Πόσο βολικό είναι να κρυβόμαστε πίσω από το μέγεθος των καταστροφών για να μην αναλογιστούμε τι πραγματικά μας αφήνει απροστάτευτους από τις θεομηνίες; Αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν, οι περισσότερες τραγωδίες που στοίχησαν ζωές πολλών ανθρώπων είχαν μία βασική αιτία. Δίπλα στην περίφημη συμπεριφορά του κράτους, σε ότι αφορά τις σχέσεις του με πολίτες. Αν απειλείται από τους «εχθρούς» του το κράτος είναι αστακός πολύ αποφασισμένος, αν απειλούνται οι πολίτες το κράτος συνήθως γαβγίζει με την ουρά κάτω από τα σκέλια για να τους προστατεύσει.
Η κατάσταση του κρατικού μηχανισμού είναι παθογενής κυρίως λόγω της πελατειακής – βολεματικής λογικής που το έχει διαποτίσει από την σύσταση του.
Η κατάσταση του κράτους όμως είναι ένας σχετικά σταθερός παράγοντας στις συμφορές. Οι χειρισμοί της κάθε κυβέρνησης, κάνουν αυτόν τον παράγοντα λιγότερο ή πιο επικίνδυνο σε κάθε περίπτωση.
Ποια ήταν η βασική αιτία για τους νεκρούς από σεισμούς των τελευταίων χρόνων; Η παράβλεψη βασικών πολεοδομικών κανόνων για προφανείς οικονομικούς λόγους. Από τους κατασκευαστές ή τους ιδιοκτήτες. Η απουσία ελέγχων λόγω ελλιπούς στελέχωσης ή η μη πραγματοποίηση τους και πάλι για οικονομικούς λόγους λόγω της διαφθοράς.
Η ιδία βασική αιτία υπήρχε και στην τραγωδία των Τεμπών, στο ναυάγιο του «Εξπρές Σάμινα», στην «αθέατη» τραγωδία των εργατικών ατυχημάτων.
Οι καταστροφικές πυρκαγιές δεν είναι άγνωστες στην χώρα μας. Αντίθετα είναι φυσιολογικές λόγω των κλιματολογικών συνθηκών στην περιοχή μας. Λογικά θα έπρεπε το κράτος να είναι καλά προετοιμασμένο για την αντιμετώπιση τους.
Θυμηθείτε πως εξοπλίστηκε το ελληνικό κράτος εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων για τον δήθεν κίνδυνο της τρομοκρατικής απειλής. Μην μείνετε στο «δήθεν», το κράτος μάτωσε για την ασφάλεια των αγώνων. Τις ολυμπιακές δαπάνες καρπώθηκαν κυρίως διεθνείς κοινοπραξίες εταιριών.
Αν το ελληνικό κράτος είχε μια άλλη λογική, θα μάτωνε και για την θωράκιση της χώρας απέναντι στις πυρκαγιές, ο κίνδυνος από τις οποίες είναι συνεχής τους καλοκαιρινούς μήνες. Θα προσλάμβανε προσωπικό για τις αρμόδιες υπηρεσίες θα το εξόπλιζε και θα το κατάρτιζε όσο το δυνατόν αρτιότερα.
Όπως θα όφειλε να ματώνει για τα νοσοκομεία και τα σχολεία. Αντ’ αυτού οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης δεν στελεχώνουν επαρκώς τις υπηρεσίες – πλην των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας - για να εξοικονομήσουν πόρους που στις περισσότερες των περιπτώσεων τροφοδοτούν μέσω επιδοτήσεων ιδιωτικά συμφέροντα.
Ο πολίτης δεν περιμένει πολλά από το κράτος. Συνήθως κοιτάει να μη χάσει πολλά από αυτό. Αλλά είναι το πρώτο θύμα σε κάθε φυσική καταστροφή ή ατύχημα.
Η ανοικοδόμηση των καμμένων περιοχών που θα γίνει όπως ειπώθηκε από το κράτος, δεν θα δώσει κάτι παραπάνω από αυτά που είχαν στους πολίτες που επλήγησαν. Θα δώσει κρατικό χρήμα στις εταιρίες που θα αναλάβουν την ανοικοδόμηση. Πάλι με τους γνωστούς όρους λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς για όσους θα εργαστούν για αυτές (ελαστικά ωράρια, ανασφάλιστη εργασία ή μερική ασφάλιση, συμπιεσμένες αποδοχές).
Οι πολίτες είναι χαμένοι έτσι κι αλλιώς, αφού το κράτος από αυτούς θα εισπράξει όσα θα ξοδέψει, ενώ οι εταιρίες θα καρπωθούν έσοδα και κέρδη πληρώνοντας τα συνηθισμένα.
Είναι άχαρο να συζητάμε οικονομικά όταν έχουν καεί 64 άνθρωποι και εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους και καλλιεργειών. Αντιλαμβανόμαστε όμως τι συμβαίνει;
Η φωτό είναι από το Λέπρεο Ηλείας και πολύ πιθανό είναι αρχειακής αξία πια...Σε ευχαριστώ Babbet!
