Τα παιδιά του κυρ – Παντελή…

Αν τα γεγονότα είχαν σημασία στην κρίση της πλειοψηφίας του λαού, τότε η κυβέρνηση θα έχανε στην παράσταση νίκης από την επόμενη της προκύρηξης των εκλογών. Ή μάλλον πολύ πριν από εκείνη την ημέρα. Το μικροσυμφέρον και το βόλεμα είναι αυτά που ρυθμίζουν την ψήφο. Όχι το κοινωνικό συμφέρον. Το τομάρι μας, κυριολεκτικώς άνευ εισαγωγικών…

Δεν πα’ να κάηκαν εβδομήντα πέντε άνθρωποι από τις πυρκαγιές φέτος το καλοκαίρι. Αφού δεν ήταν κάποιος κοντινός συγγενής μας μεταξύ τους – χτύπα ξύλο! θα χάναμε και μια ψήφο για τα ρουσφέτια – τι μας νοιάζει που κάηκαν οι άλλοι εκεί κάτω. Έτσι κι αλλιώς δεν φταίει η Ν.Δ. για τις πυρκαγιές, ένα σωρό ύποπτοι αναφέρθηκαν από τα πλέον αρμόδια χείλη. Σιγά μην πιάσει φωτά το Καρά – Ορμάν και κινδυνεύσουμε. Τη νυφούλα μας να βάλει στην δουλεία ο βουλευτής ας είναι και στη λάντζα σε καφετέρια, αλλά μπορεί να βάλει και το ανίψι στην Νομαρχία σε καμιά μόνιμη θεση, αφού ήταν μικρός όταν έγινε ο διαγωνισμός για την αγροφυλακή και δεν προλάβε ούτε τους συνοροφύλακες. Δαγκωτό λοιπόν όλοι στον Ιβοτζίμα ή να πάμε για μια διαπραγμάτευση και στον Δαϊλαϊφσταϊλάκη;

Βέβαια δεν μπήκαν στην δουλειά ο Φρειδερίκος και η Παγώνα, αλλά τι να κάνουμε αποχή; Σιγά μην ψηφίσουμε Αριστερά, δεν μας κόβεται το χέρι καλύτερα. Ή να ρίξουμε λευκό και άκυρο και να μείνουμε έξω από το πανηγύρι, το οποίο θα γίνει είτε απέχουμε είτε ψηφίσουμε λευκό και άκυρο;