Τετάρτη 30 Αυγούστου 2006

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης…



Στην επιστολή προς τα μέσα ενημέρωσης της χώρας της η δεκαοχτάχρονη Νατάσα Κάμπους, η οποία είχε απαχθεί από τα δέκα της χρόνια και έμενε σε ένα υπόγειο κοντά στην Βιέννη μαζί με τον απαγωγέα της αναφέρει μεταξύ άλλων, «Ήταν μέρος της ζωής μου και γι' αυτό, κατά κάποιο τρόπο, θρηνώ γι' αυτόν». Όταν μετά την φυγή της έμαθε ότι ο απαγωγέας της αυτοκτόνησε, είχε ξεσπάσει σε λυγμούς, παρά το γεγονός ότι έζησε επί οκτώ χρόνια απομονωμένη σε ένα δωμάτιο – κελί μόλις έξι τετραγωνικών μέτρων.

Ζήτησε ακόμα από τους δημοσιογράφους να μην ρωτούνε για την προσωπική της ζωή, είπε ότι θα μιλήσει όταν αυτή κρίνει ότι είναι έτοιμη και γνωστοποίησε μερικές από τις καθημερινές πτυχές της ζωής στο υπόγειο του Βόλφγκανγκ Πρικόπιλ που αυτοκτόνησε μόλις κατάλαβε ότι η Νατάσα, σε μια στιγμή δικής του απροσεξίας, το έσκασε.

Οι επιστήμονες που εξέτασαν την δεκαοχτάχρονη εκτιμούν ότι πάσχει από το «σύνδρομο της Στοκχόλμης». Το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» πήρε το όνομά του από ένα περιστατικό που συνέβη στη Στοκχόλμη το 1973. Κατά τη διάρκεια μιας ληστείας σε τράπεζα, οι πελάτες κρατήθηκαν όμηροι επί πολλές ημέρες και όταν επενέβη η αστυνομία αντιστάθηκαν στις προσπάθειες των αρχών να τους απελευθερώσουν. Πολλοί μάλιστα αρνήθηκαν να καταθέσουν αργότερα σε βάρος των απαγωγέων τους. Οι επιστήμονες εξηγούν ότι όταν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις το φόβο, αρχίζεις να ταυτίζεσαι με το δράστη, προσπαθείς να καταλάβεις τι συμβαίνει στο μυαλό του, ποιο είναι το κίνητρό του.

Η κοπέλα ζυγίζει μόλις 40 κιλά. Δεν επιθυμεί να δει την μητέρα της παρότι έχει έρθει μια φορά σε επαφή μαζί της και προτιμά να μείνει μόνη. Η αστυνομία διερευνά όλες τις εκδοχές της ζωής της με τον απαγωγέα της και το αρρωστημένο ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης κορυφώνεται…

Η από εδώ και πέρα ζωή της Νατάσα δεν μπορεί να προσδιοριστεί καθώς οι επιστήμονες περιμένουν να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα για να μπορέσουν να την βοηθήσουν. Είναι όμως τυχαίο ότι το πρώτο πράγμα που «φοβήθηκε» μετά την απελευθέρωση της η Νατάσα, είναι το «ενδιαφέρον» των μέσων ενημέρωσης γι’ αυτήν;

4 σχόλια:

Stelios Frang είπε...

Σήμερα διαβάζω ότι η μικρή διεκδικεί τώρα την περιουσία του αυτόχειρα απαγωγέα/φίλου/συγκάτοικου, αφού ουσιαστικά ήταν επί 8 χρόνια μια "οικογένεια" μαζί του. Να περιμένουμε να δούμε πράγματα που δεν γνωρίζαμε μέχρι τώρα...

Filotas είπε...

Ποιος ξέρει sfrang?! Νομίζω πάντως ότι στην περίπτωση αυτή και αφού ο απαγωγέας - αυτόχειρας είναι νεκρός και δεν υφίσταται λόγος δίωξης, το ενδιάφερον πρέπει να εστιασθεί στην βοήθεια της κοπέλας και όχι στην αστυνομική διερεύνηση του τι έζησε στην διάρκεια της ζώης της με τον απαγωγέα. Στην κοινωνία μας όμως το ενδιαφέρον είναι να ικανοποιηθεί η περιέργεια του κοινού, που ολοένα εκχυδαϊζεται...
Καλώς ήρθες πάντως στο Calle Drama!

0comments είπε...

Είναι πολύ ευρύτερο το θέμα. Για να θυμηθούμε λιγο τους ηλίθιους καταπιεστές με (υπό;) τους οποίους έχουμε κατά καιρούς υπάρξει στενά (καθάρματα προϊσταμένους στις δουλειές, πατριδοκάπηλα ποντίκια στο στρατό, πιεστικές ερωτικές σχέσεις κ.λπ) και όταν απομακρυνθήκαμε δεν τους πειράξαμε. Ενώ τους άξιζαν τα χίλια μύρια. Μήπως τό άλλο μάγουλο του χριστιανισμού δημιουργεί και διαιωνίζει την καταπίεση ότι μορφή κι αν έχει; Μήπως λίγο πολύ έχουμε υπάρξει με τον τρόπο μας Νατάσες;

Μουτς!
Καλή Θητεία!

Filotas είπε...

Λες; Λεω κι εγώ...
Μουτς!
(την άλλη εβδομάδα στο χακί!)

Πάνερμος...