Οι παλιοί θαμώνες

Όπως αλλάζουν οι πόλεις στο πέρασμα των χρόνων, οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτές παρακολουθούν τις αλλαγές. Πολλές φορές ενθουσιάζονται μ’ αυτές, ειδικά αν είναι νέοι, βλέποντας τα καινούργια κτίρια, τα προσεκτικά διακοσμημένα μαγαζιά, τα καινούργια πάρκα που φτιάχνονται, τους δρόμους. Υπάρχουν και κάποιοι όμως που δεν χαίρονται, το αντίθετο!

Σε κάθε πόλη υπάρχουν σημεία αναφοράς. Μεγάλες πλατείες, όμορφα πάρκα, λόφοι με θέα. Οι ιστορίες γι’ αυτά πάμπολλες, ειπωμένες από τους παλιούς, για το πώς ήτανε πριν από δέκα, είκοσι, πενήντα χρόνια. Σ’ αυτά περνούν πολλές από τις όμορφες και χαλαρές στιγμές της ζωής τους.

Ότι παραμένει αναλλοίωτο από «ανανεωτικές» παρεμβάσεις, είναι συνήθως αγαπητό στους παλιότερους, που το γνωρίζουν από τα νιάτα τους. Σα να επιθυμούν να κρατηθούν από το χώρο για να αισθάνονται κάτι από την νεότητα που έφυγε. Όταν αυτά τα μέρη «ανακαλύπτονται» από την νεολαία, αποκτούν καινούργια όψη, οι τιμές αυξάνονται, αφού άλλη τιμή έχει ο καφές κι η μπύρα σ’ έναν καφενέ κι άλλη σε μια καφετέρια. Έτσι τα μέρη αυτά γίνονται απρόσιτα για τους παλιούς θαμώνες τους.

Θυμάμαι πέρσι στη Λάρισα και στην πλατεία Ταχυδρομείου, το τελευταίο καφενείο που υπήρχε για τους γέροντες ανακαινίσθηκε και οι σερβιτόροι μετά την ανακαίνιση δεν σερβίριζαν μεγάλους σε ηλικία πελάτες. Η πλατεία είναι πια γεμάτη από νεολαιίστικα μαγαζιά, οι μεγαλύτεροι «πρέπει» να αποτραβηχτούν. Ποιος επιχειρηματίας νοιάζεται για τους παλιούς θαμώνες;

Καλή εβδομάδα!...