Η τελευταία νύχτα που έπαιξα για βιοποριστικούς λόγους μουσική, ήταν η νύχτα της 17ης Απριλίου του 2006. Ο χώρος γνωστός στους περισσότερους από εσάς, Πατριάρχου Διονυσίου 15 στη Δράμα, το "Αιγαίο" των "φουρτουνιασμένων", από κάθε άποψη, χρόνων μας. Η αρχή είχε γίνει κάπου μέσα στον Αύγουστο του 1995, στο ίδιο μέρος, με τις ίδιες αρχές γύρω από τη μουσική και τη διασκέδαση. Από τότε μέχρι και σήμερα θέλησα να κρατήσω την επαφή με το "χούι" μου, μέσα από κάποιες εκδηλώσεις με πολιτικό - κοινωνικό περιεχόμενο. Πάρτι δημοτικών παρατάξεων, συνευρέσεις φίλων ή εκδηλώσεις όπως το "Stop Petrola" πάρτι στο "Στέκει" στην Ελευσίνα. Ποτέ δεν έχω παίξει μουσική μέσω υπολογιστή, η "εξειδίκευση" μου περιορίζεται στα cd και στα βινύλια, παρότι έχω δημιουργήσει μια συλλογή δεκάδων χιλιάδων αρχείων mp3, για προσωπικό αρχείο, είτε για το Ράδιο Ηχώ (αποτελούσε κορμό του αυτόματου προγράμματος του μέχρι τα τέλη του 2008). Δεν πρόκειται για αναπηρία η μη χρήση υπολογιστή, είναι απλά το ταξικό στα δεδομένα κάθε περιοδού της ζωής μου.;)
Είναι αλήθεια πως ποτέ δεν έπαψα να ακούω μουσική. Να συλλέγω συναισθήματα και ρυθμούς που θα μπορούσαν να κάνουν οποιαδήποτε στιγμή, αισθητά πιο όμορφη. Έπαψα όμως να ταξινομώ και να στήνω τις συλλογές των 'διακοπών" που αποτελούσαν την πολύτιμη "σοδειά" κάθε χρονιάς...
Η πλοκή που δίνει το πλεονέκτημα σε κάθε πρόγραμμα είναι αποτέλεσμα της πρότερης βασάνου για τη δημιουργία αυτοματισμών στις επιλογές των τραγουδιών. Αυτοματισμοί που σχετίζονται με την ανάκληση τους ανά οποιαδήποτε στιγμή μέσα στη σκέψη και την όσο το δυνατόν ταχύτερη εύρεση τους μέσα στη δισκοθήκη για την προετοιμασία της αλλαγής. Σιχαίνομαι τις λίστες για την εκτέλεση προγραμμάτων σε χώρους με κόσμο, θα τις συγχωρούσα μόνο για ραδιοφωνικό σκοπό και για συγκεκριμένου είδους εκπομπές, όχι με τον ισοπεδωτικό τρόπο που σήμερα χρησιμοποιούνται.
Ο γρήγορος ρυθμός ήταν πάντα ο δυνάστης για τον άνθρωπο που βρίσκεται στα deck, αλλά η μουσική επιβιώνει χάρη στην πολυμορφία της, ακόμα και σε δημόσιους χώρους είναι στοιχείο του προγράμματος όχι το ζητούμενο του, αυτό πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω. Γιορτή είναι η όσμωση των καθημερινών στιγμών μας μέσα σε τυχαίες συνθήκες ή κατά συνθήκη στέκια με μουσικές, χαμόγελα, κουβέντες και ενδεχομένως χορό. Ενδεχομένως λέω, όχι απαραίτητα...
Με δεδομένο ότι άρχισα να αγοράζω μουσική στα μέσα της δεκαετίας του '80, τα σύγχρονα μου ακούσματα με αφορούν περισσότερο από τα προηγούμενα και η επαγγελματική διαστροφή μου είναι να παρουσιάζω τα συγκροτήματα του καιρού μας, να ακούω τη μουσική που γράφεται σήμερα και να την προτείνω, να πηγαίνω μπροστά, όχι πίσω, όσα αριστουργήματα κι αν κρύβονται εκεί...
Στο σήμερα, το ΑΡΤ Radio project αποτελεί μια ιδέα που ξεκίνησε από την ανάγκη να ανακτήσω την επαφή μου με τη δισκοπλοκή - δύσκολοι καιροί καμιά δεξιότητα δεν περισσεύει - και ακουμπά στη διαρκή διαδικασία αναζήτησης σκοπών και στόχων από τους "we few". Με απόλυτη πίστη - παρά τις πρόσκαιρες διαψεύσεις - ότι το μέλλον ανήκει στα κοινοτικά εγχειρήματα και όχι σε επαγγελματίες ή εταιρίες, ειδικά στον τομέα της επικοινωνίας με την ευρύτερη έννοια και της ενημέρωσης, για τις επόμενες έξι τουλάχιστον Παρασκευές στο Υπόγειο ΑΡΤ το project θα εξελίσσεται...
Ελπίζω να το ευχαριστηθείτε...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου