Λόγος στην Αγορά της Ανεργίας...

Ίσως να στερηθώ και το ψωμί μου/

Ίσως το στρώμα ξεπουλήσω και τα ρούχα μου/

Ίσως δουλέψω σκουπιδιάρης, πετροκόπος και χαμάλης/

Ίσως να σωριαστώ γυμνός και πεινασμένος/

Εχθρέ του Ήλιου, αλλά δεν παζαρεύω κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι!/

Ίσως αρπάξεις απ’ τη γη μου και την τελευταία σπιθαμή/

Ίσως ταΐσεις στις φυλακές τη νιότη μου/

Ίσως μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου – πιθάρια, έπιπλα και σκεύη -/

Ίσως καθίσεις πάνω απ’ το χωριό μας σαν εφιάλτης τρόμου/

Εχθρέ του Ήλιου, αλλά δεν παζαρεύω κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι!/

Ίσως από τις νύχτες μου να σβήσεις κάθε φως/

Ίσως να στερηθώ της μάνας το φιλί/

Ίσως κι ένα παιδί να βρίσει τον λαό μου, τον πατέρα μου/

Ίσως να κλέψεις μια στιγμή απροσεξίας από τον φύλακα των πόνων μου/

Ίσως πλαστογραφήσει την ιστορία μου ένα δειλός, μυθομανής, θρησκόληπτος/

Ίσως στερήσεις στα παιδιά μου καινούργιο ρούχο στη γιορτή/

Ίσως με δανεισμένο πρόσωπο τους φίλους μου πλανέψεις/

Ίσως υψώσεις γύρω μου τειχιά…τειχιά…τειχιά…/

Ίσως τις μέρες μου καρφώσεις στο σταυρό του εξευτελισμού/

Εχθρέ του Ήλιου, αλλά δεν παζαρεύω κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι!/

Εχθρέ του Ήλιου/

στο λιμάνι στολίσματα, χαιρετισμοί, φωνές χαράς και αχολόι/

και τα πολεμικά τραγούδια μας φλογίζουν τα λαρύγγια/

κι ένα πανί μέσ’ τον ορίζοντα που προκαλεί τον άνεμο και την φουρτούνα/

και ξεπερνάει τον κίνδυνο/

Είναι του Οδυσσέα που επιστρέφει/

απ’ του χαμού τη θάλασσα/

επιστροφή του ήλιου, του ξενιτεμένου/

και όρκο βάνω στα μάτια τους/

δεν παζαρεύω κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου/

θ’ αντιστέκομαι…θ’ αντιστέκομαι…θ’ αντιστέκομαι!

Σαχίμ Κάσεμ – Παλαιστίνιος ποιητής

…Το ποίημα εκφωνήθηκε στην πλατεία Ελευθερίας της Δράμας την Τετάρτη 16 Απριλίου 2003, στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την παρουσία των εγκληματιών πολέμου Μπλερ και Αθνάρ στην χώρα μας. Η φωνή ενός λαού που παλεύει για την δική του Ανάσταση…

Καλή Ανάσταση!...