«Ρουμανοφοβία»….

Έχω ακούσει αρκετές ιστορίες για Ρουμάνους κακοποιούς ή εν δυνάμει κακοποιούς. Από ΠΑΟΚτσήδες που πήγαν ατρόμητοι στο Βουκουρέστι και τρόμαξαν από την φτώχεια και το γυαλισμένο μάτι όσων την υποφέρουν. Από ρεπορτάζ σε δορυφορικά κανάλια. Τυγχάνει μάλιστα να έχω πέσει ο ίδιος θύμα κλοπής από έναν Ρουμάνο πιτσιρικά, ήταν δεν ήταν δώδεκα χρονών, στο κέντρο της Βαρκελώνης…

Αυτές τις ημέρες στην Ιταλία έχει ψηφιστεί μια αμφιλεγόμενη νομοθεσία για την άμεση απέλαση Ρουμάνων ή Ρομ αν αυτοί υποπίπτουν σε ποινικά αδικοίματα.

Πέρσι στην Ισπανία είχαν απελαθεί δεκάδες οικογένειες Ρουμάνων ή Ρομ από τις πόλεις στις μεσογειακές ακτές της χώρας - μάλλον και ο κλεφτάκος που με τίμησε - για να αντιμετωπιστεί η εγκληματικότητα των πιτσιρικάδων που όσο η τσιμπίδα του νόμου δεν έπιανε τους εγκληματίες γονείς τους, τόσο αποθρασύνονταν.

Στην Ιταλία επιλέγεται η ίδια λύση. Δεν αποκλείεται μάλιστα οι οικογένειες που θα απελαθούν από την Ιταλία να είναι οι ίδιες που είχαν απελαθεί και από την Ισπανία.

Το πρόβλημα όμως δεν είναι κάθε χώρα της Ευρώπης – η Ρουμανία είναι μέλος της Ε.Ε. – να σπρώχνει το πρόβλημα της εξώθησης παιδιών στην εγκληματικότητα από τους γονείς τους, κάτω από το χαλάκι της διπλανής χώρας. Πρόβλημα είναι που υπάρχουν σήμερα «γονείς» εγκληματίες, που ωθούν τα παιδιά τους συστηματικά από μικρές ηλικίες στο μικροέγκλημα αρχικά και μετά ποιος ξέρει σε τι άλλο;

Αυτά τα παιδιά αν αφεθούν στα χέρια των εγκληματιών γονέων τους πάνε χαμένα, όπως χαμένος θα είναι και όποιος βρίσκεται κάθε φορά στον δρόμο τους την ώρα της «δουλειάς» τους. Αυτό το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με κραυγές και απελάσεις…

Άσχετο με το κείμενο σχετικό με την Ημέρα:

O Θεός να προσέχει τον Άγιο Βουρλούμη τον Τρισμέγιστο...