"Για ένα κομμάτι ψωμί" Ε.Π.Α.

Μεσημέρι Αυγούστου. Οι πάγοι της Ανταρκτικής να ήταν παρόντες θα έλιωναν. Η Κατερίνα από το Καλαμπάκι όμως με τα πράσινα ματάκια και το εξυπνότατο μουτράκι, ταξινομεί τα στοιχεία των ανέργων στην Εταιρία Προσωρινής Απασχόλησης ''Για ένα κομμάτι ψωμί''. Η ώρα κοντέυει πέντε. Σε δυο ωρίτσες θα σχολάσει και από το δεύτερο μέρος του σπαστού οκταώρου της (7-11π.μ.- 3-7μ.μ.) για το οποίο αμοίβεται για δουλειά έξι ωρών με την ανάλογη ασφαλιστική κάλυψη. Αν όλα πάνε καλά βέβαια, καθώς υπάρχει και το ενδεχόμενο το γραφείο της Αθήνας να προωθήσει τα στοιχεία των Εποχιακών με περισσότερα από δύο χρόνια στην ανεργία και τότε θα πρέπει να τα ταξινομήσει κι αυτά!

Υπερωρία δηλαδή...(κάτι ''γαλλικά'' κάνουν το γύρο του δωματίου).

Το βράδυ έχουν κανονίσει με τον Αργύρη τον φίλο της να πάνε στα γενέθλια της βαφτισημιάς της. Η τσάντα με το δώρο της Ματίνας ακουμπισμένη δίπλα στο γραφείο σαν να μετρά ανυπόμονα τον χρόνο, ενώ την αυλακώνουν κάποιες ηλιαχτίδες που διαπερνούν τα στόρια.

Η κίνηση στην Βεργίνας είναι ελάχιστη, οι περισσότεροι έχουν καβαλήσει τ΄αμαξάκια τους και γραμμή για Πέραμο, Ηρακλείτσα, Παλιό, Κάρυανη κλπ.

Δυο χρόνια πέρασαν από τότε που η Ε.Π.Α. την προσέλαβε για το υποκατάστημα της στη Δράμα.

Από την πόρτα μπαίνει ο κ. Γιώργος, προιστάμενος του γραφείου,κρατώντας τη σακούλα με το ψωμί στο δεξί χέρι και έχοντας παραμάσχαλα τις εφημερίδες. Το πρόσωπο του κατακόκκινο και σκυθρωπό:

- Πρέπει να βγάλουμε τα στοιχεία για αυτούς που δέχονται μεροκάματο κάτω από τις συλλογικές συμβάσεις. Θα έρθουν αύριο δυο εργολάβοι να νοικιάσουν πέντε άτομα ο καθένας για ένα τρίμηνο. Είναι καλή η προμήθεια και δε λέει να τη χάσουμε, της λέει με ύφος.

- Θα μπορούσα να φύγω στην ώρα μου σήμερα κ. Γιώργο; Εχω ταξινομήσει περίπου δυόμιση χιλιάδες περιπτώσεις από την Βόρεια Ελλάδα και το βράδυ είναι το γενέθλιο πάρτυ της βαφτισημιάς μου, της Ματίνας. Εξάλλου είναι μια καλή βάση δεδομένων αυτή που ήδη υπάρχει.

- Θα αστειεύεσαι, Κατερίνα, απαντά ο προιστάμενος. Αφού το ξέρεις ότι από τότε που νομιμοποιήθηκαν οι μετανάστες, κρα κάνουμε για να βρούμε κανένα που να δέχεται ευέλικτες ρυθμίσεις στην εργασιακή του σχέση. Καλή ώρα όπως εσύ!

- Μα δε μπορώ να λείπω από τα πρώτα της γενέθλια κ. Γιωργο, λέει με ελαφρώς παρακλητικό ύφος η Κατερίνα.

- Θα είσαι στα δεύτερα, Κατερίνα, ζωή να 'χουμε! αποκρίνεται ο προιστάμενος.

Τα προφίλ των "ενοικιαζόμενων" πρέπει να είναι πληρέστατα!

Η Κατερίνα παίρνει ανάποδες. Δε φτάνει που μας ''πηδάνε'' κάθε μέρα, μας δουλεύουν κιόλας, σκέφτεται.

- Λυπάμαι κ. Γιώργο, εγώ θα φύγω στις εφτά, διατυπώνει την συμβιβαστική ως προς το ύφος, πλην όμως αποφασιστική άρνηση.

Ο άλλος κοντοστέκεται...
- Όπως θέλεις. Άσε τους Εποχιακούς. Κατέβασε μου τα στοιχεία για τις διαθέσιμες Υπαλλήλους Γραφείου...κι έπειτα μπορείς να πας όπου θες.
Όπου θες Κατερίνα, πρόσθεσε!

- Άει γαμήσου κ. Γιώργο κι εσύ και οι ενοικιάσεις σου! είπε η Κατερίνα και βουτώντας την σακούλα με το δώρο βρόντηξε πίσω της την πόρτα, ενώ ταυτόχρονα έψαχνε στο κινητό τον καλό της για να έρθει να την πάρει για θάλασσα. Μέχρι τις εννιά είχε ακόμη τέσσερις ώρες...