…και το μέλλον μας προσμένει!

Η Μαρία περπατούσε στο δρόμο, αλλά το μυαλό της βρίσκονταν στο ισόγειο της επιχείρησης «Γάμα Εμπορική ΑΒΕΕ»που την απασχολούσε το τελευταίο δεκαοκτάμηνο. Της φαινόταν αστείο, αλλά ήταν η σκληρή πραγματικότητα. Της είχαν μόλις ανακοινώσει την απόλυση της, με δυο κουβέντες και χωρίς πολλές εξηγήσεις. Που θα πάει, που θα πάει, που θα βγει; Θα γυρίσεις και για μας παλιοζωή, άρχισε να τραγουδάει με την γλυκιά φωνή της, το «άχρηστο» της δώρο από την φύση…

Η Μαρία μεγάλωσε στις «εργατικές» του Νοσοκομείου, στη Δράμα, όπου ήταν και το πατρικό της. Η οικογένεια της πολυμελής, οι δυνατότητες μικρές αλλά αυτή από μικρή στις σχολικές γιορτές είχε ξεχωρίσει για το ταλέντο της στο τραγούδι και γιατί έτρωγε όλο τα φαγάκι της. Στην χορωδία του Γυμνασίου ήτανε πάντα πρώτη φωνή και έφτιαχνε τις δύσκολες νότες και σε κάθε γάμο και αρραβώνα αυτήν φωνάζανε για να τραγουδήσει τη νύφη. Αφήστε που όταν έπιανε να τραγουδήσει κανένα μοιρολόι «ράγιζαν» ακόμα κι οι πέτρες. Λύκειο δεν πήγε το Μαράκι, ανάγκας και θεοί πείθονται λέει το ρητό, μπήκε από τα δεκάξι στην βιοπάλη, δουλειές του ποδαριού για ένα μεροκάματο. Την ανεργία την ήξερε καλά, στον Ο.Α.Ε.Δ. άλλωστε γνώρισε την κολλητή της πια φίλη, την Σοφία που δουλεύει εκεί. Πέρυσι σε μια περίοδο που είχε κλείσει δεκαπεντάμηνο στην ανεργία, πάνω στην απόγνωση πήγε και έκανε αίτηση στο Fame Story, αλλά ενώ ο «δάσκαλος» την πρόκρινε για την φωνή της, οι υπεύθυνοι του καναλιού δεν της συγχώρεσαν «τα πάχη της, τα κάλλη της». Γύρισε πίσω άπραγη κι εκεί που φαινόταν όλα μαύρα, την πήρε τηλέφωνο η Σοφία και της είπε για μια εταιρία, που ήθελε γραμματέα μέσω προγράμματος του Ο.Α.Ε.Δ. για τι μακροχρόνια άνεργες γυναίκες. Μπίνγκο! Θα μπορύσε να ξεκινήσει να κάνει laser αποτρίχωση και να κοιτάξει να βρει κανένα παλλικάρι να κάνει οικογένεια. Άλλωστε χθες, 23 Μαΐου, έκλεισε τα 30! Σήμερα όμως είναι και πάλι άνεργη και έχει έξι ακόμα δόσεις για την αποτρίχωση.

Η επιχείρηση που μόλις είχε απολύσει τη Μαριά λειτουργούσε έτσι από χρόνια. Προσλάμβανε και απέλυε εργαζόμενους, από τα προγράμματα ενίσχυσης της εργοδο…, ουπς της απασχόλησης ήθελα να πω. Άδεια έπαιρνε όταν η επιχείρηση επέλεγε, μισθός ο βασικός, αναδρομικά και επιδόματα ούτε να τα συζητήσει μπορούσε, όχι να τα διεκδικήσει. Παρόλα αυτά κάθε πρωί με το τέλος του πρωινού της, έτρωγε ένα αυγουλάκι μελάτο για να ανοίξει η φωνή της και να τραγουδήσει όσο καλύτερα τον ύμνο της εταιρίας που την έσωσε από την ανεργία, στο ισόγειο όπου της ανακοίνωσαν την απόλυση. Ωραίος ύμνος: «Γάμα, Γάμα, εταιρία με ρεκλάμα, έχει ότι επιθυμήσεις, και στο γέλιο και στο κλάμα. Γάμα Γάμα, Εμπορική, κορυφαία κι εισηγμένη, πάντα είναι στην κορυφή, και το μέλλον μας προσμένει»…