Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2006

Άνθρακες ο «χρυσός» του Σιούφα!

Στην ομιλία του στο αναπτυξιακό συνέδριο του νομού Δράμας το περασμένο Σαββατοκύριακο ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Σιούφας αναφέρθηκε στο θέμα των λιγνιτών του κάμπου της Δράμας, λέγοντας ότι το Ι.Γ.Μ.Ε. θα κάνει μια έρευνα για τις δυνατότητες αξιοποίησης των κοιτασμάτων.

Ο κ. Σιούφας χαρακτήρισε τους λιγνίτες «χρυσό» και αναφέρθηκε σε μια σειρά άλλων ζητημάτων που αφορούν αναπτυξιακά το νομό. Οι λιγνίτες ήταν το «κερασάκι» στην συνολική κυβερνητική «τούρτα» ανάπτυξης.

Το θέμα είναι πιο σοβαρό από όσο φαίνεται.

Η κυβέρνηση δεν θα έβλεπε άσχημα να μετατραπεί ο κάμπος της Δράμας σε σεληνιακό τοπίο για να παράγεται ενέργεια, ακόμα και με πανάκριβο τίμημα μετά τις πρόσφατες διεθνείς συμφωνίες για την μείωση των εκπομπών ρύπων στην ατμόσφαιρα. Αυτού του είδους η ανάπτυξη επιφυλάσσεται για νομούς σαν και τον δικό μας.

Βραχύβια και επιβαρυντική για το περιβάλλον σπάταλη απέναντι στους φυσικούς πόρους. Φιλική προς τα «ημέτερα» ιδιωτικά συμφέροντα που θα εξυπηρετήσουν με ζήλο τα μικροκομματικά της συμφέροντα που «βασιλεύουν» εδώ και δεκαετίες και θα συνεχίσουν να «βασιλεύουν», αν όλα πάνε κατ’ «ευχήν»!

Ο κ. Σιούφας είπε ακόμη ότι ο πολιτικός πρέπει να είναι χρήσιμος και όχι αρεστός. Το θέμα είναι σε ποια συμφέροντα είναι χρήσιμος και σε ποια συμφέροντα δεν είναι αρεστός;!…

Για δέστε φάτσα "αναπτυξιακή" και "χρήσιμη"! Στην φωτό ο κυρ - Σιούφας! Αυτός που ξεπάστρεψε το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων και επιβουλεύεται πια την κυριακάτικη αργία και την τέφρα του κάμπου της Δράμας. Πίσω ρε!...

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2006

Η μάσκα του Ανέμου...

Ο Άνεμος περνούσε τις μέρες του κατασκοπεύοντας, πότε λυσσομανώντας, πότε κοπάζοντας. Ανοίκειος, σαν αγρίμι. Τότε δα, ένας γάιδαρος, συναντά μια αλεπού και την ρωτάει :

-Ποιον κυνηγάει ο Άνεμος;

Όχι εμένα, ευτυχώς, όχι εμένα!

- Ποιον κυνηγάει λοιπόν;

- Έναν σατράπη που στις φλέβες του κυλάει, μαύρο αίμα. Μια πολιτεία, που όταν καήκανε από τις ορδές των ηλιακτίνων τα σπαρτά της, γεμίσανε τα πηγάδια της χρυσάφι. Και πάνω στο χρυσάφι πεθαίνουν τα παιδιά της, από την μανία του Ανέμου, που πήρε όλα τα βότανα και σκόρπισε τα τρόφιμα στους πέντε ανέμους!

- Κι από πότε ο Άνεμος λογαριάζεται με τους σατράπηδες του κόσμου; ρώτησε ο γάιδαρος.

- Από τότε που εκείνοι αρχίσανε να χτίζουνε τείχη ψηλά, για να του κόψουνε την πορεία, να τον εγκλωβίσουν και να τονε κρατήσουν μακριά από το χρυσάφι.

- Ποιος σε ξεγέλασε, για να νομίζεις πως μπορεί ο πιο τρανός σατράπης ή ο πιο προικισμένος τεχνίτης, να σταματήσει την πορεία του Ανέμου και που να το κουβαλήσει το χρυσάφι ο Άνεμος; Στα Σύννεφα; Με την πρώτη βροχή πάλι στη γη θα τρέξει!

- Έτσι κράζουνε οι κάργες πάνω από τις πολιτείες, πόρτα - πόρτα αλυχτούν κάθε νύχτα οι λύκοι. Όλα βοούν πως κινδυνεύει ο Άνεμος!

- Και η βροχή, που στο καλό τραγουδάει και στερέψατε 'δω χάμου από λογική;

- Η βροχή για να σωθεί ντύθηκε καταιγίδα στην προηγούμενη μάχη, από τότε την κρύψαμε μέσα στις σπηλιές της ερήμου. Πριν μας αποχαιρετήσει, μας είπε να προσέχουμε τον Άνεμο…

- Τρελάθηκες, με φαίνεται, κυρά – Μάρω! Ποιος φόρεσε την μάσκα του Ανέμου, πάλι;…

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2006

Η αναίσχυντη Ε.Μ.Υ. (Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία)!

Η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία υπάγεται στην Πολεμική Αεροπορία και στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Από μικρά παιδιά μεγαλώσαμε ακούγοντας τις προγνώσεις της στα δελτία ειδήσεων και τις εκπομπές των κρατικών μέσων ενημέρωσης. Προ δύο περίπου χρόνων έψαχνα στο Ίντερνετ μια πηγή πληροφόρησης για τον καιρό στην περιοχή της Δράμας και διαπίστωσα με μεγάλη έκπληξη ότι η Ε.Μ.Υ. δεν είχε ιστοσελίδες αναλυτικής ενημέρωσης του κοινού για την πρόγνωση ή την κατάσταση του καιρού. Ευτυχώς ιστοσελίδες για τον καιρό έχει το Αστεροσκοπείο Αθηνών, όπου ανακοινώνονται αναλυτικά οι προγνώσεις για εκατοντάδες περιοχές της χώρας μεταξύ αυτών, Δράμα, Νευροκόπι και Χιονοδρομικό Κέντρο Φαλακρού και χωρίς καμία χρέωση του επισκέπτη.

Την περασμένη Πέμπτη σε εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλό - πουλου διαπίστωσα ότι η Ε.Μ.Υ. ενημερώνει τηλεφωνικώς για προγνώσεις και την κατάσταση του καιρού, με χρέωση γραμμής 090! Στην συγκεκριμένη εκπομπή για να ενημερωθεί μια ρεπόρτερ για το πόσα μποφόρ υπήρχαν εκείνη την στιγμή σε κάποια περιοχή του Αιγαίου, πλήρωσε – μετά από αρκετή αναμονή για να βρεθεί διαθέσιμος μετεωρολόγος - σχεδόν έξι ευρώ!!!

Έτσι εξηγούνται όλα για την απουσία ιστοσελίδων και διάθεσης για αναλυτική ενημέρωση δωρεάν όπως οφείλουν οι δημόσιες υπηρεσίες! Εδώ και μερικά χρόνια το Υπουργείο Άμυνας είχε υπογράψει σύμβαση με την εταιρία Newsphone – συμφερόντων ομίλου Τεγόπουλου – για την παροχή αναλυτικών μετεωρολογικών προγνώσεων ώστε να έχει ένα πρόσοδο η υπηρεσία, αλλά και η εταιρία και ο Ο.Τ.Ε!

Αν η Ε.Μ.Υ. θέλει να πουλάει τις υπηρεσίες της να προσληφθούν οι μετεωρολόγοι της από τη Newsphone, να πάψουν να είναι δημόσιοι υπάλληλοι και η εταιρία να τους παράσχει τον εξοπλισμό για να συλλέγουν στοιχεία, όχι η Πολεμική Αεροπορία!

Το τηλεφωνικό κερδοσκοπικό - ή μήπως καιρο-σκοπικό; - «όργιο» πρέπει να σταματήσει το συντομότερο. Τους πληρώνουμε τον μισθό και ζητάνε και τα ρέστα από πάνω;!

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2006

Μητέρες μακρινές της μνήμης και του αγώνα…

«…Τον Ιούλιο κάποτε

μισανοίξανε

τα μεγάλα μάτια της

μες στα σπλάχνα μου

την παρθένα ζωή μια στιγμή

να φωτίσουν

μακρινή μητέρα

ρόδο μου αμάραντο…»

Οδυσσέας Ελύτης – Της αγάπης αίματα

Η εικοστή πέμπτη μαραθώνια πορεία Αντίστασης που έγινε χθες στο Μπούενος Άιρες ήταν η τελευταία. Οι μητέρες της πλατείας του Μαΐου στο Μπουένος Άιρες όμως θα συνεχίσουν τις συγκεντρώσεις τους κάθε Πέμπτη, ζητώντας να μάθουν την αλήθεια για την τύχη των παιδιών τους, που «εξαφανίστηκαν» κατά την διάρκεια της δικτατορίας του Βιντέλα (1976 – ‘83) και συμμετέχοντας στις κοινωνικές εξελίξεις στην χώρα τους.

«Για ορισμένες από εμάς ακόμα και το περπάτημα είναι πλέον δύσκολο. Επιπλέον, στο Προεδρικό Μέγαρο δεν υπάρχει εχθρός» εξήγησε η Έμπε ντε Μποναφίνι, επικεφαλής του κινήματος.

Μια ολόκληρη γενιά Αργεντίνων πέρασε και έντεκα χιλιάδες άνθρωποι ακόμα αγνοούνται από την προηγούμενη.

Ήταν 30 Απριλίου 1977 όταν η Ασουσένα Βιγιαφλόρ και άλλες έντεκα γυναίκες συγκεντρώθηκαν απέναντι από την «Κάσα Ροσάδα» το προεδρικό μέγαρο της Αργεντινής και περιφέρονταν γύρω από τον οβελίσκο της πλατεία του Μαϊου κρατώντας στα χέρια τους τις φωτογραφίες των «εξαφανισμένων» παιδιών τους, ζητώντας να μάθουν τι απέγιναν.

Η Ασουσένα Βιγιαφλόρ συνελήφθη μαζί με άλλες δύο γυναίκες και μερικούς μήνες αργότερα «εξαφανίστηκε».

Από τότε και κάθε Πέμπτη όλο και περισσότερες μητέρες «εξαφανισμένων» έπαιρναν τις φωτογραφίες των παιδιών τους στα χέρια και συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις της πλατείας του Μαϊου.

Το 1981 πραγματοποιήθηκε η πρώτη μαραθώνια πορεία Αντίστασης και από τότε κάθε χρόνο χιλιάδες άνθρωποι συνοδεύουν τις μητέρες της Πλατεία του Μαΐου στον αγώνα τους. Χίλιες πεντακόσιες συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν τις Πέμπτες με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, οι μητέρες έκαναν την πλατεία μνημείο για τα παιδιά τους. Αλλά δεν ήταν εκεί μόνο για να θρηνήσουν, αν και κανείς δεν θα τις κατηγορούσε γι’ αυτό. Έγιναν μια από τις μαχητικότερες κοινωνικές οργανώσεις στην Αργεντινή, ίδρυσαν λαϊκό Πανεπιστήμιο και δρομολόγησαν πολλές άλλες δράσεις.

Οι μητέρες της Πλατείας του Μαΐου είναι μητέρες της μνήμης και του αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο!…

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2006

«Σκλάβοι» μια ηλίθιας αγωνίας!

Η κακοκαιρία που διακινούν τα κανάλια ολημερίς κι ολονυχτίς δεν θα ήταν τίποτα άλλο, από μια ευκαιρία να ευφρανθούμε με την βραδύτητα και το αχνιστό σαν χνώτο τέμπο των βαρυχειμω - νιάτικων ημερών και νυχτών. Να αφεθούμε στην πλάτη κάποιας πολυθρόνας κοντά στην φωτιά, να περπατήσουμε στο χιόνι και να καταλήξουμε σ’ ένα τραπέζι να πιούμε τσίπουρο και να φάμε φασουλάδα, τουρσί, ελίτσες και ότι άλλο μπορεί να συνοδεύσει ένα χειμωνιάτικο γεύμα ή δείπνο!

Να δούνε οι φορτηγατζήδες ότι θα πέσει χιόνι πολύ και να σκεφτούν ότι αντί να ταλαιπωρηθούν στους παγωμένους δρόμους, είναι μια ευκαιρία να μείνουν στο σπίτι μαζί με την οικογένεια ή τους φίλους. Να διαβάσουν τα απομνημονεύματα του Κούδα ή τον Άνεμο – Κουβάρι του Χαριτόπουλου ή να δούνε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα στην τηλεόραση. Ή ένα ντοκιμαντέρ όπως αυτό του Σωτήρη Δανέζη το βράδυ της Τρίτης, για το πογκρόμ σε βάρος των Αμερικανών γιαπωνέζικης καταγωγής και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης τους, το διάστημα αμέσως μετά την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ στις 7 Δεκεμβρίου 1941.

Λέω τώρα!…

Στην χώρα και τα χρόνια της φρενίτιδας δεν υπάρχει χώρος για οτιδήποτε τέτοιο.

Ακόμα και οι στιγμές που η φύση δίνει τον τόνο για να χαλαρώσουμε – παλιότερα χειμώνα σταματούσαν ακόμα και οι πόλεμοι! – επενδύονται από τα κανάλια και τους λογής – λογής ειδικούς με μια ηλίθια αγωνία για το αν θα μπορέσουμε να ζούμε – για την ακρίβεια να παράγουμε – όπως τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου!

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2006

Τι είχαν τα έρμα και ψοφούσαν;!…

Ειδήσεις στον Alpha, Δευτέρα 23 Ιανουαρίου, ο «Άγιος» της Παρουσίασης κ. Νίκος Χατζηνικολάου, έχει στα πάνω παραθύρια τους «Αγίους Ανάργυρους» της Πληροφόρησης κ.κ. Νικόλαο Κακαουνάκη και Γεώργιο Τράγκα, στα δε κάτω παραθύρια, εκ δεξιών ο «Άγιος» των Φτωχών κ. Γεώργιος Καρατζαφέρης και εξ αριστερών ο αρμόδιος αντινομάρχης Θεσσαλονίκης.

Θέμα συζήτησης η καταγγελία του προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ. για την σφαγή και πώληση αρνιών από κοπάδι που ήταν σε καραντίνα, λόγω της ύπαρξης δύο ζωονόσων από τις οποίες ψόφησαν εκατοντάδες άλλα αρνιά του ίδιου κοπαδιού. Ο «Άγιος» των Φτωχών κατήγγειλε την αναισθησία του Νομάρχη Θεσσαλονίκης κ. Ψωμιάδη – ο οποίος παρεμπιπτόντως φέρεται ως υποψήφιος για την Δημαρχία Θεσσαλονίκης – που έδωσε τα «άρρωστα ζώα στην κατανάλωση».

Ο αντινομάρχης εξήγησε ότι τα ζώντα ζώα του κοπαδιού εξετάστηκαν από αρμόδιους κτηνιάτρους και όταν διαπιστώθηκε ότι τηρούν όλες τις προϋποθέσεις υγιεινής δόθηκαν στην αγορά, ενώ πρόσθεσε ότι οι δύο ζωονόσοι δεν είναι επικίνδυνες για τον άνθρωπο.

Τι το ήθελε ο άνθρωπος; Αντί ο κ. Χατζηνικολάου να έχει καλεσμένο έναν κτηνίατρο να εξηγήσει αν είναι όντως έτσι τα πράγματα, άφηνε έντεχνα τον Τράγκα και τον Κακαουνάκη να ωρύονται που «έφαγαν τα παιδιά του κόσμου επικίνδυνα κρέατα» και μετά από κανένα λεπτό «χάβρας» να λέει « παρακαλώ κύριοι αφήστε τον να μιλήσει», ενώ ο Καρατζαφέρης έλεγε ότι θα έβγαζε το θέμα ακόμα κι αν δεν ήταν στην Θεσσαλονίκη, όπου θέλει να διεκδικήσει τον δήμο.

Και τελικά ο αντινομάρχης δεν μίλησε, αλλά μάθαμε ότι ο «Άγιος» των Φτωχών δεν ήθελε να φάμε τέτοιο κρέας, ωσάν να ήταν ο «Άγιος» της Κτηνιατρικής και της Ασφάλειας των Τροφίμων!…

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2006

Αν το περιστέρι θυμόταν…


Η ώρα κόντευε δυόμισι, το χιόνι έπεφτε μέσα στην πόλη και η κίνηση στους δρόμους ήτανε όπως κάθε μεσημέρι αυξημένη. Άνθρωποι που σχολνούσαν από τις δουλείες τους και πήγαιναν προς το σπίτι τους, με τα πόδια ή με τα αυτοκίνητα τους. Περπατούσα βιαστικά, με τα χέρια στις τσέπες, κρυφοκαμαρώνοντας για την πουά νιφαδοδιακόσμηση στο παλτό και τον σκούφο μου. Στην Ίωνος Δραγούμη - κεντρικός δρόμος της Δράμας λίγο πριν την πλατεία "πρώην" Ελευθερίας, νυν Ονειρούπολης - κοίταξα αν έρχεται κάποιο αυτοκίνητο και βλέποντας ότι είναι μακριά το φορτηγάκι που έμπαινε από την Εθν. Αμύνης - ο δρόμος που οδηγεί στην πλατεία - ξεκίνησα να περάσω τον δρόμο, που ως συνήθως ήτανε γεμάτος και από τις δύο πλευρές του με παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Διασχίζοντας την άσφαλτο, είδα το φορτηγό να σταματάει σε απόσταση δέκα μέτρων από εμένα. Μετά την πρώτη έκπληξη, πρόσεξα χαμηλά στο δρόμο λίγο πριν από τις ρόδες του οχήματος να περνάει σε αντίθετη με τη δική μου κατεύθυνση, ένα περιστέρι. Χαμογέλασα, για τον σεβασμό του μεσήλικα οδηγού προς το ταλαιπωρημένο ζωντανό. Άραγε το βλέπε εκεί χαμηλά που βρίσκεται, αναρωτήθηκα. Έχοντας δει το περιστέρι να μπαίνει ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, ανέβηκα στο πεζοδρόμιο και συνέχισα προς την Εθν. Αμύνης. Καθώς έφτανα στο ύψος όπου ακόμα το φορτηγό ήτανε σταματημένο, ο οδηγός σηκώνοντας τα δύο του χέρια, μου έκανε νοήματα, ρωτώντας, αν πέρασε το περιστέρι για να ξεκινήσει. Δεν το έβλεπε ο άνθρωπος! Σήκωσα το χέρι και του έκανα νόημα να ξεκινήσει, χαμογελώντας όπως κι αυτός. Έκανε ότι θα έκανε αν το δρόμο περνούσε ένα παιδί…


Πήρα αφορμή από την paloma της Mindstripper και ανέσυρα ένα παλιό σημείωμα!
(Κι ας μην μας χιόνισε ο κωλόκαιρος ακόμα!...) Πόσο θα ήθελα να έχω τραβήξει σε φωτό το παραπάνω στιγμιότυπο; Για να θυμάμαι το πρόσωπο του ανθρώπου που έγινε για λίγο περιστέρι και έκανε το περιστέρι άνθρωπο...

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2006

Όμορφες εικόνες, ιστορικές!...



Χαζεύω – κυριολεκτικά – τα ολοζώντανα χρώματα. Στις σημαίες, στις φορεσιές, στο τοπίο. Η ορκωμοσία του Έβο Μοράλες στην προεδρία της Βολιβίας, έλουσε την τελετή στα καταιγιστικά χρώματα των ιθαγενών κατοίκων της, των Ινδιάνων Αϊμάρα. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας – όπου δολοφονήθηκε ο Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα – που ένας ιθαγενής κάτοικος αναδεικνύεται στην προεδρία της χώρας. Δεν φέρουν μόνο την ελπίδα αυτοί οι άνθρωποι στις μέρες και τις νύχτες μας, τις γεμίζουν χρώμα και χάρη!…


(Στιγμιότυπα από την Ορκομωσία του νέου Προέδρου της Βολιβίας, Έβο Μοράλες που έγινε χθες στην χώρα της Λατινικής Αμερικής)

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2006

Δράμα – Εξοχή – Γκότσε Ντέλτσεφ – Μπάνσκο!...


ή αναζητώντας τις πηγές του Νέστου!

Η ιδέα είχε πέσει λίγο πριν από τα Χριστούγεννα. Ο amig0 θα ερχόταν, μετά από τρεις μήνες απουσίας στην Δράμα και τι θα είχαμε να κάνουμε πέρα από τα καθιερωμένα τσιμπούσια και νυχτοπερπατήματα; Μια βόλτα στην Βουλγαρία μέσω του νέου τελωνειακού σταθμού στην Εξοχή της Δράμας, καλά καταλάβατε οι τακτικοί στο Calle Drama!

Εγώ ήμουν στο στάδιο της προετοιμασίας για το ταξίδι στην Βαρκελώνη μετά από λίγες ημέρες, ο amig0 πάει παντού με τον «λοχία» του και την Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου πουρνό – πουρνό μέσ’ την αντάρα και υπό καταρρακτώδη βροχή κινήσαμε από την αγαπημένη μας πόλη για το Τελωνείο, που δεν απέχει πάνω από σαράντα λεπτά – 55 χιλιόμετρα - διαδρομής. Το τοπίο ήταν άγριο καθώς πέραν της βροχής που έπεφτε right through, τα χιόνια που είχαν πέσει ένα δεκαήμερο πριν, είχαν παγώσει και έχασκαν «σαν τα μάρμαρα της πόλης» σε όλο το μήκος της διαδρομής μετά την διασταύρωση του Βώλακα – γεια σου πατρίδα! – και μέχρι τον συνοριακό σταθμό. Λίγο πριν φτάσουμε παρατήρησα:

- Άντε καλά η βροχή, αλλά με τόση συννεφιά ούτε μια φώτο της προκοπής δεν θα βγάλουμε.

- Έλα μωρέ, δεν γαμείς! αποκρίθηκε ο amig0.

Ντίου Ευρώ κύριος!

Φτάνοντας στο Τελωνείο, οι ελληνικές αρχές δεν μας απασχόλησαν πολύ. Περάσαμε με δέος το τούνελ Ελληνοβουλγαρικής – ή Βουλγαροελληνικής φιλίας εξαρτάται από ποια μεριά των συνόρων διαβάζεις την σχετική πινακίδα – αφήσαμε πίσω μας το σύνορο – ούζου ρίγος!- και είδαμε τον πρώτο Βούλγαρό φαντάρο να μας στέλνει προς την γούρνα πλυσίματος για να αφήσουμε τυχόν μικρόβιο – τι μικρόβια επιζούν σε τέτοιες καιρικές συνθήκες και θερμοκρασίες Νευροκοπίου είναι άλλης τάξεως και ώρας ζήτημα!.

Δώσαμε τα χαρτιά μας, ο αρμόδιος μπάτσωφ σε σπαστά - αλά Μπάγιεβιτς - ελληνικά μας ρώτησε γιατί έρχεστε, του είπαμε για βόλτα και αμέσως μετά μας είπε:

- Πράσινη κάρτα;!

- Για το αμάξι; ρωτάει ο amig0.

- Ναι, ντεν μπορείς να μπεις αλλιώς μέσα, απαντά ο μπάτσωφ

- Φτου ρε γαμώτο και το σκεφτόμουνα να βγάλω πριν έρθω στη Δράμα αλλά το ξέχασα δικαιολογήθηκε σε μένα ο amig0 και ζήτησε από τον μπάτσωφ μήπως μπορεί κάτι άλλο να γίνει για να μη γυρίσουμε πίσω άπρακτοι.

(Ενώ περιμέναμε ήρθε ένας μεσήλικας με πολιτικά που κρατούσε ένα χαρτάκι και μας το πρότεινε λέγοντας:

- Ντίου ευρώ κύριος!

- Κάτσε ρε μάστορα να μπούμε πρώτα και βλέπουμε μετά!)

Εκείνος – ο μπάτσωφ - πήρε την άδεια κυκλοφορίας του «λοχία» και πήγε μέσα στα γραφεία, όπου υπήρχαν κι άλλοι υπάλληλοι μπροστά σε κομπιούτερ.

Μετά από κανένα πεντάλεπτο ξαναβγήκε μπήκε στο κουβούκλιο όπου τον πρωτοσυναντήσαμε, ξανακοίταξε την άδεια, μετά κοίταξε εμάς, μετά το αμάξι και τελικά είπε:

- Ντεν μπορείς! Αν τες εκει ταξί εκεί, μας λέει και δείχνει λίγο παραπέρα όπου έστεκαν δύο «ταρίφες»

- Α! Μπα θα πάμε πίσω, είπε ο amig0 και έβαλε την όπισθεν…

Πέντε ευρώ…κύριος!

Επιστρέφοντας ο ένας πήγε για την πράσινη κάρτα κι ο άλλος για δουλειές, ενώ κανόνισα να πιούμε έναν καφέ με άρωμα blog με την γλυκιά μας snowflake!

Το ιστορικό – δίχως άλλο – ραντεβού δόθηκε σε ένα εξίσου ιστορικό καφενείο – νυν καφέ – της πόλης, το «Ελευθερία».

(Το τι διεμήφθει ας το γράψει κάποιος άλλους από τους παριστάμενους στο ραντεβού, εδώ θα πλατειάσω!)

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας μάθαμε ότι όλα τα προβλήματα που προκύπτουν στην γειτονική χώρα με χαρτιά και τέτοια, λύνονται να δώσεις πέντε ευρώ στον υπάλληλο που διαπίστωσε το πρόβλημα. Αλλά βεβαίως συμφωνήσαμε με τον amig0, ότι ακόμα κι αν το γνωρίζαμε δεν θα συμβάλλαμε εμείς στην διαφθορά των γειτόνων μας!

Την άλλη μέρα το ραντεβού δόθηκε πιο νωρίς γύρω στις εννιά, ενώ η πράσινη κάρτα θα έρχονταν με το ΚΤΕΛ το πρωί με το πρώτο δρομολόγιο.

Ο επιμένων νικά!

Αυτό λέει το γνωστό ρητό, αλλά καλό κακού την άλλη μέρα στον λοχία επιβιβάστηκαν με πλήρη εξάρτηση – διαβατήριο κλπ – ο Mat – A Greek in Spain, who was in Drama for Christmas – και ο Παντέλα – πνευματικό μου “τέκνο” και εις εκ των We few.

Αν υπάρξει και πάλι πρόβλημα θα κάνουμε ντου! σκέφτηκα.

Η μεγάλη έκπληξη όμως ήταν άλλη!

Ο καιρός ήταν χαρά Θεού. Μια λιακάδα ονειρική μετά τον χθεσινό χαλασμό μας έστρωνε τον δρόμο καθώς ανηφορίζαμε και πάλι για το Νευροκόπι από όπου συνεχίσαμε για το τελωνείο.

( Το Νευροκόπι πέρα από το κρύο για το οποίο είναι γνωστό, όπως και για το γεγονός ότι κάνει ρίμα με την λέξη Ευρώπη και χρησιμοποιείται σε διαφόρων ειδών συνθήματα, είναι γνωστό σε μας για την ομίχλη που καλύπτει όλο το λεκανοπέδιο σχεδόν όλα τα πρωινά του χειμώνα. Ένα σύννεφο καλύπτει τα πάντα, όπως βλέπετε και στην φώτο.)

Φτάσαμε στα σύνορα. Η διαδικασία αυτή την φορά ήταν απλή, τα ελληνικά τους μου φάνηκαν βελτιωμένα σε σχέση με την προηγουμενη, ο «ντίου ευρώ κύριος» μας τα πήρε αυτή την φορά!

Ντίου ευρώ το άτομο βίζα, ντίου για τον «λοχία» και δύο για το αντιμικροβιακό μπάνιο στην γούρνα! Το σύνολο ντόντεκα!

Μπλαγκονταριάτ! και φύγαμε!

Σαν σκηνικό από ταινία του Τεό!

Με το που κατηφορίσαμε από τον λόφο όπου βρίσκονται τα κτίρια του τελωνείου, εκεί που είχαμε ήλιο μας πλάκωσε μια καταχνιά άλλο πράγμα. Χειρότερα από το Νευροκόπι!

Το πρώτο χωριό που συναντήσαμε ήτανε το Γιάντσεβο - αν θυμάμαι καλά! - και καθώς το διασχίζαμε αισθάνθηκα ότι θα έπρεπε να βιαστούμε λίγο μη καταρρεύσει κανένα από τα σπίτια που έμοιαζαν σαν από καιρό …ετοιμόρροπα!

Τα περισσότερα σπίτια δεν ήταν σοβαντισμένα από έξω, ενώ στον δρόμο το πιο διαδεδομένο μοντέλο οχήματος ήταν το κάρο. Καμία έκπληξη αφού η βενζίνη έχει στην Βουλγαρία έχει 1,65 λέβα (2 λέβα = 1 ευρώ) το λίτρο.

Κάτι η ομίχλη μαζί με τα κάρα και την γενικότερη εικόνα του χωριού, νόμισα ότι περιδιαβαίναμε κάποιο από τα χωριά - σκηνικά του Τεό.

Συνεχίσαμε προς το Γκότσε Ντέλστεφ, αναζητώντας κάποιον βουλγαρικό σταθμό, με καλή μουσική. Αλλά και οι γείτονες πολύ στο αγγλοσαξωνικό τραγούδι το έχουν ρίξει. Τελικά πιάσαμε το «δεύτερο

πρόγραμμα» της βουλγαρικής ραδιοφωνίας και τα νέα της ημέρας γαρ

γαλούσαν τα αυτιά μας, διακοπτόμενα ανά τακτά χρονικά διαστήματα από τις «ρεκλάμες».

Τι ζητάνε 4 Έλληνες στο Γκότσε Ντέλτσεφ;

Στο Γκότσε Ντέλτσεφ καθίσαμε σε ένα κεντρικό καφέ για να πιούμε καφέ! Τι
καφέ να πιούμε ξέραμε,πώς να τον ζητήσουμε όμως;!

Τελικά πήραμε τρεις νες – ιντερνάσιοναλ κόφι! – και έναν καπουτσίνοφ!

Ο χαβαλές ήταν όταν ήρθε η ώρα να πληρώσουμε. Η απόδειξη έλεγε δύο λέβα, αλλά όταν πήγε να πληρώσει ο amig0 η μπαργούμαν του είπε τρία
ευρώ. Ρωτήσαμε και παραδίπλα για την ισοτιμία λέβ – ευρώ, αλλά η κυρία δεν κατέβαινε προς τα κάτω. Τελικά πέταξε τα ευρώ πίσω και είπε να πληρώσουμε σε λέβα.

Κάναμε λέβα στο ανταλλακτήριο και πληρώσαμε τελικά δύο λέβα, δηλαδή ένα ευρώ!

Είπαμε παραπάνω ότι δεν θα συμβάλλαμε στην διαφθορά των γειτόνων μας, αλλά ούτε και στο να μας πιάνουν μαλάκες!

Όσοι ώρα καθήσαμε, οι γυναίκες που υπήρχαν στα μαγαζί από τέσσερις έγιναν πάνω από δέκα και όλες κοιτούσαν διακριτικά μεν, εμφανώς δε προς το μέρος μας.

Τι ζητάνε τέσσερις Έλληνες στο Γκότσε Ντέλτσεφ; θα σκέφτηκαν και έπαιρναν τηλέφωνα και τα άλλα κορίτσια που κατέφθαναν όσο περνούσε η ώρα.

Η απάντηση την οποία ποτέ δεν έμαθαν αφού μετά από κανένα μισάωρο φύγαμε:

Τις πηγές του ποταμού Νέστου;!

Το Γκότσε Ντέλτσεφ απέχει περίπου ένα τέταρτο από τα σύνορα και είναι μια τυπική «ανατολική» κωμόπολη. Με ένα ξενοδοχείο το «Νευροκόπ», στενούς αλλά όμορφους δρόμους, σπίτια σε πιο καλή κατάσταση από ότι στο πρώτο χωριό που συναντήσαμε. Είναι άλλωστε μια πολιτεία 25.000 κατοίκων. Για να καταλάβετε το Νευροκόπι έχει 4.000 κατοίκους και η Δράμα 50.000 κατοίκους.

Ήπιαμε τον καφέ κάναμε μια μικρή βόλτα στην πόλη – ο κινηματογράφος έπαιζε το «Million Dollar Baby», φάγαμε ένα καλούτσικο τυρόψωμο, ενώ μας σταμάτησε κι ένας μπάρμπας που μιλούσε πολύ καλά ελληνικά του οποίου τα παιδιά δουλεύουν στην Ελλάδα και είχε έρθει πολλές φορές στα μέρη μας για να κάνουμε μουχαμπέτι - και τραβήξαμε βόρεια στον δρόμο για το Μπλαγκόεβγκραντ που απέχει περίπου 12o περίπου χιλιόμετρα από το Γκ.Ντ.

Τα βόρεια Τέμπη του Νέστου και το Μπάνσκο...

Μια μεγάλη αριστερή στροφή μας οδήγησε στην εθνική οδό η οποία είναι σε άσχημη κατάσταση – αν δεν προσέξεις μπορεί να πέσεις σε καμιά λακούβα και να ψάχνεσαι! – και με μια λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση.

Όμως το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μέσα στα βουνά είναι πολύ όμορφο λόγω της παράλληλης με το δρόμο ροής του Νέστου (Μέστα).

Γύρω στα σαράντα πέντε χιλιόμετρα διαδρομής, μέχρι να ανηφορίσεις για το οροπέδιο όπου βρίσκεται το Μπάνσκο, με αρκετούς μαιανδρισμούς του ποταμού, περίεργους σχηματισμός βράχων όμορφες εικόνες με αγροτόσπιτα αλλά και «ταβερνάκια» σε όμορφα σημεία με θέα στην κοίτη του Νέστου.

Φαντάζομαι ότι την άνοιξη θα είναι ακόμα πιο όμορφα!

Ανηφορίζοντας προς το οροπέδιο χάσαμε το Νέστο και περίπου είκοσι χιλιόμετρα πριν το Μπλαγκόεβγκραντ, είδαμε μπροστά μας το Μπάνσκο.

Το παλιό τμήμα της κωμόπολης βρίσκεται χαμηλά ενώ όσο πηγαίνεις προς το τελεφερίκ βλέπεις δεξιά και αριστερά δεκάδες πολυώροφα ξενοδοχεία, είτε σε λειτουργία, είτε υπό κατασκευή.

Όλα έχουν την εξήγηση τους.

Στο Μπάνσκο έχουν επενδύσει Αυστριακοί, ενώ στην προσπάθεια για την ανάπτυξη της περιοχής η κυβέρνηση της Βουλγαρίας κατέθεσε υποψηφιότητα του Μπάνσκο για την χειμερινή Ολυμπιάδα του 2014.

Η εικόνα είναι εξωπραγματική για τα ελληνικά δεδομένα.(Τα κάρα όμως, κάρα!)

Στην άκρη του χωριού, δίπλα στο Κεμπίνσκι, είναι το κτίριο επιβίβασης στο τελεφερίκ που σε καμπίνες των οκτώ κουβαλάει τους επίδοξους σκιέρ μέχρι τις πίστες του χιονοδρομικού κέντρου που απέχει περίπου πέντε χιλιόμετρα, έναντι οκτώ ευρώ για κάθε άτομο, πήγαιν’ έλα!

Η διαδρομή με το τελεφερίκ είναι πολύ ωραία και αν δεν μας έκαναν μια πλάκα να σταματήσει για κανένα πεντάλεπτο ενώ βρισκόμασταν στην ανάβαση – για να προστεθεί ένα βαγόνι πρώτων βοηθειών! – θα θυμόμασταν μόνο τα έλατα, τα ρυάκια και τις δασοσκεπείς πλαγιές που απλώνονταν κάτω από τα βλέμματα μας!

Στο χιονοδρομικό κέντρο δεν καθίσαμε πολύ ώρα, άλλωστε δεν πήγαμε για σκι, πήγαμε να βρούμε τις πηγές του Νέστου, κατεβήκαμε στο Μπάνσκο και ο συνεπιβάτης μας δάσκαλος χειμερινών σπορ μας πρότεινε να φάμε στην ταβέρνα «Μοτικάτα» που θα πει αν καταλάβαμε καλά αγρότης.

Η ταβέρνα ήταν μέσα στα πεύκα στην πάνω άκρη του χωριού, στον δρόμο που οδηγεί προς το χιονοδρομικό, αν θες να πας με το αμάξι επάνω. Στο προαύλιο είχε ξύλινους πάγκους και πέτρινο φούρνο, ένα ρυάκι διέτρεχε το προαύλιο, ενώ με την είσοδο έβλεπες το τζάκι.

Καθίσαμε, παραγγείλαμε, φάγαμε όλοι κρέας, πήραμε τρεις τέσσερις σαλάτες, το δεύτερο πιο ακριβό κόκκινο κρασί του μαγαζιού, στο τέλος φάγαμε και γλυκά και πληρώσαμε 52 λέβα (την μετατροπή σε ευρώ νομίζω ότι πλέον μπορείτε να την κάνετε μόνοι σας). Στον «Μοτικάτα» πέραν όλων των άλλων, έπαιζε και ωραία μουσικούλα, όχι βουλγάρικη, Tracy Chapman, U2 και τέτοια, ενώ αν πάτε για φαΐ στην Βουλγαρία πάρτε μαζί σας, καλού κακού, ένα μπουκαλάκι ελαιόλαδο για τις σαλάτες, αλλιώς θα τις φάτε με σπορέλαιο!

Πάνω που σκεφτόμασταν να χτυπήσουμε και δεύτερη φιάλη κρασί, πήρε να σκοτεινιάζει και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε, αφού όμως πήραμε μερικά αναμνηστικά – κρασιά και άλλα πραγματούδια – από τα μαγαζιά με τα σουβενίρ.

Η επιστροφή μας στην Δράμα από το Μπάνσκο, διήρκεσε περίπου δύο ώρες με τις στάσεις στο τελωνείο για τον έλεγχο των διαβατηρίων. Σε αυτό συνέβαλε και η πυκνή ομίχλη που υπήρχε στην περιοχή κοντά στο Γκ. Ντ. και η οποία υποχρέωνε τον amig0 να οδηγεί τον «λοχία» ακόμα και με τριάντα!

Back to the base...

Η Δράμα μας περίμενε με αναμμένα φώτα. Σα να της λείψαμε και καλά, αλλά αυτά τα τερτίπια της τα έχουμε φάει στη μάπα. Το βράδυ είχε live στο μαγαζί που δουλεύει ο Παντέλα, ο amig0 ήταν ο frontman της μπάντας κι εγώ ο front table man που έπινε μαύρο Havana Club. Ο Mat καθόταν όπως και μέσα στον «λοχία» νωρίτερα πίσω μου!..

The Guilty Parties...


Προσπάθησα οι φωτογραφίες να είναι κοντά στο κείμενο όπου αναφέρονται. Τις τράβηξαν ο Mat και ο Amig0! Αν θέλετε διευκρίνηση για κάποια αφήστε σχόλιο.

Update 2011: Η πράσινη κάρτα για το αυτοκίνητο δεν είναι πλεόν υποχρεωτική για να μπει κάποιος με το αυτοκίνητο του στη Βουλγαρία, αλλά καλό είναι να υπάρχει καθώς ποτέ δε ξέρεις τι μπορεί να συμβεί και να χρειαστείς ασφάλεια αυτοκινήτου, ειδικά τους χειμερινούς μήνες. Αντιθέτως είναι υποχρεωτικό να είναι ανοιχτοί οι προβολείς του αυτοκινήτου μέρα - νύχτα....

Πάνερμος...