Καβάλα σε ένα ζαλισμένο «μπούμπουλι»*…

Ο τόπος γύρω έχει πάρει φωτιά! Το καλοκαίρι είναι εδώ και το χρυσάφι των κάμπων θαμπώνει το βλέμμα κάθε απόγευμα όταν αρχίσει να γέρνει ο ήλιος πάνω στο Μενοίκιο. Τα αγνοημένα μυστικά τοπία του επαρχιακού μας «θησαυροφυλακίου» και οι διαδρομές της εξερεύνησης τους περιμένουν…

Διασχίζοντας το στενό ασφάλτινο τμήμα της επαρχιακής οδού από το Παρανέστι για την Πρασινάδα με ένα μαύρο αμάξι που κοιτώντας το από ψηλά μοιάζει σαν ζαλισμένο από την ζέστη «μπούμπουλι»*, μόνο η αποπνικτική ζέστη των κορυφών τις μεσημεριανές ώρες θυμίζει ότι η μέρα είναι καλοκαιρινή. Όλα τα άλλα δεν είναι απλά ξένα ως προς τις μέρες της συνήθειας μέσα στην πόλη, είναι παραμυθένια. Φαράγγια που φοβάσαι να αφήσεις το βλέμμα να πέσει μέχρι την κοίτη του Αρκουδορέματος, μην τυχόν και γλιστρήσει μαζί του και το σώμα, καταρράκτες που θα αιχμαλωτίζανε και το πιο απαιτητικό βλέμμα, η φύση οργιώδης και γαλήνια τριγύρω μας. Μια ώρα μακριά από την Δράμα, το ένα τέταρτο πλάι στο ποτάμι που γλύφει τις πατούσες των βουνών ή στο ρέμα που κατεβαίνει άγριο από τα βουνά της Ροδόπης και συναντάει τον ποταμό στην πορεία του προς τα Τέμπη και μετά προς το Δέλτα στην θαλάσσια περιοχή της Χρυσούπολης…

* μπούμπουλι λέγαμε μικροί στο χωριό το μαύρο σκαθάρι