Παίζοντας τους καημούς στα ζάρια…

Σε δύο από τα πιο σημαντικά θέματα στην ζωή κάθε ανθρώπου δραστηριοποιούνται ολοένα και περισσότερο κερδοσκοπικές επιχειρήσεις. Αναφέρομαι στην στέγαση και στην κοινωνική ασφάλιση. Με την διαφορά ότι η κοινωνική ασφάλιση αφορά όλους, ενώ η απόκτηση ιδιόκτητης στέγης, μόνο όσους αποφασίσουν να κάνουν μια τέτοια κίνηση η οποία όμως για τα δεδομένα της χώρας μας είναι αρκετά διαδεδομένη.

Στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης, τα ομόλογα και οι προμήθειες από την διαχείριση των αποθεμάτων των ασφαλιστικών ταμείων δείχνουν ότι η εισφοροδιαφυγή δεν είναι η μόνη πληγή για την ευρωστία του ασφαλιστικού μας συστήματος. Η «συνδιαχείρηση» των αποθεματικών με την αγορά δημιουργεί εκ των πραγμάτων συνθήκες «νομιμοφανών» κομπίνων. Ένα σύστημα που θα κληθούμε προσεχώς να «μεταρρυθμίσουμε», έχοντας όμως πλέον ένα ακόμα στοιχείο για το πως οι αποταμιεύσεις των ασφαλισμένων γίνονται τροφή για «αρπακτικά»…

Στην στέγη, οι τράπεζες προσφέρουν πολύ υψηλά επιτόκια σε όσους επιθυμούν να αποκτήσουν σπίτι. Τα υψηλά επιτόκια δανεισμού βέβαια εντοπίζονται σε όλες τις δανειακές εργασίας στην χώρα μας, αλλά τα στεγαστικά δάνεια είναι το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας και κυρίως δεσμεύει για πολλά χρόνια τους δανειολήπτες με τις τράπεζες. Οι όροι εξασφαλίζουν μόνο τα συμφέροντα των τραπεζών και οι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να χορεύουν σε ένα ρυθμό που τους χτυπάνε οι άλλοι. Η κυβέρνηση σε διμερείς διαφορές δεν παίρνει θέση, οπότε μόνος πορεύεται καθείς στον έρωτα, στην δόξα και στο …δάνειο!