Το φετινό Φεστιβάλ μας...

Μέσα στο συνολικά ευχάριστο κλίμα των φετινών εκδηλώσεων για την απελευθέρωση της Δράμας, ήρθε προχθές η ανακοίνωση για τις ταινίες που θα προβληθούν τόσο στο διαγωνιστικό όσο και στο πληροφοριακό τμήμα του ελληνικού φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους. Ουσιαστικά πρόκειται για την εκκίνηση των διαδικασιών που θα μας οδηγήσουν μετά από δυόμισι μήνες στις αίθουσες των δύο κινηματογράφων της πόλης για να παρακολουθήσουμε τις προβολές του 29^ου φεστιβάλ ελληνικών και του 12^ου διεθνούς φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους. Ας ετοιμαζόμαστε λοιπόν...
Φέτος επιλέχθηκαν να διαγωνιστούν 52 ταινίες στις κατηγορίες του διαγωνιστικού ενώ

23 ταινίες θα προβληθούν στο Πληροφοριακό τμήμα. Αναλυτικά: ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ “Animal Behavior” Νίκος Σύννος “Bach & Bouzouki” Αγγέλα Μυλωνάκη “Brainstorm” Φώτης Σκουρλέτης “Circo De La Vida” Μαρία Λάφη “Dance Of Freedom” Ariane Κεσσίσογλου “Days Of Vision” Θανάσης Παπανικολάου “Dehiscence” Ζωή Μαντά “Get Lost” Γιάννης Κολόζης “Godzilla” Σπύρος Λίτινας “Hochhaus” Νικίας Χρυσσός “Ink Control” Κωνσταντίνος Γιαλλουρίδης “Missing Jib” Δημήτρης Τόλιος “Paperboat” Δάφνη Λαμπρινού “Pharmakon” Ιωακείμ Μυλωνάς “Popular Children's Poem” Κωνσταντία Σοφοκλέους “Sonyc” Αντώνης Γλαρός “Souvenirs” Αλέξανδρος Κακανιάρης “Without” Δημήτρης Λάλος “Αλήθεια” Γιάννης Σακαρίδης “Αλλεργικός Στα Λόγια” Ειρήνη Βιανέλλη “Απολείπειν Ο Θεός...” Γιώργος Κανόνης “Απόσταση” Σοφία Εξάρχου “Αρχίζει...” Θεόφιλος Παπαστυλιανός “Διακοπές Καλοκαιρινές” Ελίνα Ψύκου “Διπλά Στην Άκρη Της Μπλε-Μπλε Θάλασσας” ρίνα Μπόϊκο “Δρομέας” Χρήστος Ζαχαράκης “Ζαλόρα” Δημήτρης Στρατάκης “Ζαφείρης” Έλενα Δημητρακοπουλου “Ζωή Σε Πέντε Πράξεις” Μάριος Σπύρογλου “Η Κούπα” Γιάννης Μπουγιούκας “Η Φυγή” Δημήτρης Γεράρδης “Ι.Α.Χ. (Ιδίας Αυτού Χερσί)” Ευάγγελος Τσαουσόπουλος “Κανείς Δεν Ρωτά Για Την Ψυχή Μου” έπη Ρηγοπούλου “Κίνηση Ομαλή” Κων/νος Φραγκόπουλος “Κοινή Συναινέσει” Λύδια Κώνστα “Κουκλόσπιτο” Δανάη Στυλιανού “Μια Ζωή Σαν Άλλη” Ζαφείρης Χαϊτίδης “Μοναξιά 1” Αλέξης Πιττίδης “Μονή Σειρά Μαργαριτάρια” Βασίλης Κεχαγιάς “Ναι ,Κλαίω” Νίκος Τραχανάς “Νάρκες” Χρήστος Νικολέρης “Οι Ήρωες Μου” Σπύρος Στεριάδης “Παραλειπόμενα: Το Όνομα Του Σπουργιτιού” Κύρος Παπαβασιλείου “Περί Των Οπλών Κρίσις” Γιώργος Παντελεάκης “Που Πάμε;” Κυρηναίος Παπαδημάτος “Πρόβα Παλτού” Ηλίας Δημητρίου “Σε Λίγα Λεπτά” Θωμάς Κιάος “Στιγμές...” Αναστασία Χριστοφορίδου, Γεωργία Εμμανουήλ “Τελευταίο Βράδυ” Βασίλης Γιάτσης “Τίτο” Άγγελη Ανδρικοπούλου “Το Σπίτι Με Τις Ελιές” Θούλη Δοσίου “Υγραέριο” Μπουγιάρ Αλιμάνι Πληροφοριακό “.Το Κορίτσι” Μάνος Αρβανιτάκης “090” Γεωργία Σαραντοπούλου “13.700” Κωνσταντίνος Πρέπης “2 Many Killers” Γιώργος Λαμπίρης “Banana Split” Νικολέτα Παπαθανασίου “Filizi” Φοίβος Κοντογιάννης, Φώτης Καζής “O Άνθρωπος Χελώνα” Θουκής Θουκή “Roi-Mat” Ντέμιαν Γεωργαντάς “Άδεια 9005 / 02” Βασίλειος Ξυλάρας “Αναμονή” Σταύρος Κρικρής “Αποκοπή” Βίκυ Φράγκου “Για Μια Αγκαλιά” Σουλτάνα- Τατιάνα Κουμούτση “Για Τον Ερωτά Τη Ζωή Και Τη Δημιουργικότητα” Χριστίνα Χριστοφή “Με Ένα Χέρι Και Μ’ένα Δάχτυλο” Μιχάλης Μεϊμάρογλου “Μέρες” Νάσος Γκατζούλης “Μια Βόλτα” Αχιλλέας Κεντώνης ,Μαρία Παπαχαραλάμπους “Ο Ήχος Της Σιωπής” Στυλιανός Κουρούπας “Παρανία Ξανά” Δημήτρης Κουλελής “Πρόσωπα” Πέτρος Χαραλάμπους “Σκέψη Της Ημέρας” Γιάννης Γαϊτανίδης “Στον Βράχο” Βανέσσα Πατμίου Καρούκ “Στον Πάγκο Του Χασάπη” Χάρης Ραφτογιάννης “Το Στόμα” Ελπίδα Σκούφαλου

«Χαμηλά κι αριστερά βρίσκεται η καρδιά»!

Η φωνή της συντρόφισσας Μ. από την Αθήνα είναι από μόνη της λόγος να χαρεί οποιοσδήποτε ακροατής! Η χαρά μεγεθύνεται όταν η Μ. μου ανακοίνωσε ότι απόγευμα Τρίτης μέσα στον καύσωνα, θα αποστέλλονταν με την παραδοσιακή συνωμοτική οδό – το εθνικό δίκτυο και τους σταθμούς των ΚΤΕΛ! – τα αντίτυπα του δεύτερου τεύχους του περιοδικού «Αλάνα»!…
Η παραλαβή τους χθες το μεσημέρι δεν έκρυβε εκπλήξεις, άλλωστε η θερμοκρασία υψικαμίνου που επικρατούσε εκείνη την ώρα δεν άφηνε πολλά περιθώρια σε συναισθήματα, πλην της δυσφορίας, να εκδηλωθούν.
Επιστρέφοντας στο γραφείο και ανοίγοντας το πακέτο υπό την ασφάλεια του κλιματιστικού, έμεινα με ανοικτό στόμα κοιτώντας το εξώφυλλο. Ένα σκιτσάκι των Ζαπατίστας το οποίο βλέπεται εδώ και μερικούς μήνες στη δεξιά πλευρά αυτού του μπλογκ, στο λινκ για την "Άλλη Καμπάνια" των Ζαπατίστας.
Από τα χρώματα του εξωφύλλου μέχρι την ύλη του, ύλη από την οποία πλάθεται η αξιοπρέπεια στις γειτονιές της δικιάς μας Αμερικής. Αφιέρωμα στην «Άλλη καμπάνια» των Ζαπατίστας για τις προεδρικές εκλογές στο Μεξικό που γίνονται σε λίγες ημέρες. «Πολιτικά Τοπία» από το Εκουαδόρ και την Αργεντινή, την Κολομβία και το Περού. «Γεωγραφίες των Αντιστάσεων», Βραζιλία, Χιλή των μαθητικών κινητοποιήσεων, Μεξικό.
«Ένας κόσμος ανάποδα», πως δηλαδή οι «χωρίς γη» φροντίζουν να μη μείνουν και χωρίς εκπαίδευση, η πρωτομαγιά των μεταναστών στις Η.Π.Α., οι ακτήμονες της Βολιβίας. Και μια συνέντευξη με τον Όσκαρ Ολιβέιρα, μέλους του Συντονιστικού για την υπεράσπιση του Νερού και της Ζωής στην Κοτσαμπάμπα της Βολιβίας...
Στο "όσα δεν παίρνει ο άνεμος υπάρχει αφιέρωμα στο θρύλο της Llorona!
Στην Δράμα θα το βρείτε στα γραφεία του Ράδιο Ηχώ στην οδό Άρεως 22.

39.000 χιλιάδες πελάτες από τον πρώτο χρόνο!

39.000 υποψήφιοι για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έγραψαν κάτω από την βάση και δεν έχουν δικαίωμα να περάσουν το κατώφλι της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης. Ο νόμος Βερεμή – Γιαννάκου αυξάνει εντυπωσιακά τον αριθμό των υποψήφιων πελατών της ιδιωτικής ανώτατης εκπαίδευσης, η λειτουργία της οποίας επίκειται.

Όλα αυτά βέβαια γίνονται για να καλυτερεύσει η παρεχόμενη παιδεία στην χώρα μας και όχι για να θησαυρίσουν οι επιχειρηματίες που θα χτίσουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια! Για αυτό και οι μαθητές που δεν πιάνουν την βάση και ως εκ τούτου δεν μπορούν να φοιτήσουν σε Α.Ε.Ι. ή Τ.Ε.Ι. θα μπορούν να φοιτήσουν με τον ίδιο βαθμό σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Η αγορά τα ρυθμίζει όλα!

Αρκεί να αποδομείται το δημόσιο για να αυξάνονται τα κέρδη των επιχειρήσεων! Και ο χαμένος είναι πάντα ο ίδιος, ο πολίτης που ολοένα γίνεται πελάτης. Στον δρόμο, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στο παρκάρισμα, στην παραλία. Εκτός από χαμηλοσυνταξιούχος ή υποαμειβόμενος εργαζόμενος και ταυτόχρονα υπεραπασχολούμενος γίνεται πελάτης για να εξυπηρετηθεί μια πολιτική δήθεν για το καλό της παιδείας και των μαθητών που φοιτούν σε ελληνικά σχολεία!
Θα έπρεπε να ντρέπονται όσοι μιλούν για μεταρρύθμιση στο χώρο της παιδείας. Πρόκειται για απορύθμιση με σαφή στόχο να επωφεληθούν οι «υγιείς» δυνάμεις της αγοράς!…

Καβάλα σε ένα ζαλισμένο «μπούμπουλι»*…

Ο τόπος γύρω έχει πάρει φωτιά! Το καλοκαίρι είναι εδώ και το χρυσάφι των κάμπων θαμπώνει το βλέμμα κάθε απόγευμα όταν αρχίσει να γέρνει ο ήλιος πάνω στο Μενοίκιο. Τα αγνοημένα μυστικά τοπία του επαρχιακού μας «θησαυροφυλακίου» και οι διαδρομές της εξερεύνησης τους περιμένουν…

Διασχίζοντας το στενό ασφάλτινο τμήμα της επαρχιακής οδού από το Παρανέστι για την Πρασινάδα με ένα μαύρο αμάξι που κοιτώντας το από ψηλά μοιάζει σαν ζαλισμένο από την ζέστη «μπούμπουλι»*, μόνο η αποπνικτική ζέστη των κορυφών τις μεσημεριανές ώρες θυμίζει ότι η μέρα είναι καλοκαιρινή. Όλα τα άλλα δεν είναι απλά ξένα ως προς τις μέρες της συνήθειας μέσα στην πόλη, είναι παραμυθένια. Φαράγγια που φοβάσαι να αφήσεις το βλέμμα να πέσει μέχρι την κοίτη του Αρκουδορέματος, μην τυχόν και γλιστρήσει μαζί του και το σώμα, καταρράκτες που θα αιχμαλωτίζανε και το πιο απαιτητικό βλέμμα, η φύση οργιώδης και γαλήνια τριγύρω μας. Μια ώρα μακριά από την Δράμα, το ένα τέταρτο πλάι στο ποτάμι που γλύφει τις πατούσες των βουνών ή στο ρέμα που κατεβαίνει άγριο από τα βουνά της Ροδόπης και συναντάει τον ποταμό στην πορεία του προς τα Τέμπη και μετά προς το Δέλτα στην θαλάσσια περιοχή της Χρυσούπολης…

* μπούμπουλι λέγαμε μικροί στο χωριό το μαύρο σκαθάρι

Δεν χορταίνω να βλέπω τον ήλιο...

...που το φως του σκορπάει στην πλάση!

Vamos Argentina!!!

Οι φωτό είναι του AFP από την επίσημη σελίδα του Μουντιάλ 2006

«Τζάμπα» επενδυτές!

Άλλη μια απόπειρα πώλησης του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της Π.Α.Ε. Π.Α.Ο.Κ. φαίνεται να πέφτει στο κενό μετά την απόσυρση του ενδιαφέροντος του παγκοσμίως άγνωστου πριν πέντε ημέρες και πλέον διάσημου καπετάν Γιαννούλη Καμπάνη! Πόσους υποψήφιους αγοραστές του Π.Α.Ο.Κ. δεν έχουμε μάθει τα τελευταία χρόνια; Από τον Πάνο που φτιάχνει μαγιό στη Σουηδία, τον Αγγελόπουλο που έχει καταθέσεις στην Ελβετία, τον Ψωμιάδη που έχει ασφαλιστική εταιρία, τον Μαμιδάκη που είναι πετρελαιάς και κονομάει μέχρι τον Ιβάν Σαββίδη, τον πόντιο επιχειρηματία που θέλει να πάρει τον ΠΑΟΚ για να εκμεταλλευτεί για πενήντα χρόνια το γήπεδο της Τούμπας. Μόνο ο Καρατζαφέρης δεν ενδιαφέρθηκε ακόμα για τον Π.Α.Ο.Κ., αλλά αυτός έχει κανάλι για να προβάλλεται.

Όταν μιλάμε για την Τούμπα, δεν μιλάμε για κανένα χωράφι! Είναι το μοναδικό ιδιόκτητο από Αθλητικό Σύλλογο ποδοσφαιρικό γήπεδο με οικόπεδο που βρίσκεται συν τοις άλλοις στην καρδιά της Θεσσαλονίκης! Οικόπεδο στο οποίο μπορεί χωρίς προβλήματα να ανεγερθεί γήπεδο με εμπορικό κέντρο και πάρκινγκ. Φιλέτο εν ολίγοις! Το οποίο οι απίθανοι «επενδυτές» θέλουν να εκμεταλλεύονται για μισό αιώνα επειδή θα βάλουν κάποια εκατομμύρια ευρώ για να πληρωθούν τα χρέη της ομάδας. Ότι έκανε ο Κόκκαλης στον Ολυμπιακό, μόνο που ο κυρ – Σωκράτης πλήρωσε πρώτα τα χρέη πήρε μισή ντουζίνα πρωταθλήματα κι έπειτα έβαλε μπρος το σχέδιο γήπεδο, από το οποίο κονομάει χοντρά! Και γιατί όχι βέβαια;

Είναι πρωτοφανής ο εκβιασμός που επιχειρείται σε βάρος της ιστορικής ομάδας της Μακεδονίας. Οι επίδοξοι «σωτήρες» και ο πονηρός κ. Γούμενος ξέρουν ότι αν κάνουν το κόλπο με την εκμετάλλευση του νέου γηπέδου του Π.Α.Ο.Κ. θα έχουν πιάσει και την καλή και τους φιλάθλους του Π.Α.Ο.Κ. μ…ες!

Μια ομάδα που με την έναρξη της σεζόν έχει έσοδα περίπου 10 εκατομμύρια ευρώ στην χειρότερη των περιπτώσεων είναι δυνατόν να παραχωρήσει το γήπεδο και την εμπορική του εκμετάλλευση σε κάποιον που θα βάλει 15 εκατομμύρια ευρώ για να αποπληρωθούνε τα όποια χρέη έχει στην παρούσα φάση.

Στον ΠΑΟΚ έχει ξεκινήσει εδώ και λίγο καιρό η προσπάθεια της δημιουργίας λαϊκής βάσης. Μια προσπάθεια που συναντά πολλά εμπόδια, αλλά είναι η μόνη που μπορεί να εγγυηθεί ότι η ομάδα θα πορευτεί στο μέλλον ως αθλητικό σωματείο με όλα του τα τμήματα και όχι ως παράπλευρη δραστηριότητα του όποιου τυχάρπαστου θα έλθει να προτείνει με δεκαπέντε εκατομμύρια ευρώ να του παραχωρηθούν για πενήντα χρόνια, οι εισπράξεις από τα ενοίκια όλων πολυκατοικιών της λεωφόρου νίκης στην Θεσσαλονίκης. Γιατί περί αυτού πρόκειται.

Καλύτερα να πέσει στην Δ’ Εθνική ο ποδοσφαιρικός Π.Α.Ο.Κ. – που δεν θα πέσει! – παρά να παραδοθεί όλο το σωματείο με μια «λεόντειο» σύμβαση στον όποιον «εξυπνάκια»…

Στις κορφές και στα δάση!…

Πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες μέρες στη Μεσούντα της Άρτας, το αντάμωμα των αντιστασιακών που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην ηπειρώτικη γη όπου «μαρτύρησε» ο θρυλικός Άρης Βελουχιώτης. Τέτοιες ημέρες του 1945 σκοτώθηκε ο καπετάνιος του ΕΛ.ΑΣ, ο λαϊκός ηγέτης της ελληνικής αντίστασης ενάντια στον φασισμό…

Όσο μακραίνει η απόσταση από εκείνα τα χρόνια και λιγοστεύουν ανάμεσα μας οι άνθρωποι που έζησαν ή άκουσαν για τον θρύλο του «Άρη», τόσο πιο αχνά απομένουν τα σημάδια αυτής της ηγετικής μορφής του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα. Ολοζώντανο όμως παραμένει το παράδειγμα του αγώνα για μια πραγματικά λεύτερη πατρίδα. Η επίσημη ιστορία τον κακομεταχειρίστηκε καθώς ήταν ανεπιθύμητος στις ηγεσίες που προέκυψαν μετά την απελευθέρωση γιατί υπήρξε ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της ελληνικής αντίστασης τον καιρό της κατοχής όταν οι περισσότεροι ήταν στο εξωτερικό, αλλά στις περιπτώσεις αυτές ο λαός είναι που στήνει μνημεία στους ήρωες του.

Και ο Άρης είναι ένας γνήσιος ήρωας, με όλα τα χαρακτηριστικά που δημιουργούν ένα μύθο…

Δεν είναι ευρύτερα γνωστό, αλλά έχει καταγραφεί από τους ιστορικούς του, ότι στα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του δραστηριότητας, πριν τον πόλεμο, ο κατά κόσμο Θανάσης Κλάρας, είχε θητεύσει ως δημόσιος υπάλληλος στο Παρανέστι Δράμας...

Αθάνατος!

Να τα εκατοστίσεις Manu!!!

Γενέθλια είχε ο χθες ο αγαπητός μας Manu Chao και να τον χαιρόμαστε! Μας έφερε κοντά στην «λάτιν» μουσική έτσι όπως υπάρχει μέσα στη ζωή των κατοίκων της ιβηρικής χερσονήσου αλλά και της λατινικής Αμερικής και έγινε αφορμή για να γνωρίσουμε δεκάδες μπάντες που τραγουδάνε, ισπανικά, βασκικά, αγγλικά, αραβικά ή αφρικάνικα και να μπορούμε να διασκεδάζουμε με μουσικές που δεν φέρουν «πιστοποιητικά» καλών πωλήσεων ή ευγενών προς το σταρ σίστεμ προθέσεων. To κίνημα του mestizo rock ενσωματώνει μουσικά επιρροές από όλες τις κουλτούρες που συνυπάρχουν στην «ισπανόφωνη οικουμένη» και μαζί με τις αγγλοσαξονικές επιρροές που όλοι κουβαλάμε, τις φέρνει κοντά μας με τη συνοδεία του πανίσχυρου μηνύματος της αντίστασης στην ισοπέδωση κάθε έννοιας δικαίου και αλήθειας στο σύγχρονο κόσμο. Το μουσικό αυτό κίνημα είναι ουσιαστικά είναι ένα από τα βλαστάρια του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος που παλεύει σε πολιτικό επίπεδο ενάντια στη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα.

Από τους πρωτεργάτες της κολεκτίβας Radio Chango, στην οποία «συστεγάζονται» περίπου διακόσια συγκροτήματα από όλον τον κόσμο, ο Manu Chao, τον οποίο πρωτακούσαμε στους θρυλικούς Manonegra στα τέλη της δεκαετίας του ’80, είναι πέραν από μουσικός και ένας από τους πιο δραστήριους παραγωγούς, ενώ το όνομα του πλέον δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις…

Έχει γεννηθεί – δεν θα μπορούσε να είναι τυχαίο! – στις 21 Ιουνίου 1961. Ημέρα του θερινού ηλιοστασίου, της μεγαλύτερης ημέρας κάθε χρόνου!…

Γεωγραφικές συγγένειες...

Πως τα φέρνει καμιά φορά η τύχη;

Μέχρι τώρα η μοναδική μου μνήμη από το όνομα Καμπάνης ήτανε το στρατόπεδο στο Κιλκίς όπου υπηρέτησα το πρώτο μέρος της στρατιωτικής μου θητείας. Τώρα μας προέκυψε – όπως όλα δείχνουν – μεγαλομέτοχος στον Π.Α.Ο.Κ. ο εξ Άνδρου ορμώμενος εφοπλιστής Γιάννης Καμπάνης! Για να δούμε τι θα δούμε, καθόσον μέχρι τώρα δεν θυμάμαι να έχει ασχοληθεί με τα διοικητικά της ομάδας μας, εφοπλιστής ή πλοιοκτήτης. Λέτε να βάλουμε πλώρη για μεγάλα πράγματα; Πάντως όσο μεγαλώνω τόσο λιγότερο πιστεύω σε μεγάλες κουβέντες, γενι –κότερα!…

Το Κιλκίς έχει εξέχουσα θέση στη ζωή μου καθότι από εκεί προέρχεται και το συγκρότημα Infidelity των οποίων ο περσινός δίσκος είναι από τους καλύτερους αγγλόφωνους ελληνικούς ροκ δίσκους που έχω ακούσει εδώ και πολύ καιρό. Δεν το έχω επιβεβαιώσει, αλλά υπάρχει πιθανότητα αυτό το συγκρότημα να εμφανιστεί στο φετινό – αν γίνει – Dramaica Youth Festival!

Με την Άνδρο δεν έχω και πολλές παρτίδες είναι η αλήθεια!

Πέραν του ότι ήταν το πρώτο νησί που αντικρίζαμε αριστερά στα παλιά καλοκαίρια όταν μπαρκάραμε από Σαλονίκη για τα νησιά των Κυκλάδων με τον θρυλικό σκυλοπνίχτη «Άνεμο»! Και βέβαια εκτός από τις περιγραφές του καλού μας δάσκαλου του Στέφανου που έζησε εκεί έναν χειμώνα και μας το τόνιζε σε κάθε τόνο, ότι είναι απελπιστική η κατάσταση στο νησί για όσους ζουν εκεί και δεν έχει τύχει – γιατί περί τύχης πρόκειται! – να είναι εφοπλιστές ή πλοιοκτήτες και να μπορούν ανά πάσα στιγμή να δραπετεύσουν για άλλες πολιτείες!…

Ένα γλυκό φτιαγμένο από κόκα!

Παρατηρούσα την Κυριακή στην παραλία τις φωτογραφίες από την Κούβα που είχαν τραβήξει κάποιοι φίλοι που ταξίδεψαν πριν από λίγο καιρό στο πανέμορφο νησί της Καραϊβικής. Μου έκανε εντύπωση το πώς οι άνθρωποι κατοικούσαν τα σπίτια που θαρρείς και αντιστέκονταν στο πέρασμα του χρόνου και στην μανία της ανέχειας. Είδαμε εικόνες από την Αβάνα μέχρι την Σάντα Κλάρα, αλλά το μάτι μου έμεινε στις φωτογραφίες από το Τρινινταντ, όπου τα χρώματα διαδέχονταν τόσο αρμονικά το ένα το άλλο και οι γειτονιές απόπνεαν μια αίσθηση παραμυθένια, ακόμα και βλέποντας τις πάνω στο φωτογραφικό χαρτί! Μου έκανε εντύπωση ακόμα ότι τα κεραμίδια των σπιτιών είχαν διάφορους χρωματισμούς λόγω του ότι η ανέχεια δεν επιτρέπει συνολική ανακατασκευή των στεγών κι έτσι αντικαθίστανται μόνο τα κεραμίδια που μπάζουν νερά ή έχουν σπάσει. Όταν αφήσαμε κάτω τις φωτογραφίες, σκέφτηκα το ταξίδι μου στην Κούβα που εκκρεμεί τόσον καιρό, αλλά κατάλαβα ότι τώρα πια προτεραιότητα για μένα έχει ένα ταξίδι στο Μπουένος Άιρες! Ειδικά αν πάρει η Αρχεντίνα το τρόπαιο στο Μουντιάλ της Γερμανίας…
Η εβδομάδα έκλεισε με το δώρο του Έβο Μοράλες για τα γενέθλια του Φιντέλ Κάστρο. Ένα γλυκό φτιαγμένο με κόκα για τα ογδοηκοστά γενέθλια του! Η εκστρατεία απενοχοποίησης του φυτού της κόκας περνάει και από την Κούβα!...

Η φωτογραφία είναι του καλού μας φίλου, Nosferios!

Ο «πικρός καφές» της ένταξης…

Οι εξελίξεις στην τελευταία σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. ανέδειξαν την σπουδαιότητα της άρνησης του κυπριακού λαού στο προ διετίας προταθέν σχέδιο Ανάν. Ό ίδιος ο γενικός γραμματέας του Ο.Η.Ε. μάλιστα λίγες ώρες μετά την λήξη της συνόδου έσπευσε να εκδηλώσει την δυσαρέσκεια του για το γεγονός ότι ο ρόλος της Κύπρου είναι σαφώς αναβαθμισμένος μετά την είσοδο της στην Ε.Ε. και την απόρριψη του σχεδίου του για επίλυση του Κυπριακού που θα οδηγούσε στην διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την απώλεια όλων των διπλωματικών πλεονεκτημάτων της στην διαδικασία της επίλυσης του κυπριακού προβλήματος. Η Κύπρος όπως όλοι βλέπουμε όχι μόνο δεν απομονώθηκε μετά το «όχι» αλλά το κυπριακό είναι πια ευρωπαϊκό θέμα.

Είναι χαρακτηριστική η δήλωση Ανάν που προκάλεσε εύλογα εντονότατη αντίδραση της Κυπριακής κυβέρνησης: «Η κατάσταση στο Κυπριακό περιπλέχθηκε ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι η Κύπρος είναι τώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Τουρκία προσπαθεί να ενταχθεί στην Ένωση».

Περιπλέχθηκε η λύση, έχει δίκιο ο γραμματέας του Ο.Η.Ε. Για όλους όσοι υπολόγιζαν μέσω εκβιασμών να αναγκάσουν την Κυπριακή Δημοκρατία να αποδεχθεί λύσεις που θα παρακάμπτουν τα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Αλλά είναι ξεκάθαρο πια ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ο ρυθμιστής των εξελίξεων και όχι η Τουρκία. Ευτυχώς!…

Ιδιωτικά Πανεπιστήμια = Ιδιωτικά κέρδη και μόνο!

Η ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων (Ι.Π.) στην Ελλάδα, έχει ήδη εξαγγελθεί και για να γίνει δυνατή μάλιστα, έχει ουσιαστικά δρομολογηθεί και η επικείμενη αναθεώρηση του συντάγματος. Με σύμφωνη γνώμη των κομμάτων του «δικομματικού μπλοκ» επιχειρείται να ανοίξει η «κερκόπορτα» στην ιδιωτική κερδοσκοπική πρωτοβουλία και στον χώρο της ανώτατης παιδείας.

Η πρόθεση δεν προκαλεί καμία έκπληξη αφού σε προγραμματικό επίπεδο τα δύο κόμματα συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό ενώ και το γενικότερο πλαίσιο της οικονομικής συγκυρίας ωθεί τα πράγματα στην αναζήτηση λύσεων μακριά από τον κρατικό παρεμβατισμό.

Αυτή όμως είναι μια αξίωση των αγορών. Τι μπορεί να περιμένει η ελληνική κοινωνία, ο εργαζόμενος ή ο μαθητής από τα Ι.Π.;

Ένα από τα κορυφαία «δολώματα» είναι το σταμάτημα της εκροής συναλλάγματος σε ξένες χώρες από τους δεκάδες χιλιάδες φοιτητές που αναγκάζονται να προσφύγουν στο εξωτερικό για σπουδές. Είτε εντός συνόρων, είτε εκτός αυτών όμως οι «αποκλεισμένοι» από την δημόσια ανώτατη εκπαίδευση, θα πρέπει να πληρώσουν αδρά για να παρακολουθήσουν τις σχολές των Ι.Π.και να αποφοιτήσουν από αυτές παίρνοντας πτυχίο.

Διασπείρεται ακόμα ότι η ίδρυση των Ι.Π. θα συνεισφέρει στην αποκέντρωση της ανώτατης παιδείας στην χώρα μας. Επιχείρημα τουλάχιστον αστείο. Σχεδόν κανείς ιδιώτης δεν θα έρθει να κάνει Πανεπιστήμιο π.χ. στην Δράμα, όπου η πιο ασφαλής πρόσβαση γίνεται μέσω του απαρχαιωμένου και προβληματικού σιδηροδρομικού δικτύου. Γιατί να μην το κάνει στην Αθήνα ή στην Θεσσαλονίκη που είναι ασύγκριτα πιο ελκυστικές επενδυτικά;

Σαν δήθεν ασφαλιστική δικλείδα για τον κοινωνικό χαρακτήρα των Ι.Π. παρουσιάζεται η δυνατότητα ίδρυσης τέτοιων πανεπιστημίων μόνο από μη κερδοσκοπικούς φορείς και οργανισμούς.

Αν οι φορείς αυτοί που θα ιδρύσουν τα πανεπιστήμια είναι όντως μη κερδοσκοπικοί, τότε θα πρόκειται για ένα επιπλέον βάρος για την κοινωνία, αφού θα πρέπει π.χ. ο Δήμος της Ξάνθης ή η Γ.Σ.Ε.Ε. να λειτουργούν Πανεπιστήμια το κόστος λειτουργίας των οποίων θα επωμίζονται, ούτως οι άλλως, οι πολίτες. Είτε πληρώνοντας δίδακτρα ως γονείς φοιτητών – σπουδαστών, είτε πληρώνοντας αυξημένα δημοτικά τέλη ή συνδικαλιστική εισφορά για να καλύπτονται τυχόν ελλείμματα από ζημιογόνα λειτουργία.

Ο παρονομαστής όλων των παραπάνω είναι ένας. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα φέρουν κέρδη μόνο σε αυτούς που και σήμερα έχουν κέρδη σε βάρος της πλειοψηφίας των εργαζομένων και των παιδιών τους...

Οι «εκστρατευτικές» επιδόσεις των Η.Π.Α

Είναι να μην ασχοληθεί με κάτι η κυβέρνηση των Η.Π.Α!

Πόλεμο ενάντια της τρομοκρατίας εξήγγειλε προ μερικών ετών και σήμερα σχεδόν πέντε χρόνια μετά, σε πολλές περιοχές του πλανήτη από την Σομαλία μέχρι το Αφγανιστάν, οι αντίπαλοι των Η.Π.Α όχι μόνο δεν εξοντώθηκαν, αλλά επανακάμπτουν δριμύτεροι! Εξαιρείται ο «καημένος» ο Αλ Ζαρκάουι, που τον έφαγε η μαρμάγκα και κάμποσοι άλλοι φανατικοί ισλαμιστές που σκοτώθηκαν!

Δεν είναι τυχαίο ότι στο Αφγανιστάν οι «Ταλιμπάν» έχουν πυκνώσει τις ενέργειες τους απέναντι στις κατοχικές δυνάμεις και στους συνεργαζόμενους με αυτές. Επίκειται μεγάλη επιχείρηση για την εξόντωση των Ταλιμπάν από 11.000 στρατιώτες των κατοχικών δυνάμεων. Παρομοίως στην Σομαλία εδώ και μερικές εβδομάδες οι ισλαμιστές αντάρτες έχουν τον έλεγχο της πρωτεύουσας Μογκαντίσου και η ζωή εξελίσσεται πια υπό τις διατάξεις του ισλαμικού νόμου «Σαρία» με μια σειρά από αναχρονιστικές απαγορεύσεις. Σχέδιο επέμβασης για την Σομαλία δεν υφίσταται μετά από το «στραπάτσο» της προηγούμενης επέμβασης, που άφησε την χώρα σε χειρότερη κατάσταση από ότι ήταν πριν από την επέμβαση.

Παρόμοια είναι η κατάσταση και στο Ιράκ. Η βία είναι καθημερινό φαινόμενο και εκτός από κάποιες αυστηρά φρουρούμενες περιοχές, βασιλεύει σε όλη την επικράτεια της χώρας, ακόμα και σε τομείς της κοινωνικής ζωής όπου οι θρησκευτικές σέχτες επιβάλλουν την δική τους «ηθική». 50.000 κατοχικοί στρατιώτες ετοιμάζονται να συμμετάσχουν σε εκστρατεία εναντίον της αντίστασης…

Δεν είναι όλα μαύρα όμως. Η πολεμική βιομηχανία των Η.Π.Α δίνει μεροκάματα σε χιλιάδες στρατιωτάκια και εργαζομένους, ενώ ανταμείβει και τους διψασμένους μετόχους που απολαμβάνουν τα ματωμένα μερίσματα επί των κερδών της…

Ποιος «μάτιαξε» την Μαριέτα;

Ποια «λογική» επιβάλλει στην κυβέρνηση να θεωρεί ότι επειδή μέρος του εκλογικού σώματος και ο ιδιότυπος εκλογικός νόμος της έδωσε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, μπορεί να νομοθετεί κατά την δική τους βούληση για όλα τα θέματα χωρίς να καλεί, έστω και προσχηματικά, σε διάλογο τους κοινωνικούς εταίρους;

Η κυρία Γιαννάκου - δεξιά που αλλού;! - παραδείγματος χάριν, ανακοίνωσε εν των μέσω του «φθινοπωρινού» φετινού θέρους, ότι θα καταθέσει νομοσχέδιο για την ανώτατη παιδεία προς ψήφιση από τα θερινά τμήματα της Βουλής. Παλιό και γνωστό το κόλπο από την εποχή των «εκσυγχρονιστών» της κακιάς ώρας! Έλα όμως που η κοινωνία είναι εικόνα αλλά δεν είναι και ομοίωση των όλο και πιο διαπλεκόμενων με την εκάστοτε εξουσία media. Αυτών που καθορίζουν την πολιτική ατζέντα και παραγγέλνουν τις δημοσκοπήσεις που επιβεβαιώνουν την προθυμία της κοινωνίας για τις επικείμενες αλλαγές, για τις οποίες κανείς δεν ενημέρωσε κανέναν, αλλά υπάρχει μια διαδεδομένη αντίληψη πια, ότι κάθε αλλαγή είναι «για καλό» στις μέρες μας. Έτσι έγινε αποδεκτή και η αλλαγή π.χ. της Βίσση με την Παπαρίζου στην Eurovision, όπως επιχειρείται τώρα να επιβληθεί η ανάγκη μιας όποιας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, συν την απαιτούμενη ώθηση μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης που θα μας οδηγήσει στην ίδρυση μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών – μήπως και μη; – πανεπιστημίων!

Οι κινητοποιήσεις των φοιτητών όμως έφεραν αποτέλεσμα, έστω και προσωρινά. Το νομοσχέδιο θα κατατεθεί το Φθινόπωρο μετά από διάλογο με τους εμπλεκόμενους φορείς. Αν κατατεθεί και τότε...

Το τελευταίο σφύριγμα…

Ένα καλοκαιρινό σύννεφο συνοδεύει το βλέμμα του. Οι εικόνες που ρουφάει φλουτάρουν και σβήνουν ολοένα, ακατάπαυστα χάνονται αντεστραμμένες στο απόλυτο λευκό. Fade out σε γρήγορη κίνηση, εκείνο το αστραπιαίο άσπρισμα, σαν έκρηξη στην μεγάλη οθόνη όταν η μηχανή προβολής έκαιγε την κόπια. Τα μάτια του είναι υπέροχα μελιχρά, τοποθετημένα ιδανικά μέσα στις κόγχες τους, τα μαλλιά του καστανόξανθα κυματιστά και το πρόσωπο του πιστή απεικόνιση μιας αρχετυπικής ανθρώπινης φαντασίωσης.

Βλέπει κανονικά, αλλά δεν μπορεί να συγκρατήσει εικόνες. Το «φιλμάκι» της μνήμης του καίγεται μόλις αρχίσει να εμφανίζει το αποτύπωμα κάθε εικόνας. Κανένα pixel δεν σκιάζει τον ουρανό της αντίληψης του. Κι όμως θυμάται τα πάντα, καμιά επιστημονική έρευνα δεν μπόρεσε να αποκαλύψει πως αφηγείται τόσες πολλές ιστορίες, οι περισσότερες από αυτές πραγματικές, με εξονυχιστικές λεπτομέρειες! Θυμάται από έξω ότι τραγούδι έχει ακούσει μέχρι σήμερα, απαγγέλλει στίχους που ποτέ δεν διάβασε κι όλοι απορούν τι στο καλό έχει αυτός ο άνθρωπος και δεν μπορεί να θυμηθεί τα γκολ που βλέπει στην τηλεόραση.

Τον έχουν χαρακτηρίσει «πιλότο εικόνων» ή «ερμηνευτή ασθενών κοσμικών σημάτων». Είναι δεν είναι δεκαεννιά χρονών. Κάποιοι «έξυπνοι» λένε ότι είναι ο Αντίχριστος.

Αυτός δεν δίνει σημασία στα σχόλια. Ρουφάει λαίμαργα εικόνες μέσα από το ποτήρι του, η μνήμη του ένας δύστυχος τερματοφύλακας που πρόδωσε ένα γκελ της μπάλας και η χαρά του είναι η παλινδρομική κίνηση της μπάλας στα δίχτυα.
Το τελευταίο σφύριγμα δεν θ’ αργήσει!…

Οι παλιοί θαμώνες

Όπως αλλάζουν οι πόλεις στο πέρασμα των χρόνων, οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτές παρακολουθούν τις αλλαγές. Πολλές φορές ενθουσιάζονται μ’ αυτές, ειδικά αν είναι νέοι, βλέποντας τα καινούργια κτίρια, τα προσεκτικά διακοσμημένα μαγαζιά, τα καινούργια πάρκα που φτιάχνονται, τους δρόμους. Υπάρχουν και κάποιοι όμως που δεν χαίρονται, το αντίθετο!

Σε κάθε πόλη υπάρχουν σημεία αναφοράς. Μεγάλες πλατείες, όμορφα πάρκα, λόφοι με θέα. Οι ιστορίες γι’ αυτά πάμπολλες, ειπωμένες από τους παλιούς, για το πώς ήτανε πριν από δέκα, είκοσι, πενήντα χρόνια. Σ’ αυτά περνούν πολλές από τις όμορφες και χαλαρές στιγμές της ζωής τους.

Ότι παραμένει αναλλοίωτο από «ανανεωτικές» παρεμβάσεις, είναι συνήθως αγαπητό στους παλιότερους, που το γνωρίζουν από τα νιάτα τους. Σα να επιθυμούν να κρατηθούν από το χώρο για να αισθάνονται κάτι από την νεότητα που έφυγε. Όταν αυτά τα μέρη «ανακαλύπτονται» από την νεολαία, αποκτούν καινούργια όψη, οι τιμές αυξάνονται, αφού άλλη τιμή έχει ο καφές κι η μπύρα σ’ έναν καφενέ κι άλλη σε μια καφετέρια. Έτσι τα μέρη αυτά γίνονται απρόσιτα για τους παλιούς θαμώνες τους.

Θυμάμαι πέρσι στη Λάρισα και στην πλατεία Ταχυδρομείου, το τελευταίο καφενείο που υπήρχε για τους γέροντες ανακαινίσθηκε και οι σερβιτόροι μετά την ανακαίνιση δεν σερβίριζαν μεγάλους σε ηλικία πελάτες. Η πλατεία είναι πια γεμάτη από νεολαιίστικα μαγαζιά, οι μεγαλύτεροι «πρέπει» να αποτραβηχτούν. Ποιος επιχειρηματίας νοιάζεται για τους παλιούς θαμώνες;

Καλή εβδομάδα!...

Viva la celeste y blanca! Vamos Argentina!...

Ανοίγει σήμερα η αυλαία, τα φώτα θα χαμηλώσουν στην εξέδρα, το πρώτο σφύριγμα θα αντηχήσει σαν σάλπιγγα! Μουντιάλ, ποδόσφαιρο, από τότε που οι ομάδες έγιναν «θρησκείες», το ποδόσφαιρο είναι το «όπιο του λαού». Τι κι αν λείπει η Ελλάδα από το μεγάλο ραντεβού; Μας χάρισε εκείνο το αξέχαστο καλοκαίρι πριν δυο χρόνια και αρκεί για τα δικά μας μέτρα αυτό. Υπάρχει η Αρχεντίνα για να υποστηρίξουμε, η Βραζιλία για να χαζέψουμε, η Ιταλία για να ψιλοβαρεθούμε, η Γαλλία για να μας αποδείξει ότι είναι ακόμα παρούσα, το Εκουαδόρ για να «γαβρέψουμε», η Σερβία για να μας θυμηθούμε τις μέρες πριν από τον πόλεμο. Τόσες αφορμές για αναμνήσεις, αφού τα Μουντιάλ είναι σαν τις Ολυμπιάδες. Ορόσημα!

Θ’ «αναστενάξουν» οι καναπέδες από τις τέσσερις κάθε απόγευμα μέχρι τα μεσάνυχτα με ωριαία διαλείμματα για ξεμούδιασμα οι δύο πρώτες εβδομάδες θα είναι ο εφιάλτης του γυναικείου φύλου! Τα τοπικά κανάλια θα περιλάβουν στην μεσημβρινή του ζώνη αθλητικό ένθετο με σχολιασμό των αγώνων της ημέρας που πέρασε. Δύο εβδομάδες θα συζητάμε μόνο για ποδόσφαιρο, ωραίο ποδόσφαιρο, χωρίς την ελληνική ποδοσφαιρική ασχήμια και θα χαρούμε ελπίζω όμορφες στιγμές!

Το Calle Drama στοιχήματα δεν βάζει, αλλά με όλη την καρδιά του θα φωνάζει:

«Viva la celeste y blanca!
Vamos Argentina!»

Ζει ο μικρός (βασιλιάς) Αλέξανδρος…

Σε γνώρισα από την πρώτη στιγμή που είδα το βλέμμα σου. Ακούγοντας την φωνή σου θυμήθηκα πρόσωπα ευγενικά που νικήσανε τον πόνο και την αγωνία. Σκεπτόμενος τα λόγια σου, το πώς μιλούσες σε αυτούς που βιάστηκαν να σκοτώσουν την ελπίδα, ελπίζω πιο πολύ από ότι πριν να σε «γνωρίσω»! Μόνο που έχει καθίσει πάλι εκείνος ο βαρύς ο κόμπος στον λαιμό μου, για την αφορμή της «γνωριμιάς» μας. Η εξαφάνιση του παιδιού σου, μανούλα.

Αγνοούμενος είναι ο Αλέξανδρος και ζει μέσα στην ελπίδα που σε ξημερώνει καθημερινά. Ζει στις προσευχές και στο δάκρυ που πνίγεις κρατώντας την αξιοπρέπεια σημαία. Ζει μέσα στον τρόπο που διδάσκεις την αξιοπρέπεια σε αυτούς που από καιρό την έχουν λησμονήσει ή χειρότερα την έχουν διατιμήσει και προσφέρουν τα φτηνά τους δώρα σε κάθε ευκαιρία. Ζει μανούλα κι ας τον ορέγονται τα «όρνεα». Ζει!

Η δική σου ελπίδα να ξαναγκαλιάσεις το παιδί σου, είναι και η μοναδική ελπίδα που έχει η κοινωνία μας να μην απολέσει το τελευταίο της φρούριο ανθρωπιάς. Την αθωότητα των παιδιών της. Κι όμως οι περισσότεροι θεωρούν ότι το παιδί σου δεν ζει. Ούτε να ελπίσουν δεν μπορούν, εθισμένοι στην φόβο που σπέρνει η καθημερινότητα κι αρπαγμένοι από την σανίδα του «χαβαλέ» ή της λήθης που οδηγεί στη λησμονιά, κουβαλώντας το χτικιό που έχει κάνει τους ανθρώπους να περπατούν βιαστικά και να κλείνουν τα μάτια όταν ακούνε την φωνή κάποιου που έχει ανάγκη και ελπίζει ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να αισθάνονται ακόμα αλληλεγγύη. Για κάθε λάθος «στροφή» στη ζωή υπάρχει ο δρόμος της μετάνοιας που επανορθώνει την «πορεία» μας, αλλά εδώ τους δρόμους μας στρώνουν πια οι «αμετανόητοι». Καθημερινά βρέχει υποκρισία και το χειρότερο είναι ότι αν εμείς που φτάσαμε κουτσά – στραβά ως εδώ κρατάμε με κόπο αναμμένη την «φλόγα» της αγάπης μέσα μας, τα παιδιά μας πολύ πιο δύσκολα θα την διατηρήσουν χωρίς την αθωότητα τους, αυτήν που εμείς παραχωρήσαμε στους «αμετανόητους».

Ζει ο Αλέξανδρος μανούλα, θα γυρίσει πίσω στην Μακεδονία! Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν ελπίζουν…

Σαν τα πουρτσάρια που βόσκουν τον Ιούλιο…

Υπάρχουν και καλές ειδήσεις. Αν κλείσεις την τηλεόραση βεβαίως!

Στην τύχη έμαθα ότι θα έρθει στην Ελλάδα για συναυλίες, στην Σάρτη Χαλκιδικής και στην Ρόδο, ένας από τους αγαπημένους μου μουσικούς των τελευταίων χρόνων, ο Αργεντίνος Federico Aubele. Έχοντας κυκλοφορήσει έναν δίσκο και έχοντας προϋπηρεσία ως d.j. θα εμφανιστεί την Κυριακή 11 Ιουνίου στο κάμπινγκ «Αρμενιστής». Με δεδομένη την αργία του Αγίου Πνέυματος την επόμενη μέρα, η Σάρτη δεν είναι και πολύ μακριά από την Δράμα!…

Σήμερα το βράδυ στις εννιάμιση, στο υπόγειο του Τ.Ε.Ι. Αρχιτεκτονικής Τοπίου οι “We few” προβάλουν την ταινία «Σπιρτόκουτο». Μια ελληνική παραγωγή που μέχρι να δω την αφίσα της προβολής αγνοούσα την ύπαρξη της…

Του Αγίου Πνεύματος είναι για μένα και για όλους όσοι μεγαλώσαμε στην στοργική σκιά του «Μπόσταχα» η μέρα της εκδρομής στο χιονοδρομικό κέντρο για την λειτουργία στο εκκλησάκι του Αγίου Πνεύματος, αλλά και για την κάθοδο με τα άλογα στο χωριό , το πέρασμα του «φράχτη» που στήνεται και τις ιπποδρομίες που ακολουθούν στην άσφαλτο του κεντρικού δρόμου. Κάπως έτσι ξεκινάει το καλοκαίρι μας ή αν προτιμάτε έτσι κλείνει ο Χειμώνας μας, αφού οι Βωλακιώτες τον Χειμώνα «έχουμε φούριες» και το καλοκαίρι είμαστε χαλαροί! Σαν τα «πουρτσάρια» που βόσκουν τον Ιούλιο, ξεκομμένα από τις «γαλάρες»*. Άλλωστε ξεκινά και το Μουντιάλ αύριο!…

* Πουρτσάρι αρσενικό κατσίκι και γαλάρα θηλυκό, ικανά να αναπαραχθούν.

Η φωτό είναι του Ανέστη Πάτκα από την γιορτή του Αγίου Πνεύματος στο όρος Φαλακρό, πιθανότατα τραβηγμένη το 2004.

Ο Federico Aubele στον Αρμενιστή - Κυριακή 11/6/2006

(Παρασκευη 9/6 στην Ρόδο!)

Την είδηση την έμαθα από σπόντα, μέσω του ίχνους ενός επισκέπτη του Google έψαχνε live του Federico Aubele στην Θεσσαλονίκη! Ανοίγοντας το λινκ έπεσα στο σάιτ του "Αρμενιστή" όπου αναφέρεται ότι ο Federico θα παίξει στο γνωστό κάμπινγκ την ερχόμενη Κυριακή!!! Έπεσα από τα σύννεφα κυριολεκτικά! Ο Federico Aubele είναι από τους αγαπημένους μου lounge καλλιτέχνες πέραν της συνθετικής του φλέβας και λόγω της αργεντίνικης καταγωγής του που συνεπάγεται πολύ ενδιαφέροντα ακούσματα - επιρροές! Της παρέας των Thievery Corporation, αυτοί άλλωστε έχουν κάνει την παραγωγή στον πρόσφατο δίσκο του "Gran.Hotel.Buenos. Aires", ο federico ήταν για μένα μια από τις πιο ευχάριστες μουσικές εκπλήξεις της περασμένης χρονιάς. Η συναυλία δεν θα έχει είσοδο για όσους θα είναι κατασκηνωτές στο κάμπινγκ - ετοιμάστε τα μπαγκάζια κι εμπρός! - ενώ για τους υπόλοιπους η είσοδος θα κοστίζει 12 ευρώ με ποτό από το μπαρ! Οργανώνεται γκρουπ από το Calle Drama για εκστρατεία στην Σάρτη, δεδομένου ότι η Δευτέρα είναι ημέρα του Αγίου Πνέυματος και Μα τον Μανιτού! αν όλα πάνε καλά - υπάρχει και ο άστατος καιρός! - θα περάσουμε πολύ ωραία!... (Από το σάιτ της εταιρίας του ELS πληροφορούμαστε ότι θα παίξει και στην Ρόδο στις 9/6 στο Open Air in Old Town!)

Κράτος "μειωμένου καταλογισμού"…

Η ιστορία της απόδοσης ευθυνών στην χώρα μας, αποδεικνύει ότι πολλά πράγματα λειτουργούν χωρίς κανέναν έλεγχο από τους πολιτικούς προϊσταμένους, ουσιαστικά με αυτόματο πιλότο. Όλες οι κορυφαίες υποθέσεις των τελευταίων χρόνων πέρασαν με μερικές αποπομπές υπουργών. Από την υπόθεση Οτσαλάν και το ξήλωμα τριών τότε υπουργών, μέχρι και χθες που ο Υπουργός Δικαιοσύνης ανακοίνωσε ότι τίθενται σε διαθεσιμότητα οι υπεύθυνοι των φυλακών Κορυδαλλού λόγω της απόδρασης.

Οι υπουργοί μοιάζουν σαν τουρίστες στα υπουργεία τους. Ίσως γι’ αυτό να αλλάζουν συχνά και υπουργεία για να μην πλήττουν. Τι ευθύνη μπορεί να έχει ας πούμε ο κ. Παπαληγούρας για την απόδραση με ελικόπτερο των δύο κακοποιών προχθές το απόγευμα μέσα από τις φυλακές; Τυπικά μικρό μέρος της, ουσιαστικά όμως μεγάλο καθώς μόνο κατόπιν εορτής οι υπουργοί αποφασίζουν να λάβουν μέτρα για κάποιο κακό που έχει ήδη συμβεί. Μέχρι να συμβεί αυτό, όλα λειτουργούν ρολόι…

Οι πολιτικοί προϊστάμενοι υπάρχουν απλά για να καθορίζουν το νομοθετικό έργο σε κάθε υπουργείο. Τα πρακτικά ζητήματα αφήνονται στον «πατριωτισμό» των δημοσίων λειτουργών και στις όποιες επιχειρησιακές δυνατότητες τους.

Κάπως έτσι τα μεγαλεπήβολα σχέδια τσαλακώνονται όταν έρχεται καιρός να εφαρμοστούν. Η καθημερινότητα δεν δίνει πολλά εναύσματα για να αποκαλυφθεί η αλήθεια, γεγονότα όμως όπως το προχθεσινό δεν αφήνουν πολλές αμφιβολίες για το ότι έχουμε ένα κράτος "μειωμένου καταλογισμού", σε πολλά επίπεδα…

Συμβασιούχοι όμηροι του δικομματισμού…

Στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας «το Βήμα» δημοσιεύτηκε η απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, η οποία θεωρεί ακόμη και τις αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων που έχουν ήδη τελεσιδικήσει και ικανοποιούν τους συμβασιούχους ως ανίσχυρες, με το σκεπτικό ότι αυτά «είναι αναρμόδια να κρίνουν επί των προϋποθέσεων μετατροπής των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου» και ως εκ τούτου δεν εγκρίνει τα εντάλματα πληρωμών των συμβασιούχων.

Αυτή η απόφαση σημαίνει ότι κανένας – πέραν των περίπου 32.500 συμβασιούχων των οποίων οι μετατροπές των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου εγκρίθηκαν από το Α.Σ.Ε.Π. – δεν πρόκειται να μονιμοποιηθεί από εδώ και στο εξής. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι περίπου 250.000 συμβασιούχου που υπηρετούν σήμερα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα θα εξακολουθήσουν να είναι όμηροι στα χέρια των εκάστοτε κυβερνήσεων. Την ίδια ώρα στην δικαιοσύνη εκκρεμούν 130.000 χιλιάδες προσφυγές για μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου, οι οποίες επίσης δεν έχουν καμιά τύχη αφού τα διοικητικά δικαστήρια θεωρούνται πλέον αναρμόδια.

Τα πράγματα δείχνουν ξεκάθαρα ότι είναι πολιτική πρόθεση να αποκτήσει ο δημόσιος τομέας εργαζόμενους δύο ταχυτήτων κυρίως για να μην θιγούν τα υπερβολικά προνόμια πολλών από τους ήδη μόνιμους υπαλλήλους του δημόσιου τομέα. Κάτι αντίστοιχο με αυτό που ξεκίνησε να συμβαίνει στον Ο.Τ.Ε. δηλαδή.

Τι είδους μεταρρύθμιση μπορεί να υπάρξει όταν η κυβέρνηση αντί να συγκρουστεί με τα «κατεστημένα», «τακτοποιεί» τους συμβασιούχους και τους νέους εργαζόμενους; Δεν χρειάζεται βεβαίως να υπενθυμίσω την προεκλογική «προσωπική δέσμευση» του κ. Καραμανλή για την δικαίωση των συμβασιούχων…

Η ακριβής λέξη είναι «Στοκο-ποίηση»!

Η εξουσία είναι μεγάλη πλανεύτρα, έχει αποδειχτεί αμέτρητες φορές. Νομίζω ότι δεν μπορεί να υπάρχει κάποιος που να υπηρετεί οποιοδήποτε είδος εξουσίας και να μην το υπερασπιστεί, ακόμα και πέρα ή πάνω από τους στόχους αυτής της εξουσίας.

Δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Θεόδωρος Ρουσόπουλος! Από τους πλέον ελπιδοφόρους δημοσιογράφους, προ δεκαετίας, εντάχθηκε στο επιτελείο του τότε προέδρου της Ν.Δ. κ. Καραμανλή αποτέλεσε «την αιχμή του δόρατος» στην τελευταία τετραετία που αυτό ήταν στην αντιπολίτευση και με την άνοδο στην εξουσία έγινε Υπουργός Τύπου και κυβερνητικός εκπρόσωπος…

Από τότε μιλάμε για έναν εντελώς διαφορετικό άνθρωπο. Ισορροπιστή, πικρόχολο, δηκτικό προς τους άλλους και πολλάκις «ρίψασπη» αφήνοντας την φύλαξη των «Θερμοπυλών» του press room στον «αμίμητο» αναπληρωτή κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Αντώναρο.

Έχουν μια τρομακτική, όσο και απατηλή, αίσθηση ότι ελέγχουν τα πάντα αυτοί οι άνθρωποι. Ο κ. Ρουσόπουλος για παράδειγμα ήξερε ότι θα χαλούσε την δημόσια εικόνα του αν έδινε το βραβείο της Eurovision στα «τέρατα» από την Φινλανδία. Αλλά είμαι σίγουρος ότι φορώντας το κουστούμι του εκείνο το βράδυ, και δένοντας τον κόμπο της γραβάτας ενώπιον του καθρέφτη, ήταν σίγουρος ότι αποκλείονταν να κερδίσουν αυτά τα «φρικιά» τον διαγωνισμό! Γι’ αυτό και εξαφανίστηκε όταν τον φώναξαν όπως ήταν προγραμματισμένο να γίνει μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος. Ενώ αν ήταν η Βίσση νικήτρια θα της έριχνε και δυο φιλάκια με «την άδεια της Μάρας».

Δείγμα υπεύθυνου πολιτικού ή δείγμα «επηρμένου καλαμοκαβαλάρη» που εξεπλάγην από το αποτέλεσμα;

Προχθές στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών μίλησε για «στοχοποίηση» του κ. «Πακιστανάκη» από την δημοσιότητα των τελευταίων εβδομάδων!!! Φταίμε όλοι εμείς που δεν πιστεύουμε ότι οι Πακιστανοί έχουν εθνικό τους σπορ τις απαγωγές, όπως επίσης ότι όλα τα στοιχεία για τις υποκλοπές που βρήκε η Α.Δ.Α.Ε. από τον Φλεβάρη δεν θα μπορούσε να τα βρει πιο μπροστά λόγω του ότι δεν ήταν στελεχωμένη επαρκώς και έπρεπε η υπόθεση να μείνει στα σκοτάδια επί έντεκα μήνες! Επίσης φταίμε γιατί θέλουμε σώνει και καλά να μάθουμε ποιος έκανε τις υποκλοπές. Ποιος έκανε τις απαγωγές και γιατί δεν υπάρχει στην κυβέρνηση πρόθεση να τιμωρηθεί. Να μάθουμε τι κρύβουν σήμερα και θα το βρούμε μπροστά μας αύριο!

Η δημοσιότητα σε θέματα μείζονα για την λειτουργία του «κράτος δικαίου» είναι υπεύθυνη και για την ανεπάρκεια των δυνάμεων ασφαλείας; Ή μήπως κι αυτές ελέγχονται από τα Μ.Μ.Ε.;

Είναι αδύνατο να μην γνωρίζει ο κ. Ρουσόπουλος ότι η λειτουργία του τύπου είναι ακριβώς αυτή! Να αναδεικνύει τα ερωτήματα και όχι να συναγελάζεται με την εξουσία και να μετατρέπεται σε «πιονάκι» της όποιας έκφανσης της.

Άρα κάποιο ρόλο θα έχει παίξει η «στοκοποίηση» της σκέψης του γύρω από θέματα που αφορούν τον τύπο, τώρα που κάθεται σε υπουργικό θώκο…

Ατυχήματα, απαγορεύσεις και θέσεις…

Σύμφωνα με στοιχεία του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας από το 2000 μέχρι το 2005 έχουν σημειωθεί στην χώρα μας 33.820 εργατικά ατυχήματα, από τα οποία τα 851 ήταν θανατηφόρα! Η αυτονομιστική οργάνωση των Βάσκων ETA έχει δημιουργήσει περίπου τόσα θύματα σε σαράντα χρόνια δράσης.

Θα μου πείτε τι σχέση έχουν τα εργατικά ατυχήματα με την τρομοκρατική δράση; Μικρή, αλλά πολύ σημαντική! Ανθρώπινες ζωές χάνονται και στις δύο περιπτώσεις!…

Συζητείται στην χώρα μας η κατάθεση προς ψήφιση νομοσχεδίου που θα απαγορεύει την πώληση τσιγάρων σε νέους κάτω των 18 ετών! Το πόσο αποτυχημένη είναι μια κοινωνία φαίνεται από τις απαγορεύσεις στις οποίες υποχρεώνει τα μέλη της. Αλλά πέραν αυτού είναι πολύ πιθανό οι νέοι που θα ψάχνουν στην «μαύρη αγορά» τσιγάρα να βρίσκουν και μια σειρά άλλες, απαγορευμένες ήδη, «απολαύσεις» που είναι πολύ πιο επικίνδυνες…

Μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση διοργανώνεται απόψε στην Δράμα με θέμα την συνταγματική αναθεώρηση και τις θέσεις των κομμάτων, από τη Νομαρχία και τον Δικηγορικό Σύλλογο. Θα μιλήσουν για την επικείμενη αναθεώρηση από την Ν.Δ. ο κ. Αντώνης Φούσας, από το Κ.Κ.Ε ο κ. Άγγελος Τζέκης και από τον Συνασπισμό ο πρώην πρόεδρος κ. Νίκος Κωνσταντόπουλος, ενώ θα υπάρχει και εκρπόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το όνομα του οποίους δεν είχε ανακοινωθεί μέχρι χθες το απόγευμα. Ευκαιρία να μάθουμε τις αλλαγές που ετοιμάζονται, αλλά και τις επιπτώσεις που θα έχουν στην ζωή μας…

Ο «Πακιστανάκης» και τα «φαντάσματα»…

Τα «φαντάσματα» της τρομοκρατίας επέστρεψαν μια μέρα μετά την δήλωση του κ. Πολύδωρα ότι θα συλληφθούν σύντομα οι τρομοκράτες που εξακολουθούν να δρουν στην χώρα μας. Επιλέγοντας ως στόχο, όπως εικάζεται, τον πρώην υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. …«Πακιστανάκη»!

Η έκρηξη ήρθε σε μια περίοδο κατά την οποία εκδικάζεται σε δεύτερο βαθμό η υπόθεση της «17 Νοέμβρη». Στην οποία οι αυτόπτες μάρτυρες δεν εμφανίζονται ακόμα και μετά από εισαγγελική παραγγελία, για να υποστηρίξουν τα όσα πρωτόδικα κατέθεσαν και οδήγησαν στις καταδίκες των κατηγορουμένων. Λεπτομέρεια θα μου πείτε, αλλά ολόκληρή η υπόθεση της «εξάρθρωσης» της «17 Ν» και του «Ε.Λ.Α.» στηρίχτηκε σε μικρές αλλά σημαντικότατες «λεπτομέρειες» που από το καλοκαίρι του 2002, μας τις υπενθυμίζουν διάφορα γεγονότα.

Η εξάρθρωση των τρομοκρατικών οργανώσεων που δρούσαν στη χώρα μας από την αρχή της περιόδου της μεταπολίτευσης, λειτούργησε ως προγεφύρωμα για να αλωθεί το δικαιικό μας σύστημα έτσι ώστε να χωρέσει τις διασταλμένες ερμηνείες περί δικαίου και δικαιωμάτων του αμερικανικού δόγματος καταπολέμησης της τρομοκρατίας.

Από την υπόθεση των υποκλοπών, μέχρι τις απαγωγές των Πακιστανών από τις «αρμόδιες υπηρεσίες» το ελληνικό κράτος φαίνεται να «αγνοεί», όχι μόνο τι συνέβη, αλλά και τους λόγους ύπαρξης του.

Υπό αυτές τι συνθήκες, δυστυχώς, οι όποιοι αυτόκλητοι «υπερασπιστές των λαϊκών δικαιωμάτων», βρίσκουν την ευκαιρία να δράσουν. Η δράση τους όμως δεν έχει να κάνει με την ουσία των ερωτημάτων που εφημερεύουν στην κοινωνία μας και τα οποία πολλαπλασιάζονται μετά από την κρίση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για το παράνομο της παράδοσης των προσωπικών δεδομένων των επιβατών των αεροπορικών πτήσεων προς τις Η.Π.Α.

Ερωτήματα – «φαντάσματα», όπως οι υποκλοπείς ή οι απαγωγείς των Πακιστανών…