οποία το δίκτυο διανομής δεν πρόβαλε στη μικρή μας πόλης. Δεν έχω δει την ταινία, οπότε σας παραθέτω μια μικρή περίληψη από το πολύ καλό ιστολόγιο "movies for the masses": "Πιτσιρίκι δεμένο με τον πατέρα του που μαζεύει μέλι απ’ τα ψηλά δέντρα της τουρκικής υπαίθρου, χαράσσεται για πάντα, τη μέρα που αυτός δεν γυρίζει ποτέ.Κλείνοντας την τριλογία του Γιουσούφ με τον ιδανικό τρόπο της βράβευσης με τη Χρυσή Άρκτο, ο Semih Kaplanoglu ολοκληρώνει την φροϋδικής υφής μελέτη του στην ψυχοσύνθεση ενός χαρακτήρα που απλώνεται σε τρεις ταινίες, για να σου αναλύσει τους τρεις πυλώνες της ανδρικής ζωής (τα παιδικάτα, η ακμή κι η ύστερη ηλικία), προσεγγίζοντάς τους αντίστροφα. Αν έχεις δει τις δυο προηγούμενες ταινίες, αυτή εδώ μπορεί να σου δώσει μερικές απαντήσεις για την μελαγχολία που είχες εντοπίσει στο χαρακτήρα, το δέσιμό μου με τη μητέρα του και το παράπονό του από τη ζωή, ετούτη η τρίτη όμως, είναι και η πιο αυτάρκης της τριλογίας, απ’ το γεγονός και μόνο ότι είναι χρονολογικά η πρώτη της. Ο Kaplanoglu, με μελιστάλαχτο λυρισμό και αφοσίωση στην ομορφιά της λεπτομέρειας, συνθέτει πλάνα μαγευτικά και τα αφήνει να αναπνεύσουν στον νωχελικό ρυθμό του, και χωρίς να πιέζει ιδιαίτερα το θέμα του, αφήνει απ’ τις εικόνες του να αναδύεται η νοσταλγία της απλότητας κι η ομορφιά της αθωότητας. Σε στοιχειώνει η ευλάβεια στην απεικόνιση της υποβλητικής φύσης, σε ταξιδεύει η αναβίωση της επαρχιακής ζωής, σε συγκινεί η ξαφνικότητα της ενηλικίωσης και σε παρασύρει ο τρόπος που ο Kaplanoglu, με την άνεση και τη φινέτσα του αυθεντικού διανοούμενου, εμποτίζει το φυσιολατρικό του ταξίδι στις ρίζες του ψυχισμού, με σιωπηλές αιχμές κατά της φονικής ισοπεδικότητας της αναπόφευκτης εισβολής των μοντέρνων καιρών, σ’ αυτό το τόσο μειλίχιο και γοητευτικά ψύχραιμο δράμα."
Σκηνοθεσία: Semih Kaplanoglu
Σενάριο: Semih Kaplanoglu, Orçun Köksal
Παίζουν: Bora Altas, Erdal Besikçioglu, Tülin Özen
Διάρκεια: 104'
Λίγα λόγια για τον Σεμίχ Καπάνογλου και το έργο του
"Έχοντας ξεκινήσει την τριλογία του απ' τις Κάνες, με τον κεντρικό του χαρακτήρα στο Αυγό (2007), να βρίσκεται ήδη στη μέση ηλικία του, ο Semih Kaplanoglu, ένας απ' τους πιο διακεκριμένους σκηνοθέτες της γείτονος, συνέχισε ανοίγοντας το Γάλα (2008) στη Βενετία, για να δείξει τις ταλαιπωρίες της ταλαίπωρης εφηβείας που πέρασε ο ταλαιπωρημένος ποιητής του, πριν τον γυρίσει πίσω στα πρώτα του σχολικά χρόνια, για το Μέλι, που έκανε την πρεμιέρα του στην 60η Berlinale την προηγούμενη βδομάδα. Μέλι που προσέλκυσε τη Χρυσή Αρκούδα της επετειακής διοργάνωσης του μεγάλου χειμωνιάτικου ευρωπαϊκού φεστιβάλ, χάρη στο νηφάλιο μινιμαλισμό του, την αφαιρετική αφήγηση και την εξαιρετική ενσωμάτωση το
υ εντυπωσιακού φυσικού τοπίου, στην ιστορία του μικρού Yusuf, που προσπαθεί να βρει τα πατήματά του στον κόσμο, και χάνει το έδαφος κάτω απ' τα πόδια του, χάνοντας τον πατέρα που υπεραγαπά. Πηγαίνοντας κόντρα στην καταναλωτική βιασύνη που χαρακτηρίζει την κουλτούρα της εποχής, ο Kaplanoglu αφιέρωσε τρεις ολόκληρες ταινίες στην προσπάθειά του να εξερευνήσει την ανθρώπινη ψυχή, και σα να μην έφτανε το ότι έστησε ολόκληρη τριλογία πάνω σε έναν χαρακτήρα, είπε να κάνει το ψυχογράφημά του ακόμα πιο ιδιαίτερο, αντιστρέφοντας την κατεύθυνση της συνήθους διαδρομής, για να παντρέψει τη φροϋδική τεχνική της ψυχανάλυσης, με τις αισθητικές και διανοητικές ευαισθησίες του art-house κινηματογράφου, σ' ένα σύνολο που, αν μη τι άλλο, πρέπει να σ' ενδιαφέρει και λίγο παραπάνω, μιας και μπορείς να εντοπίσεις τις απαρχές του στησίματός του, στο φόρουμ συμπαραγωγών του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης." Ταινίες που έχει σκηνοθετήσει: - Şehnaz Tango (TV series)
- Herkes Kendi Evinde (Away From Home) (2001)
- Meleğin Düşüşü (aka Greek: Ekptotos angelos) (2005)
- Yumurta (Egg) (2007)
- Süt (Milk) (2008)
- Bal (Honey) (201ο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου