Όσο μικραίνω γύρω ο κόσμος μεγαλώνει /όπως σαρώνει /στο πέρασμα του ο καιρός /όλα τα τείχη που 'χα χτίσει, /πάει κι απλώνει /στη θέση τους λιβάδια /κι από πάνω ο ουρανός /ανατινάζεται κι ελευθερώνει /άγρια άλογα που αρχίζουν /και καλπάζουνε καθώς /η μέρα φεύγει θριαμβεύοντας /κι υψώνει /πύρινα λάβαρα με αστέρια και γεράκια μες στο φως...
Όσο εγώ σβήνω/ αυτή η φλόγα δυναμώνει /όπως πυρώνει /το μαύρο ατσάλι της ψυχής /βλέπω τον πάγο που 'χα γύρω μου να λιώνει, /βλέπω τους δρόμους ανοιχτούς /μέχρι τα πέρατα της Γης, /τώρα είμαι σύννεφο αν γίνω χιόνι /θέλω να πέσω μες στον κήπο σου στην άκρη της αυλής, /να είμαι το δάκρυ του χιονάνθρωπου που λιώνει /μες στην απέραντη λιακάδα της δικιάς σου της ζωής...
Όσο λιγότερο παλεύω δυναμώνει /αυτός ο αέρας που έτσι και δεν του αντισταθείς /γίνεσαι χνούδι ελαφρύ και σε σηκώνει, /πετάς μαζί με τα πουλιά στα βάθη της ανατολής, /ακούς να τρέχουνε νερά, ακούς τ' αηδόνι, /βλέπεις τη θάλασσα μακριά, τη νοσταλγείς /και τότε ο αέρας απαλά σε προσγειώνει /μες στην παλάμη αυτής /που χρόνια περιμένει να της πεις /όσο μικραίνω γύρω ο κόσμος μεγαλώνει...
Τα καλύτερο τραγούδι που άκουσα φέτος. Παύλος Παυλίδης από τον καινούργιο δίσκο του «Άλλη μια μέρα».
5 σχόλια:
Καλό σ-κ με αεράκι ταξιδιάρικο, κι όχι από αυτό που πρέπει να του αντισταθείς:)
και γαμώ!
citronella ευχαριστώ σε! Το αυτό και δι εσέ!:-)
Amig0 ξέρεις καλύτερα εσυ!:-)
Εγώ ήρθα μαζί με τις ευχαριστίες, να μεταφέρω και τα φιλιά μου στον ιδιοκτήτη αυτού του μπλογκ. :-)
Πάλι με το τριαξονικό ήρθες mindstripper?!...
Besitos!!!
Δημοσίευση σχολίου