Η φτωχή Πορτογαλία και η φαιδρά Πορτοκαλέα…

Μόλις προχθές τέθηκε σε λειτουργία μια τεράστια μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκά πλαίσια η οποία θα συμβάλλει στην επίτευξη του στόχου που έχει θέσει η Πορτογαλία για την κάλυψη του 45% των ενεργειακών της αναγκών από ανανεώσιμες, δωρεάν και πεντακάθαρες πηγές ενέργειας.

Η συγκεκριμένη μονάδα βρίσκεται ανάμεσα στους ελαιώνες της Σέρπα, στη νοτιοανατολική Πορτογαλία, σε μια έκταση 600 στρεμμάτων και θα καλύπτει τις καθημερινές ανάγκες 8.000 νοικοκυριών.

Η Πορτογαλία έχοντας διαγνώσει πόσο δυσβάσταχτη είναι η εξάρτηση της οικονομίας της από το πετρέλαιο και διαθέτοντας άφθονες πηγές ανανεώσιμης ενέργειας, τόλμησε να επενδύσει μεγάλα ποσά, αλλά και να επιδιώξη την ουσιαστική απεξάρτηση της μέσα σε ορίζοντα τριών χρόνων. Στα πλαίσια της ίδιας πολιτικής, η Πορτογαλία κατασκευάζει υπεράκτιες μονάδες στον Ατλαντικό, οι οποίες θα παράγουν ηλεκτρισμό από την κίνηση των κυμάτων του ωκεανού και υπολογίζεται ότι το 2010 η ενέργεια από τις ανανεώσιμες πηγές θα καλύπτει τις ανάγκες 750.000 νοικοκυριών.

Η Πορτογαλία πέραν της δυσχερούς οικονομικής της κατάστασης σε σχέση με τους Ευρωπαίους εταίρους της έχει και πολύ ήλιο. Και βέβαια δεν είναι μόνο αυτές οι ομοιότητες της με την χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας…

Oι «33» της Νάξου!

Στη Νάξο υπάρχει σε εξέλιξη τις τελευταίες εβδομάδες μια προσπάθεια τιμωρίας και περιθωριοποίησης τριάντα τριών πολιτών της Αυτόνομης Παρέμβασης Νάξου, που προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να ακυρωθεί η επέκταση του λιμανιού της χώρας. Στις 21 Φεβρουαρίου έγινε γνωστό ότι η εισήγηση της εισηγήτριας στη εκδίκαση της προσφυγής στο ΣτΕ ήταν υπέρ της ακύρωσης του έργου.

Το έργο αναφέρουν οι υποστηρικτές του, είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη του νησιού καθώς θα δημιουργήσει συνθήκες καλύτερης και ταχύτερης διακίνησης ανθρώπων και εμπορευμάτων. Είναι εξασφαλισμένη σύμφωνα με δηλώσεις εκπροσώπων φορέων της πόλης χρηματοδότηση δεκαπέντε εκατομμυρίων ευρώ για την εκτέλεση του. Οι πλειοψηφία των κατοίκων θεωρεί αναγκαία προϋπόθεση για την ανάπτυξη του νησιού την κατασκευή του νέου λιμανιού, όπου θα μπορούν μεταξύ άλλων να εξυπηρετούνται και κρουαζιερόπλοια.

Οι τριάντα τρεις κάτοικοι που προσέφυγαν στην δικαιοσύνη, προβάλλουν επιχειρήματα περιβαλλοντικού και αισθητικού χαρακτήρα για να σταματήσουν το έργο που ήδη βρίσκεται στα πρώτα στάδια της υλοποίησης του.

Οι φορείς ισχυρίζονται ότι κάτι τέτοιο θα είναι καταστροφικό καθώς θα χαθούν οι πιστώσεις που είναι ήδη εξασφαλισμένες και το λιμάνι θα παραμείνει ένα όνειρο.

Ως εδώ η υπόθεση του νέου λιμανιού της Νάξου, μοιάζει με δεκάδες άλλες προσφυγές κατοίκων για την αποτροπή δημιουργίας αναπτυξιακών και «αναπτυξιακών» έργων σε διάφορες περιοχές της χώρας.

Στη Νάξο όμως, κάποιοι ένθερμοι υποστηρικτές της «ανάπτυξης με οποιοδήποτε κόστος» προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα. Έβγαλαν μια αφίσα στην οποία αναφέρονται τα ονόματα των τριάντα τριών κατοίκων και από κάτω υπήρχε η προτροπή «κράξτε τους» και κάλεσμα για να μποϊκοταριστούν οι επαγγελματικές δραστηριότητες αυτών των ανθρώπων!!!

Η τοπική κοινωνία είναι σε αναβρασμό, η πλειοψηφία της είναι υπέρ του έργου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτές τέτοιες ενέργειες. Οι φορείς του νησιού επισήμως καταδικάζουν, αλλά θέτουν παράλληλα το πονηρό ερώτημα του χρόνου που επιλέχθηκε να γίνει η προσφυγή, δηλαδή ενώ το έργο έχει μπει στο στάδιο της υλοποίησης.

Το ερώτημα είναι βέβαια, άνευ ουσίας. Καθώς αν κριθεί ότι βλάπτεται το περιβάλλον το έργο δεν θα γίνει. Άσχετα αν βρίσκεται στις μελέτες ή σε οποιοδήποτε άλλο στάδιο.

Η ουσία βρίσκεται εδώ στην προσπάθεια εκφοβισμού μιας μειοψηφίας πολιτών που επικαλούνται το νόμο για να ανατρέψουν μια απόφαση της πλειοψηφίας. Το αν θα συνεχιστούν τα έργα θα το κρίνει ένα δικαστήριο και όχι οι 33 της Νάξου. Τι έχει να φοβηθεί η πλειοψηφία των κατοίκων αν όλα είναι εντάξει με το συγκεκριμένο έργο;

Δες τι κάνει ο καιρός…

Έκανα μια «βόλτα» στο snowreport.gr χθες και είδα ότι από όλα τα χιονοδρομικά κέντρα της χώρας, μόνο το Φαλακρό και άλλα τρία είναι κλειστά. Το χιονοδρομικό κέντρο του Φαλακρού μάλιστα ανακοίνωσε ότι θα κλείσει από τις 14 Μαρτίου. Από εκείνη την ημέρα έχει χιονίσει τουλάχιστον δύο φορές στο βουνό, οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές για την εποχή και η πρόγνωση του καιρού αναφέρει νεφώσεις και χαμηλές θερμοκρασίες και για τις προσεχείς ημέρες χωρίς να αποκλείεται νέα χιονόπτωση. Δεν γνωρίζω ποιοι είναι οι ακριβείς λόγοι της απόφασης για το κλείσιμο του χιονοδρομικού κέντρου από τις 14 Μαρτίου, από την εξέλιξη του καιρού όμως φαίνεται ότι ήταν βιαστική και απερίσκεπτη…

Ο καιρός ήταν η αφορμή να μην πραγματοποιηθεί η «πρόβα τζενεράλε» για την παρέλαση της 25^ης Μαρτίου που προγραμμάτιζαν οι προϊστάμενοι της εκπαίδευσης στο νομό μας. Μάθαμε, κατόπιν εορτής, ότι θα μαζεύονταν όλα τα σχολεία της πόλης για να γίνει δοκιμαστική παρέλαση με την παρουσία της φιλαρμονικής στο Δημοτικό στάδιο της Δράμας. Πέραν του γεγονότος ότι η ίδια η μαθητική παρέλαση είναι ένα κατάλοιπο στα εκπαιδευτικά πράγματα της χώρας μιας από τις πλέον σκοτεινές περιόδους της ελληνικής ιστορίας (δικτατορία Μεταξά) η συγκέντρωση μαθητών όλων των σχολείων σε έναν αθλητικό χώρο θα θύμιζε σε πολλούς γονείς τις «γιορτές νεολαίας» που γίνονταν σε μια άλλη σκοτεινή περίοδο της ιστορία μας (δικτατορία συνταγματαρχών). Η πολύ «σκοτεινιά» έφερε τελικά βροχή και η «αναβίωση» αποτράπηκε.

Πολύ σωστά αντιδράσανε οι Ενώσεις εκπαιδευτικών του νομού μας σε αυτό το ενδεχόμενο. Μόνο που έπρεπε να κάνουν ξεκάθαρο, ότι η στρατιωτική λογική της παρέλασης παιδιών είναι εντελώς αντιπαιδαγωγική και κάποτε πρέπει να αποβληθεί από τα σχολεία της χώρας.

Ένα βήμα για την ειρηνική συμβίωση…

Με μια ιστορική από όλες τις πλευρές συμφωνία, η πολιτική διαμάχη στην Βόρεια Ιρλανδία φαίνεται μετά από αρκετές δεκαετίες εντάσεων και ασυνεννοησίας να εκτονώνεται. Οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων, των καθολικών που εκφράζονται πολιτικά από το Σιν Φέιν (πολιτική πτέρυγα του θρυλικού I.R.A.) και των προτεσταντών που εκφράζονταν από το Ενωτικό Κόμμα του Όλστερ, Τόνι Άνταμς και Ίαν Πέισλι, συμφώνησαν να μοιραστούν την εξουσία στην χώρα τους. Είναι η πρώτη φορά που το Ενωτικό Κόμμα δεσμεύεται χρονικά, εντός έξι εβδομάδων να συμμετάσχει σε κυβέρνηση μαζί με το Σίν Φέιν.

Στις εκλογές που διεξήχθησαν πριν από τρεις εβδομάδες στην Βόρεια Ιρλανδία, τα δύο κόμματα επικράτησαν των πιο μετριοπαθών και με την μεσολάβηση της βρετανικής κυβέρνησης έκατσαν στο τραπέζι και κατέληξαν όπως όλα δείχνουν στην συνδιαχείρηση της εξουσίας.

Το μέλλον φαντάζει πιο θετικό μετά την παραπάνω εξέλιξη καθώς παρά την επιφανειακή ηρεμία των τελευταίων ετών στην Β. Ιρλανδία, κανείς δεν μπορούσε να εγγυηθεί ότι το χάσμα μεταξύ των δύο κοινοτήτων δεν θα επανεμφανίζονταν με δραματικό τρόπο. Τελικά η ήρεμη περίοδος που προηγήθηκε, φαίνεται να βοήθησε στην ωρίμανση των συνθηκών για να υπάρξει συνεργασία αντί της αδιαλλαξίας και να είναι πλέον οι δύο κοινότητες υπεύθυνες για ένα καλύτερο μέλλον για όλους…

Σφραγίδα απρέπειας…

Έφυγε από την ζωή μέσα στο περασμένο Σαββατοκύριακο, ο ιστορικός ηγέτης της Αριστεράς, Γρηγόρης Φαράκος, ένας άνθρωπος που άφησε το πολιτκό στίγμα του στις πολιτικές εξελίξεις στην χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες. Στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος μέχρι την διάσπαση του αρχικού Συνασπισμού το 1993. Έκτοτε «εξοστρακίστηκε» από τα τείχη της ορθόδοξης κομμουνιστικής αριστεράς. Πολλά από τα ηγετικά στελέχη του Κ.Κ.Ε σήμερα είχαν θητεύσει στο κόμμα υπό τον εκλειπόντα.

Κι όμως η σημερινή ηγετική ομάδα του Κ.Κ.Ε δεν βρήκε ούτε μια κουβέντα να πει για αυτόν τον άνθρωπο, ενώ πριν από λίγες μόνο ημέρες το Κ.Κ.Ε, τιμούσε με την παρουσία του τον «ταξικό αντίπαλο» Κωνσταντίνο Καραμανλή. Πιστή στην απομονωτική λογική της, προσπαθεί παράλληλα με την περιχαράκωση του κόμματος να κλείσει, με οποιονδήποτε τρόπο, τους λογαριασμούς με ιστορικά στελέχη του Κ.Κ.Ε. που δεν ασπάστηκαν ποτέ αυτή την λογική. Και βέβαια δεν μιλάμε για Ανδρουλάκηδες και Δαμανάκησες, που προσκυνάνε σήμερα τον δικομματισμό.

Η ηγετική ομάδα του Κ.Κ.Ε. μπορεί να ελπίζει στο ανέλπιστο, ίσως και να περιμένει ένα θαύμα, ότι επειδή αυτή το θέλει οι ψηφοφόροι του κόμματος θα κλείνουν τα μάτια τους σε τέτοιου είδους απρέπειες. Οι κομματικές σφραγίδες όμως δεν μπορεί να δικαιώσουν κανένα δήθεν όραμα, ούτε έχουν σώσει ποτέ καμιά ηγετική ομάδα…

Herr Holger

Tελικά βρήκα και το Herr Holger!!!

Garmarna - Gamen

Ένα από τα πιο αναπάντεχα δώρα της περασμένης δεκαετίας, ήταν η μουσική των Garmarna από την Σουηδία. Το τραγούδι που ήθελα να μεταδώσω σήμερα, μαζί με τις ευχές για καλή εβδομάδα, έχει τον τίτλο Herr Holger, αλλά δεν υπάρχει σε βίντεο. Οπότε αρκούμαι στο Gamen...Καλή εβδομάδα!:)

Εμπλουτισμός της ιστορίας, όχι συντόμευση της.

Με την διαρροή των αρνητικών εκτιμήσεων των μελών της Ακαδημίας Αθηνών για το βιβλίο της ιστορίας της έκτης δημοτικού κλείνει λίγες ημέρες πριν από την εθνική επέτειο της 25^ης Μαρτίου, ένας κύκλος αντιπαράθεσης μεταξύ των υποστηρικτών και των επικριτών του βιβλίου, αλλά και της συγκεκριμένης επιστημονικής - ιδεολογικής προσέγγισης των ιστορικών γεγονότων. Στην αρχή της εβδομάδας άλλωστε η Υπουργός Παιδείας κ. Γιαννάκου είχε δηλώσει κατηγορηματικά ότι το βιβλίο δεν πρόκειται να αποσυρθεί, αλλά θα επισημανθούν οι ελλείψεις και τυχόν λάθη και θα υπάρξουν διορθώσεις.Από την εικόνα που έχω σχηματίσει με όσα διάβασα μέχρι σήμερα για τις απόψεις άλλων πάνω στο βιβλίο, θαρρώ πως το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί μια προσπάθεια παρουσίασης της ιστορία με έναν πολιτικά ορθό τρόπο. Μια λογική ανάλογη του «ότι έγινε, έγινε». Γιατί έγινε, πως έγινε, τι ανάγκη υπήρχε για να συμβεί; Μάλλον δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει.
Η συγγραφή βιβλίων ιστορίας στην Ελλάδα είναι μια υπόθεση που χρειάζεται πολλές αλλαγές κυρίως για τον τρόπο που υποκρύπτονται σημαντικά αλλά αρνητικά γεγονότα και συντηρούνται εθνικοί μύθοι, αλλά η προσπάθεια που έγινε με το βιβλίο της έκτης δημοτικού δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει κάποιες από αυτές.
Η περιγραφική εξιστόρηση γεγονότων χωρίς εμβάθυνση δεν τα εξαφανίζει ούτε συμβάλει στην κριτική αποτίμηση τους. Δεν θα είναι σοφότεροι οι μαθητές αν δεν γνωρίζουν π.χ. για την απελευθέρωση της Τριπολιτσάς. Στο σχολείο μας εμείς έχουμε διδαχθεί ότι υπήρξε μια κορυφαία στιγμή της επανάστασης του 1821. Αργότερα μάθαμε ότι κατά την απελευθέρωση σφαγιάστηκαν χιλιάδες άνθρωποι που ζούσαν στην πόλη. Το βιβλίο παρουσιάζει π.χ μια πιο «ήπια» μικρασιατική καταστροφή, ενώ δεν τονίζει ανάλογα με την άλωση της Τριπολιτσάς περιστατικά που δείχνουν και την ιστορία των άλλων λαών που συμπρωταγωνίστησαν.
Η σχολική ιστορία δεν περιλάμβανε όλα τα γεγονότα, μια νέα άποψη για την ιστορία δεν θα προσέφερε κάτι αν μαζί με τα αρνητικά, έθαβε και τα θετικά ιστορικά στοιχεία. Αν και πιστεύω ότι η ιστορική γνώση σε όλες τις πτυχές της είναι πολύτιμη. Ακόμα και από το πιο ειδεχθές ιστορικό γεγονός μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα για το ποιες συνθήκες το δημιούργησαν και ενδεχομένως μπορεί να το ξαναδημιουργήσουν. Η νέα γενιά δεν θα αποφύγει τα «λάθη» των προγόνων της, αν δεν μάθει ποια είναι αυτά. Ούτε αν έχει την εντύπωση ότι όλα έχουν γίνει καλώς από αυτούς μέχρι σήμερα…

Πανδράμ, ομάδα γλυκιά, αγαπημένη…

Κυπελλούχος της Ε.Π.Σ. Δράμας για το 2007 είναι από το απόγευμα της Τετάρτης ο Πανδραμαϊκός, ο οποίος στην γλώσσα της καρδιάς ονομάζεται Πανδράμ. Μετά από ένα συναρπαστικό παιχνίδι, που έγινε στον βαρύ αγωνιστικό χώρο του γηπέδου της Δόξας, επικράτησε 4-3 στα πέναλτι (κ.α. 1-1)της ομάδας του Γ.Σ. Προσοτσάνης. Αγωνιστικά η μάχη ήταν άνιση καθώς η Προσοτσάνη έμεινε από νωρίς με 10 παίκτες λόγω αποβολής του Μίρκου κι έτσι οι παίκτες του Πανδραμαϊκού απέκτησαν πλεονέκτημα. Φιλίππου και Ζορμπίδης διαμόρφωσαν το σκορ του αγώνα. Σοβαρά παράπονα για την διαιτησία του κ. Γκαϊδατζή εξέφρασε η ομάδα της Προσοτσάνης…

Ο Πανδραμαϊκός κατέκτησε χθες ένα ακόμη τρόπαιο σε τοπικό επίπεδο, μια σημαντική επιτυχία που επιβραβεύει τις προσπάθειες διοίκησης και παικτών να δημιουργήσουν μια ομάδα – πρότυπο για το ποδοσφαιρικά δεδομένα του νομού μας. ‘Έναν σύλλογο που δουλεύει μεθοδικά με νεαρούς ποδοσφαιριστές στις ακαδημίες του, δημιουργεί μέρα με την ημέρα ολοένα και καλύτερες υποδομές χωρίς τυμπανοκρουσίες και φιλοδοξεί να επιστρέψει σε μεγαλύτερες κατηγορίες εκεί που πραγματικά αξίζει να βρίσκεται. Όλα αυτά τα στοιχεία δίνουν στην ομάδα μας, πνοή παρά τους υποβιβασμούς και την οικονομική δυσχέρεια, την κρατούν ζωντανή και γλυκιά τις χρονιές που δεν έρχονται τίτλοι όπως φέτος.

Οι «300» του Πανδραμαϊκού είμαστε περήφανοι για αυτόν το σύλλογο.

H φωτογραφία των πανηγυρισμών είναι από το www.dramasports.gr ενώ στην κάτω φωτογραφία φαίνονται οι εγκαταστάσεις του αθλητικού κέντρου του Πανδραμαϊκού στον Μυλοπόταμο.

Οι μέρες που γιορτάζουν οι ομπρέλες…

Ολόκληρο τον χειμώνα έσκαζα κάθε πρωί που σήκωνα το στόρι στην μπαλκονόπορτα της γκαρσονιέρας που μένω και αντίκριζα πίσω από την κουρτίνα τον ήλιο να αστράφτει στις απέναντι πολυκατοικίες. Χθες λίγη ώρα πριν η αφύπνιση κάνει το κινητό να εκπέμψει εκείνη την νωχελική μελωδία που με ξυπνάει κάθε πρωί, άκουσα ένα βουητό που με έκανε να απορήσω. Αρχικά για το απρόσμενο της εμφάνισης του, ενώ στην συνέχεια όταν άρχισα να βγαίνω από το όνειρο, αναζήτησα δείγματα λειτουργίας στον ενισχυτή μου που πολλές νύχτες με βομβαρδίζει με «χαμηλές» νότες καθώς κοιμάμαι. Αγαπημένη συνήθεια χρόνων αυτή, αν και τελευταία την περιορίζω σιγά – σιγά.

Τελικά όταν είδα ότι όλα ήταν σκοτεινά στην πλευρά του ενισχυτή, συνειδητοποίησα ότι αυτό που άκουγα ήταν το βουητό μια καταιγίδας που έπεφτε εκείνη την ώρα στην πόλη. Τεντώθηκα χαμογέλασα, έριξα μια ματιά στο ρολόι και έκλεισα τα μάτια σα να επρόκειτο να σηκώσω το κεφάλι προς την μεριά του ήλιου.

Λίγη ώρα πριν είχε ξημερώσει η Τετάρτη 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης μεταξύ άλλων. Η βροχή και τα σύννεφα ήταν το ιδανικό ντεκόρ για μια τέτοια ημέρα. Χθες βέβαια ήταν και η Παγκόσμια ημέρα του Ύπνου, αλλά σηκώθηκα κανονικά από το κρεβάτι, παρά τις ιδανικές συνθήκες για χουζούρεμα!

Και του χρόνου!...

Το ρωσικό «θαύμα»

Άκουγα την περασμένη εβδομάδα τις αναλύσεις και τους επαίνους για την Ρωσία σε σχέση με την συμφωνία κατασκευής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη και δεν πίστευα τα αυτιά μου. Μίλησαν κάποιοι, προφανώς στα πλαίσια της επιχείρησης γοήτευσης του ακροατηρίου τους, για μια χώρα που συνεχώς ισχυροποιείται και είναι πολύ μεγάλη επιτυχία που η Ελλάδα γίνεται εταίρος της. Όλα αυτά λόγω των ενεργειακών πλεονεκτημάτων της Ρωσίας.

Ποιοι εκμεταλλεύονται όμως τον πλούτο της Ρωσίας μετά από την κατάρρευση του καθεστώτος του «υπαρκτού σοσιαλισμού»; Μερικές δεκάδες επιχειρηματίες πρώην αξιωματούχοι του καθεστώτος, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν τις περιστάσεις και με κάθε άλλο παρά διαφανείς διαδικασίες απέκτησαν τον έλεγχο των εθνικών πόρων. Οι περισσότεροι ζουν στο Λονδίνο και αλλαχού, ενώ τα τελευταία χρόνια το «θαύμα» πάει να ελέγξει ο πρώην πράκτορας της KGB και πρόεδρος σήμερα, Βλάντιμιρ Πούτιν.

Αν όλα αυτά δεν είναι αρκετά, θα προσθέσω μόνο ότι κατά την διάρκεια της προχθεσινής ημέρας, εξήντα πέντε τρόφιμοι οίκου ευγηρίας και ενενήντα πέντε εργάτες σε ανθρακωρυχείο υπό τον έλεγχο βρετανικής εταιρίας, έχασαν την ζωή τους σε ισάριθμα τραγικά περιστατικά. Αυτό είναι το καθημερινό πρόσωπο του ρωσικού «θαύματος» και οι κάτοικοι του νομού Έβρου κάθε άλλο παρά ασφαλείς θα πρέπει να αισθάνονται για το «εταιριλίκι» μας με ρωσικές ιδιωτικές ή κρατικές επενδύσεις.

Η Ρωσία είναι ένα κράτος με ελάχιστη κοινωνική υπευθυνότητα. Καπιταλιστικό θαύμα, αλλά ανθρωπιστικό τράυμα…

Η φωτογραφία είναι από το www.in.gr

Το «καλό» και συμφέρον την παράταξη ημών...

Η πρώτη «μεταρρύθμιση» μετά τις εκλογές, υποστηρίζουν κυβερνητικά στελέχη, ότι θα είναι οι αλλαγές στο ασφαλιστικό. Πριν από την «μεταρρύθμιση» όμως τα κομματικά στελέχη της Ν.Δ. φροντίζουν δημιουργικά το απορυθμισμένο τοπίο της κοινωνικής ασφάλισης. Οι αλλαγές που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση κατά πάσα πιθανότητα δεν θα σχετίζονται τόσο με την χρηστή και αποδοτική διαχείριση των αποθεματικών των ταμείων, όσο με την μεγέθυνση του ποσοστού συμμετοχής των εργαζομένων στην διατήρηση των αποθεματικών των ταμείων κοινωνικής ασφάλισης.

Είναι εξαιρετικά απίθανο να συμφωνούσε η πλειοψηφία των Ελλήνων στην υποθετική ερώτηση, θα θέλατε τα χρήματα της κοινωνικής σας ασφάλισης να τα παίζει μια εταιρία στο χρηματιστήριο; Πόσο μάλλον αν το ερώτημα συμπληρώνονταν και από ένα ακόμα σκέλος που θα έλεγε και με αυξημένο μάλιστα ποσοστό προμήθειας. Μην χαμογελάτε, αφού δεν τα σκέφτονται αυτά τα ερωτήματα οι έγκυροι δημοσκόποι, όσοι τα σκεφτόμαστε δεν είμαστε παρά μια οικτρή και καταδικασμένη για το «καλό» του κοινωνικού συνόλου μειοψηφία.

Είμαι βέβαιος ότι μόνο σε ένα μείζον θέμα δεν θα χρειαστεί να κάνει μεταρρύθμιση η Ν.Δ.. Στις σχέσεις εκκλησίας – κράτους – στρατού. Είναι τόσο βολικό το σχήμα, αφού όταν δεν έχει το κράτος στα χέρια της, πορεύεται με τα άλλα δυο, που η μεταρρύθμιση είναι περιττή και επικίνδυνη για το «καλό» του κοινωνικού συνόλου...

«Το Σπίτι στην Άμμο»

Μέσα στο σαββατοκύριακο είδα σε βίντεο την ταινία «Το σπίτι στην Άμμο» του βραζιλιάνου σκηνοθέτη Αντρούτσα Γουάντινγκτον. Η ταινία αφηγείται την ιστορία της Άουρια, μιας νεαρής γυναίκας που στην Βραζιλία του 1910, αναγκάζεται να ακολουθήσει τον πολύ μεγαλύτερο σε ηλικία άνδρα της στην εγκατάσταση του σε μια απομακρυσμένη περιοχή, όπου κυριαρχούν αμμόλοφοι και λιμνοθάλασσες.

Η Άουρια από τις πρώτες ημέρες της εγκατάστασης τους εκεί εκφράζει την επιθυμία της να επιστρέψει στην πόλη. Είναι ήδη έγκυος και έχει μαζί της την μητέρα της. Από εκεί και πέρα κυριαρχούν στην αφήγηση η επιθυμία της Άουρια να φύγει, η πανταχού παρούσα άμμος και η εκπληκτική κινηματογράφηση του Γουάντινκγτον, ο οποίος φτιάχνει ένα αριστουργηματικό παραμύθι για τον άνθρωπο, την προσαρμοστικότητα και τα όνειρα του. Η νέα γενιά του αμερικανικού – πλην βορρά – κινηματογράφου, έχει δώσει πολλά δείγματα ενός κινηματογραφικού βλέμματος που δεν μένει μόνο στην εντύπωση, αλλά διεισδύει στα βάθη κάθε ιστορίας που έχει πλάσει η ζωή ή η φαντασία κάποιου δημιουργού.

Δεν ξέρω κατά πόσο είναι ζητούμενο για κάποιον σήμερα να απομείνει άναυδος μετά το τέλος της προβολής οποιασδήποτε ταινίας. Για μένα ταινίες όπως «Το Σπίτι στην Άμμο» είναι σημαντικές γιατί συντηρούν την αγάπη μου για τον κινηματογράφο. Αν και δεν ξέρω κατά πόσο τέτοιες ταινίες παίζονται σήμερα στις κινηματογραφικέ αίθουσες. Θαρρώ πως δεν θα δυσκολευτείτε να την βρείτε στα βίντεο κλαμπ.

Update: Οι πρωταγωνίστριες της ταινίας Fernanda Torres και Fernanda Montenegro είναι και στην ζωή κόρη και μάνα...

Chiquita, Bacardi και πάει λέγοντας…

Την καταβολή 25 εκατομμυρίων δολαρίων στα πλαίσια ενός συμβιβασμού για να μην διερευνηθεί περαιτέρω η υπόθεση της χρηματοδότησης ακροδεξιών ταγμάτων θανάτου στην Κολομβία από την εταιρία εμπορίας μπανανών Chiquita, αποφάσισε η δικαιοσύνη των Η.Π.Α. Η υπόθεση αφορά χρηματοδότηση από την θυγατρική της εταιρίας στην Κολομβία των ακροδεξιών ταγμάτων θανάτου των Ομάδων Αυτοάμυνας της Κολομβίας (AUC) στην χώρα, από το 1997 μέχρι το 2004 με ποσό που ανέρχεται στο ύψος του 1,7, εκατομμυρίων δολαρίων.
Η συγκεκριμένη ομάδα συστάθηκε την δεκαετία του ’90 από τους γαιοκτήμονες της περιοχής για να πετύχει ότι δεν είχαν καταφέρει επί τρεις δεκαετίες και πλέον οι κυβερνήσεις της χώρας. Να καταστείλει την δράση των δύο αντάρτικων κινημάτων της χώρας. Των Ένοπλων Επανασταστικών Δυνάμεων Κολομβίας (FARC) και του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού (ELN). Οι AUC παρότι δεν είχαν επίσημα σχέση με το κράτος, λειτουργούσαν συνεχώς υπό την ανοχή του, ενώ η κύρια πηγή εσόδων τους ήταν το λαθρεμπόριο ναρκωτικών και ένα μέρος των εξόδων τους προέρχονταν από δωρεές χορηγών όπως η Chiquita. Παρότι ονομάζονται ομάδες αυτοάμυνας είχαν καθαρά επιθετικό χαρακτήρα και η δράση τους ξέφευγε από την προστασία ιδιοκτησιών και περιουσιών από την δράση των εξεγερμένων. Είναι υπεύθυνες για τις δολοφονίες χιλιάδων χωρικών σε περιοχές όπου οι αντάρτες είχαν αυξημένη επιρροή, ενώ δολοφόνησαν και πολλούς συνδικαλιστές.
Δεν είναι πρωτοφανής η υποστήριξη είτε των Η.Π.Α. άμεσα, είτε πολυεθνικών εταιριών τους να ενισχύουν τέτοιες οργανώσεις σε διάφορα μέρη της γης, κύρια όμως στην Λατινική Αμερική, για να δημιουργήσουν προβλήματα στα αντάρτικα κινήματα ή στις μη ελεγχόμενες από αυτές κυβερνήσεις. Από τους «Κόντρας» της Νικαράγουα και την Γουατεμάλα μέχρι την Κούβα και την γενναία «συνεισφορά» της Bacardi στις απόπειρες δολοφονίας του Φιντέλ Κάστρο αλλά και στην σύνταξη των νόμων που ενισχύουν το οικονομικό εμπάργκο σε βάρος του νησιού. Το φαινόμενο υπήρχε παλιότερα σε μεγαλύτερη έκταση, καθώς η «αμερικανική» συμπάθεια και χρηματοδότηση έχει βρει αποδέκτες όπως ο Σαντάμ Χουσεϊν ή ο Ουσάμα Μπίν Λάντεν και πολλά μοναρχικά καθεστώτα της ευρύτερης περιοχής.
Σήμερα εκεί δεν χρηματοδοτούνται φανατικοί για να κάνουν την βρομοδουλειά. Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες «Αμερικανοί» στρατιώτες να προστατεύουν τις μπίζνες των «αμερικανικών» εταιριών.
Οι εταιρίες που εν μέρει πλήρωναν για να κάνουν τη δουλειά τους, δηλαδή να εκμεταλλεύονται τους ντόπιους, στέλνουν σήμερα προϊόντα στα ράφια πολλών μαγαζιών στην χώρα μας. Η προτίμηση σε άλλα προϊόντα είναι μια έμμεση αλλά σαφής απάντηση προς το επιχειρηματικό πνεύμα τους...

Οι πειρατές της Παραλιακής

Έχει εξαγγελθεί ως ένα από τα μεγάλα έργα στην Θεσσαλονίκη. Η υποθαλάσσια αρτηρία της Θεσσαλονίκης. Δεν είναι όμως όλοι σύμφωνοι. Οι πειρατές της Παραλιακής αντιδρούν:

«Η υποθαλάσσια αρτηρία είναι μία νέα εθνική οδός που επιδιώκει να συνδέσει τη δυτική πλευρά της πόλης με την ανατολική, παρακάμπτοντας το ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης. Θα ξεκινά από το δυτικό τμήμα της πόλης και μετά από δύο τεράστιους σταθμούς διοδίων θα υπογειοποιείται κοντά στην περιοχή των δικαστηρίων, έχοντας καταστρέψει τα πρόσφατα αποκαταστημένα κτίρια κοντά στο λιμάνι. Το υποθαλάσσιο τμήμα θα φτάνει μέχρι το «Μακεδονία Παλλάς», απ’ όπου συνεχίζοντας υπέργεια θα επεκτείνεται στην παραλιακή λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η λεωφόρος θα μετατραπεί σε δρόμο–«τέρας» εννέα λωρίδων, πλάτους 34 μέτρων, εις βάρος του πρασίνου της περιοχής. Η πρόσβαση στη θάλασσα θα γίνεται μόνο μέσω τριών πεζογεφυρών (!), ενώ η περιοχή της Ανθέων θα κληθεί να απορροφήσει –άγνωστο πώς– τον επιπλέον κυκλοφοριακό φόρτο. Στην πραγματικότητα, η υποθαλάσσια αρτηρία αποκόπτει την παραλία από τον ιστό της πόλης, ολοκληρώνει τη μετατροπή της παραλιακής σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας, εισβάλλει σε ένα από τα ελάχιστα πάρκα του κέντρου, το Πεδίο του Άρεως (πάρκο Ανθοέκθεσης) και επιτρέπει στην πεζοδρομημένη λεωφόρο Νίκης την επέκταση των κυριλέ καφετεριών.»

Το σημαντικό στην υπόθεση αυτή είναι το αβάντζο που δίνεται στην χρήση αυτοκινήτου και η λογική της διάνοιξης νέων δρόμων για να κυκλοφορούν αυτοκίνητα, αντί να επιδιωχθεί να ενισχυθεί η χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς, που θα βοηθήσει και στην ομαλοποίηση της κυκλοφορίας αλλά και θα μειώσει την ατμοσφαιρική ρύπανση που προκαλούν τα οχήματα. Είναι δείγμα πολιτικής αντίληψης των πραγμάτων και των αναγκών από την καθεστωτική σχολή σκέψης στην χώρα μας. "Είναι μεγάλο έργο, το σκεφτήκαμε, ας το κάνουμε. Ζήτω!.."

Περισσότερα στην διεύθυνση των Πειρατών της Παραλιακής

Δυσοίωνες «αντανακλάσεις»...

Η ταινία «300» σπάει, από την περασμένη εβδομάδα με τις εισπράξεις της, τα ταμεία στους κινηματογράφους της χώρας μας. Μάλιστα δημιουργεί εισπρακτικό ρεκόρ που ξεπερνάει τα αντίστοιχα μεγέθη άλλων κινηματογραφικών επιτυχιών των τελευταίων χρόνων, όπως οι «Νύφες» ή το «Λούφα και Παραλλαγή – Σειρήνες στο Αιγαίο». Έχει μεγάλο ενδιαφέρον τι είναι αυτό που μετατρέπει την ταινία από μια απλή μεταφορά του κόμικς του Φρανκ Μίλερ για τους 300 του Λεωνίδα σε ένα κινηματογραφικό φαινόμενο για τα ελληνικά δεδομένα. Κι άλλα κόμικ – πολύ πιο δυνατά - έχουν γίνει ταινίες τα τελευταία χρόνια, αλλά η πορεία τους στις αίθουσες δεν ξεπέρασε τα συνηθισμένα. Ποιοι παράγοντες εκτοξεύουν την περιέργεια του κοινού για αυτή την ταινία; Δεδομένου ότι ούτε ιδιαίτερα διάσημοι ηθοποιοί παίζουν, ούτε σημαντικές ερμηνείες καταθέτουν.

Θαρρώ ότι είναι η ίδια δύναμη που μετατρέπει σε φαινόμενα γεγονότα που τονίζουν εθνικά μας χαρακτηριστικά. Όπως γίνεται με τις αθλητικές διοργανώσεις ή με τους διαγωνισμούς τραγουδιού. Παρά την απουσία του διαγωνιστικού στοιχείου σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει σε υπερθετικό βαθμό η αντίθεση του καλού με το κακό. Και βέβαια η ταύτιση του καλού με το ελληνικό στοιχείο, το οποίο είναι μεν ιστορική παραδοχή αλλά ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε προβληθεί στις οθόνες μας. Αν προσθέσουμε και την ολοένα διευρυνόμενη «λατρεία» για την καλλωπισμένη εκδοχή της ιστορίας μας που διδασκόμαστε στα σχολεία, τότε οι ουρές στους κινηματογράφους δεν είναι καθόλου παράξενες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι και ενδεικτικές μιας δυσοίωνης προοπτικής για την χώρα μας…

Μεταρρυθμιστές της πλάκας…

Στοιχεία που παρουσίασε η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας δείχνουν ότι τα ελληνικά νοικοκυριά πληρώνουν 4,4 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως για να έχουν πλήρη «δωρεάν» παιδεία. Μάλιστα οι ελληνικές οικογένειες πληρώνουν περίπου 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ για να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους γνώσεις και δεξιότητες που οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες της παρέχουν μέσα από το εκπαιδευτικό τους σύστημα στους μαθητές!

Καμιά μεταρρύθμιση δεν έχει αλλάξει αυτή την κατάσταση. Απλές δεξιότητες και γνώσεις που θα έπρεπε μια παιδεία που θα συνδέεται με την παραγωγικότητα να τις παρέχει σε όλους τους μαθητές. Δεν είναι αντιπαραγωγικό οι μαθητές να ξοδεύουν ώρες εκτός σχολείου για να μάθουν μία ή δύο ξένες γλώσσες, ενώ στο σχολείο διδάσκονται ξένες γλώσσες και εξετάζονται γραπτά σε αυτές; Ποια μεταρρυθμιστική οπτική δεν βλέπει ότι τα ελληνόπουλα δεν μαθαίνουν στο σχολείο τα σήματα κυκλοφορίας που θα πρέπει να μάθουν μετέπειτα για να πάρουν δίπλωμα οδήγησης;

Οι «μεταρρυθμίσεις» που σαν κύριο στόχο τους έχουν την παραχώρηση, ολοένα και περισσότερων τομέων του εκπαιδευτικού έργου σε ιδιώτες, με μοναδικό στόχο να μην αναλαμβάνει το κράτος τις ευθύνες του απέναντι στους πολίτες αλλά και να τους επιβαρύνει οικονομικά ολοένα και περισσότερο για γνώσεις και δεξιότητες που στην Ευρώπη παρέχονται από το εκπαιδευτικό σύστημα, δεν μπορούν να ξεγελάσουν κανέναν πολίτη που βιώνει καθημερινά αυτή την απαράδεκτη κατάσταση. Είναι καταδικασμένες σε αποτυχία…

Δημιουργός της εικόνας είναι η Ηρώ Αρμεύτη.

Με το καλό ή με το στανιό…

Συνεχίζονται και αυτή την εβδομάδα οι κινητοποιήσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας ενάντια στο νόμο πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση. Παρά την απροκάλυπτη προσπάθεια περιθωριοποίησης του φοιτητικού κινήματος από την κυβέρνηση και τα φιλικά προς αυτήν μέσα ενημέρωσης, δεκάδες χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές σε όλη την χώρα συνεχίζουν τον αγώνα τους.

Την ίδια ώρα η κυβέρνηση εξακολουθεί να επιχειρηματολογεί υπέρ των μεταρρυθμίσεων της, υποστηρίζοντας ότι έχει μαζί της την πλειοψηφία των πολιτών.

Και επιχειρεί να ανοίξει όσο το δυνατόν περισσότερες πόρτες για τον ιδιωτικό τομέα στην ελληνική κοινωνική και οικονομική ζωή. Υπό το σκεπτικό ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία θα δώσει πνοή σε καθηλωμένους σήμερα τομείς και θα συμπαρασύρει και τον δημόσιο τομέα. Και βέβαια εφόσον οι ιδιώτες έχουν κέρδη, η κυβέρνηση ελπίζει και μας καλεί όλους να πράξουμε το ίδιο, ότι θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και θα επιστρέψουν ένα μέρος των κερδών τους στην κοινωνία. Η οποία εν τω μεταξύ θα έχει εκχωρήσει το σύνολο των αγαθών που είχε στα χέρια της και άφησε την διαχείριση τους στο κράτος. Τα κοινωνικά αγαθά θα μειωθούν στο ελάχιστο εφικτό για να ενισχυθεί η ατομική ιδιοκτησία και η ιδιωτική πρωτοβουλία.

Ουσιαστικά η κυβέρνηση προτρέπει την κοινωνία να συνηγορήσει σε μια «πράξη» από την οποία ίσως της δώσει ένα μικρό ποσοστό από τα κέρδη. Κι αν τύχει και αντιδράσει η κοινωνία, της ρίχνει κι ένα χέρι ξύλο για να δει ποιος έχει το πάνω χέρι.

Σαν το νταβατζή!

«Σύσταση συμμορίας»

Για σύσταση συμμορίας μεταξύ άλλων, κατηγορούνται όλοι οι συλληφθέντες για τα επεισόδια της περασμένης Πέμπτης στο κέντρο της Αθήνας. Εξακριβωμένα, βάσει του κατηγορητηρίου οι 49 από τους 61 συλληφθέντες μαζεύτηκαν από διάφορα σημεία της Αθήνας την ώρα των επεισοδίων ή και πολλές ώρες μετά από αυτά. Πρόκειται για συλλήψεις που έγιναν για να «επιβεβαιώσουν» πόσο καλά λειτούργησε η αστυνομία στο Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο.

Η κυβέρνηση Καραμανλή μιλάει για «φαινόμενα φασισμού|» αλλά ουδόλως ενοχλείται από την αδιάκριτη και ατιμώρητη βία των δυνάμεων ασφαλείας σε βάρος διαδηλωτών που είναι το πλέον ανησυχητικό «φαινόμενο φασισμού» στις μέρες μας. Η βία των δυνάμεων ασφαλείας είναι το μόνο μέσο για την επίτευξη των στόχων της, όπου υπάρχουν σοβαρές αντιδράσεις. Ο διάλογος που επικαλείται συνέχεια είναι προσχηματικός, απλά και μόνο για χαρακτηριστούν «συμμορίτες» όσοι δεν θα συμφωνήσουν με τις προτάσεις της ή δεν θα προσέλθουν σε αυτόν.

Η κυβέρνηση έχει προσπαθήσει μέχρι στιγμής, να ιδιωτικοποιήσει την ανώτατη παιδεία και να αποχαρακτηρίσει χιλιάδες στρέμματα δασικών εκτάσεων αλλά απέτυχε, ενώ συνεχίζει να προσπαθεί να εκποιήσει δημόσια περιουσία και να επιβάλλει πολιτικές που αποφασίζουν επιτροπές «σοφών».
Ο κοινός παρονομαστής σε όλες τις κινήσεις της είναι η δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για το κεφάλαιο, ενώ για τους εργαζόμενους όλα όσα εξαγγέλλει τίθενται υπό την προϋπόθεση ότι το κεφάλαιο θα λειτουργήσει και για το καλό των εργαζομένων. Όλοι γνωρίζουμε πως…

Από τον λιγνίτη στην πυρηνική ενέργεια!!!

Δεν ξέρω που να αποδώσω την ευκολία με την οποία κάποιοι πολιτικοί κάνουν πως δεν βλέπουν τα συγκριτικά ενεργειακά πλεονεκτήματα της χώρας μας και αλληθωρίζουν από εδώ και από εκεί σε αναζήτηση ενεργειακών λύσεων. Διαπλοκή ή αφέλεια; Τελευταίο επίτευγμα οι σκέψεις για την δημιουργία πυρηνικού εργοστασίου στην Ελλάδα!
Και τι δεν έχουμε ακούσει τις τελευταίες μέρες σύρω από την συμφέρουσα και «ασφαλή» πυρηνική ενέργεια. Δεν πειράζει που η Ελλάδα είναι σεισμογενής περιοχή, η πυρηνική ενέργεια δεν ρυπαίνει το περιβάλλον (μέχρι την στιγμή που θα πρέπει να αποθηκευτούν τα απόβλητα της διαδικασίας παρασκευής της) και συμφέρει ενώ τόσες ευρωπαϊκές χώρες την χρησιμοποιούν!
Στην Ευρώπη έχει σημειωθεί το 1986 ένα μεγάλο πυρηνικό ατύχημα στο Τσέρνομπιλ. Οι επιπτώσεις από αυτό το δυστύχημα είναι ακόμα και σήμερα ορατές στην ευρύτερη περιοχή και ενδεχομένως να έχουν την δίκη τους συνεισφορά στην ραγδαία αύξηση των καρκινογενέσεων σε όλες τις περιοχές από τις οποίες πέρασε το ραδιενεργό νέφος. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει την ζωή τους.
Στην Ελλάδα υπάρχει άφθονο ηλιακό και αιολικό φορτίο, πεντακάθαρο, υγιεινό, χωρίς μεγάλο κόστος εγκατάστασης και με ελάχιστο κόστος συντήρησης. Μόνο συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα αβαντάρουν άλλες μορφές ενέργειας σε βάρος της ευημερίας της δικής μας αλλά και των επερχόμενων γενεών.

Nothing left to lose...

Κοιτούσα χθες το απόγευμα τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας κατά την διάρκεια του Πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου και θαρρούσα ότι όλα ήταν φυσιολογικά. Υπό την έννοια ότι επί τόσες εβδομάδες οι φοιτητές διαδηλώνουν και η κυβέρνηση χθες ψήφιζε το νόμο - πλαίσιο για την Παιδεία, ο οποίος ήταν η κύρια αιτία που αντιδρούσαν. Τους έχει δηλαδή γραμμένους.
Έχει ακουστεί έντονα τελευταία ότι αυτή η γενιά θα είναι ίσως η πρώτη που θα ζήσει με χειρότερους όρους από την προηγούμενη της, χωρίς να έχει μεσολαβήσει κάποιος πόλεμος κι αυτό είναι αλήθεια. Οι περισσότεροι νέοι θα τελειώσουν τις σπουδές τους και θα βγουν στην αγορά εργασίας που ολοένα ελαστικοποιείται για να αναζητήσουν την τύχη τους. Κάποιοι τυχεροί θα βολευτούν, αλλά οι περισσότεροι θα αναγκαστούν να παλέψουν σκληρά για να επιβιώσουν. Δεν είναι πρωτόγνωρο ότι κάποιος πρέπει να παλέψει για να ζήσει. Το καινούργιο είναι ότι οι υπεύθυνοι για την κατάσταση αυτοί προσπαθούν να επιβάλλουν τις δικές τους λύσεις…
Δεν μου αρέσει να σπάω και να καίω οτιδήποτε. Μπορώ να καταλάβω όμως γιατί κάποιος μπορεί να το κάνει. Γιατί δεν μετράει τόσο αν κάποιος που κρατάει μια πέτρα θα την πετάξει, αυτό που έχει σημασία είναι γιατί χρειάστηκε να ψάξει να βρει μια πέτρα…

Manos Loizos - Che Guevara (1974)

Σα να 'ναι χούντα ακόμα...

Κυβέρνηση μειοψηφίας...

Τρία χρόνια συμπλήρωσε ήδη η Νέα Δημοκρατία, και οι περισσότεροι ευχόμαστε να μην τα κάνει τέσσερα, στην διακυβέρνηση της χώρας. Κάποιοι ελπίζουν ότι θα έρθει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και θα αλλάξουν τα πράγματα κάποιοι άλλοι δεν ελπίζουμε σε τίποτα, αφού και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι παιδί των ίδιων γονέων. Του δικομματισμού και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών… Από όλες τις διαψεύσεις των εξαγγελιών της κυβέρνησης η πλέον εντυπωσιακή είναι αυτή που αφορούσε την περιφερειακή ανάπτυξη και ειδικότερα οι ελπίδες για την δικαίωση αιτημάτων του νομού μας που χρονίζανε στην ατζέντα των διεκδικήσεων των φορέων μας. Τα νέα τμήματα των Τ.Ε.Ι. που θα ιδρύονταν δεν θα ιδρυθούν ποτέ καθώς φαίνεται. Τα νέο «καθρεφτάκι» αφορά πια την ίδρυση ιδιωτικού πανεπιστημίου στην Δράμα! Το εφετείο που ήταν «θέμα πολιτικής βούλησης» ακόμα δεν ιδρύθηκε, ενώ δεν αποκλείεται να ιδρυθεί τελικά στην Καβάλα, σύμφωνα με πληροφορίες. Η τράπεζα της Ελλάδας αποφάσισε το κλείσιμο του υποκαταστήματος της στην Δράμα μέσα στο 2008 μετά από απόφαση της σημερινής της διοίκησης. Και η λίστα συνεχίζεται… Κυβέρνηση κοινωνικής μειοψηφίας, με κοινοβουλευτική πλειοψηφία ελέω εκλογικού νόμου, προσπαθεί με αυτό ακριβώς το όπλο να επιβάλλει μια «μεταρρύθμιση» στην ανώτατη εκπαίδευση. Ακόμα κι αν ο νόμος ψηφιστεί, το κίνημα ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και στο Νόμο – Πλαίσιο είναι ότι πιο ελπιδοφόρο είδαμε αυτά τα τρία χρόνια. Μόνο γι’ αυτό η κυβέρνηση αξίζει συγχαρητήρια…

R.E.M. Fall on Me

Το άκουσα πριν λίγο στο Ράδιο και θυμήθηκα την εποχή που το άκουγα επαννειλημένα στο κασσετόφωνο το 1987.

Απόλαυση!...

Ουδείς αναντικατάστατος είπατε;!…

Έχει αρκετές μέρες που δεν πηγαίνει η αλληλογραφία στους κατοίκους των περιοχών κοντά στις οδούς, Σκρα- Ανδριανουπόλεως – Γαληνού, λόγω της συνταξιοδότησης του Μάκη, του διακριτικού και σεμνού ταχυδρόμου που επί χρόνια χτυπούσε τις πόρτες της περιοχής για να παραδώσει την αλληλογραφία.

Ήταν γνωστό ότι ο Μάκης θα συνταξιοδοτούνταν κάποτε, ακόμα κι αν δεν το είχε σκεφτεί κάποιος ποτέ, δεν θα βρέθηκε προ εκπλήξεως όταν έμαθε ότι βγήκε στην σύνταξη. Αυτό που δεν μπορούσε να φανταστεί σίγουρα ένας κάτοικος της περιοχής ευθύνης του Μάκη, είναι ότι με την συνταξιοδότηση του Μάκη θα σταματούσε και η διανομή της αλληλογραφίας στην περιοχή.

Σκέφτηκε η διοίκηση των ΕΛ.ΤΑ. να καταργήσει τις διανομές στο δρομολόγιο για να τιμήσει τον συνταξιοδοτηθέντα ταχυδρόμο; Έχει βρεθεί νέος τρόπος παράδοσης αλληλογραφίας και δεν μας το έχει ανακοινώσει;

Τίποτα από όλα αυτά; Διορισμένες από το κράτος διοικήσεις αδιαφορούν για την κατασυκοφάντηση της δημόσιας υπηρεσίας την οποία υποτίθεται ότι υπηρετούν, ενώ εισπράττουν παχυλούς μισθούς!

Έξι μήνες ήταν γνωστό ότι ο ταχυδρόμος θα βγει στην σύνταξη και δεν προσελήφθηκε αναπληρωτής έγκαιρα για να μην υπάρξει πρόβλημα. Η περιφερειακή διεύθυνση των ΕΛ.ΤΑ. έχει προτείνει έτσι λόγω της κατάστασης, την εκ περιτροπής κάλυψη του δρομολογίου του Μάκη, από άλλους ταχυδρόμους που ξέρουν το δρομολόγιο την προσωρινή απορρόφηση του δρομολογίου από τους ταχυδρόμους που καλύπτουν τις γειτονικές περιοχές ή την πραγματοποίηση σαββατιάτικων διανομών στην περιοχή αυτή. Οι εμπλεκόμενοι διανομείς δεν δέχονται.

Η αλληλογραφία εξακολουθεί να μένει στα ράφια. Οι πελάτες τους κάνουν υπομονή.

Ποιοι έχουν τελικά συμφέρον να διασύρονται έτσι τα ΕΛ.ΤΑ.;!

(η φωτογραφία του ταχυδρόμου μέσα σε ορεινό χωριό της Αρκαδίας, είναι από το www.greekphotobank.gr)

Μια καθημερινή ιστορία ...ισοπέδωσης.

Η ισοπέδωση του κέντρου νεότητας «Jugendhaus» που βρίσκεται στο κέντρο της Κοπεγχάγης άρχισε χθες μετά από μια εβδομάδα έντασης. Το κέντρο είχε καταληφθεί από το 1982 από αριστερούς ακτιβιστές, ανήκε στον δήμο της πόλης και πρόσφατα ο δήμος το πούλησε σε μια χριστιανική κοινότητα η οποία θα το εκμεταλλευθεί. Στην προσπάθεια να γίνει η έξωση των καταληψιών από το κοινόβιο σημειώθηκαν σφοδρότατες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών με αποτέλεσμα να συλληφθούν πάνω από διακόσιοι διαδηλωτές, πολλοί από αυτούς προερχόμενοι από γειτονικές χώρες. Την επιχείρηση εκκένωσης ξεκίνησε ελικόπτερο της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας!

Οι εργάτες που δούλευαν χθες είχαν καλυμμένα τα πρόσωπα τους για λόγους ασφαλείας!

Το «πνεύμα» της εποχής ενάντια στους ανθρώπους.

Ένα εγκατελειμένο κτίριο που ζωντανεύει έρχεται κάποια στιγμή η στιγμή να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης. Είναι γνωστό ότι ακόμα κι ένα ερείπιο στο κέντρο μιας πόλης έχει μεγάλη εμπορική αξία, αφού το οικόπεδο είναι «φιλέτο». Έτσι δεν είναι παράξενο που το δημοτικό συμβούλιο πουλάει το κτίριο σε μια χριστιανική οργάνωση για να έχει έσοδα, ενώ αδιαφορεί για τους ανθρώπους που δημιούργησαν εκεί σε δημοτικό, άρα και δημόσιο χώρο, μια εναλλακτική κοινότητα.

Το παράλογο είναι ότι γίνεται προσπάθεια να εξοστρακιστεί από τον δημόσιο χώρο η αντίθετη από την τρέχουσα αντίληψη για τα πράγματα, η οποία είναι αυτή που κύρια υπερασπίζεται το δημόσιο και κοινωνικό!

«Τουβλάκια για χτίσιμο»…

Από «μεταρρύθμιση» σε «μεταρρύθμιση» θα γίνουν οι ελληνόπαιδες «τουβλάκια για χτίσιμο». Όταν τελειώνουν το λύκειο και πριν εγγραφούν στο δημόσιο ή ιδιωτικό πανεπιστήμιο που θα φοιτήσουν θα πηγαίνουν υποχρεωτικά φαντάροι για δώδεκα μήνες, ώστε να πήξει το μυαλό τους και να ενταχθούν αμέσως μετά την στρατιωτική θητεία στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Φέροντας στα Πανεπιστήμια είτε την στρεβλή άποψη περί πειθαρχίας, είτε την πανταχού παρούσα στο στράτευμα «σπαρίλα».

Το παράξενο είναι ότι όλα αυτά γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια από δημοσκόπους και δημοσιογράφους να εμφανιστούν ούτε λίγο ούτε πολύ ως επιθυμίες της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Το 65% των ερωτηθέντων θέλει τις αλλαγές στην ανώτατη εκπαίδευση, μας ανακοινώνουν με χαρά, ενώ την ίδια ώρα δεν μας λένε ότι αντίστοιχο ποσοστό απορρίπτει τους χειρισμούς και το νόμο πλαίσιο της Μαρριέτας. Συνακόλουθα όσοι διαδηλώνουν εδώ και μήνες στους δρόμους δεν είναι παρά μια ισχνή μειοψηφία που .

Η αλήθεια είναι πως οι πλειοψηφίες δεν είναι δύσκολο να διαμορφωθούν μέσα σε ένα ασφυκτικό κοινωνικό περιβάλλον, όπου η ενημερώση εναποτίθεται όλο και περισσότερο σε «μεσάζοντες». Παρά την σχετική ευκολία όμως οι «μεταρρυθμίσεις» κρίνονται στον δρόμο και τα κυβερνητικά σχέδια για περαιτέρω συντηρητικοποίηση της κοινωνίας θα συναντήσουν ισχυρές αντιδράσεις…

Πρωτοπόρος ο ουραγός!

Άκουσα προχθές τον κ. Στάθη Σαραφόπουλο καλεσμένο σε εκπομπή του κ. Θανάση Φυλακτού στην «Άλφα» τηλεόραση να επιχειρηματολογεί γιατί οι φορείς της Δράμας πρέπει να κυνηγήσουν την υπόθεση της δημιουργίας ιδιωτικού πανεπιστημίου στο νομό Δράμας.

Εκπλήσσομαι όταν σοβαροί άνθρωποι επιχειρηματολογούν υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων χρησιμοποιώντας μεμονωμένα περιστατικά (χτίσιμο εισόδου γραφείου) και παρουσιάζοντας τα σχεδόν ως καθημερινό φαινόμενο στα δημόσια πανεπιστήμια, όπως θεωρώ ότι είναι θλιβερό να διεκδικεί η Δράμα να γίνει «πρωτοπόρος» στη ιδιωτική ανώτατη εκπαίδευση, την στιγμή που είναι ουραγός στην δημόσια ανώτατη εκπαίδευση. Η τελευταία τρύπα του ζουρνά, κυριολεκτικά, είτε κυβερνάει το ΠΑ.ΣΟ.Κ., είτε η Ν.Δ. που παίρνει τα ξεγυρισμένα «πενηντάρια» της σε κάθε εκλογική ευκαιρία.

Καλούμαστε σε μια φυγή προς τα μπρος, ενώ ουσιαστικά είναι μια φυγή από την πραγματικότητα. Πραγματικότητα που ζούμε καθημερινά. Και φαίνονται όλα αυτά σε μια δυσχερή συγκυρία για το νομό σαν «ρηξικέλευθες προτάσεις» για την ανάπτυξη.

Όταν, η αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος που απαγορεύει την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων παραπέμφθηκε στην επόμενη βουλή και θα πραγματοποιηθεί από την μεθεπόμενη.

Την στιγμή που ελάχιστες προϋποθέσεις έχει ο νομός Δράμας για να προσελκύσει ιδιωτικές επενδύσεις, όπως σε όλους τους τομείς της οικονομίας και στην Παιδεία. Εργαστήρια ελευθέρων σπουδών και παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων υπάρχουν εδώ και δεκαετίες στην χώρα μας, στην Δράμα δεν υπάρχει ούτε ένα. Γιατί να προτιμήσει να εγκατασταθεί στο νομό μας ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο; Αλλάζουν τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια τόσων δεκαετιών με αυτή την προοπτική; Η αν δημιουργηθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια και υπάρχει π.χ. ιδιωτική νομική σχολή στη Δράμα και στην Θεσσαλονίκη είμαστε σίγουροι ότι οι υποψήφιοι θα προτιμήσουν την Δράμα, ενώ διαπιστωμένη είναι η τάση προς τις σχολές που εδρεύουν στις μεγαλουπόλεις;

Θαρρώ ότι η όλη συζήτηση για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια σχετίζεται περισσότερο με την καθιέρωση τους στην συνείδηση των ανθρώπων ως μιας ελπίδας για την βελτίωση της προσφερόμενης εκπαίδευσης στην χώρα μας και για την μετέπειτα χωρίς αντιδράσεις παράδοση και του χώρου της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην ιδιωτική κερδοσκοπία. Η βελτίωση της κατάστασης στο δημόσιο πανεπιστήμιο, η σίτιση και στέγαση των φοιτητών είναι θέματα που πρέπει να μας απασχολούν καθώς είναι αυτά για τα οποία στερούνται αρκετά κάθε μήνα πολλές δραμινές οικογένειες.

Στην φωτογραφία τα "Εκπαιδευτήρια" της Δράμας. Στεγάζουν σήμερα δύο δημοτικά σχολεία.(Φωτό από www.drama.gr)

Σποροχώρος; Σποροχρόνος; Ζήτω η Άνοιξη!

Ώς ένα από τα μακρινά "σποράκια" αισθάνομαι κάπως άβολα, που δεν θα παραβρεθώ στην γιορτή για τον ένα χρόνο λειτουργίας του "Σπόρου". Τα "σποράκια" με κάλεσαν δυο φορές με e-mail και άλλη μια φορά τηλεφωνικώς να παραβρεθώ στην γιορτή του Σαββάτου, αλλά εγώ για άλλη μια φορά δεν θα μπορέσω να είμαι εκεί. Με παρηγορεί το άρωμα του Solidario που αχνίζει αμέριμνος για αυτά που γράφω εδώ δίπλα, αλλιώς δεν ξέρω κι εγώ τι θα έκανα!...

Μια ζεστή αγκαλιά για όλους και όλες!

Το e-mail έλεγε ότι:

"Έχει περάσει λίγο παραπάνω από ένας χρόνος, από τότε που εγκαινιάσαμε τον Σποροχώρο με εκείνη την υπέροχη γιορτή. Ή μήπως ήταν πάρτι; Ό,τι και να ήταν, κληροδότησε στον χώρο την ίδια αμφισημία. Μαγαζί αλλά και στέκι, αποθήκη-χώρος διακίνησης των προϊόντων αλλά και συνάντησης με δημιουργικούς ανθρώπους, ο Σποροχώρος χώρεσε κάτι από τις επιθυμίες και τις ανάγκες όλων μας.

Για εμάς, που φροντίζουμε για την καθημερινή λειτουργία του Σπόρου, τον χρόνο που πέρασε χρειάστηκε να μάθουμε πολλά. Μάθαμε πώς να δουλεύουμε συλλογικά ένα μαγαζί χωρίς υπαλλήλους και αφεντικά, χωρίς καν οικονομική ανταμοιβή. Πώς να στηριζόμαστε ο ένας στην άλλη, όταν έπρεπε να λείψουμε για λίγο καιρό. Πώς να είμαστε ανοιχτοί σε όλο τον κόσμο, χωρίς να αλλοτριωθούμε από «συμφέρουσες εμπορικές προτάσεις».

Δεν ήταν εύκολο. Αλλά έπρεπε να τα καταφέρουμε, γιατί εκατοντάδες άνθρωποι από όλη την Ελλάδα στήριξαν αυτή την προσπάθεια, εμπιστεύτηκαν μια διαδικασία που, έστω για ένα μικρό κομμάτι των αναγκών μας, μας έβγαλε από το σούπερ-μάρκετ και μας έβαλε να φτιάξουμε ένα ανθρώπινο δίκτυο σχέσεων. Μέσω του δικτύου αυτού διακινήθηκαν τη χρονιά που πέρασε σχεδόν 5 τόνοι ζαπατιστικού καφέ και σημαντικές ποσότητες από τα άλλα προϊόντα. Όχι μόνο στα Εξάρχεια, ούτε μόνο στην Αθήνα, γιατί έχουμε πια παρέα και σε άλλες 21 πόλεις… και μερικά χωριά! Άνθρωποι που απλά προμηθεύονται τον καφέ τους, άλλοι που διακινούν τα προϊόντα σε φίλους και γνωστούς, κοινωνικές και πολιτικές συλλογικότητες, στέκια αλλά και μικρά καταστήματα που συμμετέχουν στο δίκτυο αφιλοκερδώς, έχουμε πολλά πρόσωπα και γινόμαστε όλο και περισσότεροι.

Όλοι και όλες μαζί πετύχαμε να κάνουμε τη διαδικασία του Σπόρου οικονομικά βιώσιμη. Ένα χρόνο μετά μας λείπει το άγχος του αν θα βγαίνουν τα έξοδα, του να δανειζόμαστε διαρκώς λεφτά για να κάνουμε την επόμενη παραγγελία προϊόντων, και όλα αυτά έχοντας επιστρέψει στο κίνημα των Ζαπατίστας περίπου 2.100 ευρώ από την πώληση του καφέ, πέρα από τα χρήματα για την αγορά του. Παράλληλα, έχουν μπει οι βάσεις για να αρχίσουμε να συζητάμε νέα βήματα, όπως την απευθείας εισαγωγή του καφέ από την Τσιάπας.

Ένα χρόνο μετά γιορτάζουμε όσα καταφέραμε, μα όχι μόνο. Γιορτάζουμε και την διάθεσή μας να κάνουμε από κοινού και άλλα πράγματα. Το χαριστικό παζάρι που εγκαινιάζουμε στο πατάρι του Σποροχώρου είναι ένα από αυτά. Και ελπίζουμε ότι και στην επόμενη γιορτή, θα νιώθουμε ότι είμαστε ακόμα στην αρχή!"