Θα υπάρξει εναλλακτική λύση;

Υπάρχει ένα τοπίο αβεβαιότητας στην τοπική αυτοδιοίκηση, κυρίως γιατί δεν είναι ξεκάθαρο πότε θα ξεκινήσει η εφαρμογή του νέου «Καποδίστρια», ο οποίος όπως όλα δείχνουν θα επιφέρει μεγάλες αλλαγές στο πολιτικό πλαίσιο των δημοτικών εκλογών. Οι πρώτες πληροφορίες για το νέο σχέδιο ενοποίησης Δήμων, που θα ενισχύσει τον συγκεντρωτισμό και θα μειώσει την αντιπροσωπευτικότητα των οργάνων της Τ.Α., αναφέρουν την πιθανότητα δημιουργίας ενός ή δύο δήμων στο νομό μας και κατάργηση της Νομαρχίας.

Με λίγα λόγια στο νέο τοπίο ο Δήμος Δράμας θα είναι το μείζον διακύβευμα στις δημοτικές εκλογές. Ως εκ τούτου γεννιέται, σήμερα δυόμιση χρόνια πριν τις εκλογές, το ερώτημα αν υπάρχει η δυνατότητα, μετά από όλα αυτά που έχουν γίνει τα προηγούμενα χρόνια, να συγκροτηθεί ενωτικός συνδυασμός της αντιπολίτευσης που θα διεκδικήσει τη Δημαρχία. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, πέραν της προϊστορίας της αντιπολίτευσης, στα δημοτικά πράγματα της πόλης, επιπρόσθετα εμπόδια γι΄ αυτήν είναι το 42% της εκλογής από την πρώτη Κυριακή, αλλά και η διαμορφωμένη «καθεστωτική» αντίληψη στο Δήμο τα τελευταία δεκαοκτώ χρόνια.

Η Δράμα αλλάζει τα τελευταία χρόνια. Αργά και σταθερά λόγω των κοινοτικών πλαισίων, χωρίς τον παραμικρό διάλογο στα περισσότερα ζητήματα. Πελατειακές σχέσεις διατρέχουν σε όλα τα επίπεδα τους θεσμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης προς χάριν εξαρτημένων ή συνεργαζόμενων επαγγελματιών σε όλους τους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας. Οι διορισμοί συγγενών και μνηστήρων δεν θεωρούνται πια «ταμπού», οι ελεύθεροι χώροι της πόλης «προσφέρονται» χωρίς την παραμικρή ένσταση σε ιδιώτες.

Μπορεί μέσα σε όλα αυτά να υπάρξει μια συμφωνία κοινωνικών δυνάμεων που θα συμπαραταχθεί με στόχο να επανέλθουν στην καθημερινότητα της πόλης το συντομότερο δυνατό έννοιες, όπως η αξιοκρατία, η λογοδοσία των αρχών προς τους πολίτες, ο ουσιαστικός διάλογος με την κοινωνία, η χρηστή διαχείριση των πόρων προς όφελος μόνο του κοινωνικού συνόλου, οι ανοιχτοί διαγωνισμοί και όποια άλλα σημερινά ζητούμενα;

Οι ευθύνες για τον εγκλωβισμό της κοινωνίας μας στα «δίχτυα» μιας προβληματικής κατάστασης είναι μεγάλες και αφορούν όλους και όλες, όσοι και όσες δεν εξαρτούν την επαγγελματική ή κοινωνική παρουσία τους από αδιαφανείς διαδικασίες. Όσο αργεί να φανεί στον ορίζοντα μια συγκροτημένη εναλλακτική πρόταση, τόσο πιο ψηλό θα φαίνεται το «εμπόδιο» για όσους φιλοδοξούν να προτείνουν κάτι νέο…