Το κοινωνικό κόστος της απουσίας 20αρηδων…

Σε συνέχεια του χθεσινού σημειώματος, θα ήθελα να προσθέσω την κοινωνική διάσταση της απουσίας από το νομό μας των 20άρηδων που φεύγουν να σπουδάσουν σε άλλες πόλεις. Τα παιδιά αυτά είναι κατά τεκμήριο παιδιά που έχουν μοχθήσει και κατέχουν την γνώση, ενώ στην ηλικία αυτή οι περισσότεροι νέοι αναζητούν μέσα έκφρασης, εκδηλώνουν τις πολιτικές τους ανησυχίες, έχουν διάθεσης προσφοράς χωρίς να επιδιώκουν μόνο το κέρδος. Στον αντίποδα τα παιδιά που μένουν – στην πλειοψηφία τους - έχουν σαφώς χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο και προέρχονται κυρίως από ημιαστικές και ορεινές περιοχές.

Η εικόνα που παρουσιάζουν λοιπόν πόλεις με φοιτητικό πληθυσμό είναι σε πολλές περιπτώσεις σαφώς πιο ζωντανή από άλλες όπου απουσιάζουν οι 20άρηδες ή είναι πολλοί λίγοι σε αριθμό.

Η απουσία των 20άρηδών διαφοροποιεί και τις συντηρητικές από τις προοδευτικές πόλεις, δείχνει ποιες πόλεις έχουν πολιτιστικά γεγονότα και ποιες δεν έχουν, ποιες κινούνται στον ρυθμό της νεολαίας και ποιες παραμένουν σ’ ένα γενικότερο τέλμα με πλεονεκτήματα που έχουν να κάνουν μόνο με το φυσικό περιβάλλον ή με τον ήσυχο τρόπο ζωής.

Πιστεύω ότι αυτή η διάσταση της απουσίας των εικοσάρηδων είναι πιο σημαντική από την οικονομική. Γιατί ακόμα κι αν ένας τόπος ξεπεράσει το οικονομικό έλλειμμα με άλλους τρόπους, ποτέ δεν πρόκειται να γιατρέψει αυτή την «πληγή»…