Αληθώς Ανέστη!...

Τις ευχές μου συνοδεύει η ζωγραφιά ενός μικρού Ελληνόπουλου που ζει και μεγαλώνει στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Η μικρή δεσποινίς Τσαρδίκος - δυστυχώς δεν γνωρίζω το όνομα της - ζωγράφισε τις ευχές της για όλους μας και η μανούλα της Χριστίνα μας τις έστειλε μαζί με τις δικές της μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου...

Αληθώς Ανέστη, Χρόνια Πολλά!

Ανάσταση κάναμε στον Γρανίτη, ένα ορεινό χωριό της Δράμας περίπου δέκα χιλιόμετρα πρίν το Νευροκόπι. Οι λιγοστοί κάτοικοι του χωριού γέμιζαν δε γέμιζαν την εκκλησία και η ατμόσφαιρα ήταν κατανυκτική. Ηρεμιά και γαλήνη, η ιδανική Ανάσταση! Με τις λαμπάδες ανά χείρας και τα κόκκινα αυγά στην τσέπη, αρωματίσαμε τα χέρια μας με το άρωμα - θαρρώ πως ήταν ροδόνερο ή κολώνια τριαντάφυλλο - που μας έδωσε ευχόμενη χρόνια πολλά μια καλή κυρία και κατηφορίσαμε τα σκαλοπάτια για την πλατεία του χωριού, όπου ο ιερέας στις δώδεκα ακριβώς, έψαλε το "Χριστός Ανέστη"!...
...Τι το 'θελε ο άνθρωπος; Σείστηκε ο τόπος από τα βεγγαλικά και τις στρακαστρούκες! Επί ένα τέταρτο οι νεολαίοι του χωριού και όχι μόνο, πυροδοτούσαν βεγγαλικά κάνοντας το τοπίο "κόλαση". Ούτε ύμνοι ακούγονταν, ούτε ευχές και από τον ουρανό έπεφταν επί των κεφαλών μας, τα υπολείματα των βεγγαλικών!
Ας γίνει κάτι με αυτό το αίσχος "αδελφοί εν κυρίω"! Κρίμα είναι να ριχτεί στο απύθμενο βάραθρο της επιδεικτικής μανίας των Νεοελλήνων και η Ανάσταση...

Προσωπικό παράρτημα: Amig0 μου πολύχρονος και "πολύχρωμος"! Η καλή μου φίλη η Νατάσσα να ζήσει όσο και το Φαλακρό όρος ή το Παγγάιο - ας διαλέξεις αυτή! - και να μας χαρίζει πάντα το πλατύ και ολόκαρδο χαμόγελο της! Ότι ποθείτε παιδία!...
(Καλή όρεξη είπαμε;! Με φωνάζουν να κατέβω γιατί το κατσικάκι είναι έτοιμο! Στην υγειά μας!...)
Και του χρόνου!...

Update: Πολύ με αρέσουν κάτι τέτοια που κάνει το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο! Η δημιουργός της ευχετήριας κάρτας μας, πρώτο πλάνο στην φωτογραφία, τυλιγμένη με την σημαία της Αργεντινής σε γιορτή του Ελληνικού σχολείου στο Μπουένος Άιρες! Το όνομα της Χριστίνα Cochi. Encantado senorita!...Felices Pascuas!