Να τα εκατοστήσεις γλυκειά μου!

Ήλιος και ''βροχή'' στην πόλη! Τα
κλιματιστικά αδιάκοπα στάζουν από τα περβάζια σαν μεταλλικοί σταλαγμίτες και η ηλεκτρική ψιχάλα τους εξατμίζεται σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Η Ντομένικα ετοιμάζεται για τα ογδοηκοστά πρώτα γενέθλια της. 2 Ιουνίου 2061. Ώρα δώδεκα και είκοσι ένα.

Το ραντεβού για το κομωτήριο είναι στις επτάμιση. Το παγωτό της Μονσάντο που αγόρασε από το Ίντερνετ στέκει πάνω στο τραπέζι. Δε χρειάζεται ψυγείο! Οι αγελάδες που παράγουν αυτό το γάλα έχουν αποκτήσει το γονίδιο ενός τροπικού κάκτου και τα προιόντα που παράγουν ψύχονται μόνα τους. Ο Γιώργος - ο μικρός γυιος της - λατρεύει το παγωτό και σε λίγο θα βγεί από το δωμάτιο όπου δίνει εξετάσεις για την είσοδο του σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή. Η on-line εξέταση ξεκίνησε στις δέκα, οπότε όπου να 'ναι θα τελειώνει. Η Μαρία - μοναχοκόρη της - σχολάει στις δύο από την Διεύθυνση Γενετικής της Νομαρχίας και θα έρθει εξουθενωμένη, αλλά μέχρι τις εννιά που θα έρθουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες για το δείπνο και την τούρτα, θα έχει όλη την ώρα να ξεκουραστεί. Ο Μιχάλης - ο μεγάλος της γυιος - δεν θα μπορέσει να έρθει φέτος από το Αβιάνο αφού είναι σε υπηρεσία στην βάση του ΝΑΤΟ. Θα της ευχηθεί όμως στο chat-room. Το mail του έλεγε για τηλεδιάσκεψη στις τρεις. Θα έχει σχολάσει κι ο Κώστας -ο σύζυγος- οπότε θα ανταμωθούν όλοι. Ωραία, σκέφτεται κι ένα ελάφρύ χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο της. Τι άλλο έχουμε; σκέφτεται.

Σαλάτα έχει από τον προηγούμενο μήνα! καταγράφει.

Μέχρι να τελειώσει ο Γιώργος προλαβαίνει να ετοιμάσει το κρέας στην κουζίνα. Από το κρεωπολείο της Novartis αγορασμένο. Από τα ζώα αυτά έχει αφαιρεθεί το γονίδιο της γήρανσης-ωρίμανσης κι έτσι το νωπό κρέας αντέχει μέχρι και πέντε χρόνια εκτός ψυγείου. Τελικά το ψυγείο -σκέφτεται- μόνο για τα παγάκια το χρειαζόμαστε πια...Στο κινητό η οθόνη αναφέρει νέα μηνύματα. Οι συμφοιτήτριες από την σχολή εύχονται χρόνια πολλά να τα...χιλιάσει! Αχ τα παλιοκόριτσα -ψιθυρίζει- και δίνει εντολή στη συσκευή να συνθέσει δύο μηνύματα για να τις απαντήσει . Στο ραδιόφωνο παίζει το τραγούδι που διάλεξε για τούτη τη μέρα : ''Το πάρτυ'' του Μανώλη Μητσιά.

Πως έφυγε ο καιρός; αναρωτιέται και την πιάνει η νοσταλγία για τα νειάτα της. Πως δεν ήθελε να γίνει είκοσι ένα χρονών, πως κυλούσαν ανέμελες οι μέρες. Πάει στην κρεβατοκάμαρα και ανοιγει το συρτάρι στο κομοδίνο-τηλεόραση. Βγάζει τα memory sticks και διαλέγει εκείνο που έχει αρχειοθετημένες τις μνήμες της από την δεκαετιά '00-'10. Έκανε πέρυσι την επέμβαση για την συσκευή στον καρπό που παίρνει αυτά τα sticks. Ήταν μια εβδομάδα στην κλινική κυρίως για να γίνει η ηλεκτρονική αποθήκευση των αναμνήσεων της. Βγαίνοντας της έδωσαν και δυο sticks σαν δώρο. Ένα με συνταγές μαγειρικής κι ένα με ξένες γλώσσες. Στο μυαλό της τριγυρνά το δώρο του Κώστα. Πόσο θα 'θελε το stick του interactive τουρισμού και φυσικά τον προσαρμογέα για να μπορεί να φορά μαζί μ' αυτό και το stick ξένων γλωσσών. Ταξιδάκια, γνωριμίες...μούρλια!

Έχει φορέσει το stick του '00-10 όταν ο Γιώργος βγαίνει φουριόζος από το δωμάτιο του : Μαμά! Τους ξέσκισα! Χρόνια Πολλά! Να τα χιλιάσεις!

Μαζί με το ευχαριστώ στα χείλη και το αγκάλιασμα στο γυιο, της έρχεται και η ανάμνηση από το 2001. Ο Γιάννης -τότε γκόμενος- την αγκαλιάζει και της εύχεται : Να τα εκατοστήσεις γλυκειά μου!

Μπερδεύεται, παραπατάει καθώς ο Γιώργος της λέει : Παρήγγειλα και τα ογδόντα ένα κεράκια για την τούρτα. Σε λίγο θα τα φέρουν...

Συνεχίζεται αύριο!...