Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2005

Το τέλος είναι δική σου υπόθεση…

Θα κυλιστείς και πάλι στο χρυσό στρώμα με τα θυμωμένα φύλλα. Στην αυλή της πόλης. Θα σηκωθείς και θα τρέξεις προς την αγκαλιά του, θα με θυμάσαι κυκλωμένο από το βλέμμα σου, με τα δυο σου μάτια καρφωμένος σαν κάδρο πάνω από το κρεβάτι σου. Όταν ο παγωμένος χρόνος θα μετράει ανήσυχος τον σφυγμό σου, εσύ θα με γυρεύεις σαν καλοκαιρινό σύγνεφο. Τα δέντρα θα γελάνε, γυμνά στα λουτρά του φθινοπώρου…

Στο σκοτάδι πριν από την όραση θα περιφέρεται μια λεπτή φιγούρα. Σε πρώτο πλάνο θα ξετυλίγεις το φουλάρι σου. Εκεί η ανάσα σου και μια οινοπνευματώδης λίμνη μέσα στα χέρια σου. Το ανάγλυφο του βυθού της θα ‘ναι η τελευταία εικόνα που θα θυμούνται οι προσηλωμένοι σου θεατές.

Τα δάκρυα θα ‘ναι δικά τους, μη φοβηθείς. Στους τίτλους να με κρύψεις κάτω απ’ τα ονόματα. Το βραβείο να το φυλάξεις μαζί με τ’ απολυτήρια της περασμένης σου ζωής…

Ένας νεαρός άνδρας κάνει αίτηση για να του αφαιρεθεί η ελληνική υπηκοότητα και να δοθεί σε κάποιον αλλοδαπό που ζητάει πολιτικό άσυλο χωρίς να εισακούεται από τις αρχές, που αιφνιδιάζονται από το πρωτοφανές αίτημα. Μετά από πολλούς μήνες γνωμοδοτούν να γίνει δεκτή η «ανταλλαγή» υπηκοότητας με έναν απαράβατο όρο. Να τηρηθούν κατά γράμμα οι διαδικασίες για τον Έλληνα που θα χάσει την υπηκοότητα. Το υπουργείο Εσωτερικών θα έχει τον τελευταίο λόγο σε μία εβδομάδα. Ο νεαρός είναι υποχρεωμένος να εγκαταλείψει την ζωή του και να πάει στην χώρα προέλευσης του πολιτικού πρόσφυγα, όπου υπάρχει σε εξέλιξη αντάρτικο κίνημα. Ο πρόσφυγας διώκεται εκεί για τρομοκρατική δράση. Στη μια βδομάδα που απομένει μέχρι την έκδοση της οριστικής απόφασης και την πολύ πιθανή απέλαση του, ο νεαρός βλέπει τη ζωή του και μετρά την κατάσταση μέσα από τα μάτια της αγαπημένης του…

Το τέλος είναι δική σου υπόθεση…


Η φωτό είναι του Ανέστη Πάτκα από την γιορτή του Αγίου Πνέυματος στο Φαλακρό και εκτίθεται μαζί με άλλες φωτό των: Σάκη Βέργου, Δημήτρη Μακρίδη, Γιώργου Κασαπίδη, Ιορδάνη Σταμπουλάκη και Γιώργου Παπαδόπουλου, υπό τον τίτλο Δράμας Δρώμενα στην αίθουσα Ελευθερία στην οδό Βενιζέλου της Δράμας. Οι φωτογραφίες έχουν εκδοθεί και σε λέυκωμα από το Φεστιβάλ και το Υπουργείο Πολιτισμού.

1 σχόλιο:

Filotas είπε...

Ξέρεις πόσες φορές έχω αισθανθέι μαλάκας γι αυτή την υπηκοότητα μάνθο?! Κι ας μην χαρίζομαι σε κανένα καργιόλη...Καλημέρες!

Πάνερμος...