Ήταν 37 χρονών...

Η δολοφονία της Digna Ochoa, δεν θα μαθευτεί ποτέ στα μέρη μας. Ήταν 19 Οκτωβρίου του 2001, όταν άγνωστοι την δολοφόνησαν μέσα στο γραφείο της στην πρωτεύουσα του Μεξικού. Η είδηση δεν μεταδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Ούτε και πρόκειται. Τι μας αφορά εξάλλου, ως άτομα και ως έθνος; Επηρεάζει τα συμφέροντα μας; Ξεχρεώνει κανένα γραμμάτιο; Μας συμβουλεύει πως να πληρώσουμε λιγότερο φόρο; Η μήπως μας δίνει καμιά ψόφια ελπίδα ότι κάποια στιγμή κι εμείς θα είμαστε στην θέση του υπερτυχερού;

Οι περισσότερες πιθανότητες βέβαια, είναι να βρεθούμε στην θέση της Digna Ochoa, παρά στου υπερτυχερού!

Η άτυχη γυναίκα δολοφονήθηκε με οικτρό τρόπο. Τα κίνητρα της δολοφονίας πολιτικά. Η Digna Ochoa είχε συνδέσει το όνομα της με τα κινήματα για την υπεράσπιση των ατομικών και δημοκρατικών ελευθεριών. Τους Ζαπατίστας, τους φοιτητές που είχανε κατηγορηθεί από την Αστυνομία για την κατάληχη του Αυτόνομου Πανεπιστημίου του Μέξικο.

Η χώρα της, το Μεξικό, ένα από τα πιο άγρια θέατρα του νεοφιλελευθερισμού. Χρυσές δουλειές για τις Αμερικάνικες πολυεθνικές και τους υπαλλήλους τους, διαφθορά του κρατικού μηχανισμού. Ανεργία, αναλφαβητισμός. ζωή κάτω από το όριο της φτώχειας, για τους πολίτες. τα πολιτικά κόμματα διαβρωμένα από την σήψη. Στο Μεξικό υπάρχουν τρία ένοπλα κινήματα. Κυρίως στα νότια της χώρας. Στο Βορρά όσοι δεν εκπορνεύονται σε θέρετρα τύπου Τιχουάνας, προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα με τις ΗΠΑ.

Το Μεξικό απέκτησε μεγαλύτερο ενδιαφέρον για όλους μετά την Πρωτοχρονιά του 1994, με την εξέγερση των Ζαπατίστας. Την πρώτη οργανωμένη αντίδραση από πολίτες ενάντια στην Παγκοσμιοποίηση και την μιζέρια που προσπάθουν να επιβάλλουν μέσω των διεθνών οικονομικών συμφωνιών και οργανισμών.

Η Digna Ochoa ήταν στο πλευρό των Ζαπατίστας και των ανθρώπων που παλεύουν για να αλλάξουν την προδιαγεγραμένη μοίρα τους. Κατά πάσα πιθανότητα οι δολοφόνοι της ήθελαν να σιγήσει μια δυνατή φωνή για το δικαιώματα του λαού. Τα κατάφεραν εν μέρει.

Αν η γυναίκα αυτή δεν δολοφονούνταν, πολύ πιθανόν να μην μαθαίναμε ποτέ το όνομα της, ούτε και τους αγώνες της. Όπως τόσοι άνθρωποι μένουμε άγνωστοι μεταξύ μας, ενώ για τόσα χρόνια παλεύουμε, δακρύζουμε, χαμογελούμε, αναπνέουμε για τον ίδιο σκοπό.

Αν την έβλεπες στο δρόμο θα έλεγες πως είναι μια σεμνή νοικοκυρά, με γλυκά χαρακτηριστικά και πρόδηλα τα σημάδια της μέσης ηλικίας. Ευγενική και απλή. Θα προσπερνούσες όπως συνήθως. Μετά από μερικές στιγμές θα την λησμονούσες.

Ακόμα και τώρα μπορείς, αν θέλεις...