είναι μια άνετη χώρα” δήλωσε η κυρία σε συνέντευξη στην Ιταλική εφημερίδα La Republica. Δεν έχεις, ας πούμε, την δυνατότητα να κάνεις ένα πάρτι για τους φίλους σου, να ρίξεις ικανό αριθμό βεγγαλικών για να τονιστεί το «στάτους» της οικογένειας, να ξεσπάσει μια αναπάντεχη και εντυπωσιακή πυρκαγιά σ’ ένα κοντινό δασάκι, που δεν θα προκαλέσει τα συνηθισμένα κακόβουλα σχόλια των μέσων ενημέρωσης και την παρέμβαση της πυροσβεστικής!

Όσον αφορά τους Ολυμπιακούς Αγώνες η κυρία δηλώνει: «Εγώ έκλεισα τον ισολογισμό θετικά με 130 εκατ. ευρώ, έπραξα το καθήκον μου… Εγώ παρείχα μια υπηρεσία, με κάλεσαν να υποστηρίξω την υποψηφιότητα και να την διαχειριστώ, όχι να κυβερνήσω μια χώρα».

Γιατί πικράναμε έτσι αυτή την κυρία; Πως μπορέσαμε να την κάνουμε να αισθάνεται τόσο άβολα στην πατρίδα της; Γιατί δεν της αναθέσαμε και καμιά άλλη υπηρεσία; Να χουνε να πληρώνουν και τα δισέγγονα μας, μην τύχει και δεν ξέρουν τι να κάμουν τους παράδες τους και πάνε να ζήσουν μεταξύ Λονδίνου, Ελβετία και Αμερικής…

Αίσχος!

Βάλε Ντίνο, βάλε!…

Η ώρα πάει πέντε και ακόμα δεν έχω σκεφτεί το δώρο που θα κάνω στο ταίρι μου για την φετινή γιορτή των ερωτευμένων! Πάει να πει ότι πέρα από λουλούδια ποτά και γλυκά, δεν έχω άλλες επιλογές! Τι τα ‘θελα να γράφω για την μη απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων; Μια φορά χρειάζεσαι ανοικτό το κοσμηματοπωλείο Δευτέρα απόγευμα, δεν το θέλεις κάθε μέρα.

Εκτός κι αν η Ιεραρχία, τιμώντας παράλληλα αυτή την ημέρα τον «Ερωτισμό» που αποκαλύφθηκε πρόσφατα στους κόλπους της, αποφασίσει να μετατραπεί η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου από σταθερή σε κινητή, όπως είναι π.χ. η γιορτή του Αγίου Γεωργίου, κάθε Τρίτη, που τα καταστήματα ανοίγουν και απόγευμα. Τότε θα μιλάμε για πραγματική επανάσταση Αρχιεπίσκοπε!…

Καλές είναι οι χαζομαρίτσες που σκέφτομαι – δυστυχώς ο άγιος Βαλεντίνος είναι της καθολικής εκκλησίας – αλλά το πρόβλημα του δώρου δεν λύνεται έτσι. Να παραγγείλω κάτι μέσω Ίντερνετ; Δεν θα το έχω σήμερα στα χέρια μου για να της το χαρίσω! Να της φτιάξω ένα δισκάκι με επιλογές τραγουδιών που της αρέσουν. Μπα! Θα της φανεί φτηνό και πρόχειρο! Να πάω να βουτήξω κανένα δαχτυλίδι από τα «τάματα» καμιάς εκκλησίας; Πίσω μου σ’ έχω!...

Στην εποχή μας αξία δεν έχει η χειρονομία, αλλά το περιεχόμενο της, οπότε θα τηλεφωνήσω στον φίλο μου τον Ντίνο, που διατηρεί ανθοπωλείο να κάνω το καθήκον μου…Ντίνο, φτιάξε καμιά ανθοδέσμη με κείνα τα ευωδιαστά κόκκινα τριαντάφυλλα, να περάσω να την παρω μετά! Να φτιάξω ρε Άγγελε, πόσα να βάλω; Έξι είναι καλά; Βάλε Ντίνο, βάλε κι άλλα μέρα που είναι…

Σημείωση: Η ιστορία είναι από πέρσι...

Η βασιλόπιτα που «λύτρωσε» τον τόπο…

Τι ξαφνικό πράγμα ήταν κι αυτό;! Δεν μπορώ να συνέλθω από χθες το πρωί! Μια πίτα είπε να κόψει η παράταξη «Νέα Εποχή Νέα Δράμα» και ήρθανε τα πάνω κάτω στο πολιτικό προσκήνιο του νομού μας. Και πώς να μην έρθουνε βεβαίως, αφού η Νέα Δημοκρατία «κόβει και ράβει» και τα στελέχη της εξαργυρώνουν πάντα εκλογικά την αποδοχή που έχουν στον κόσμο, ενώ ποτέ δεν έχουν χρεωθεί τις συνέπειες της παρουσίας τους που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα χάλια του νομού μας!

Από πέρσι του Αγίου Κωνσταντίνου οι νύχτες ήταν αξημέρωτες για όλους μας. Ένα σαράκι κατέτρωγε πολλές καρδιές στην επικράτεια του νομού, ο ήλιος με το ζόρι ανέτειλε! Ποιος θα είναι ο υποψήφιος Δήμαρχος της Νέας Δημοκρατίας στην Δράμα; Ο καλός και έμπειρος Ευμοιρίδης που έχει και το συμβολικό όνομα ή ο νέος δραστήριος και ανοιχτόκαρδος Μαργαρίτης, που τ’ όνομα του θύμιζε το δίχως άλλο, τον θριαμβευτή των τεσσάρων παρά κάτι δεκαετιών, νυν "ξενιτεμένο" ως βουλευτή!

Το δίλημμα είχε φτάσει μέχρι την Αθήνα! Ο πρωθυπουργός στα διαλείμματα των συσκέψεων για το θέμα των υποκλοπών, προσπαθούσε να καταλήξει σε έναν από τους δυο υποψήφιους. Υπήρχε στη μέση και η μεγάλη απειλή του «ανεξάρτητου» υποψηφίου…

Όμως όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η …βασιλόπιτα! Ο Ευμοιρίδης ανακοίνωσε ότι θα είναι τελικά υποψήφιος Νομάρχης! Ο κ. Μαργαρίτης θα είναι υποψήφιος Δήμαρχος. Και ζήσανε αυτοί καλά και ε- μη-ς χειρότερα!…

Πατρίς, Θρησκεία,…Ορθοστασία!

Θυμάμαι μικρός που πήγαινα στην εκκλησία δεν άντεχα την ορθοστασία. Για λόγους ευγενείας όμως δεν καθόμασταν για να ξεκουράζονται οι μεγαλύτεροι. Όταν κουράζονταν το ένα πόδι στηριζόμουν στο άλλο, ξανά και ξανά το ίδιο ανυπομονώντας να έρθει το «δι’ ευχών» να ξεπιαστώ επιτέλους. Πόσο λυτρωτικός ήταν εκείνος ο σχεδόν σημειωτόν βηματισμός προς την είσοδο του ιερού, όπου ο παπάς μοίραζε το αντίδωρο στους πιστούς, καθιστούς και ορθίους αδιακρίτως! Η θρησκεία μας δεν κάνει διακρίσεις κι ας λέει ο κ. Άνθιμος για τους Τούρκους τρεις και λίγο, βέλη «αγάπης» εκτοξεύει όπως ο καλός μας Άγιος Βαλεντίνος, μεγάλη η χάρη του, γιορτάζει κιόλας σε λίγες ημέρες! Ο Βαλεντίνος ε; Ο Σεβασμιότατος δεν γιορτάζει μέχρι να τινάξουμε την «Κόκκινη Μηλιά», μετά θα δούμε!…

Στον στρατό η ορθοστασία ήταν «παιδαγωγικού» χαρακτήρα. Αν δεν μπορείς να σταθείς κάνα πεντάλεπτο προσοχή – κλαρίνο, πως θα πας στον πόλεμο μια μέρα; το ερώτημα που θα μπορούσε να τοποθετηθεί πλεγμένο σταυροβελονιά βέβαια, με μπλε γράμματα σε κανένα λευκό υφασματάκι δίπλα στην εικόνα του Κυρίου πάνω από την πόρτα. Βεβαίως στις τελετές που ξεπροσοχιαζόμασταν, πολλοί φαντάροι λιποθυμούσαν. Φρίκη! Ο τρόμος του νεοσύλλεκτου πριν από το παράγγελμα. Να έρθουν οι γονείς να καμαρώσουν τον λεβέντη και αυτός έχοντας περάσει καμιά ώρα όρθιος μεταξύ προσοχής και ημιανάπαυσης, μέσα στ’ αγιάζι, να σωριάζεται σαν κοτόπουλο στο έδαφος. Αχ! ένας συγκρατημένος αναστεναγμός αγωνίας συνόδευε τον γδούπο του ανήμπορου σώματος. Η πατρίς πριν απ’ όλα και η αδήριτη ανάγκη για την οργάνωση του στρατεύματος στα πρότυπα του Φον Κλάουζεβιτς!

Ψυχραιμία οι υπόλοιποι, επιφανειακή τουλάχιστον. «Πόση ώρα ακόμα θα αντέξω πριν λιποθυμήσω κι εγώ», το ερώτημα που ξεσκόνιζε τ’ άρβυλα μετά από την εκτέλεση κάθε παραγγέλματος. Και στο βάθος στο πάνω μέρος του «τολ» του εστιατορίου ακόμα εν έτι 1992 αχνοφαίνονταν το «Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών». Τελικά δεν λιποθύμησα ποτέ, ούτε οι γονείς ήρθαν ποτέ να με καμαρώσουν στο στρατόπεδο. Τζάμπα θητεία ρε γαμώτο! Πήγε στράφι κι η ορθοστασία ρε μάνα, τι έκανες την μέρα που ορκίστηκα;!…

Εκτός κι αν μου χρειαστεί για τον γάμο, όπου θα πρέπει ευθυτενής και περήφανος να λάβω μέρος στο μυστήριο. Το μόνο που με τρομάζει λιγάκι, η ράτσα μας δεν σηκώνει πολλά, είναι που δεν έχω εκπαιδευτεί σε ορθοστασία με πάτημα από νυφιάτικο τακούνι στο πόδι που στηρίζεσαι ενώ εκφωνείται το «η δε γυνή να φοβείται τον άντρα». Πω, τι σκέφτηκα τώρα;! Να σε πατήσει ,λέει, η «μέλλουσα» και μέσα στην βάσανο της ορθοστασίας και τις αναθυμιάσεις να θολώσεις, να λιποθυμήσεις και να σωριαστείς πάνω στο περσικό -;!- χαλί της ορθόδοξης βέβαια, εκκλησίας!

Τι να κάνω ρε μάνα; Από πιτσιρίκι ούτε μια φορά δεν λιποθύμησα, αλλά τα χρόνια πέρασαν, τριάντα φεύγα είμαι πια κι η νύφη σου έχει ένα πόδι, θου Κύριε! Ήθελες να την πάρεις και γόβα με μυτερό τακούνι για δώρο, ενόψει του γάμου! θα της πω όταν πριν κλείσει τα μάτια της για στερνή φορά, θα μου εκφράσει αυτό το μοναδικό, από εμένα, παράπονο της.

Στην πιο σημαντική στιγμή της ζωής μου δεν άντεξα την ορθοστασία και λιποθύμησα! Αλλά δεν φταίω εγώ που δεν έγινε ένας πόλεμος με την Τουρκία ή με την πουτάνα την Αλβανία η τα μπάσταρδα τα Σκόπια, να δείτε πως η πίστη μου στην πατρίδα και στο Έθνος – όχι του Μπόμπολα παλιοκουμούνια! - με κάνει να αντέχω σε όλες τις κακουχίες, και πάνω από όλες στην Ορθοστασία, που πηγάζει ως λέξη και στάση, από την Ορθοδοξία!

Αντίο μάνα, ελπίζω να μην έχει ουρά στην είσοδο του Παραδείσου και χρειαστεί να περιμένεις όρθια. Ο «πρόεδρος» δεν θα μπορεί να σε βοηθήσει, είναι ακόμα αναγκαίος εδώ για τον Δήμο Θεσσαλονίκης! Εγώ θα σου βάλω κάτω από τα λουλούδια μέσα στο φέρετρο ένα από τα πτυσσόμενα καρεκλάκια με το σήμα του κόμματος, καλού – κακού!...

Σημείωση: Η ιστορία περιέχει πολλά στοιχεία μυθοπλασίας και "πλάστηκε" από τα υλικά μια κουβέντας που είχα με κάποιον "συμπολίτη" μου το περασμένο Σάββατο.

Η Σουηδία αποχαιρετά το πετρέλαιο. Εμείς;

Η είδηση που μεταδόθηκε προχθές από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία ανέφερε:

« Η Σουηδία ετοιμάζεται να κάνει το μεγαλύτερο ενεργειακό βήμα μπροστά από κάθε άλλη αναπτυγμένη δυτική οικονομία και να απεξαρτηθεί πλήρως από το πετρέλαιο εντός 15 ετών, κι αυτό χωρίς να δημιουργήσει μια νέα γενιά πυρηνικών σταθμών…Σκοπός είναι, όπως ανακοίνωσε η σουηδική κυβέρνηση, να αντικατασταθούν όλα τα ορυκτά καύσιμα με ανανεώσιμα, προτού οι σοβαρές κλιματολογικές αλλαγές καταστρέψουν τις οικονομίες των διαφόρων χωρών και η αυξανόμενη σπανιότητα του πετρελαίου οδηγήσει σε νέες αυξήσεις της τιμής του.
Η Μόνα Σάχλιν, υπουργός της αειφόρου ανάπτυξης στη Σουηδία, περιγράφει την ενεργειακή εξάρτηση από το πετρέλαιο ως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος κόσμος.
Η Σουηδία, που επλήγη σοβαρά από την αύξηση της τιμής του πετρελαίου στη δεκαετία του 1970, βασίζεται σήμερα κυρίως στην πυρηνική και την υδροηλεκτρική ενέργεια και βασίζεται στα ορυκτά καύσιμα για τις μεταφορές…»(Ελευθεροτυπία Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2006)

Είναι πολλές φορές που λέμε ότι για να φτάσουμε την οργάνωση των σκανδιναβικών κρατών θα πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια. Το ίδιο λέμε μετά βεβαιότητα πια και για τους μισθούς, παρά την είσοδο μας στην Ο.Ν.Ε., στην οποία η Σουηδία δεν μπήκε ποτέ και προφανώς ούτε σκοπεύει να εγκαταλείψει το εθνικό της νόμισμα! Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα.

Στην χώρα μας η κυβέρνηση της Ν.Δ. αντί να σχεδιάζει κάτι ανάλογο, «οραματίζεται» λιγνιτικά εργοστάσια που θα τα εκμεταλλεύονται ιδιώτες. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που παρά τις ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες για την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες, πάμφθηνες και πεντακάθαρες πηγές ενέργειας, εξακολουθεί να προσανατολίζεται στον πανάκριβο - οικονομικά και περιβαλλοντικά – λιγνίτη και να ξοδεύει ετησίως εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου, που ολοένα ακριβαίνει. Μια χώρα που δεν φαίνεται να βιάζεται για την απεξάρτηση της από το πετρέλαιο αφού κανένα χρονοδιάγραμμα δεν έχει ανακοινωθεί. Ούτε για την εναρμόνιση με την κοινοτική οδηγία για την ανακύκλωση σε ποσοστό 35% του όγκου των αστικών απορριμμάτων στις Ευρωπαϊκές πόλεις μέχρι το 2007.

Είναι παράλογο μια χώρα με τέτοιο φυσικό πλεονέκτημα να είναι εγκλωβισμένη στην πολιτική των ορυκτών καυσίμων και να μην έχει ακόμα ξεκαθαρίσει το νομικό πλαίσιο για τις επενδύσεις σε παραγωγή ρεύματος από ανανεώσιμες πηγές. Ή να προχωρήσει την έρευνα στον τομέα των βιοκαυσίμων.

Εκτός κι αν ασπαστούμε όλοι την λογική της εξυπηρέτησης συμφερόντων άλλων πλην του δικού μας συμφέροντος που είναι προφανές!

Επεισόδια που χάσαμε με τις «υποκλοπές»…

Καμία εξέλιξη δεν υπάρχει στο θέμα της απόφασης των μετόχων – Εμπορική, Εθνική και Alpha bank - της Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων να κλείσουν το εργοστάσιο της εταιρίας στην Θεσσαλονίκη και να αφήσουν στο δρόμο εξακόσιους εργαζόμενους! Η αρχική απόφαση διέταζε το κλείσιμο του εργοστασίου στις 31 Ιανουαρίου. Μετά την αντίδραση των εργαζομένων το θέμα πάγωσε και αναμένονται εξελίξεις προσεχώς. Δηλαδή το κλείσιμο του εργοστασίου μετά από κάποιους μήνες, όταν το θέμα θα έχει «κουράσει» ή θα είμαστε απασχολημένοι με κάποιο άλλο εργοστάσιο που θα κλείνει, π.χ. Β.Φ.Λ. Καβάλας – χτύπα ξύλο!…

Λουκέτο στο εργοστάσιο της στην Ελευσίνα ανακοίνωσε και η υαλουργία «Γιούλα» για να μετακομίσει τις δραστηριότητες της στην Βουλγαρία! Διακόσιοι δέκα εργαζόμενοι θα προστεθούν στο ολοένα πιο ευρύχωρο, ποσοστό ανεργίας! Οι μέτοχοι της «Γιούλα» ούτε έχουν σχέση με το κράτος, όπως εκείνοι της ΒΦΛ, αλλά βεβαίως ούτε τα τεράστια κέρδη τους έχουν! Σπεύδουν λοιπόν να εξασφαλίσουν ανάλογη κερδοφορία στην γειτονική χώρα…

Αφού οι Πακιστανοί δεν απήχθηκαν το περασμένο καλοκαίρι για να ανακριθούν τότε είναι ψέμα και η καταγγελία του Βασίλη Κατσικέα που απήχθηκε στην Βουλγαρία και ανακρίθηκε από κλιμάκιο της C.I.A. το 2004! Το τηλέφωνο του καταγγέλοντος – τι σύμπτωση;! – περιλαμβάνοντα σε αυτά που παρακολουθούνταν!

Βελούδινο διαζύγιο Κράτους – Εκκλησίας ονομάστηκε η «συναίνεση» του κ. Χριστόδουλου στο να μην ορκίζει εφεξής τον πρόεδρο της δημοκρατίας και την βουλή. Άντε και να επιτραπεί η καύση ετερόδοξων νεκρών στην χώρα μας. Ντρέπονται να το πουν «προγαμιαίο συμβόλαιο» ή απλά μας δουλεύουν;!…

Θα μας βοηθήσετε;! (Μέρος 2ο )

Ούτε για πλάκα είπαμε ρε!!!

Επειδή το εξώφυλλο του φυλλαδίου έμοιαζε απίστευτο, δημοσιεύω σήμερα και το περιεχόμενο που είναι μια μίξη πατριδοκαπηλίας και ρατσισμού δια πάσαν νόσον και μαλακίαν!...

Θα μας Βοηθήσετε;!...

Όχι βέβαια!!!

Η εικόνα αυτή είναι εξώφυλλο σε φυλλάδιο που διανέμεται στα σπίτια της Μακεδονίας και φαντάζομαι όχι μόνο εδώ!...

Save Drama!...(It´s not a Joke)

Μερικά αδιάσειστα στοιχεία για τους «ευαίσθητους» περιβαλλοντικά συμπολίτες μας που ονειρεύονται την Δράμα ενεργειακό – λιγνιτικό κέντρο. Αλλά και για όλους εμάς τους «αναίσθητους» γύρω από το μείζον πρόβλημα της ανεργίας!:

«Πάνω από 70 εκατομμύρια ευρώ – περίπου 25 δις δραχμές - θα κληθεί να πληρώσει φέτος η χώρα μας για την αναγκαστική αγορά πρόσθετων δικαιωμάτων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα από το Παγκόσμιο Χρηματιστήριο Ρύπων, εξαιτίας της καθυστέρησης προώθησης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) για ηλεκτροπαραγωγική αλλά και για θερμικές χρήσεις. Το ποσό αυτό θα ξεπεράσει τα 90 εκ. ευρώ κατ’ έτος, από το 2010, λόγω καθυστέρησης εφαρμογής του «Εθνικού Προγράμματος μείωσης εκπομπών αερίων φαινομένου θερμοκηπίου». Το πρόγραμμα αυτό δεσμεύει τη χώρα μας να μειώνει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά 4.500.000 τόνους ετησίως με την παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ.» ( Ναυτεμπορική on line18/12/2005).

«Στην πρώτη θέση της λίστας της WWF με τα πιο ρυπογόνα ηλεκτροπαραγωγά εργοστάσια κατατάσσεται η μονάδα της ΔΕΗ του Αγίου Δημητρίου στην Πτολεμαΐδα. Η λίστα διαμορφώθηκε από την παγκόσμια επιτροπή διατήρησης αποθεμάτων και κατατάσσει τους 30 πιο ρυπογόνους σταθμούς παραγωγής ενέργειας στην Ευρώπης των 25, βάση της απόδοσής τους σε γραμμάρια CO₂ ανα kWh. Στην τέταρτη θέση των πιο ρυπογόνων εργοστασίων στην Ευρώπη είναι ο Α.Η.Σ. Καρδιάς.» Οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από τον σταθμό του Αγίου Δημητρίου ισοδυναμούν με τις ετήσιες εκπομπές ρύπων από 3,3 εκατομμύρια αυτοκίνητα. (Στοιχεία για το έτος 2005 του Παγκόσμιου Ταμείου για την Φύση (WWF).http://powerswitch.panda.org/news_publications/publications_detail.cfm?uxNewsID=25477 ).

Σε παγκόσμια κλίμακα υπάρχει σε εξέλιξη μια εκστρατεία για την αλλαγή στον τρόπο παραγωγής της ενέργειας που καταναλώνουμε. Μάλιστα σε χώρες όπου η αγορά ενέργειας είναι απελευθερωμένη, οι καταναλωτές καλούνται να αγοράζουν ρεύμα από εταιρίες που το παράγουν από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. (http://powerswitch.panda.org/ )

Τα παραπάνω στοιχεία προέρχονται από επιστημονικές έρευνες και είναι διαθέσιμα σε οποιονδήποτε στις παραπάνω ηλεκτρονικές διευθύνσεις.

Επειδή τυγχάνω «αναίσθητος» για το θέμα της ανεργίας, παρότι είμαι ιδιωτικός – τι παράξενο;! - υπάλληλος, θα ήθελα εν κατακλείδι να αναφέρω ότι πέραν των συντριπτικών στοιχείων για την ασύμφορη συνολικά εκμετάλλευση των λιγνιτών του κάμπου της Δράμας, ότι για όλους εμάς τους «αναίσθητους» που εξαπατήσαμε τους «ευαίσθητους» συμπολίτες μας το 1991, η απόφαση για να μείνουν ανεκμετάλλευτα τα κοιτάσματα του λιγνίτη, είναι πέρα για πέρα πολιτική. Και από τότε μέχρι σήμερα η αλματώδης αύξηση της ανεργίας έγινε ενώ το νομό διοικούσαν πολλοί από τους «ευαίσθητους» και τότε και σήμερα συμπολίτες μας…

Στην φωτό δια χειρός amig0 τμήμα του κάμπου της Δράμας που φιλοξενεί τα λιγνιτικά κοιτάσματα και θα εξαφανιστεί αν αυτά εκμεταλλευτούν για να παραχθεί "βρώμικο" ρεύμα!

Από την θηλιά στο παραξήλωμα!…

Είχαμε όλοι παρατηρήσει ότι στο «φανελάκι» της δημοκρατίας μας είχε ξεφύγει πριν από μερικά χρόνια μια θηλιά. Κάτι οι πιέσεις για την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, κάτι η διεθνής παραφιλολογία για την τρομοκρατία και ο διαρκής κίνδυνος από αυτήν, δεν δώσαμε και πολύ σημασία. Φοριόταν έτσι κι αλλιώς το φανελάκι! Σιγά μην κάνουμε θέμα για μια θηλιά!…

Πέρασε όμως ο καιρός και η Ολυμπιάδα, τα συστήματα ασφαλείας δούλεψαν και με το παραπάνω και φτάσαμε στο 2006. Όποτε ξαφνικά ανακαλύψαμε – για την ακρίβεια ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ – ότι παρακολουθούνταν τα τηλέφωνα τους!

Το «φανελάκι» έχει πια παραξηλώσει! Φαίνονται πολλά…

Αποδεικνύεται ότι κανείς πλέον δεν μπορεί να αισθάνεται σίγουρος για την ιδιωτική του ζωή και όχι μόνο. Μετά από μια σειρά ρυθμίσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την καταγραφή τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου τις διμερείς συμφωνίες για τις ανακρίσεις υπόπτων, το «κρυφτούλι» των ελληνικών αρχών για τις απαγωγές των Πακιστανών, όλα δείχνουν ότι το απόρρητο στην επικοινωνία είναι απλά θεωρητικό σχήμα.

Είναι τουλάχιστον υποκρισία να δείχνουμε όλοι σαν ένοχο την κυβέρνηση των Η.Π.Α. – που κατά πάσα πιθανότητα βρίσκεται πίσω από την υπόθεση – και να μην αναλογιζόμαστε ότι η συγκεκριμένη πρακτική μπορεί να είναι «ρουτίνα» και στην χώρα μας με νομιμοφανή τρόπο…

«Χαμένοι» στο …απρόσωπο χάος

Κοιτώντας τις πόλεις που με γέννησαν και με μεγάλωσαν, μερικές φορές μπερδεύομαι. Είναι οι ίδιες; Ναι τα ονόματα τους είναι ίδια, οι δρόμοι που οδηγούν σ’ αυτές είναι περίπου οι ίδιοι, λίγο πιο φαρδείς και σύγχρονοι. Αλλά, οι πόλεις αλλάξανε, αλλάζουν συνέχεια. Αποκτούν περισσότερα φώτα, μεγαλύτερα κτίρια, αχανή εμπορικά κέντρα, με πάρκινγκ και εγκαταστάσεις αναψυχής. Όλα είναι μεγεθυσμένα σε σχέση με παλιότερα, για αυτό «μικραίνουμε» οι άνθρωποι μέσα σ’ αυτές. Πας για να ψωνίσεις σ’ ένα εμπορικό κέντρο και έχεις την άνεση να παρκάρεις και να ξοδέψεις όσο χρόνο θέλεις στο «άσυλο» του οργανωμένου καταναλωτισμού. Ότι θελήσεις, εκεί θα το βρεις, θα το πληρώσεις, θα το βγάλεις στο παρκινγκ και θα το φορτώσεις στο αυτοκίνητο. Ανέκαθεν αντιπαθούσα τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, με τις «καλύτερες» τιμές και την «άφθαστη» ποικιλία τους. Ξέρω ότι, όσο με συμφέρει η χαμηλά τιμή ενός προϊόντος εκεί, τόσο με πλήττει η παραχώρηση του όποιου εμπορικού κέρδους, στην χ πολυεθνική επιχείρηση. Γιατί εφόσον ο τόπος μου δεν παράγει πολλά προϊόντα, που αγοράζοντας τα θα ενισχύσω την τοπική οικονομία, το όποιο κέρδος στα εισαγόμενα προϊόντα, που πάει σε τοπικό κατάστημα, μένει εδώ και έτσι δεν μεταναστεύει το συνολικό ποσό που πληρώνω.

Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκαλούν οι χώροι στάθμευσης στα πολυκαταστήματα, οι οποίοι σπάνια είναι ασφυκτικά γεμάτοι με αυτοκίνητα. Συνήθως είναι εκτάσεις στρωμένες με άσφαλτο, χωρίς πρόνοια για λίγη ομορφιά, ακόμη και τα παρτέρια που υπάρχουν, συνήθως είναι απεριποίητα. Κηπουρός με ημιαπασχόληση άλλωστε, δεν συναντάται εύκολα, ενώ και η αμοιβή του δεν προσφέρει κάτι στην κερδοφορία της επιχείρησης. Ότι πιο όμορφο θα δει ο πελάτης, πρέπει να είναι το περιεχόμενο του μαγαζιού. Οι ουρές μπροστά στα ταμεία, οι καφέδες στα καφέ της αναμονής, οι ατελείωτες βόλτες μέσα στα ζυγισμένα ράφια, με τις παρολίγον «στρόγγυλες» τιμές, είναι το ντεκόρ που πρέπει να μην ενοχλεί, αφού η ανάγκη για να μην πληρώσει ακριβά τα καθημερινά αναγκαία είδη, είναι πιο επιτακτική.

Έτσι «μικραίνοντας» ολοένα, συνεχίζουμε να θεωρούμε ότι κερδίζουμε, ενώ «χαμένοι» αναζητούμαι διαρκώς το φθηνότερο, μέσα σ’ ένα απρόσωπο χάος…

Ο Δον Γκαργκάνας και το «σινάφι» του!…

Είναι κοινή παραδοχή ότι στην χώρα μας υπάρχουν πολλές εταιρίες που με χίλια ζόρια τα φέρνουν βόλτα και είναι υποχρεωμένες από τις εθνικές συλλογικές συμβάσεις να ανέχονται τα «καπρίτσια» των εργαζομένων τους, οι οποίοι όχι μόνο δεν αναγνωρίζουν τις θυσίες των επιχειρήσεων, αλλά αυθαδιάζουν κιόλας!

Τρανό παράδειγμα είναι βεβαίως οι Τράπεζες!

Επιχειρήσεις – ιδρύματα που έχουν περιθάλψει εκατομμύρια Έλληνες και τους βοήθησαν να πραγματοποιήσουν, μέσα στο αντίξοο σύγχρονο περιβάλλον τα καταναλωτικά όνειρα τους. Δανείζουν χωρίς πολλές διατυπώσεις σε οποιονδήποτε το ποσό που χρειάζεται και διεκδικούν ένα μικρό ποσοστό κέρδους για την τεράστια υπομονή που κάνουν μέχρι μετά από αρκετά χρόνια να πάρουν πίσω τα δανεικά. Σε κάποιες περιπτώσεις χάνουν και τα λεφτουδάκια τους, αν πεθάνει ή εξαφανιστεί αυτός που οφείλει.

Αφήστε που φιλοξενούν και τα χρήματα τόσων και τόσων πελατών τους προφυλάσσοντας εκατομμύρια Έλληνες από τις ληστείες που κάθε τόσο εκδηλώνονται σε υποκαταστήματα των ιδρυμάτων αυτών. Και η ψυχική οδύνη του τραπεζίτη που ακούει ένα πρωί ότι στο τάδε υποκατάστημα της τράπεζας του εκδηλώθηκε ληστεία; Θα τον πληρώσει η ασφαλιστική το ποσό που θα δηλώσει ότι εκλάπη ή θα του κάνει κόλπα;

Τώρα λοιπόν που αυτά τα ευαγή ιδρύματα δεν θέλουν να διαπραγματεύονται συνολικά με τους εργαζόμενους τους, ξεσηκώθηκαν όλοι αυτοί οι αχάριστοι που οι τράπεζες παρά το ότι έχουν κέρδη της τάξης μόλις του 50% ετησίως τους δίνουν ένα 3% για αύξηση. Κι όμως, παρά την αχαριστία ακούσατε ποτέ καμιά τράπεζα να φύγει όπως η Κόκα – κόλα στο εξωτερικό;

«Έχουμε το δικαίωμα να σατιρίζουμε τον Θεό»;!...

Αν μποορούσα να τα βρω - πέραν αυτού που βλέπετε δεν εντόπισα κανένα άλλο στο google - θα δημοσίευα σήμερα τα σκίτσα του Μωάμεθ, που προκάλεσαν την οργή κάποιων – ίσως και όλων – των μουσουλμάνων. Προχθές εκκενώθηκαν δύο φορές τα γραφεία της δανέζικης εφημερίδας «Jyllands Posten» – η οποία πρωτοδημοσίευσε τα σκίτσα – μετά από απειλητικά τηλεφωνήματα για τοποθέτηση βόμβας, ενώ σε πολλές αραβικές χώρες έχει κηρυχθεί μποϋκοτάζ σε βάρος των δανέζικων προϊόντων εν γένει.

Η οργή πηγάζει από την απαγόρευση απεικόνισης του προφήτη του Ισλάμ, Μωάμεθ! Απαγόρευση που υπάρχει με πολλές άλλες στην ζωή των μουσουλμάνων και συνυφαίνει ένα ασφυκτικό φράχτη στην καθημερινή ζωή τους. Κανένα πρόβλημα όσο οι μουσουλμάνοι συνειδητά επιλέγουν π.χ. να κάνουν έρωτα χωρίς να βλέπουν γυμνό το σώμα της συζύγου.

Το πρόβλημα μου είναι όταν οι απαγορεύσεις στις οποίες υποβάλλονται πρέπει να ισχύουν και για οποιονδήποτε άλλον, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Το αυτό ισχύει για οποιοδήποτε θρησκευτικό δόγμα.

Στην χθεσινή της έκδοση η γαλλική εφημερίδα «France Soir» αναδημοσίευσε τα σκίτσα, τασσόμενη σαφέστατα, παρά τις απειλές, υπέρ της ελεύθερης έκφρασης και αναφέροντας στο κύριο θέμα της: «Έχουμε το δικαίωμα να σατιρίζουμε ακόμα και τον Θεό». Σήμερα απολύθηκε ο αρχισυντάκτης της!!!

Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να βλέπει σκίτσα, να παρακολουθεί εκθέσεις, να ακούει τραγούδια, να κάνει γυμνός έρωτα. Και κανέναν, αυτός ο ίδιος ,δεν μπορεί να υποχρεώσει να μην κάνει όλα τα παραπάνω οτιδήποτε περιεχόμενο κι αν έχουν, όσο βλάσφημα ή ακραία κι αν είναι για τον ίδιο. Ώσπου να το καταλάβει χρειάζονται πολλά δημοσιεύματα!…

Ο απόλυτος – μοναδικός – υποψήφιος!(...ή με λένε Γιώργο!)

Ο Φλεβάρης αφίχθη εν μέσω ανέμελων νεφών και ηλιαχτίδων που καλούν τις Αλκυονίδες μέρες μαζί με τον «κουτσό» μήνα του χρόνου να κοπιάσουν στα μέρη μας.

Καλό μήνα!…

Ο Ιταλός πρωθυπουργός Μπερλουσκόνι θα κόψει το σεξ μέχρι την διεξαγωγή των εκλογών στην Ιταλία τον Απρίλιο. Ο πρόεδρος της Βολιβίας Έβο Μοράλες είναι πιο πρακτικός, κόβει στο μισό τον μισθό και αυτόν των υπουργών του, ώστε να διατεθούν περισσότερα χρήματα για την παιδεία. Η Χιλιανή πρόεδρος Μισέλ Μπατσελέτ ανακοίνωσε την σύνθεση του υπουργικού της συμβουλίου, που περιλαμβάνει δέκα άνδρες και δέκα γυναίκες! Ισότητα στο υπουργικό συμβούλιο, κατ’ αρχάς…

Η Χαμάς θριάμβευσε στις παλαιστινιακές εκλογές! Το κόμμα που ίδρυσε ο Σαρόν – η «αιτία» του ξεσπάσματος της δεύτερης Ιντιφάντα το 2001 - «Καντίμα» είναι το φαβορί για τη νίκη στις ισραηλινές εκλογές του Απριλίου. Σαν οι φανατικοί της μιας πλευράς να επιδοτούν τους φανατικούς της άλλης, «αδειάζοντας» τους αντιπάλους τους εκατέρωθεν! Η Φατάχ όμως και το Εργατικό Κόμμα του Ισραήλ δεν είναι άμοιροι ευθυνών στο «δημοκρατικό πάρτι» των φανατικών…

Ο Γιωργάκης Παπανδρέου πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, αλλά ο πρωθυπουργός κ. Καραμανλής έκανε σα να εξελέγη ο ίδιος σε κάποια θέση με διεθνές κύρος και εμβέλεια! ‘Έδινε συγχαρητήρια, ευχαριστούσε ξένους ηγέτες που ψήφισαν τον Παπανδρέου για την θέση και άλλα τέτοια! Αλλά η ουσία τη υπόθεσης είναι άλλη: Ο Γιωργάκης θριάμβευσε και πάλι – όπως και στην εκλογή προέδρου στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. - σε μια διαδικασία, στην οποία ήταν ο μοναδικός υποψήφιος!…