Εθνικισμοί με …πλάτες!

Οι τελευταίες εξελίξεις στα Βαλκάνια σε συνδυασμό με την νέα πρόταση για την ονομασία της F.Y.R.O.M που κόμισε στην Αθήνα και στα Σκόπια ο ειδικός μεσολαβητής του Ο.Η.Ε. κ. Μάθιου Νίμιτς δημιουργούν ένα πολύ ενδιαφέρον πολιτικό πλαίσιο.

Κατ’ αρχάς η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου φανερώνει για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα, την διάθεση των Αμερικανών και πολλών Ευρωπαίων εταίρων μας, να δοκιμάσουν την ένταση και το μένος που μπορεί να κρύβουν οι άνεμοι που έχει φυλάξει μέσα στον ασκό του ο Άιολος. Αν η επιχειρούμενη αλλαγή των συνόρων νομιμοποιηθεί από διεθνείς οργανισμούς, τότε το μέλλον στην ευρύτερη περιοχή της Βαλκανικής θα γίνει ένα εύχρηστο και διασκεδαστικό παιχνιδάκι στα χέρια των όποιων ιμπεριαλιστών, με απρόβλεπτες, προς το παρόν, επιπτώσεις στην ζωή και στη συνεργασία των βαλκανικών λαών. Η συνεργασία έρχεται μέσα από την συνύπαρξη και τη συνεννόηση και όχι μέσα από τον κατακερματισμό και την περιχάραξη.

Το Κοσσυφοπέδιο και η F.Y.R.O.M., οι πιο φτωχές από τις πρώην Γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες, ωθούνται στην «εθνική» τους ολοκλήρωση μέσα σε λιγότερο από είκοσι χρόνια, με πρωτοφανή εθνικιστικά εφευρήματα. Το Κόσσοβο ανεξαρτητοποιείται μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα, μετά από είκοσι χρόνια συγκρούσεων που από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από τους αμερικανούς, ενώ τα Σκόπια αβαντάρονται για να αποτελέσουν ένα νέο έθνος στην περιοχή, με νέα γλώσσα, νέα σημαία, όλα αρχαίας προέλευσης, με όλα τα εφόδια να αποτελέσουν στο μέλλον τον πολιορκητικό κριό για την εφαρμογή νέων «ειρηνευτικών σχεδίων» στην ευρύτερη περιοχή.

Σε ότι αφορά το θέμα της ονομασίας του γειτονικού κράτους είναι προφανές ότι στα δεκαπέντε χρόνια που υπάρχει στην επικαιρότητα η μόνη πλευρά που παραμένει αμετακίνητη στις θέσεις της είναι αυτή των γειτόνων. Μέχρις ενός σημείου είναι λογικό αυτό, αφού η σλαβική πλειοψηφία προσπαθεί μέσω του ονόματος να εξασφαλίσει στον μέγιστο βαθμό μια εθνική ταυτότητα που θα αποτελέσει συνεκτικό δεσμό μεταξύ των δύο κύριων εθνοτήτων της χώρας, της σλαβικής και της αλβανικής.

Από την άλλη καμιά υπεύθυνη πολιτική ηγεσία όμως, σε όποιο κράτος της γης, δεν θα κοιτούσε πρώτα τις «ευαισθησίες» του λαού μιας γειτονικής χώρας και όχι του δικού της. Αν ο «αυτοπροσδιορισμός» υπάρχει στα Σκόπια, υπάρχει και στην Βόρεια Ελλάδα. Μπορεί εκεί να εμφανίζεται ως εθνικός προσδιορισμός και στην χώρα μας ως γεωγραφικός ή ιστορικός, αλλά η ουσία είναι ότι η συνταγματική ονομασία της γειτονικής χώρας κατοχυρώνει την εθνική διάσταση μια γεωγραφικής – ιστορικής ονομασίας, με όλα όσα αυτό μπορεί να συνεπάγεται.

Οι προτάσεις Νίμιτς δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να γίνουν αποδεκτές, ούτε καν ως βάση διαπραγμάτευσης, η οποία όσο περνούν τα χρόνια θυμίζει όλο και πιο πολύ το στημένο σε βάρος της Σερβίας παιχνίδι στο Ραμπουγέ της Γαλλίας, λίγες εβδομάδες πριν βομβαρδιστεί το Βελιγράδι. Όλα προαποφασισμένα και διάλογος για τα προσχήματα.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον η χώρα μας οφείλει να αποτρέψει την ανάπτυξη ενός νέου εθνικισμού στην περιοχή, ειδικά σε μια περίοδο που επιχειρείται αλλαγή των συνόρων.