Οι δυσάρεστες σκέψεις «φεύγουν» γρήγορα…

Η αλήθεια είναι ότι δεν βλέπω πια προοπτική μπορεί να υπάρχει στην συμβίωση μας με τους γείτονες, όσο η πολιτική του τουρκικού κράτους είναι καθαρά επεκτατική και η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι μόνο «κατευναστική» ως προς τις επιδιώξεις της γείτονος. Από την άλλη θα ήμουν ο τελευταίος που θα υποστήριζα «δυναμικές απαντήσεις». Αλλά και πάλι πώς να δικαιολογήσουμε το αίμα των νεκρών στελεχών των ενόπλων δυνάμεων;

Θα μπορούσαν να τινάξουν τα μυαλά του τούρκου πιλότου στον αέρα, όταν απείλησε τους λιμενικούς με πιστόλι για να μην του προσφερθεί βοήθεια με ελληνικά μέσα. Προτίμησαν οι λιμενικοί μας την πολιτισμένη λύση. Δεν τους κατηγορώ! Αλλά ο τούρκος πιλότος μπήκε στο FIR Αθηνών χωρίς άδεια πτήσης, όπως είναι υποχρεωμένα να κάνουν όλα τα αεροσκάφη – πολιτισμένων κρατών - σε όλα τα FIR όπου γης! Αυτή την παράνομη ενέργεια καταδίωξε ο έλληνας πιλότος Κώστας Ηλιάκης και ανάλογες ενέργειες καταδιώκουν κατά δεκάδες οι έλληνες πιλότοι των μαχητικών αεροσκαφών καθημερινά. Δεν είναι απλά ένας νόμος του ελληνικού κράτους, είναι ένας διεθνείς νόμος για να είναι ασφαλείς οι πτήσεις αεροσκαφών. Η περιφρόνηση των διεθνών συμβάσεων που δεν συμφέρουν την Τουρκία, δεν είναι θέμα διμερές των δύο κρατών, αλλά θέμα διεθνούς νομιμότητας.

Ο πιλότος που εκτελούσε κατά γράμμα τις εντολές των ανωτέρων του για την ντε φάκτο κατάργηση των διεθνών συμβάσεων για το δίκαιο στην θάλασσα και τον αέρα, στο Αιγαίο Πέλαγος, έβγαλε και πιστόλι – αν έβγαλε! – και ως κύριος επιβιβάσθηκε σε τουρκικό ελικόπτερο σα να μη συνέβη τίποτα! Και ο Ηλιάκης που έχασε την ζωή του υπερασπιζόμενος τον ελληνικό νόμο;

Ερωτήματα που δεν μπορούν να απαντηθούν εύκολα γιατί η συμβίωση με την «κεμαλική» Τουρκία ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι εύκολη.

Ολόκληρη Γιουγκοσλαβία αιματοκυλίστηκε και διαμελίστηκε για να εξυπηρετηθούν οι γεωστρατηγικοί στόχοι Ε.Ε. και Η.Π.Α στην περιοχή μας. Η Τουρκία έχει προφανώς ρόλο σε αυτούς τους στόχους και γι’ αυτό παίζει ελεύθερα το παιχνίδι της, αν και η μοίρα της θα μπορούσε να είναι ανάλογη με αυτή της Γιουγκοσλαβίας, αν η δημοκρατία στην Νοτιοανατολική Ευρώπη ήταν το ζητούμενο. Είμαστε σίγουροι ότι η Ευρωπαϊκή της προοπτική διασφαλίζει μιαν άλλη ποιότητα στις διμερείς μας σχέσεις; Δε νομίζω, αλλά φαίνεται πως οι συσχετισμοί δεν μας επιτρέπουν πιο αισιόδοξες σκέψεις από αυτές. Οι δυσάρεστες σκέψεις εξάλλου «φεύγουν» γρήγορα…

To σημερινό ποστ διαγράφηκε και ξανανέβηκε εξαιτίας της παρουσίας ανώνυμου σχολιαστή που έβριζε...Ζητώ συγνώμη!