Τοπικά ανταλλακτικά δίκτυα χωρίς χρήματα, συνεταιρισμοί παραγωγών- καταναλωτών, αγροτικές κολεκτίβες και οικοκοινότητες, αστικοί αυτοδιαχειριζόμενοι κήποι, καταλήψεις και κοινόχρηστα οικήματα, ηθικές τράπεζες, εναλλακτικά νομίσματα και τράπεζες χρόνου, συνθέτουν ένα πολύμορφο μωσαϊκό και κάνουν πράξη τη θεωρία της απο-ανάπτυξης.
Η ομάδα του εργαστηρίου IN3 που το δημιούργησε, με επικεφαλής τον διεθνούς φήμης κοινωνιολόγο Manuel Castells του Ανοικτού Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης, διερεύνησαν σε βάθος νέες οικονομικές κουλτούρες, νέες μορφές διαβίωσης, διαμόρφωσης της ποιότητας ζωής και κοινωνικής οργάνωσης. Μελέτησαν τις κοινωνικές επιπτώσεις οικονομικών μοντέλων που δεν ακολουθούν τις επιταγές των ελεύθερων αγορών, που προτεραιότητα είναι το κέρδος, αλλά έχουν σαν γνώμονα τις ανάγκες αντί για τις επιθυμίες του κάθε ατόμου..."
Από την οικονομική κρίση είναι σίγουρο ότι με χρεωκοπία ή όχι, κάποια στιγμή θα βγούμε. Το μεγάλο ζήτημα λοιπόν είναι με ποιους όρους και υπό ποιες προϋποθέσεις θα αφήσουμε πίσω όχι μόνο την κρίση, αλλά και τους παράγοντες και τις πολιτικές που τη δημιούργησαν. Το παράδειγμα της Βαρκελώνης δεν είναι πανάκεια, αλλά η δική μας συνταγή εξόδου από την κρίση, θα φτιαχτεί με υλικά του τ(ρ)όπου μας.
Η επόμενη μέρα της κρίσης χτίζεται σήμερα...
χωρίς τους δημιουργούς της κρίσης
χωρίς τους δημιουργούς της κρίσης
2 σχόλια:
Η χρήση του χρόνου ως νόμισμα είναι μια ιδέα άξια πειραματισμού, ειδικά τώρα που συζητείται η αλλαγή του συστήματος Bretton Woods. Όμως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν θα απέτρεπε την παρούσα κρίση, που προκλήθηκε από τη φούσκα στις τιμές ακινήτων στις ΗΠΑ. Εκτός αν ταυτόχρονα απαγορευόταν δια νόμου η δημιουργία χρηματιστηρίων χρόνου (αδύνατο σε παγκόσμιο επίπεδο). Διαφορετικά, πολύ γρήγορα θα αποσυνδεθεί η αντιστοίχηση του νομίσματος σε χρόνο και θα έχουμε μια από τα ίδια.
Θανάση δεν έχω ιδιαίτερες οικονομολογικές γνώσεις για να μιλήσω για χρηματιστήρια κλπ, αλλα τα εγχειρήματα που παρουσιάζονται δεν είχαν σαν αφορμή την κρίση του συστήματος, γεννήθηκαν από την ανάγκη των ανθρώπων να ανακτήσουν μέρος του ελέγχου πάνω σε βασικούς όρους της ζωής τους. Όπως η διαχείριση του χρόνου, ο έλεγχος της διατροφής, η διαφύλαξη του τοπικού απέναντι στο ισοπεδωτικό - πολυεθνικό.
Στην Ελλάδα έχουμε τέτοιες δομές σε εμβρυακό στάδιο και είναι ευκαιρία σήμερα να δούμε πως μπορούμε να τις ενισχύσουμε. Και λέω είναι ευκαιρία σήμερα, γιατί ο κόσμος ψάχνει λόγω της κρίσης να βρει διεξόδους....
Δημοσίευση σχολίου