La ultima noche de un pinchadisco...

Η νύχτα ήταν από μόνη της σημαντική. Όταν είχα αποφασίσει ότι θα σταματήσω να παίζω μουσική στο Αιγαίο, δεν είχα υπολογίσει ημερομηνία, το κατάλαβα μια - δυο μέρες πριν φτάσει η Μεγάλη Δευτέρα 17 Απριλίου 2006. Ήταν η μέρα που σκοτώθηκε ο Γιάννης ο Μπασίστας από τους Οκτάνα. Όταν πήγα στο μαγαζί το μπαρ μπροστά από τα decks, ήταν "ρεζερβέ". Άλλη μια φορά μου είχε τύχει τέτοια φάση αλλά ήταν ανήμερα Χριστούγεννα.
Εγώ είχα πει σε καμιά δεκαπενταριά ανθρώπους, φίλους και φίλες, ότι εκείνη ήταν η τελευταία μου νύχτα στο μαγαζί. Το "ρεζερβέ" ήταν της Χρυσάνθης που εκείνη την μέρα έκλεινε τα 20 της χρόνια. Από νωρίς είχαν έρθει οι "μουσικάντηδες", Πάνος και Αχιλλέας, ππυ είχαν υποσχεθεί να μετατρέψουν την τελευταία μου νύχτα σε κόλαση, ζητώντας συνεχώς αλλοπρόσαλα τραγούδια! Σε λίγο κατέφθασαν και οι "εορτάζοντες", έπιασαν το μπαρ και ξεκινήσαμε...Το πρώτο τραγούδι που έπαιξα εκείνο το βράδι ήταν το "Eight Steps" Electrelane...
Στην συνέχεια αφίχθηκαν οι παλιοσειρές, οι κολλητοί μου Θόδωρος και Στέλιος, η Έφη με τον Ηλία, το μπαρ άρχισε να απλώνει και η ώρα έφτασε για τις εκπλήξεις που είχε ετοιμάσει ο Στελάρας, ο οποίος είναι πάντα απρόβλεπτος. Είχε αγοράσει τούρτα με 10 κεράκια, για τα έντεκα - λάθη πάντα γίνονται αλλά σιγά μην πτοηθούμε! - χρόνια που δούλευα στο Αιγαίο, μου απένειμε ένα χρυσό δίσκο και ένα ζευγάρι χρυσά ακουστικά για να τα κρεμάσω όπως κάθε αξιοπρεπής "βετεράνος". Έσβησα τα κεράκια και το "πάρτι" συνεχίστηκε
Τρεις και είκοσι έβαλα το τελευταίο κομμάτι της "καριέρας" μου. Το "Untitled" Μαγιακόφσκι μελωποιημένο εξαιρετικά από τους Mecano. Όταν έπεσε η τελευταία νότα, τα χειροκροτήματα από το βάθος του μαγαζιού με έφεραν σε δύσκολη θέση. Αυτό ήταν! Από τον Ιούνιο του 1995, πότε μια δυο φορές την εβδομάδα, πότε 4-5 μέρες κάθε εβδομάδα, ήμουν η "φάτσα" πίσω από το μπαρ στο Αιγαίο. Το μεγαλύτερο κέρδος μου ήταν οι άνθρωποι που γνώρισα...

Gracias amigos y amigas! Hasta la proxima...

Angelito:-)))