Γράφω περασμένα μεσάνυχτα! Μία και είκοσι ξημερώνει Παρασκευή, η τελευταία του χρόνου. Τι όμορφες που είναι αυτές οι μέρες; Γιορτινές όσο αντέχει ο καθένας, συντροφικές όσο μπορούν να επιστρέφουν οι φίλοι στην γη που μας μεγάλωσε! Κι ακόμα αναλογίζομαι δεν είδα πολλούς και πολλές! Αύριο φεύγω ταξίδι, δεν θα προλάβω να τους δω όλους και όλες…
Γυρνάω μέσα στην πόλη, κυρίως στους δημόσιους χώρους της, έχω μια αδυναμία σ’ αυτούς. Μου αρέσει που χωράνε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως εισοδήματος και κοινωνικής προέλευσης. Αλλά μου αρέσουν και ιδιωτικοί χώροι που επιβιώνουν χωρίς λαθραίες επινοήσεις και τυπικές επαναλήψεις ενός ξεπεσμένου ήθους και μιας μαραζωμένης ανάγκης για ανάδειξη μέσα από το τίποτα . Αναπνέουν μαζί μας αυτοί οι όμορφοι χώροι και μας θηλάζουν με τον καπνό και την ατμόσφαιρα τους, την καθημερινότητα που είναι απλή και ανεπιτήδευτη.
Όπου και αν πάμε εδώ στη Δράμα, ξέρουμε ποιοι μας κοιτάνε σαν χαρτονόμισμα και ποιοι προσφέρουν το προϊόν τους ανθρώπινα, μερακλίδικα και οικεία, μέσα στην αυτοκρατορία των ανοίκειων πραγμάτων. Δεν θα γράψω ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, έχω έννομο συμφέρον να υποστηρίξω αυτό που κάνουν, αλλά θέλω στο τέλος άλλη μιας χρονιάς, να υπενθυμίσω ότι εδώ σε αυτή την απομακρυσμένη επαρχία, φυλλορροούμε με το μέτρο μιας ιδιόρρυθμης έμπνευσης, λίγων ανθρώπων που εκτιμούμε και των ανθρώπων που μαζί τους μεγαλώνουμε, κάθε μέρα πιο πολύ, κάθε νύχτα πιο όμορφα! Τόσο απλά!…
Γιατί να σας το κρύψω; Μια νύχτα μπορεί να συγκριθεί με χίλιες ημέρες, ίσως κι ακόμα περισσότερες. Αλλά οι νύχτες δεν είναι το παν. Στις μέρες θα γυρίσει ο «τροχός», εκεί που συναντάμε την ασχήμια και προσπερνάμε χωρίς να δώσουμε σημασία, εκεί που όλα ισοπεδώνονται από το φως και την ανάγκη να σε περιθάλψει. Στην επικράτεια του ιλαροτραγικού, μέσα σε αποσπάσματα πίστης για κάτι ανώτερο που δεν δικαιώνεται από τις παλινωδίες των εκπροσώπων του και μέσα σε μια διαυγή πεποίθηση για αυτά που έρχονται, για την αγάπη προς τον άνθρωπο και την αλήθεια. Κάθε άνθρωπο, πάνω από χρώμα και φυλή, πάνω από δόγματα και προκαταλήψεις. Με τα ταλέντα αλλά και τα κουσούρια του.
Ευχές για το νέο χρόνο; Να αντέξουν αυτοί που παλεύουν για τ’ ανθρώπινα και να αντέχουν για πάντα. Και να πελαγοδρομούν όσο πιο μακάρια οι υπόλοιποι.
Καλή χρονιά!…
Στην φωτό είναι ο Βόλος! Χαίρε Amig0!...