Η Ραμόνα και το «ντόμινο» της Ελπίδας

Τα καλά νέα στην ζωή μας έρχονται με την σποραδικότητα που έρχονται και οι γιορτές άσχημα νέα έρχονται με τους ρυθμούς της καθημερινότητας. Την περασμένη βδομάδα πέθανε μετά από οξεία ηπατική κρίση η διοικητής (comandante) Ραμόνα του Ζαπατιστικού Στρατού για την Εθνική Απελευθέρωση (E.Z.L.N.).

Ήταν μια από τις ηγετικές μορφές του κινήματος των ιθαγενών της πολιτείας Τσιάπας του Μεξικό και παρά το γεγονός ότι ο υποδιοικητής (sub-comandante) Μάρκος είναι η πιο γνωστή φιγούρα του «ιδιόμορφου» αντάρτικου των ιθαγενών, που κατά σύμπτωση αυτή την περίοδο εισέρχεται σε μια νέα μη – ένοπλη φάση του με την διεξαγωγή της «Άλλης Καμπάνιας», που περιλαμβάνει περιοδεία αντιπροσωπείας των Ζαπατίστας στις 39 πολιτείες του Μεξικό.

Η Ραμόνα – με αυτό το όνομα υπέγραφε η φίλη μου η Ειρήνη την αφίσα ενός αφιερώματος στους Ζαπατίστας που κάναμε στο ραδιόφωνο πριν από περίπου μια δεκαετία – ήταν ηλικίας 47 χρόνων και έπασχε από κύρωση του ήπατος από το 1996. Κανείς δεν γνωρίζει τα πραγματικά της στοιχεία. Ήταν μια φιγούρα με μεγάλη συμβολική αξία για το κίνημα, που έδωσε στον κόσμο ένα νέο «αλφάβητο» εξέγερσης, σε μια εποχή που τα πάντα ισοπεδώνονταν από την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού. Το πρώτο μικρό οδόφραγμα, που πλάι του στάθηκαν, οι διαδηλώσεις στο Σιάτλ, την Νίκαια, την Γένοβα, η νίκη του Τσάβες στην Βενεζουέλα, του Μοράλες στην Βολιβία και όλα όσα θα ακολουθήσουν τους προσεχείς μήνες, τα προσεχή χρόνια.

Η διοικητής Ραμόνα δεν θα είναι εδώ για να δει το ντόμινο της ελπίδας να ολοκληρώνει την πορεία του, αλλά θα είναι για πάντα στην καρδιά όλων όσοι πήραμε και μιας στιγμής κουράγιο ή πίστη ότι το «παιχνίδι της ιστορίας» δεν τελείωσε.

Hasta la Victoria, Ramona!…