Γεια σου καλή, να ταξιδεύεις πια...

Το «ραντεβού» είναι για μεθαύριο. Η Αμαλία όμως έχει φύγει. Την πήρε την Παρασκευή το "λεωφορείο του Παραδείσου" και την ταξιδεύει πια μακριά μας. Την ιστορία της μπορεί να την ακούσατε στο ράδιο ή να την δείτε δραματοποιημένη σε κάποιο κανάλι. Την Αμαλία δεν την γνώρισα όσο ήταν εδώ, το βλέμμα της στην φωτογραφία όμως μου θυμίζει μια μεγάλη αγκαλιά, η ιστορία της είναι και δική μου. Όσο ελπίζω να μην ζήσω αυτά που έζησε αυτή η γλυκιά κοπέλα, τόσο θα ‘θελα να παλέψω για να μη γίνουν οι αλμπάνηδες κανόνας.

Χθες το μεσημέρι που διάβασα στην εκπομπή την ιστορία της δεν μπόρεσα να κρατήσω τα δάκρυα μου. Δεν μου συμβαίνει συχνά, αλλά δεν με ενδιαφέρει να το κρύψω. Θαρρώ πως η ζωή κάθε ανθρώπου που στέκεται απέναντι σε αυτό το αδηφάγο τέρας που λεηλατεί τις ζωές μας, είναι που με συγκινεί. Είτε σβήνει για να πάρουν φωτιά χιλιάδες συνειδήσεις, είτε κινδυνεύει για να καταλάβουμε ότι πρέπει να τους πολεμήσουμε. Δεν γίνεται αλλιώς. Είτε είναι αλμπάνηδες γιατροί στα νοσοκομεία και στις κλινικές, είτε είναι επίορκοι υπάλληλοι σε άλλες υπηρεσίες, είτε καθωσπρέπει καταπατητές δημόσιων χώρων με πλατιά χαμόγελα σαν κουβάδες εκσκαφέων.

Η Αμαλία Καλυβίνου ήταν τριάντα χρονών και πέθανε από καρκίνο που διαγνώστηκε μόλις πριν λίγα χρόνια, ενώ την ταλαιπωρούσε από την παιδική της ηλικία. Πάλεψε για να μείνει κοντά μας, αλλά ο αγώνας της ήταν για όλους μας. Υπάρχουν χιλιάδες «Αμαλίες» που προσπαθούν καθημερινά να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα τους.

Τους οφείλουμε, «να γίνουν οι αλμπάνηδες εξαίρεση ρε παιδιά, όχι ο κανόνας».

Μολυβένιο σκίτσο στην βροχή…

Ακούω την βροχή να πέφτει κι αναρωτιέμαι αν σε κάποια στρατόπεδο θα καθαρίσουν μετά από λίγες ώρες τις λάσπες με τόνους πόσιμο νερό για να επιθεωρηθούν οι χώροι. Υπάρχει καταγγελία - Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 27/5/2007 - ότι κάτι τέτοιο συνέβη σε μονάδα της Ελευθερούπολης πριν από μερικές ημέρες και παρά το γεγονός ότι και οι τελευταίες βροχοπτώσεις δεν έχουν αλλάξει τα δεδομένα σε ότι αφορά την πτώση του υδροφόρου ορίζοντα μετά τον περασμένο Χειμώνα στην ευρύτερη περιοχή μας. Εκεί που σταματάει η λογική αρχίζει ο στρατός…

Εξακολουθεί να είναι προφυλακισμένος εδώ και δύο εβδομάδες ο 19χρονος φοιτητής που συνελήφθη στην Θεσσαλονίκη επειδή περπατούσε ξημερώματα σε περιοχή κοντά στο Πανεπιστήμιο και είχε την ατυχία να φοράει πράσινα «σταράκια». Το μοναδικό ενοχοποιητικό στοιχείο εις βάρος του είναι ότι φορούσε πράσινα παπούτσια, όπως και κάποιος από αυτούς που λίγες ώρες πριν συμμετείχαν σε επεισόδια έξω από τον χώρο του Πανεπιστημίου…

Το νερό. Πολύτιμο στοιχείο αλλά και χαοτικό. Τα «μονοπάτια» που ανοίγει, στενά κι απότομα. Η τραγωδία στην Αρκαδία έρχεται να υπενθυμίσει με τον πιο άμεσο τρόπο ότι η φύση έχει τον ρυθμό της που δεν μπορούμε χωρίς συνέπειες να αγνοήσουμε. Υπενθύμιση αυστηρή και άδικη, αλλά ενδεικτική του πως έχουμε μάθει να ζούμε μακριά από την φύση…

Αθήνα 27 Μαϊου 2007 - Gracias amig0 y amigA!:)

Η φώτο είναι από εδώ

«Κλεφτοκοτάδες» στην Βαγδάτη!

Στις 31 Μαϊου καλείται το ιρακινό κοινοβούλιο, που τα μέλη του έχουν εκλεγεί από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές με τον τρόπο που διεξήχθησαν, μετά από πιέσεις του Αμερικανού προέδρου Μπους να ψηφίσει την παραχώρηση της εκμετάλλευσης των πετρελαιοπηγών σε πολυεθνικές εταιρίες!

Στο κοινοβούλιο του Ιράκ, μια ομάδα βουλευτών Σουνιτών, Κούρδων και Σιιτών, προσπαθούν να αποτρέψουν την ψήφιση αυτού του νόμου, που εκχωρεί τον εθνικό πλούτο της χώρας στις πολυεθνικές του πολέμου.

Ο νόμος αυτός είναι μια μοναδική ευκαιρία για να συσταθεί ένα κοινό μέτωπο εκπροσώπων των λαών του Ιράκ ενάντια στους εισβολείς του. Μια αχτίδα ελπίδας για να καταλαγιάσει η ενδοφυλετική βία στην ρημαγμένη χώρα και να δημιουργηθούν προϋποθέσεις συνολικής αντιπαράθεσης με τους εισβολείς, σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο.

Γίνεται ήδη προσπάθεια για να συγκεντρωθούν 100.000 υπογραφές που θα παρουσιαστούν την ημέρα της ψήφισης του νόμου στο κοινοβούλιο. Το μήνυμα που μπορούμε όλοι να υπογράψουμε αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Υποστηρίζουμε το κυριαρχικό δικαίωμα του Ιράκ στο πετρέλαιό του. Το εισόδημα από το πετρέλαιο πρέπει να διανέμεται στους ιρακινούς πολίτες. Και το ιρακινό εθνικό Κοινοβούλιο πρέπει να το αποφασίσει αυτό χωρίς ξένη επιρροή. Το πετρέλαιο αποτελεί 70% του εθνικού εισοδήματος του Ιράκ. Ο προτεινόμενος νόμος πετρελαίου θα έδινε στις πολυεθνικές επιχειρήσεις τον ευρύ έλεγχο αυτών των εισοδημάτων για τρεις δεκαετίες -μια διαπραγμάτευση πιο γενναιόδωρη από οποιοιδήποτε στη Μέση Ανατολή. Στις περισσότερες χώρες, οι εταιρίες πετρελαίου εκτελούν τις υπηρεσίες στο πλαίσιο των συμβάσεων με τις κυβερνήσεις. Στο Ιράκ, οι ξένες επιχειρήσεις θα ελέγχουν το εθνικό συμβούλιο που δίνει τις συμβάσεις.»

Στις 10 Μαϊου οι εργαζόμενοι στις πετρελαιοπηγές του Ιράκ απέργησαν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση τους.

Πίσω από τις εκατόμβες και την διευρυνόμενη δυστυχία, οι Αμερικανοί προσπαθούν να νομιμοποιήσουν την κλοπή της περιουσίας του ιρακινού λαού.

Οι φωνές που υπάρχουν σε αυτό το αμφιλεγόμενο όργανο του κατοχικού καθεστώτος, πρέπει να στηριχτούν για να αρχίσει η επιχείρηση να ανατραπεί η «αίσια» έκβαση για τους Αμερικανούς ενός 100% παράνομου πολέμου.

Πληροφορίες για την καμπάνια συλλογής υπογραφών ενάντια στην ψήφιση του νόμου θα βρείτε εδώ.

Μια «σακοράφα» στο ΟΑΚΑ κι ένας πόντιος Δήμαρχος!

Πως την πατησες βρε Ράφα; Μιλανέζικο παπούτσι δεν τρυπά με σακοράφα».

«Τσάμπα» κύπελλο πήρε η Μίλαν, με μια αγκωνιά και ένα «τζούφιο» πλασέ άντεξε στο κυνήγι των διαβόλων του Λίβερπουλ. Οι πολύ πιστοί θα αποδώσουν την ήττα της Λίβερπουλ, στο «ανήκω στον Ιησού» που έγραφε στο φανελάκι του Κακά.

Αλλά εμένα με έζωσαν τα φίδια όταν είδα αυτόν τον υπερτιμημένο Ολλανδό, που μέχρι και την φανέλα της Μπαρσα έχει φορέσει, να τινάζει το μαλάκι του πάνω στο γρασίδι του ΟΑΚΑ. Κι όποτε πήρε την μπάλα στα πόδια του όσο έπαιξε δεν έβγαλε ούτε μια σέντρα, δεν έκανε ούτε μια τρίπλα. Έτρεχαν ο Τζέραρντ, ο Κούιτ, ο Πέναντ, αλλά ο Ράφα, άργησε να αντιληφθεί την γκάφα. Better Luck, Next Time, θα έλεγε ο Patrick Fitzgerald…

Αλλά και εκείνος ο Δήμαρχος που βάλθηκε να χαλάσει την πιάτσα. Κάνει απεργία πείνας γιατί στον Δήμο του έχουν πέσει τα "καρτάλια" για να "αξιοποιήσουν" την παραλία και την έφραξαν. Ο Χρήστος Κορτζίδης βρίσκεται στην έβδομη μέρα απεργίας πείνας ζητώντας να αποδοθεί η παραλία του Δήμου Ελληνικού, ελεύθερα στους πολίτες και να σταματήσει η καταπάτηση της από ιδιώτες.

Πόντιος ο Δήμαρχος αλλά ο αγώνας του είναι για όλους, όπως είναι όλοι οι δίκαιοι αγώνες σε τούτο τον κόσμο…

Μια απίστευτη τραγωδία…

Διάβασα χθες το μεσημέρι μια είδηση για την έκθεση της Unicef, γύρω από την δραματική κατάσταση που βιώνουν τα παιδιά στο Ιράκ, η οποία επιδεινώνεται ολοένα όσο περνά ο καιρός. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να σχολιάσω ότι η οργάνωση ζητούσε οικονομική βοήθεια για να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες των δεκάδων χιλιάδων οικογενειών που έχουν χάσει τον έναν από τους δύο γονείς ή και τους δύο, αλλά όπως είναι η πάγια πολιτική της δεν καταδίκαζε αυτούς που έχουν καταδικάσει αυτούς τους ανθρώπους σε μια θρυμματισμένη ζωή για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους.

Από τα χρόνια του εμπάργκο και του προγράμματος «Πετρέλαιο αντί τροφίμων» χιλιάδες παιδιά έσβηναν στα νοσοκομεία του Ιράκ, γιατί η «Δύση» φοβόταν να δώσει φάρμακα μη τυχόν και κατασκευαστούν όπλα μαζικής καταστροφής από αυτά. Καταδίκασε έναν ολόκληρο λαό, επειδή η ίδια του είχε φτιάξει έναν πανίσχυρο τύρρανο τον οποίο ο λαός δεν μπορούσε να στείλει στον διάολο.

Αποφάσισαν λοιπόν οι δυτικοί – και οι δικές μας κυβερνήσεις – ότι πρέπει να φύγει ο τύρρανος για να βαδίσει το Ιράκ στην δημοκρατία και ισοπέδωσαν την χώρα. Τον συλλάβαν, τον κρεμάσαν, αλλά ο θάνατος περιπολεί ακόμα στους δρόμους και μαζέυει σκόρπιες ψυχές στα τυφλά. Τα παιδιά σβήνουν ακόμα αβοήθητα, η κατάσταση επιδεινώνεται συνεχώς.

Πότε θα κρεμαστεί από τα αυτιά σε μια πλατεία ένας από τους υπεύθυνους για την τραγωδία του Ιράκ;

Ο Καρπός...

Υπάρχει σε εξέλιξη τα τελευταία χρόνια μια προσπάθεια να αναδειχθεί το δίκαιο εμπόριο. Σε ένα πολύ ευρύ πλαίσιο, κύρια στις αναπτυγμένες χώρες, δραστηριοποιούνται πολλές οργανώσεις που διακινούν και εμπορεύονται προϊόντα από αναπτυσσόμενες χώρες, για να βοηθήσουν τους κατοίκους αυτών των χωρών να αποκτήσουν καλύτερο εισόδημα και όσα αυτό συνεπάγεται.

Στην χώρα μας μπορούν να βρεθούν πολλά προϊόντα που φέρουν σχετικές ενδείξεις στην συσκευασία τους. Αλλά τα εμπορεύονται ιδιωτικές εταιρίες και συνήθως το όποιο εισόδημα των φτωχών παραγωγών το πληρώνουν οι καταναλωτές μέσα στην τελική τιμή του προϊόντος.

«Ο Σπόρος», ο συνεταιρισμός που εδώ και δεκαπέντε μήνες δραστηριοποιείται στον χώρο του δίκαιου αλλά και αλληλέγγυου εμπορίου, διακινεί μέσω του ευρωπαϊκού δικτύου αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας, τους καφέδες που παράγουν οι ζαπατιστικοί συνεταιρισμοί στην Τσιάπας και μέσα από την εμπορία τους, ανδρώνεται σαν εναλλακτική οικονομική μονάδα και βοηθάει ουσιαστικά τους παραγωγούς χωρίς να επιβαρύνει τον καταναλωτή. Ο Σπόρος "πιάνει τόπο" με την βοήθεια των Ζαπατίστας και ανδρώνεται από τον δικό τους καθημερινό μόχθο. Μέσα σε αυτήν την εύφορη και αμφίδρομη σχέση, οικοδομούνται σιγά – σιγά οι δομές της αυτοδιάθεσης των ιθαγενικών κοινοτήτων μέσα από τα Ζαπατιστικά προγράμματα, τα οποία χρηματοδοτούνται από τις πωλήσεις των προϊόντων.

Αν η προσπάθεια αυτή ήταν αμφίβολη εξ αρχής, σήμερα μετά από δεκαπέντε μήνες είναι εδραιωμένη πάνω στις βάσεις, της εθελοντικής δουλειάς και της έμπρακτης αλληλεγγύης, έτοιμη να προχωρήσει με πιο αποφασιστικά βήματα στην πραγμάτωση των στόχων της και να μας δώσει έναν «καρπό» που δεν θα έχουμε γευτεί μέχρι τώρα….

Hasta la Proxima, companeros y companeras!...

Υ.Γ.: Την ζεστασιά που ένοιωσα ανάμεσα σας δεν μπορώ να την περιγράψω, ούτε την έκπληξη για το πως η συζήτηση μέσα στον Σπόρο, "σκαλίζει" συνεχώς το χώμα της αναζήτησης νέων δρόμων. Θυμάμαι κάθε πρόσωπο ξεχωριστά, ονόματα να με συμπαθάτε αλλά δεν τα συγκρατώ. Μια μεγάλη αγκαλιά!

«Ένας έντιμος άνθρωπος»…

Θα τον θυμάστε ίσως από την περίοδο πριν τον πόλεμο του Ιράκ, όταν «επιχερηματολογούσε» για την ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής και την ανάγκη μιας επέμβασης ενάντια στην χώρα αυτή. Λίγο μετά την αιματηρή επέμβαση τοποθετήθηκε από την αμερικανική κυβέρνηση στην θέση του προέδρου του Δ.Σ. της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Τα έργα και οι ημέρες αυτής της Τράπεζας είναι γνωστά. Ένα υπερεθνικό όργανα του διεθνούς κεφαλαίου για να επιβάλλει παγκοσμιώς τις πολιτικές που εξυπηρετούν, με θεμιτώς αθέμιτα μέσα, την ασύστολη κερδοφορία του.

Εκεί έτυχε να δουλεύει και η γυναίκα του. Της οποίας τον μισθό κάποια στιγμή ο εν λόγω τύπος, αποφάσισε ως πρόεδρος, να αυξήσει υπέρογκα. Εννοείται για το καλό της ανθρωπότητας.

Κάποιοι κακεντρεχείς μέσα στην Παγκόσμια Τράπεζα, όμως αντέδρασαν. Μάλιστα ήταν τέτοια η ζήλια τους που δεν μπόρεσαν αυτή να κάνουν μια τέτοια αύξηση στον μισθό της γυναίκας τους, που ζήτησαν την παραίτηση του προέδρου. Για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι η Παγκόσμιας προτείνει παγκοσμιώς την συγκράτηση των μισθών με πολύ χαμηλές αυξήσεις για να τονωθεί η ανάπτυξη.

Ο Λύκοβιτς, προσπάθησε να αποχωρήσει με κάποιου είδους συμβιβασμό. Τελικά αναγκάστηκε να παραιτηθεί στο τέλος της περασμένης εβδομάδας. Ο Λευκός Οίκος έβγαλε την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Ο Πολ Γούλφοβιτς είναι ένας έντιμος άνθρωπος, αφοσιωμένος με πάθος στους φτωχούς του πλανήτη. Θα προτιμούσαμε να είχε μείνει στην Τράπεζα, όμως ο πρόεδρος [Μπους] αποδέχεται, απρόθυμα, την απόφασή του…»

Κόρακας, λύκου μάτι δεν βγάζει…

Πέντε χρόνια μετά…

Έχω να κατέβω στο κέντρο της Αθήνας γύρω στα πέντε χρόνια. Από το Rockwave του 2002, το τελευταίο που έχω παρακολουθήσει ως στιγμής. Δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα βέβαια. Πέντε έξι φορές έχω βρεθεί στην πρωτεύουσα όλες κι όλες, για βόλτα ή επισκεπτόμενος φίλους και φίλες. Και άλλες καμιά δεκαριά φορές πέρασα ξώφαλτσα πηγαίνοντας στα νησιά.

Δεν περιμένω εντυπωσιακές αλλαγές. Αν και δεν έχω δει ολόκληρη την Αττική οδό και η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι αν έχω ταξιδέψει με το μετρό. Ξέρω ότι υπάρχει ένα μαγαζάκι στα Εξάρχεια, όπου θα πάω – μπορεί να μου την πέσουν και τίποτα «όργανα» γιατί στην πλατεία εκτυλίσσεται η επιχείρηση καθαρά Εξάρχεια για να καθαρίσει δήθεν η περιοχή από το εμπόριο ναρκωτικών – όπου θα πάω και θα βρεθώ μεταξύ φίλων. Χωρίς να γνωρίζω προσωπικά, κανέναν και καμιά τους. Μόνο τηλεφωνικά έχουμε μιλήσει και μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας. Στον «Σπόρο» μας, που έχει συνέλευση και μας ενώνει από όλες τις γωνιές της χώρας εκεί στα Εξάρχεια.

Το βράδι του Σαββάτου παίζουν οι Atsronauts στο An Club. Από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα της δεκαετίας του ’80, που τους έμαθα από εκείνες τις δυο κυκλοφορίες της Lazy Dog στα μέσα της δεκαετίας του ’90.

Μπορεί να πάω και μια βόλτα στην Ακρόπολη αν προλάβω. Να φωνάξω από εκεί, «φέρτε πίσω τα κλεμένα»!

Αντώναρε;! Ξεχάσατε το Φ.Π.Α στο 19%!

Κοκορεύονται οι κυβερνητικοί παράγοντες που βγαίνει η οικονομία μας από την επιτήρηση, μετά από την εισήγηση του αρμόδιου κοινοτικού επιτρόπου Χοακίν Αλμούνια. Μάλιστα χθες ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Αντώναρος κατηγόρησε τον πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι προσβάλλει τον ελληνικό λαό απαξιώνοντας τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Αφού όπως είπε, «οι Έλληνες πολίτες κατέβαλαν αυτά τα τρία χρόνια προσπάθειες για να νοικοκυρευτεί η ελληνική οικονομία από την κατάσταση στην οποία την είχαν αφήσει οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.»

Δεν έχει και πολύ άδικο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Αλλά μας προσβάλλει και η νέα διακυβέρνηση. Όχι μόνο ηθικά, αλλά και οικονομικά.

Θυμάστε ποιο ήταν ένα από τα πρώτα μέτρα για να εξυγιανθεί η οικονομία και να βγει από την επιτήρηση;

Η αύξηση κατά μία ποσοστιαία μονάδα του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, από 18 σε 19%. Και από 9 σε 9,5% και από 4 σε 4,25%.

Τώρα που πανηγυρίζουν οι υπουργοί και ο εκπρόσωπος καλό θα ήταν να τους υπενθυμίσουμε την αύξηση και να απαιτήσουμε αν πραγματικά αναγνωρίζουν τις προσπάθειες μας για το νοικοκύρεμα της οικονομίας να μειώσουν το Φ.Π.Α. στα επίπεδα που ήταν πριν από την είσοδο μας σε καθεστώς επιτήρησης. Δεν δίνουν, που δεν δίνουν αυξήσεις στους μισθούς, τουλάχιστον ας αφαιρέσουν την μονάδα – χαράτσι.

Κι ας μην φοβούνται ότι τελικά η αφαίρεση της μονάδας δεν θα φανεί στους πολίτες γιατί μπορεί οι επιχειρήσεις να την κρατήσουν για πάρτι τους και να μην την περάσουν στους πελάτες. Με τέτοια ακρίβεια στην αγορά κάτι θα είναι κι αυτό.

Αφήστε που στην τελική, δεν είναι και τόσο σπουδαίο οικονομικά το 19 να γίνει δεκαοκτώ, αλλά εκείνο το γαμώτο ότι για κάνα – δυο ρουσφέτια που έχει τύχει η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, μας θεωρούν όλους συλλήβδην πρωταγωνιστές στην εκπομπή της κυρίας Αννίτας Πάνια. Μπορεί και να γελάνε μαζί μας.

Εις υγείαν των κορόιδων, λοιπόν, Αντώναρε!

Αλλά μην ξεχνάς ότι θυμόμαστε!

Που είσαι ρε Δία, μπαγλαμά;!…

Την στιγμή που ο επίτροπος Αλμούνια ανακοίνωνε ότι η θα προτείνει στο Ecofin την άρση της επιτήρησης της ελληνικής για τα υπερβολικά ελλείμματα, ο επίτροπος Σπίντλα ανακοίνωνε ότι οι μέσες ετήσιες αποδοχές των Ελλήνων εργαζομένων είναι στις περισσότερες περιπτώσεις κάτω από το 60% του μέσου όρου αποδοχών στις χώρες της Ε.Ε.

Γιατί άραγε οι Ευρωπαίοι επίτροποι θέτουν υπό επιτήρηση την οικονομία για τα ελλείμματα και δεν την θέτουν για την υστέρηση των μισθών σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες; Να περάσει μια τριετία αυξήσεων για να φτάσουμε μισθολογικά τους υπόλοιπους εταίρους μας. Πως κάναμε τις θυσίες μας τόσα χρόνια, φάγαμε και το «φέσι» του 19% στο Φ.Π.Α. σα να μην έφτανε η ακρίβεια που κυριαρχέι, για να μειωθούν τα ελλείμματα;

Θα μπορούσε η Ε.Ε. αν ήταν όντως δημοκρατική να θέσει υπό επιτήρηση την ελληνική οικονομία μέχρι να παταχθεί η ακρίβεια και η αισχροκέρδεια στην αγορά. Ή για να λειτουργήσει επιτέλους προς την κατεύθυνση της αποκλιμάκωσης των τιμών ο περιβόητος ανταγωνισμός, που όλο τον παινεύουν και τον θεοποιούν και όλο αδυνατεί να περιορίσει τις αυξήσεις, επειδή πολύ απλά δεν μπορεί να περιοριστεί η ροπή αυτών που υπό τις παρούσες συνθήκες κερδίζουν, προς την αισχροκέρδεια.

Η ολοκλήρωση της Ευρώπης είναι ένα ωραίο παραμύθι για όσους δεν θέλουν να καταλάβουν που οδηγούμαστε…

Στην εικόνα η αρπαγή της Ευρώπης από τον Δία που μεταμορφώθηκε σε ταύρο (μάλλον έτσι εξηγείται η "αγάπη" των ελλήνων νεοφιλελευθέρων, με σήμα τον ταύρο, προς την Ευρώπη) και την πήγε στην Κρήτη, όπου γεννήθηκαν από την αγάπη τους ο Μίνωας και ο Ραδάμανθυς!

Το δέντρο των κοινωνικών αγώνων...

Λευκάδα 6 Απριλίου 2007...

Ο «μοντέρνος» και οι «ξεπερασμένες»…

Δεν πάει καλά το «μαγαζί» του Βενέδικτου του 16^ου στη Λατινική Αμερική τελευταία και αποφάσισε να κάνει μια περιοδεία για να προσεγγίσει τους πελάτες του. Πρώτος του στόχος, απόλυτα μοντέρνος και στο πνεύμα της εποχής, η διατήρηση του καθεστώτος απαγόρευσης των εκτρώσεων στις χώρες της περιοχής. Ο Γερμανός ποντίφικας κάλεσε τους θεατές των ομιλιών του σε «αντίσταση απέναντι στους σατανικούς πειρασμούς». Ενώ στις τελευταίες του εμφανίσεις στην Βραζιλία έκανε και μια πολιτική αναφορά για να μας υπενθυμίσει ότι το Βατικανό έχει συγκεκριμένες συμπάθειες και τις στηρίζει με πολύ θέρμη.

Μίλησε για «ξεπερασμένες ιδεολογίες» που ξανακερδίζουν έδαφος στην Λατινική Αμερική οι οποίες δε συμβαδίζουν με το «χριστιανικό όραμα (;) για την κοινωνία και τον άνθρωπο», ενώ έκανε και μια έκκληση σε όσους παραμένουν σταθερά προσηλωμένοι στο μοντέλο της υπερβολικής φτώχειας για τους πολλούς να κάνουν προσπάθειες «για να υπάρξει μεγαλύτερη δικαιοσύνη».

Ο «μοντέρνος» δεν θέλει δικαιοσύνη, θέλει λίγη παραπάνω από τον πήχη της απόγνωσης για τα εκατομμύρια των κατοίκων της περιοχής, προσοχή σε αυτούς, από αυτούς που πάντα τους πατούσαν το κεφάλι στο χώμα.

Αλλά οι άνθρωποι δεν έχουν Βίβλους και Διαθήκες για να ξέρουν τι είναι ξεπερασμένο. Το βιώνουν κάθε μέρα και γι’ αυτό στρέφονται σε αυτούς που απαντούν στις ανάγκες τους.

Εν κατακλείδι, δεν υπάρχει πιο ξεπερασμένο μοντέλο εκκλησίας από αυτό που ταυτίζεται με την πλουτοκρατία για να κάνει φιλανθρωπία προς τα θύματα της.

Βοήθεια μας...

Στην φωτό ο "μοντέρνος" Βενέδικτος ο 16ος.

Νατοϊκό λιμάνι στην Νέα Υόρκη. Όχι στη Νέα Περάμο!

Το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Ελευθερών αποφάσισε με ψήφους της πλειοψηφίας της δημοτικής αρχής να γνωμοδοτήσει υπέρ της κατασκευής νατοϊκού λιμανιού στην περιοχή της Νέας Περάμου, παρά την πριν από μερικά χρόνια εκπεφρασμένη άποψη των πολιτών της περιοχής ενάντια σε αυτό το ενδεχόμενο.

Η περιοχή είναι γνωστή καθώς στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Ελευθερών, συγκεντρώνεται στις παραλίες κατά τους καλοκαιρινούς μήνες η συντριπτική πλειοψηφία των δραμινών. Ο κόλπος της Νέας Περάμου όπου σχεδιάζεται από το ΝΑΤΟ να εγκατασταθεί το λιμάνι, είναι ένας μικρός κόλπος στον οποίο οι όποιες παρεμβάσεις μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα. Από την αλλοίωση του κόλπου υποθαλάσσια μέχρι την αισθητική πλευρά του θέματος, η εγκατάσταση έχει πολλές αρνητικές πλευρές.

Το κυριότερο όμως είναι ότι στην συγκεκριμένη περιοχή βρίσκονται μερικές από τις καλύτερες παραλίες της Β. Ελλάδας. Η Νέα Πέραμος και η Ηρακλείτσα είναι τουριστικά θέρετρα με αυξημένη κίνηση τα τελευταία χρόνια που σε συνδυασμό με την διάνοιξη του τελωνείου Εξοχής, μπορεί να συγκεντρώσει ακόμα περισσότερους επισκέπτες από τη νότια Βουλγαρία.

Επιπρόσθετα, ποιος Έλληνας πολίτης θα ήθελε ένα νατοϊκό «άβατο» δίπλα στο σπίτι του;

Οι κινητοποιήσεις των κατοίκων της περιοχής αλλά και όλων υμών που κάθε Σαββατοκύριακο του καλοκαιριού είμαστε γύρω ή μέσα στην Πέραμα, είναι μονόδρομος για να ανατραπούν τα σχέδια της νατοϊκής διοίκησης και της ελληνικής κυβέρνησης.

Μια ακόμη διάκριση για την χώρα μας...

Είναι μερικές φορές που απορώ με το πόσο μπορεί να μας εκπλήξει η χώρα που ζούμε. Εκεί που όλα φαίνονται αποδιοργανωμένα και οι περισσότεροι προβληματιζόμαστε όταν σκεφτόμαστε το μέλλον, συμβαίνει κάτι που μας ξεσηκώνει και μας δείχνει ότι αυτή η χώρα έχει μεγάλες δυνατότητες. Δυνατότητες που μένουν αναξιοποίητες κυρίως λόγω των συγκυριών αλλά και των πρόχειρων σχεδιασμών ων κυβερνήσεων.

Αλλά ετούτος ο ευλογημένος τόπος, δεν μπορεί να σκιαχτεί από νέφη αποτυχίας. Όλα τα δεινά που έρχονται και παρέρχονται δεν μπορούν να κρύψουν τον παντοκράτορα ήλιο. Ο λαός μέσα από τις δυσκολίες πεισμώνει και δίνει ακόμα περισσότερη δύναμη για να πετύχει κάτι μεγάλο και αξιοπρόσεκτο.

Είναι τυχαίο ότι από αρχαιοτάτων χρόνων οι Έλληνες έχουν τραβήξει το ενδιαφέρον πάνω τους;

Ακόμα κι όταν η οικονομία μας τέθηκε σε επιτήρηση, είμαι σίγουρος ότι κανείς ευρωπαίος εταίρος μας, δεν θα πίστευε ότι θα επιβληθούν κυρώσεις στην Ελλάδα. Ούτε το ναυάγιο του κρουαζιερόπλοιου στα ανοιχτά της Σαντορίνης μπορεί να αμαυρώσει την λαμπερή εικόνα της χώρας μας.

Πως θα μπορούσε άλλωστε;

Όταν μια χώρα έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να αφήσει πίσω της όλες τις ευρωπαϊκές χώρες στο σημαντικό τομέα της παραγωγής ενέργειας. Να κατέχει τις δύο πρώτες θέσεις σε ότι αφορά την κατάταξη των σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Οι δύο πιο παραγωγικοί σταθμοί σε διοξείδιο του άνθρακα, που τόσο πολύτιμο είναι για την ζωή στον πλανήτη μας, βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος. Για την ακρίβεια σε μακεδονικό έδαφος.

Κανένας άλλος σταθμός παραγωγής ενέργειας στην Ευρώπη δεν κατάφερε το 2006 να έχει μεγαλύτερη παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα από τον σταθμό Καρδιάς Κοζάνης και τον σταθμό Αγίου Δημητρίου Πτολεμαΐδας!

Η Ελλάδα βαδίζει στο μέλλον με σιγουριά και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της. Το παράδειγμα της κοιλάδας της Εορδαίας, είναι ένας φάρος στο άγριο πέλαγος της αναπτυξιακής προσπάθειας και για το νομό μας. Το μέλλον είναι εδώ, γεμάτο μικροσωματίδια χαράς και λακούβες ευτυχίας. Ταινιόδρομοι και φορτηγά θα μας ταξιδεύουν με ασφάλεια, θα γλιτώσουμε κι από τις πλημμύρες…

Ζήτω η Ελλάς! Κουφάλες Ευρωπαίοι, φάτε λάσπη, ξανά!

Στην φωτό (Eurokinissi - in.gr) το "καμάρι" της ελληνικής ηλεκτροπαραγωγής ο Α.Η.Σ. Αγίου Δημητρίου. Ο πιο παραγωγικός σταθμός σε διοξέιδιο του άνθρακα σε όλη την Ευρωαπαϊκή Ένωση.

Η σχετική είδηση στο in.gr

Τι παπούτσια φοράς σήμερα;…

Τα πράσινα παπούτσια που φορούσε ήταν το ενοχοποιητικό στοιχείο για έναν δευτεροετή φοιτητή του Α.Π.Θ. ο οποίος συνελήφθει τα ξημερώματα της Κυριακής ως ένας από τους αυτουργούς των επεισοδίων που είχαν σημειωθεί λίγο νωρίτερα έξω από το εκπαιδευτικό ίδρυμα. Το «ιδανικό» σενάριο για τις αρχές συμπληρώθηκε από το γεγονός ότι ο νεαρός είχε συλληφθεί και στις 8 Μαρτίου στην διάρκεια του επεισοδιακού πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου. Διοχετεύθηκαν λοιπόν στους δουλικούς δημοσιογράφους πληροφορίες, ότι μελετάται ο σωματότυπος του συλληφθέντα για να διαπιστωθεί αν ήταν αυτός που έκαψε το φυλάκιο του Άγνωστου στην Αθήνα εκείνο το απόγευμα. Θριαμβολόγησαν για την επιτυχία οι γνωστοί «πραίτωρες» και νόμισαν οτι προετοιμάζουν έτσι μια καταδίκη για τον φοιτητή.

Οι μέρες πέρασαν και μάθαμε κάποια στοιχεία παραπάνω για τον συλληφθέντα. Στο δικαστήριο του συμπαραστάθηκαν όλοι οι φοιτητικοί σύλλογοι του Α.Π.Θ και οι καθηγητές. Τη νύχτα της σύλληψης ο συλληφθείς βρίσκονταν εντός του πανεπιστημίου σε πάρτι της Π.Α.Σ.Π., ενώ αποχώρησε δύο ώρες μετά το τέλος των επεισοδίων όταν και συνελήφθη σε άλλο σημείο. Ο νεαρός είχε αθωωθεί για τις κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν για τα επεισόδια της 8^ης Μαρτίου, αλλά καθώς φαίνεται κάποιοι κράτησαν τα ονόματα αυτών που «συνελήφθησαν στο σωρό» και προσήχθησαν σε δίκη.

Άλλωστε ποτέ δεν ξέρεις τι παπούτσια θα φορέσεις πριν βγεις από το σπίτι, αν δεν έχει μόνο ένα ζευγάρι!

Μια απάντηση για τους πέντε δρόμους…

Με μεγάλη μου έκπληξη προχθές με φώναξε ένας συνάδελφος για να μιλήσω στο τηλέφωνο του, όπου κάποιος με ζητούσε. Ήταν ο Δήμαρχος Δράμας κ. Θωμάς Μαργαρίτης για να μου πει την άποψη του για το θέμα της παρέμβασης στη νησίδα που βρίσκεται στην πλατεία των πέντε δρόμων. Δεν έχω συνηθίσει σε τέτοιες απαντήσεις, κυρίως επειδή αποφεύγω την συναναστροφή με ανθρώπους που κατέχουν θέσεις εξουσίας, οπότε η τυπικότητα της σχέσης προσδιορίζει και τις επαφές μου.

Ο Δήμαρχος εξέφρασε την συμφωνία του ότι πρέπει κάτι άλλο να γίνει στην νησίδα και όχι να μπούνε ζαρντινιέρες. Όπως ανέφερε το θέμα συζητήθηκε, πριν από το χθεσινό δημοσίευμα, με τους υπαλλήλους της αρμόδιας υπηρεσίας και αποφασίστηκε να αποσυρθούν οι γλάστρες και να γίνει μια κατασκευή με τουβλάκια, ώστε να δημιουργηθεί ένα παρτέρι στο οποίο θα φυτευτούν τα λουλούδια.

Είχα την ευκαιρία να μάθω από αυτή την επαφή με τον κ. Μαργαρίτη ότι η σχετική υπηρεσία του Δήμου, προχωράει σε μια σειρά από παρεμβάσεις σε ανοιχτούς χώρους της πόλης οι οποίες θα δώσουν ένα καινούργιο χρώμα σε γωνιές της. Όπως τα παρκάκια στις διασταυρώσεις, ακόμα και χώροι όπως το προαύλιο του Ι.Κ.Α. αλλά και τις περιοχές των αναπλάσεων στο χείμαρρο Καλλιφύτου.

Το μόνο που επανέλαβα στον Δήμαρχο ήταν το θέμα με τις δεντροφυτεύεις μέσα στην πόλη, ειδικά στους κεντρικούς δρόμους και η ευχή όσα άκουσα να μετουσιωθούν σε έργα…

Ουράνια τόξα και γεφύρια...

Πρωτομαγιά 2007.
Το ουράνιο τόξο στην Σίψα το απόγευμα με την βροχή και ο Νέστος νωχελικός στο διάβα του λίγα χιλιόμετρα πριν από το Σιδηρόνερο...

Μια σκέψη για τους πέντε δρόμους…

Οι αναπλάσεις πεζοδρομίων και ο καλλωπισμός πάρκων είναι σε εξέλιξη τα τελευταία δύο χρόνια στο πολεοδομικό συγκρότημα της Δράμας δίνοντας μια νέα μορφή στους κεντρικούς δρόμους και στα πάρκα της πόλης. Η γενική εικόνα είναι θετική, όμως υπάρχουν και ζητήματα που δείχνουν μια αμηχανία. Το πρώτο που έχω ξαναναφέρει, είναι η φύτευση δέντρων.

Τελευταία έγινε μια παρέμβαση στην πλατεία των πέντε δρόμων. Ο χώρος καθαρίστηκε από την χαμηλή βλάστηση χωρίστηκε σε οκτώ παρτέρια και φυτεύτηκαν λουλούδια σε τέσσερα διαφορετικά χρώματα. Η διαφορά είναι εντυπωσιακή σε σχέση με την εικόνα που βλέπαμε όλοι οι κάτοικοι της περιοχής τα προηγούμενα χρόνια.

Ακριβώς δίπλα υπάρχει μια τριγωνική κατηφορική νησίδα στρωμένη με πλάκες, που ρυθμίζει την κυκλοφορία για τα οχήματα που πάνε ή έρχονται από την Λεωφόρο Στρατού. Αρχικά αυτή η νησίδα δεν υπέστη καμία παρέμβαση. Πριν λίγες ημέρες όμως τοποθετήθηκαν πάνω στη νησίδα εφτά οκτώ ζαρντινιέρες στις οποίες είναι φυτεμένα ίδια λουλούδια με αυτά της διπλανής πλατείας.

Το αποτέλεσμα είναι αντιαισθητικό. Δεν μπορούσαν να ξηλωθούν οι πλάκες της νησίδας και να φυτευτούν τα λουλούδια κανονικά στο χώμα, αφήνοντας ενδεχομένως ένα διάδρομο για τους πεζούς; Οι οποίοι βέβαια μπορούν να περάσουν και από άλλα σημεία της πλατείας.

Η υπάρχουσα παρέμβαση αδικεί την προσπάθεια της δημοτικής αρχής στην πλατεία των πέντε δρόμων…

Νίκος Τουλιάτος: «Ένα κύμβαλο…αλαλάζων;»

Η παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Τουλιάτου στο Δημοτικό Ωδείο αποτέλεσε από την πρώτη στιγμή για μένα μία πρόκληση. Από την ώρα που με πήρε στο τηλέφωνο η Μαρία Τσάκα για να μου προτείνει να συμμετάσχω στην εκδήλωση, μέχρι τις στιγμές εκείνες που άρχισα να ανακαλύπτω την καλλιτεχνική ταυτότητα και την πολυσχιδή προσωπικότητα του Νίκου Τουλιάτου και έμπαινα στην βάσανο της κατασκευής ενός σχεδίου κειμένου που θα μπορούσε να περιέχει τα βασικά στοιχεία της τέχνης και της ζωής του. Ζόρικα πράγματα...
Είχα ακουστά τον Τουλιάτο, από παλιά στα χρόνια που φτιάχναμε συναυλίες αλλά και στις σελίδες των περιοδικών που διαβάζαμε για να ενημερωθούμε μουσικά, αλλά ποτέ δεν είχα σταθεί περισσότερο από την διάρκεια μιας αναφοράς σε συζήτηση ή από τα ακούσματα στα τραγούδια που έχει συμμετάσχει σε αυτόν. Τυπικά πράγματα...
Τα τελευταία δύο χρόνια τον έβλεπα συνεχώς στην Δράμα, να συμμετάσχει σε εκδηλώσεις, να διοργανώνει σεμινάρια και να κινείται μέσα στον πόλη σαν ένας από εμάς. Παραξενεύτηκα είναι η αλήθεια. Τι ζητάει ο Τουλιάτος να συνεργάζεται με μια δημοτική αρχή, εκλεγμένη με ψήφους κυρίως ψηφοφόρων της Ν.Δ.; Τα ερωτήματα διατυπώνονται για να απαντηθούν. Η παρουσίαση μου έδωσε την ευκαιρία να πάρω απαντήσεις, συν τοις άλλοις. Ο κόσμος δεν προσήλθε μαζικά. Από το πάνελ, απουσίαζε ο Δήμαρχος για προσωπικούς λόγους. Έτσι δεν χρειαστήκαμε μικρόφωνα, καλέσαμε τους παρευρισκόμενους να πλησιάσουν και καθίσαμε στο μπροστά τμήμα της σκηνής του Ωδείου για να αρχίσουμε…
Ο Γρηγόρης Παπαεμμανουήλ – που γνώρισε τον Τουλιάτο στις προετοιμασίες των τελετών έναρξης και λήξης της Ολυμπιάδας – αναφέρθηκε στην ζωή του Νίκου Τουλιάτου από το Κουκάκι όπου μεγάλωσε, το σχολείο το οποίο παράτησε, τα βαπόρια στα οποία δούλεψε, μέχρι την στιγμή που ο «Λύκος» κάθησε πίσω από μια ντραμς σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων. Από εκεί ξεκινούν όλα όσα αφορούν καλλιτεχνικά το Νίκο Τουλιάτο. Οι συνεργασίες του με τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες αλλά και η περιπλάνηση του στην μουσική και τα συναισθήματα που την γεννούν και την συνοδεύουν. Τα βιογραφικά στοιχεία υπάρχουν αποτυπωμένα στα κεφάλαια του βιβλίου.
Όταν ήρθε η σειρά μου προσπάθησα να αναφερθώ στον καλλιτέχνη – άνθρωπο, γύρω από τρεις άξονες. Την σχέση του με την μουσική, που βασίζονταν πάντα στα συναισθήματα και όχι στις φόρμες και στην αρτιότητα. Τον αυτοσχεδιασμό που είναι πηγή έμπνευσης και ζωής για τον ίδιο. Και τέλος την πολιτική – κοινωνική διάσταση της προσωπικότητας και τους έργου του. Ο ίδιος ο Νίκος Τουλιάτος μίλησε για την ζωή του και αναφέρθηκε σε περιστατικά και στιγμές που προκάλεσαν σε αρκετές στιγμές ερωτήσεις από το κοινό, ενώ στο τέλος κάθησε πίσω από τα ντραμς και αυτοσχεδίασε για περίπου δεκαπέντε λεπτά, δίνοντας το ομορφότερο τέλος στην εκδήλωση.
Το βιβλίο του με τον προβοκατόρικο τίτλο «ένα κύμβαλο …αλαλάζων;» περιέχει εκτός των κειμένων που ο ίδιος έγραψε, ένα dvd με αποσπάσματα από συναυλίες του. Από τον πρόλογο μπορεί ο αναγνώστης να αντιληφθεί ποιος είναι ο Νίκος Τουλιάτος. Συνεχίζοντας μέσα από την αφήγηση καταλαβαίνει πως ο ατίθασος νεαρός που δεν τελείωσε ούτε το δημοτικό, είναι σήμερα ένας φτασμένος καλλιτέχνης, ένας συνειδητοποιημένος διανοούμενος. Θα βρείτε ακόμα αναφορές στο σύνολο των δισκογραφημένων έργων του καθώς και τις συνεργασίες του.
Εν κατακλείδι, το περιεχόμενο του βιβλίου απαντάει στο ερώτημα που θέτει ο τίτλος του.

Καληνύχτα Κεμάλ;…

Οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία θα σηματοδοτήσουν τις προσεχείς εβδομάδες, με επίκεντρο τις εκλογές της 24^ης Ιουνίου, το κατά πόσο η γειτονική χώρα θα δείξει ότι είναι έτοιμη για να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις για την είσοδο της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσοι παρακολουθούμε από κοντά τις εξελίξεις, γνωρίζουμε ότι ο δρόμος της Τουρκίας προς τον εκδημοκρατισμό της είναι πολύ μακρύς, ίσως μακρύτερος από αυτόν της ένταξης της στην Ε.Ε.

Η συγκυρία όμως είναι πολύ ενδιαφέρουσα όχι μόνο λόγω του «πολιτικού» προβλήματος που προκύπτει από την εκλογική ισχύ των ισλαμιστών σε βάρος των παραδοσιακών κεμαλιστών, αλλά κυρίως λόγω του συσχετισμού αυτών των γεγονότων με τις ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις.

Τα ανοιχτά μέτωπα για το «βαθύ κράτος» της γειτονικής χώρας είναι δύο. Από τη μια η αυξανόμενη επιρροή των ισλαμιστών που κερδίζουν διαρκώς έδαφος, την ώρα που οι υπέρμαχοι του κεμαλισμού, δίνουν ρεσιτάλ υποταγής στον «υπέρτατο θεματοφύλακα του κεμαλικού κράτους» ενώ την ίδια ώρα αυτό καθαυτό το ιδεολόγημα του κεμαλισμού δεν συγκινεί τις μάζες όπως παλιότερα.

Από την άλλη το κουρδικό πρόβλημα τείνει να αποκτήσει απρόβλεπτες διαστάσεις, με την ανοχή της Ουάσιγκτον στην σύσταση κουρδικού κράτους στο Βόρειο Ιράκ, μια εξέλιξη που θα ενισχύσει τον αλυτρωτισμό στις καταπιεσμένες κουρδικές κοινότητες της Νοτιοανατολικής Τουρκία και όχι μόνο. Αυτός ο παράγοντας μετριάζεται από την αμερικανική επιρροή στους Κούρδους ηγέτες στο Β. Ιράκ, αλλά και από την συνεργασία που οι ίδιοι αυτοί ηγέτες είχαν παλιότερα με την Άγκυρα.

Ένας λαός που επί δεκαετίες έζησε στο πετσί του τον «κεμαλισμό» και σε πολλές περιπτώσεις αναζήτησε εθνικοαπελευθερωτικές διεξόδους, είναι αμφίβολο ότι θα αρκεστεί στο να αναμένει την προσαρμογή του βαθέως κράτους της Τουρκίας στις προσταγές της Ε.Ε., την ώρα που θα βλέπει τους Κούρδους του Β. Ιράκ να αποκτούν έστω και υπό κηδεμονία ανεξάρτητο κράτος.

Τις προσεχείς εβδομάδες θα δούμε όμως το πιο σημαντικό από τα διακυβεύματα της νέας κρίσης στο τουρκικό οικοδόμημα. Αν οι ισλαμιστές διατηρήσουν τις δυνάμεις τους και μπορούν στη νέα βουλή να εκλέξουν πρόεδρο της δημοκρατίας, τότε θα έχουμε να κάνουμε με το πρώτο αμυδρό, όσο και άμεσο πλήγμα στην επί δεκαετίες κυρίαρχη ιδεολογία του κεμαλισμού, η οποία μπορεί από τις απαρχές του τουρκικού κράτους να διασφάλιζε την κοσμικότητα, αλλά ποτέ δεν διασφάλισε τα δικαιώματα των λαών που ζούσαν στα γεωγραφικά όρια της Τουρκίας.
Οι ισλαμιστές δεν θα ωθήσουν σε ριζοσπαστικές αλλαγές, αλλά είναι σίγουρο ότι το κεμαλικό οικοδόμημα θα αρχίσει να τρίζει αν δεν αποδυναμωθούν στις βουλευτικές εκλογές της 24^ης Ιουνίου.

Ταμεία για λίγους…

Η απόφαση της Βενεζουέλας να αποχωρήσει από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα ανακοινώθηκε, συμβολικά υποθέτω, την Πρωτομαγιά. Ο Ούγκο Τσάβες κατήγγειλε και τους δύο χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς ως όργανα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και δήλωσε την αποχώρηση της Βενεζουέλας από αυτούς.

Η πρώτη αντίδραση δεν ήρθε από τους δύο οργανισμούς και τους αξιωματούχους τους, αλλά από την κυβέρνηση των Η.Π.Α.(αν μιλάμε για αυτονομία!). Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπαρτμεντ δήλωσε ότι ο Τσάβες ανοίγει το λάκκο στον λαό της Βενεζουέλας.

Συνηθισμένη πρακτική των Η.Π.Α. να προβλέπουν δεινά για όσους δεν υποκύπτουν στην πολιτική τους. Το Σχέδιο Ανάν είναι ένα ακόμα παράδειγμα.

Τι σημαίνει όμως η αποχώρηση της Βενεζουέλας από τους δύο οργανισμούς κατεξοχήν εκφραστές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης;

Κατ’ αρχάς αμφισβητείται έμπρακτα ο ρόλος τους στην προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης σε όλο τον πλανήτη. Αποκαλύπτεται ξεκάθαρα ο ρόλος τους στην παγκόσμια ηγεμονία, τόσο των Η.Π.Α όσο και του βάρβαρου νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου που έχει επιβληθεί. Οι συνταγές τους, που τόση πίστη αποδέχονταν οι «τσάροι» των οικονομιών, είναι ξεπερασμένες και πάνω από όλα αναχρονιστικές.

Ακόμα η αποχώρηση της Βενεζουέλας δημιουργεί την προσδοκία δημιουργίας άλλων διεθνών οργανισμών που θα παλέψουν για μια διαφορετική ανάπτυξη σε όλο τον πλανήτη...

«Σάββα; Πλύν’ τα χέρια σου με Ava!»

Ο παραπάνω τίτλος ήταν μια από τις χαζομαρίτσες που έλεγα ανέκαθεν στον πεντάχρονο ανιψιό μου τον Σάββα, όταν ήθελα να τον τσιγκλήσω σε σχέση με το όνομα του και να μπω στον αθώο κόσμο του για να παίξουμε. Ο Σάββας βέβαια ακόμα και σήμερα γελάει όταν το ακούει, αλλά ο πρώην πλέον υπουργός απασχόλησης Σάββας Τσιτουρίδης μάλλον θα δυσαρεστηθεί αν το διαβάσει.

Ο κ. Τσιτουρίδης ήταν από τα στελέχη που αναδείχθηκαν στο προσκήνιο πριν ακόμα η Ν.Δ. κερδίσει τις εκλογές του 2004. Φαινόταν διαβασμένος, είχε καλό λόγο και απέπνεε τον «αέρα» του τεχνοκράτη. Τι πήγε στραβά όμως και έγινε ο μοναδικός Υπουργός της Ν.Δ. στην παρούσα φάση, που εξαναγκάζεται για δεύτερη φορά να παραιτηθεί;

Η πρώτη του παραίτηση αφορούσε την παράνομη μεταγραφή του υιού του σε πανεπιστημιακή σχολή του κέντρου. Δεν ήταν η μόνη παράνομη μεταγραφή βέβαια, αλλά ένας υπουργός θα έπρεπε να είναι υπόδειγμα σε θέματα ηθικής κυρίως τάξης. Θέμα ηθικής τάξης, σήμερα, θεωρείται να κάνεις ρουσφέτια για όλους εκτός από την οικογένεια σου. Στο κάτω – κάτω είναι και ντροπή με μισθό βουλευτή και υπουργού να θέλεις να γλυτώσεις το κόστος διαμονής φοιτητή σε άλλη πόλη, κόστος που πληρώνουν κάθε μήνα δεκάδες χιλιάδες οικογένειες.

Η δεύτερη παραίτηση ήρθε μετά την επαναφορά του σε υπουργείο και είχε αυτή την φορά σχέση με την επιλογή των προσώπων που διαχειρίζονται τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Το σκάνδαλο με το κρυφό ομόλογο, έπληξε κυρίως αυτόν και λόγω χαρτοφυλακίου, αλλά κυρίως λόγω της εμπιστοσύνης του προς τον αμφιλεγόμενο κ. Ευγένιο Παπαδόπουλο.

Υπάρχουν δύο ασφαλή συμπεράσματα από την περιπέτεια Τσιτουρίδη στην πρώτη τετραετία της Ν.Δ. Πρώτο, ότι ο κ. Τσιτουρίδης κάνει δουλειά αλλά και τα στραβά μάτια, όπου χρειάζεται. Το δεύτερο ότι τουλάχιστον βουλευτής δεν θα δυσκολευτεί να επανεκλεγεί, αφού οι «πελάτες» του βλέπουν ότι το παλεύει…