Η ιστορία αυτή μοιάζει σε πάρα πολλά, πλην της κατάληψης, με την ιστορία πολλών επιχειρήσεων που λειτούργησαν στην χώρα μας για κάποιο διάστημα, υπό το καθεστώς γενναίων κρατικών επιδοτήσεων και τελικά οι ιδιοκτήτες τους τις έκλεισαν και έφυγαν για άλλα μέρη. Αφού όλα αυτά τα χρόνια καρπώθηκαν και τις επιδοτήσεις και τα κέρδη από την δραστηριότητα τους. Κλασσικό παράδειγμα οι ερειπωμένες εγκαταστάσεις της Αθηναϊκής Χαρτοποιίας λίγο πριν από το Κουδούνια.
Η σημαντική διαφορά της Αργεντίνικης εμπειρίας, είναι ότι οι εργαζόμενοι μετά από το κλείσιμο των εργοστασίων δεν έμειναν αδρανείς στις προσπάθειες των ιδιοκτητών να τα αποψιλώσουν από πλευράς εξοπλισμού. Τα κατέλαβαν περιφρουρώντας τις εγκαταστάσεις και κατάφεραν σε πολλές περιπτώσεις να κερδίσουν το δικαίωμα για την επαναλειτουργία τους, αυτή την φορά με την μορφή συνεταιρισμών. Το απόλυτο παράδειγμα αυτής της ιστορίας είναι η Ζανόν, εταιρία πλακιδίων, η οποία λειτουργεί εδώ και τέσσερα χρόνια υπό την διεύθυνση των εργατών της με αξιοζήλευτες οικονομικές και κοινωνικές επιδόσεις. Και το κυριότερο έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη των πολιτών, οι οποίοι βλέπουν το εργοστάσιο να λειτουργεί καλύτερα σήμερα από ότι πριν το «κραχ» του 2001…
Στην ιστοσελίδα της ταινίας υπάρχουν πέρα από τα στοιχεία των συντελεστών και πληροφορίες για το κίνημα των καταλήψεων στην Αργεντινή και όχι μόνο εκεί…
9 σχόλια:
Ίσως η ταινία μπορεί να διαπαιδαγήσει και τους δικούς μας καταληψίες.
Δεν είχα ξανακούσει για τη Ζανόν. Ευχαριστώ για το λινκ και την ενημέρωση.
Χλωμό το κόβω Δείμε, πολύ χλωμό! Και υπάρχουν πολλά παραδείγματα, δυστυχώς!...
Από τα πιο όμορφα παραδείγματα αντίστασης και αλληλεγγύης είναι η Ζανόν juanita! De nada!
ναι ναι έτσι κι εμείς εδώ βρε..
καλό βράδυ Angelito, θα ξυπνήσουμε κάποτε πού θα πάει;)
Ojala snowflake!
Καλό σου Βράδυ!
Ίσως είπα. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να γίνει κατι τέτοιο. Αφού ήδη ξέρουμε ποιοι θα είναι οι θεατές της.
Μια προσεχτική μελέτη του υπάρχοντος εργατικού δυναμικού στις βιομηχανίες (και όχι μόνο)δεν αφήνει, δυστυχώς, περιθώρια για πολλές ελπίδες. Είναι τόσο βαθιά η αλλοτρίωση τους ...
... θα γράφω πάλι 500 ώρες... κι έχω να κάνω και βαλίτσες.
πολλά καλά παραδείγματα έχουμε να πάρουμε από την Λατινική Αμερική σαν Ελλάδα.γιατί όμως όλη αυτή η ισπανοπληξία;έχουμε καταλήξει στις πορείες να φωνάζουμε"pueblo unido jamas era vensido"(αν το έγραψα και σωστά).Στη Λατ.Αμερ. χρησιμοποίησαν την ιστορία των προγόνων τους όσο πουθενά αλλού.Επαναστατικά παραδείγματα έχει να μας προσφέρει και η ελλαδίτσα μας ένα σωρο,πολλές φορές δεν είναι ανάγκη να πηγαίνουμε τόσο μακρυά.
Νομίζω ότι περισσότερο σαν γούρι για να πετύχουμε όσα κι αυτοί φωνάζονται ετούτα τα συνθήματα Τύπε! Αν θέλεις έρχεσαι μακρία, αν θέλεις μένεις κι εδώ, περιμένω εντόπια παραδείγματα!
Να είσαι καλα!:)
Δημοσίευση σχολίου