«Ονειρούπολη» / Τσιμεντούπολη;

Ας ξεκαθαρίσουμε σήμερα μερικά πράγματα, με αφορμή την εκκωφαντική σιωπή του Δήμου Δράμας και των δημοτικών παρατάξεων(;!), γύρω από το τσιμεντάρισμα περιοχών του Δημοτικού Κήπου της πόλης, ώστε να τοποθετηθούν ξύλινα σπιτάκια και στον Κήπο για τι ανάγκες της φετινής «Ονειρούπολης», τα οποία και θα παραμείνουν μέσα στο πάρκο μόνιμα.

Τρεις κατασκευές από μπετόν και ξύλο, με όλη την ηλεκτρική υποδομή τους στο κεντρικό πάρκο της πόλης υπαγορεύονται από ποιες ακριβώς ανάγκες των πολιτών της Δράμας;

Η «Ονειρούπολη» ξεκίνησε ως μια εκδήλωση εθελοντών για τα Χριστούγεννα πριν από δύο χρόνια. Από όσο γνωρίζουμε όμως υπάρχουν αρκετοί επαγγελματίες που πουλάνε προϊόντα τους μέσα στα σπιτάκια. Δεν είναι κακό ότι πουλάνε κάποιοι προϊόντα στην «Ονειρούπολη». Είναι κάκιστο να επεκτείνεται η «πόλη» στον Κήπο για να έχουμε περισσότερα σημεία πωλήσεων ή σημεία έλξης επισκεπτών - αγοραστών. Ο Κήπος είναι Πάρκο, δεν είναι εκθεσιακός χώρος. Αν κάποια έκθεση ή εκδήλωση δεν βολεύεται στον Κήπο, πάει αλλού, δεν αλλάζει ο κήπος για να την χωρέσει.

Αν η «Ονειρούπολη» θέλει να μεγαλώσει, μπορεί κάλλιστα να μεταφερθούν όλα τα σπιτάκια σε μια άλλη περιοχή και όχι στο ασφυκτικά κυκλωμένο από την δόμηση κέντρο της πόλης. Ως πολίτης – και δεν είμαι ο μόνος - δεν θέλω κανένα κτίσμα στον Κήπο ή στις πηγές της Αγίας Βαρβάρας.

Έχουνε ξεχάσει ή μάλλον δεν θα γνωρίζουν πολλοί από τους σημερινούς υπεύθυνους, ότι ο «Κήπος» δεν σταματάει στην Πατριάρχου Διονυσίου και στην Εθνικής Αμύνης. Τα νερά που πηγάζουν ή διέρχονται από τον δημοτικό κήπο της Δράμας, μεταφέρονται υπόγεια μέχρι την περιοχή του χειμάρρου Καλλιφύτου και από εκεί μετά από μια διαδρομή συναντούν τα νερά των πηγών της Αγίας Βαρβάρας.

Η περιοχή αυτή, δυτικά του διοικητηρίου που έχει γάργαρο νερό από τις πηγές της πόλης και δέντρα, είναι εγκαταλειμμένη, ενώ το περιβάλλον της επιβαρύνεται από την δυσωδία που φέρνουν ανεξέλεγκτα αποχετευτικά λύματα. Σε μια «ονειρούπολη», όπως αυτή που ζούμε όλο τον χρόνο δεν είναι παράλογο που κάποιοι σχεδιάζουν την κάλυψη όλης αυτής της περιοχής για να γλυτώσουμε από την οσμές των βόθρων και την ψεύτικη ανάγκη της χρόνιας αδιαφορίας.

Θεωρώ ότι η επιλογή για το «τσιμεντάρισμα» του κήπου ήταν βιαστική και απερίσκεπτη. Το μπετόν στα πάρκα δεν είναι πρόοδος, είναι οπισθοδρόμηση. Για την ακρίβεια δεν είναι όνειρο μιας πόλης , είναι ο εφιάλτης της.

Αν οι ελεύθεροι χώροι της πόλης και τα πάρκα της απειλούνται οφείλουμε να τους υπερασπιστούμε. Η διατήρηση και επέκταση τους είναι ο πρώτος παράγοντας ανόδου του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της...