Πάμε για κάστανα;

Ο καλός φίλος από την Προσοτσάνη αφού είπαμε τα στοιχειώδη, αντέδρασε όταν η κουβέντα ήρθε στην αυξημένη τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, η διάθεση του οποίου ξεκινά σε λίγες εβδομάδες. Ποιο πετρέλαια βρε, είπε, εμείς από βδομάδα θα αρχίσουμε να πηγαίνουμε στο Μενοίκιο για κάστανα!

Είναι αλήθεια ότι οι κάτοικοι των ορεινών μας χωριών και όχι μόνο αυτών, κάθε φθινόπωρο εξορμούν στις κατάφυτες από καστανιές πλαγιές και μαζεύουν κάστανα. Το κάστανο είναι από τα λίγα «φρούτα» που υπάρχει σε ελεύθερη προσφορά στη φύση, για όσους ξέρουν το δρόμο για τις καστανιές.

Και τέτοιους κιτρινισμένους δρόμους ο νομός μας έχει πολλούς. Από το Μενοίκιο πάνω από την Καλή Βρύση και την Μικρόπολη, στο Μεσοβούνι με το φιλόξενο σχολείο του – γεια σου Μανόλη! - , την βγαλμένη από παραμύθι εικόνα στο δρόμο για τα Δενδράκια, λίγο πριν φτάσεις τα πρώτα σπίτια, όπου τα δέντρα σκεπάζουν το δρόμο και τα κάστανα μπορείς να τα μαζέψεις χωρίς καν να βγεις από το αμάξι, αν έχεις τύχη βέβαια.

Το κάστανο τρώγεται ψημένο κυρίως, είναι συνυφασμένο με το κάρβουνο παρότι υπάρχουν και γκουρμέ παραλλαγές. Το κάστανο ζητάει θράκα στο τζάκι ή ξυλόσομπα. Οι καστανάδες με τα μαγκάλια τους θα εμφανιστούν οσονούπω ή τους έχει εξαλείψει κι αυτούς η παραληρηματική βιασύνη της εποχής μας;…