Angelito 5! (Άσβεστο ...πάθος και ασβεστωμένο...)

Έχω δει τρεις προσκλήσεις για το παιχνίδι με τα πέντε πράγματα για τον εαυτό κάθε μπλόγκερ, που με αφορούν. Μία στην Citronella, μία στον Gazakas και μία στον Δείμο του Πολίτη. Ευχαριστώ για την τιμή, μόνο που με την εξάπλωση της "πυραμίδας" θα δυσκολευτώ να βρω κι εγώ πέντε άλλους για να προσκαλέσω!

1) Γεννήθηκα στην Γερμανία! Την επόμενη μέρα της γέννησης μου τρεις γερμανικές τράπεζες μου άνοιξαν από έναν λογαριασμό έκαστη! Μεταξύ αυτών και η θρυλική Deutsche Bank. (Από τότε έχουν να μου κάνουν καλό οι τράπεζες.) Ο λόγος της γενναιοδωρίας των γερμανικών τραπεζών προς το πρόσωπο μου ήταν ότι ήμουν το πρώτο μωρό του 1973 στην ευρύτερη περιοχή του Μπραουνσβάιχ, αν δεν κάνω λάθος. Με είπαν αργότερα ότι με έγραψαν και οι εφημερίδες, αλλά δεν κρατήσανε αποκόμματα...

2) Η πρώτη μεγάλη περιπέτεια της ζωής μου, περιπέτεια κυρίως για τους γονείς μου, ήταν όταν σε ηλικία δυόμιση χρονών, στα πλαίσια της ανακάλυψης του σύμπαντος κόσμου που με περιέβαλλε, βούτηξα σε μια δεξαμενή με σβησμένο ασβέστη! Η αλήθεια, όπως καταλαβαίνετε, είναι ότι δεν πνίγηκα, αλλά μόλις έβγαλα το κεφάλι μου έξω και φώναξα "μαμά!" εκείνος που πρέπει να έπαθε πλάκα ήταν ο αδελφός μου Νίκος που με είχε μαζί του, οκτώ χρονών τότε, που με είδε κάτασπρο και έτρεξε να φέρει βοήθεια. Εκείνη την ημέρα έκανα το πρώτο μου μπάνιο σε μπανιέρα, από την ημέρα που γυρίσαμε στην Ελλάδα! Με πήγαν στον γιατρό ο οποίος σήκωσε τα χέρια σε ότι αφορούσε τον αν θα μπορούσα να ξαναδώ, με φόρεσαν ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου και κυκλοφορούσα σαν τον μικρό Στίβι Γουόντερ για κανένα μήνα. Τι ταξίματα για παιχνίδια αν άνοιγα τα μάτια μου, τι επισκέψεις να δω ξαδελφάκια που ήρθαν μόνο για μένα, εγώ εκεί κλειστά μάτια. Αφού κάποια στιγμή μέσα σε αυτές τι ημέρες, γύρισα ενώ καθόμασταν όλη η οικογένεια στο σαλόνι και ρώτησα αν έξω είναι μέρα η νύχτα. Τους γονείς μου τους έπιασαν τα κλάματα, μόλις με άκουσαν...
Τελικά η Αγία Παρασκευή, λέει η μάνα μου, έβαλε το χέρι της και κάποια μέρα άρχισα να ανοίγω τα μάτια και να βλέπω. Έκτοτε με την όραση δεν είχα κανένα πρόβλημα, ενώ πίστευα ότι λόγω του ασβεστώματος δεν θα είχα πρόβλημα με ζουζούνια και μύκητες, αλλά όταν πήγα φαντάρος διαψεύστηκα...

3) Εκτός από τον ασβέστη, το ασβέστιο είχε και έχει σημαντικό ρόλο στην ζωή μου. Ο παππούς μου είχε γίδια και το γάλα με τα παράγωγα του ήταν πάντα μέσα στο σπίτι μας. Έτσι χωρίς ψωμί μπορώ να φάω, αλλά χωρίς τυρί όχι!
Αυτό που θέλω να πω όμως είναι ότι από τα 10 μέχρι τα 14 μου έβοσκα τα καλοκαίρια τα κατσίκια του παππού! Μετά τα πουλήσαμε αφού ο παππούς έκανε εγχείρηση.
Το μόνο απωθημένο που μου έμεινε από την βουκολική μου εμπειρία είναι ότι δεν έμαθα να αρμέγω! Αλλά σε όλα τα υπόλοιπα ήμουν αετός. Σφύριγμα κλέφτικο, παρπατησιά γοργή, σκαρφάλωμα στα δέντρα κι ότι άλλο μπορεί να κάνει ένα παιδί στο βουνό. Έχω δει λύκο στα δυο μέτρα να έχει στο στόμα ένα βιτούλι και τον πέρασα για σκύλο. Καλά που ήταν μαζί μου ο μακαρίτης ο Βασίλης - ρε μπαγάσα, περνάς καλά εκεί πάνω;! - ο Τσαμπάζης κι αρχίσαμε να σφυρίζουμε για να τον αναλάβουν τα σκυλιά. Το χωριό μου, ο Βώλακας, ήταν και είναι σημείο αναφοράς, πάντα με κυριεύει ένα περίεργο συναίσθημα όταν κατηφορίζει το αυτοκίνητο από τον Αη - Γιώργη προς την στροφή της Βλασουβίτσας. Τόσοι αγαπημένοι απόντες πια...

4) Πριν από οποιαδήποτε άλλη συνειδητοποίηση στην ζωή μου, έγινα ΠΑΟΚτσής. Έχω φάει τα τσιμέντα της Τούμπας με το κουτάλι. Χαμογελάω συγκαταβατικά τώρα πια όταν σκέφτομαι μόνο τις ώρες και τις μέρες που ξόδεψα. Έχω ζήσει μερικά ωραία βράδια στην Τούμπα, η καλύτερη στιγμή όμως ήταν η κατάκτηση του κυπέλλου το 2001 στη Νέα Φιλαδέλφεια στον τελικό με τον Ολυμπιακό όπου κατατροπώσαμε τους "γαύρους" και στο γήπεδο και κυρίως στην εξέδρα!
Βέβαια στα μικράτα μου μπάλα έβλεπα στο Εθνικό Στάδιο, τον Πανδραμαϊκό! Έχω δει αγώνες με Ηρακλή, με Καλαμαριά, με Π.Α.Ο.Κ., με..., με... Για κάνα εξάμηνο μάλιστα πήγα και στην φημισμένη ποδοσφαιρική ακαδημία του Πανδράμ, αλλά μια διαμάχη με τον προπονητή με ανάγκασε να σταματήσω το ποδόσφαιρο σε ηλικία μόλις 13 χρονών...

5) Καμιά φορά όταν σκέφτομαι από που έρχομαι και τι είμαι σήμερα, απορώ...
Είμαι ένας άνθρωπος από καλαμπόκι!

Προσκαλώ στο παιχνίδι: matthew, Maria pin, cuentos nat, Θανάση και raresteak.