Καλή χρονιά, μάτια μου...

Ήταν ένα βροχερό πρωινό. Σπάνιο για την επαρχιώτικη καθημερινότητα της Δράμας. Οι δρόμοι έχοντας τινάξει την σκόνη από πάνω τους, γυαλίζαν σαν αυτοκίνητα που προσπαθούν να ξεχάσουν τις άτοκες δόσεις που οφείλουν. Οι μεροκαματιάρηδες ονειρεύονταν και διεκδικούσαν όπως πάντα ένα πιάτο ...τιβί!

Ο χρόνος τελείωνε στην ώρα του. Οι αλλαγές στο ημερολόγιο είχαν από καιρό αναστατώσει την ζωή όλων των ανθρώπων του πλανήτη. Εκείνη την μαγική χρονιά όμως, όλα ήταν μαγευτικά!

Είχε χρόνια που ο ΟΗΕ αποφάσισε να μεταφέρει την 11η Σεπτεμβρίου, για τον φόβο νέων τρομοκρατικών χτυπημάτων την ημέρα της επετείου. Η ακριβής ημερομηνία που θα ήταν η 11η Σεπτεμβρίου ανακοινώνονταν την πρώτη του μήνα. Ταυτόχρονα μεταφέρονταν σε εκείνη την ημερομηνία όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη. Για παράδειγμα αν την 1η Σεπτεμβρίου ανακοινώνονταν ότι η 11η θα ήταν στις 23 Ιανουαρίου, τότε οι μήνες που μεσολαβούσαν ήταν σαν να μην υπήρχαν. Ο κόσμος μεταφέρονταν στις 23 Ιανουαρίου και ξεχνόντας τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά ετοιμαζόντανε με μισή καρδιά για τις Αποκριές. Οι πολίτες αποδέχθηκαν το μέτρο, όπως παλιότερα τον πρώτο καιρό είχαν δεχθεί και τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας στα αεροδρόμια και τους τρομονόμους και τους αντιτρομοκρατικούς πολέμους. Κάποιες προσπάθειες που υπήρξαν για αντίσταση με ιστοσελίδες που συνέχιζαν να μετρούν τον χρόνο κανονικά έκλεισαν γρήγορα, οι όποιες διαδηλώσεις κατεστάλησαν βίαια. Άλλαξαν ακόμα και οι λογαριασμοί των πιστωτικών καρτών. Ο κάτοχος πλήρωνε την οφειλή του χωρίς να γνωρίζει ποιον μήνα αφου αυτός για λόγους ασφαλείας των συνναλάγων, δεν εμφανίζονταν στο απόκομμα λογαριασμου. Όμως χωρίς να ανακοινώνεται το κανονικό ημερολόγιο διατηρούνταν για να μην χαθεί ο λογαριασμός με τα υπόλοιπα. Υπόλοιπα δόσεων, άτοκων και μη, υπόλοιπα στρατιωτικών θητειών, χίλια δυο.Το μέτρο αποδείχθηκε αποτελεσματικό. Ακόμα και οι πιο έξυπνοι - από τους έτσι κι αλλιώς έξυπνους - Άραβες, δεν μπορούσαν να εκτελέσουν μέσα σε τέτοια χρονική ανισσοροπία, οποιαδήποτε επιχείρηση. Η μόνη παραφωνία έγινε ένα χρόνο πριν με τον ιό που χτύπησε τους υπολογιστές, ανήμερα της μεταφερθείσας επετείου. Ψιλοπράγματα!

Εκείνη την χρονιά όμως, το έτος ήταν δίσεκτο και ταυτόσημο, δηλαδή τα δύο επικρατέστερα (κρυφό και φανερό) ημερολόγια συνέπιπταν. Αυτό συνέβαινε κάθε είκοσι χρόνια, για να μην αποσυντονιστεί η επιστημονική διάσταση του χρόνου, για στατιστικούς κύρια αλλά και για ιστορικούς λόγους. Ήταν μια ευκαιρία για όλους να κάτσουν με τα κομπιουτεράκια και να υπολογίσουν την ηλικία τους.Όπως παλιότερα με το Euro. Ακόμα η Παγκόσμια Τράπεζα - το αποτέλεσμα της συγχώνευσης όλων των τραπεζών του πλανήτη - και το ιστορικό Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ανακοίνωναν το υπόλοιπο των δόσεων και το εξωτερικό χρέος των εθνικών οικονομιών, αντίστοιχα. Χτύπησε το κουδούνι. Ο ταχυδρόμος μου ευχήθηκε χρόνια πολλά και μου άφησε τον φάκελο. Τον άνοιξα και διάβασα την λιτή αναφορά: Ηλικία 72, Καταβληθείσες δόσεις: 37. Υπολοιπόμενες δόσεις: 103. Ελάχιστη καταβολή: 149,99 Ευρώ.
Σάστησα. Δεν μπορούσα να θυμηθώ πότε είχα κάνει την εγχείρηση προστάτη, με την αποπληρωμή σε 140 άτοκες δόσεις. Της γυναίκας μου ο φάκελος δεν είχε έρθει. Αν θυμάμαι καλά την περνούσα επτά χρόνια. Με κοίταξε θλιμένη. Τι να της έλεγα;

- Καλή χρονιά, μάτια μου! Θα έρθει, που θα πάει;...

Στην φωτό η Playa Ingless στην Ουρουγουάη