Το «τρένο» χάνεται στα Τέμπη…

Αν ο Σεπτέμβρης ήταν ένα δέντρο σε μια αυλή του Νοέμβρη, σήμερα στο πιο απαλό φύσημα του αέρα, θα έριχνε το τελευταίο χρυσό φύλλο του και θα έμπαινε ολόγυμνος στο «στρατί» του Χειμώνα. Αλλά δεν είναι δέντρο στις πρόβες του Χειμώνα, είναι ένα τρένο που εμφανίζεται από τους λόφους της Αλιστράτης με το τέλος του Αυγούστου και αφήνει τους μαιανδρισμούς των σιδηροδρομικών γραμμών στους παράξενους λόφους των Σερρών για να τρέξει στην ευθεία του κάμπου της Δράμας, να περάσει το Φωτολίβος και την Δράμα με μια ανάσα μοναχά, να βουτήξει στα Στενά του Νέστου όπου χάνεται κάθε φορά, πίσω από την Αδριανή και το Παρανέστι που βουλιάζουν στην ομίχλη τα περισσότερα πρωινά μετά από αυτόν!…

Μια φορά θα ήθελα να ανέβω στα βουνά πάνω από την Αδριανή, πρωί – πρωί μετά από μια δυνατή νυχτερινή καταιγίδα για να είναι καθαρό το τοπίο και να περιμένω το πρώτο τρένο της ημέρας να φανεί από τα δυτικά. Με ένα ζευγάρι κιάλια να παρακολουθήσω την διαδρομή του κόντρα στο αδύναμο αλλά διαυγές πρώτο φως της ημέρας. Σαν φιδάκι να γυαλίζει γλιστρώντας προς το ποτάμι, το Νέστο που προσμένει τα τρένα και τραγουδάει κελαρυστά τις «προσευχές» του ανάμεσα στα δέντρα, για τα ταξίδια του Οκτώβρη. Adios Septiembre!…

P.S. : Παραφορτωμένο το σημερινό μου post, όμως επίκειται όχι μόνο ΠΣΚ αλλά και μπλογκοσυνάντηση! Οι γραμμές του τρένου, η διαδρομή του στο χάρτη και ο Νέστος κατά σειρά στα στιγμιότυπα. Bienvenidos A Drama!...
P.S.2: Η πάνω φωτό είναι από εδώ