Ένα μοναχικό καρουσέλ...*

Ένα θλιμμένο βιολί να τραγουδάει βραχνά για το καλοκαίρι που φεύγει. Ένα μοναχικό καρουσέλ, με τις σέλες των μικροκαμωμένων αλόγων αδειανές από εραστές κι ένα βαλς ή τάνγκο που δεν θα χορέψουμε ποτέ. Ο αγέρας φυσάει μόνο πριν από την βροχή και οι φλέβες που αχρηστεύονται στον ρου των ορμονών θα ήθελαν να παρασυρθούν όπως τα πεθαμένα χρυσά φθινοπωρινά φύλλα. Αυτή είναι η Αγάπη μου. Εσύ όμως ποια Είσαι;…

* Μερικές σκέψεις που ήρθαν καθώς άκουγα το "Lonely Carousel" του Rodrigo Leao με την εκλπηκτική ερμηνεία της Beth Gibbons...