Λίγο πολύ όλοι το έχουνε σκεφτεί τις τελευταίες ημέρες να μην ρίξουν την ψήφο στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στη Ν.Δ. μετά από τόσα που έχουν δει τα ματάκια μας. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν πρόκειται να αλλάξουν την συνταγή της «επιτυχίας». Λίγη ιδεολογική συνάφεια, κάνα παλιό ή νεότερο ρουσφέτι, λίγο η αγωνία για «τα ιερά και όσια του έθνους» και το «εμφυλιοπολεμικό σύνδρομο», να το πάλι το δαγκωτό στην Δεξιά.
Ο δικομματισμός δεν έχει Αριστερά, όπως έχουμε εξακριβώσει τα τελευταία είκοσι χρόνια. Μπορεί ένα δικομματικό σύστημα σε αστικά πλαίσια να έχει στο ένα άκρο του ένα αριστερό κόμμα ή συνασπισμό αριστερών κομμάτων;
Η εμπειρία των τελευταίων χρόνων στην Ευρώπη, δεν μας προσφέρει σχετικά παραδείγματα, πέρα από κάποιες χώρες της Αν. Ευρώπης όπου τα πρώην κομμουνιστικά κόμματα έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο και στις μετά την κατάρρευση των καθεστώτων πολιτικές εξελίξεις, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Αν η Αριστερά διατηρήσει τις αξίες που τις έδωσαν τη δύναμη να ανταποκριθεί σε δύσκολες καταστάσεις και να επιβιώσει παρά τις ενορχηστρωμένες περί του αντιθέτου προβλέψεις, τότε μπορεί να δώσει στην κοινωνία την ελπίδα ότι μπορεί να γίνει ανθρώπινη και δίκαιη, όπως εδώ και πολλά χρόνια βαυκαλίζεται ότι είναι…
8 σχόλια:
Η Αριστερα πρεπει να διαλυθει και να ξαναφτιαχτει απο την αρχη.Μονο τοτε θα μπορεσουμε να εχουμε μια σωστη δημοκρατια...
Βασικά η Αριστερα σχεδον διαλύθηκε το 1989. Το κακο ειναι οτι οι μισοι αριστεροι δεν το πηραν χαμπαρι οτι ο κόσμος άλλαξε απο τότε.
Αυτο δεν σημαίνει οτι πρέπει η Αριστερα να τα παρατησει, σημαινει οτι το οραμα της πρέπει να ξεπεράσει το σοκ του 1989 και να ξαναδωσει το ονειρο στις μάζες και όχι σε ενα 10% του πληθυσμου.
Η συνταγή τους είναι μία εδώ και χρόνια: Δώσ' μου το χέρι σου να σε τραβήξω απ' την κόλαση της φτώχιας και της ανεργίας. Δίνει το χέρι ο κολασμένος (για μια θεσούλα), το ανοίγουν, παίρνουν την ψήφο που έχει μέσα και καπάκι κλωτσιά και πιό βαθιά στην κόλαση.
ΕΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ!!
ή να το γράψω στα greeklish μήπως φανεί πιο πιασάρικο, πιο εκσυγχρονισμένο και το παίξουν και στο MAD;
Ωχ, τί θέμα πήγες και έθιξες τώρα! Υπάρχει άραγε αριστερά στην Ελλάδα? Είναι μία και εννιαία, για να υποθέσουμε οτί μπορεί να "διαλυθεί" και να "ξαναφτιαχτεί"?
Ποια αριστερά κλονίστηκε το 89?Το ΚΚΕ που βγήκε τρέχοντας να υποστηρίξει το πραξικόπημα στη Ρωσσία? Ο "συνασπισμός" ( θου κύριε φυλακήν το στόματί μου), που μπόρεσε να κάνει συγκυβέρνηση με τη "δεξιά"- αναγκάζομαι ξέρεις να βάζω παντού εισαγωγικά, γιατί πλέον οι λέξεις σημαίνουν πολλά και τίποτα.
Η αριστερά και ο συνδικαλισμός ( πάλι κακή κουβέντα είπα, σορυ), έχουν αφίσει πολλά καλά στην Ελλάδα, και γιαυτό και κρατάνε ακόμα κάποια δικαιώματα στην Ελλάδα, που τα έχει χάσει ο κόσμος όλος.
Οσο για τις εκλογές, η ιστορία το έχει δείξει, οτί εκλογές και "αριστερά" είναι ακόμα πιο πονεμένος συνδυασμός- αλλά εγώ για πολλά χρόνια, και πολλοί δικοί μου, προτιμάμε να ψηφίζουμε τα "γκρουπούσκουλα", για να έχουμε τουλάχιστον το μέτωπό μας καθαρό.
Πολλά είπα ε? Και να φανταστείς οτί προσπαθώ να συγκρατηθώ..
Η αριστερά διέρχεται τα ίδια προβλήματα επικοινωνίας που είχε πάντα. Σήμερα είναι η ένταση της προπαγάνδας που περιορίζει την εικόνα της, σε μία εποχή όμως τηλεοπτικού κανιβαλισμού. Έχουμε μάθει να εκτιμούμε την ύπαρξή μας βάσει της τηλεοπτικής προβολής. Η αριστερά έχει κατορθώσει να επιβιώνει και χωρίς όμως αυτήν. Η ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων σήμερα είναι η επιβίωσή της και βέβαια η καθημερινή συνδικαλιστική της παρέμβαση.
Δε με νοιάζει η εικόνα της Αριστεράς, ούτε ακόμα σε ποιο κόμμα θα την πολιτογραφήσουμε. Και το ΚΚΕ έχει στη δεξιά στροφή στελέχη του και το ΠΑΣΟΚ στην αριστερή γωνία πολιτικούς εκπροσώπους. Η Αριστερά είναι το ίδιο το κίνημα. Είναι ο κόσμος που παλεύει καθημερινά να αλλάξει κάτι στη ζωή κάνοντας προτάσεις και αγωνιζόμενος ενάντια στα δημοκρατικά συμφέροντα. Αδιαφορώ αν τα βρουν ποτέ και αν κατορθώσουν να έχουν εκλογική αντιπροσώπευση, όταν η δημοκρατική δημαγωγία ξεπουλά κάθε λαϊκή αντοχή στην ανέχεια και τη στειρότητα της προπαγάνδας.
Ενιαία Αριστερά, είναι κάτι σαν Ου-τοπία. Αυτό είναι προνόμιο της Δεξιάς...
Μιλάμε για ένα αριστερό μέτωπο με πλατιά βάση...
Αν εκπνεύσει ο δικομματισμός, λέμε τώρα, εκπνέει και η κοινοβουλευτική Αριστερά όπως την ξέρουμε. Άρα ζητείται νέα προοπτική...
Οι "αμαρτίες" της κοινοβουλευτικής Αριστεράς είναι πάρα, μα πάρα πολλές. Τελικά όμως αυτό που αναζητείται, στα πλαίσια του αστικού θεσμικού πλαισίου είναι η εκλογική προοπτική. Χλωμή προς το παρόν, ελπίζω όχι για πάντα...
Αλλά πέραν της ελπίδας, λίγα πράγματα...
Την Καλησπέρα μου σε όλους και όλες!
Ναι, συμφωνώ. Αν εκπνεύσει ο δικομματισμός θα εκπνεύσει και η ελληνική αριστερά. Μακάρι να γίνει έτσι. Εμένα δεν με πείθει κανένας τους. Μόνο ο Ζαγόρ...
Εμένα δεν με πείθει ούτε ο Ζαγόρ φίλε...
Δημοσίευση σχολίου