Ας μιλήσουμε για πίτσες!...

Επειδή καταλαβαίνω ότι είναι λίγο "κουραστικό" να αναφέρομαι συνέχεια σε ποδήλατα σήμερα θα αναφερθούμε σε πίτσες. Αν και οι αναφορές μου στα Strike – Bike δεν αφορούσαν αυτό κάθε αυτό το ποδήλατο, αλλά το πώς οι εργαζόμενοι από απολυμένοι ξανακερδίζουν την δουλειά τους και κρατάνε το εργοστάσιο τους ανοικτό. Παρόλα αυτά στο Σαν Φρανσίσκο των Η.Π.Α., καμιά σαρανταριά «αμερικανάκια» αντί να δουλεύουν για εξακόσια ευρώ αδιαμαρτύρητα και να ξημεροβραδιάζονται στα προποτζήδικα μπας και τους κάτσει καμιά καλή τριάδα για να συμπληρώσουν το εισόδημα τους, έχουν δημιουργήσει έναν φούρνο και μια πιτσαρία, την οποία διαχειρίζονται αμεσοδημοκρατικά οι ίδιοι και οι ίδιες.

Ονομάζεται Cheese Board Collective και είναι η παλιότερη υπό εργατικό έλεγχο επιχείρηση στο Σαν Φρανσίσκο, από το 1967. Αποτελείται από δύο τμήματα, ένα φούρνο (ή κάτι τέτοιο, πουλάνε χειροποίητα και μη τυριά, γλυκά, ψωμάκια κλπ.) και μια πιτσαρία. Έχει πάνω από 40 εργαζόμενους, που αποφασίζουν με συναίνεση για τα πάντα, εναλλάσσονται σε όλες τις δουλειές, παίρνουν όλοι/ες τον ίδιο μισθό (το απίστευτο 25$ δολάρια ή 18 ευρώ την ώρα!), δωρίζουν ποσοστό των κερδών τους σε κοινωνικές δραστηριότητες, κλείνουν την Πρωτομαγιά ή στα μεγάλα αντιπολεμικά συλλαλητήρια. Η επιτυχία του Cheese Board είναι τόσο μεγάλη, που γύρω του έχουν ανοίξει πολλές άλλες επιχειρήσεις, και η περιοχή έχει ονομαστεί "Gourmet Gheto"! Το 1997 αποφάσισαν να διαδώσουν την πρακτική τους και τη φιλοσοφία τους, προσφέροντας χρηματοδότηση, εκπαίδευση και συνταγές σε άλλους εργαζόμενους ώστε να ξεκινήσουν δικές τους αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις. Έτσι έχουν δημιουργηθεί άλλοι τρεις φούρνοι στην ευρύτερη περιοχή του Σαν Φρανσίσκο, με το κοινό όνομα Arizmendi…

Τελικά ας αναρωτηθούμε ποιοι είναι τα αμερικανάκια;…

(Πρόσθετες πληροφορίες και στο http://www.nobawc.org/conference )