Τελευταία εβδομάδα μιας τριακονταπενταετίας...

Πως πέρασαν οι μέρες, γιορτινές, πλαδαρές κι ασυνήθιστες στο "L.A."; Σαν σφήνα τηλεοπτική στην μεταμεσονύχτια ζώνη του προγράμματος, όταν τα βλέφαρα αδυνατούν να συγκρατηθούν σε στάση ικανοποιητική για τις ανάγκες της όρασης. Άξαφνα χρόνια!
Βιάζομαι και αργοπορώ όσο πιο πολύ μπορώ. Δεν είναι δίκαιο να τα προλάβω όλα, τι θα κάνω την επόμενη φορά που θα έρθω;
Την πρώτη μέρα πήγα να δω τα "σποράκια" μας, να νοιώσω την στοργή στην ανεπαίσθητη υγρασία τους και να ταυτίσω κι άλλα πρόσωπα με ονόματα. Το παθαίνω συχνά να μη θυμάμαι ονόματα. Καθώς μια εικόνα, δυο μάτια που φωτίζουν υπέροχα ένα γλυκό πρόσωπο, επιστρέφει για να θυμίσει πως όλα τα τείχη είναι αδύναμα μπροστά στο πείσμα μας, να χάνεσαι σε υποθέσεις για ένα όνομα...
Είδα τον Θ. και την Β. ξανά χωρίς να το κανονίσουμε, τέτοιες συμπτώσεις χρήζουν διερευνήσεως, πήρα και το βιβλίο των "καπέλων" έφυγα για βράδυ και χάθηκα στα στενά του Ζωγράφου. Στην Αθήνα κοιμάμαι σαν πουλάκι, δεν σας το κρύβω...
Δεύτερη μέρα ήμουνα καλεσμένος το πρωί για καφεδάκι στην Βίλα Ζωγράφου. Κόσμος πολύς, διαφόρων ηλικιών και αστυνομία - τι κακό κι αυτό με τους μπάτσους; όπου μαζεύεται λαός σκάνε κι οι μπάτσοι! - κιθάρες και κλαρίνο, γρασίδια κάλαντα, ω! Έλατο, ω! Έλατο και το απόγευμα στην Κοραή στο παζάρι της Καμπανίας...
Φάτσες απίστευτες!
Το βράδυ ήρθα και σε βρήκα. Μισός λαχτάρα, μισός φόβο δεν θυμάμαι αν τρέκλιζα στην ανηφόρα ή στον κατήφορο. Φτάνοντας στην γέφυρα ήξερα πως θα ξαναγυρίσω...
Τρίτη μέρα στα χαμένα μέχρι να νυχτώσει, στους στριμωγμένους δρόμους, στα φώτα, στα μάτια σου, στον συνεχή εφιαλτικό θόρυβο της λεωφόρου...
Το βραδύ στης Ε., κουβέντες γνωριμίες και τεκίλες - επιστρέφουν ενίοτε τα φαντάσματα της μετεφηβείας, ακίνδυνα είναι αλήθεια, φαντάσματα όμως! - χορός, μεγαλώνουμε να πάρει! αλλά όλα είναι σχετικά από εδώ και πέρα. Ο ταξιτζής θα είχε την ηλικία του παππού μου αν ζούσε σήμερα - ο παππούς - δεν εξηγείται αλλιώς. Ξημέρωμα Χριστουγέννων στην Αρδήτου έμαθα πως η φρατζόλα αυξήθηκε στις δυόμιση δραχμές από την Φρειδερίκη για να κάνει τον γάμο της Σοφίας μέσα σε άλλα στιγμιότυπα της μεταπολεμικής Ελλάδας...
Χριστούγεννα, ημέρα τέταρτη, χρόνια πολλά στην Ε., μηνύματα ευχών, τηλέφωνα, Μανού Τσάο και Γεγεγέας στο cd, τελευταία εβδομάδα των τριάντα πέντε μου, μια επιστολή έτοιμη κι αποθηκευμένη στα έγγραφα μου. Τι να ονειρευτώ από εδώ και πέρα;
Ας μην πονειρευτώ καλύτερα, χρονιάρες μέρες...
Χρόνια πολλά και χρώματα περισσότερα!