Το μήκος τση ουράς!…

Μια εβδομάδα εκτός Ελλάδας και γυρνώντας πίσω δεν ήξερα τι είχε συμβεί στο ενδιάμεσο. Φεύγοντας παραμονή Πρωτοχρονιάς, πρώτο θέμα ήταν η απόδραση δύο κρατουμένων με την δολοφονία των δύο συνοδών – αστυνομικών τους και η επιχείρηση ανεύρεσης τους. Επιστρέφοντας έμαθα ότι τελικά ο Ρώσος δραπέτης – δολοφόνος, αυτοκτόνησε και βρέθηκε δυο μέρες μετά λίγο πιο μακριά από το σημείο της απόδρασης. Όπως και ότι κανείς δεν είχε ζητήσει μέχρι προχθές την σωρό του από το νεκροτομείο για να την ενταφιάσει. Οι συζητήσεις για τις επιχειρήσεις μεταγωγών κρατουμένων είχαν πάψει και η επικαιρότητα θα εξαντλούνταν στις προτάσεις για την συνταγματική αναθεώρηση, αν το μεσημέρι της Κυριακής δεν χτυπούσε για άλλη μια φορά ο «Εγκέλαδος». Αυτό ήταν, τα παράθυρα γέμισαν σεισμολόγους, πυροσβέστες, υπηρεσιακούς παράγοντες και πολιτικούς που εξηγούσαν, ανέλυαν και διυλίζανε τον κώνωπα. Στα Κύθηρα που βρίσκονταν κοντά στο επίκεντρο του σεισμού, οι ζημιές ήταν σημαντικές χωρίς ευτυχώς ανθρώπινα θύματα, όπως και στα Χανιά όπου υπήρξαν κάποιες «αστοχίες» υλικού, όπως έλεγαν οι επιστήμονες.

Χθες όμως κάνοντας την καθιερωμένη βόλτα μου στο διαδίκτυο, διάβασα για την δολοφονία με δεκαεπτά μαχαιριές ενός δεκαεπτάχρονου Αλβανού και τον άγριο ξυλοδαρμό του ανήμπορου πατέρα του, από ένα «συνεργείο» άνανδρων – «λεβεντών» Ρεθεμνιωτών, ανήμερα της Πρωτοχρονιάς, ξημερώματα μέσα στο σπίτι τους, επειδή ήταν παρών λίγο νωρίτερα σε συμπλοκή μέσα σε μπαρ της πόλης. Κι αναρωτιέμαι αν η ουρά του «φιδιού» στην χώρα μας «φτάνει τσι πενήντα πόντους»…