...Στην Citronella!
Η πρώτη φορά που κοίταξα την μεγάλη οθόνη ήταν στα «Σινεάκ» των κυριακάτικων πρωινών στα Ολύμπια στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Ταρζάν, γουέστερν και άλλα τέτοια βλέπαμε τότε ως πιτσιρίκια, με την άδεια της οικογενείας. Κινούμενα σχέδια μας έδειχνε και το «κρατικό μονοπώλιο», το βίντεο ήταν μόνο στα σπίτια ελάχιστων αστών, το dvd στο μυαλό κάποιου δραστήριου εφευρέτη. Μας άρεσαν οι περιπέτειες, παρότι τότε ήμασταν ακόμα με τους καουμπόηδες, ενώ τώρα είμαστε χωρίς καμιά επιφύλαξη με τους Ινδιάνους!
Αρχές δεκαετίας του ογδόντα οι αίθουσες που μας φιλοξενούσαν, για να βλέπουμε τις ταινίες του Ψάλτη και του Μουστάκα, ήταν ο «Απόλλων» και τα «Αστέρια». Τα Ολύμπια κάπου εκεί έχασαν την αθωότητα τους και τον οικογενειακή καλή μαρτυρία. Στον Απόλλωνα η προβολή που θυμάμαι εντονότερα ήταν ο «Δαιμονισμένος Άγγελος» του Μπράιαν Ντε Πάλμα για την οποία χρειάστηκα τρίωρη κοπάνα από την απογευματινή βάρδια, για να προλάβω να είμαι σπίτι στην ώρα μου. Ο «Απόλλων» έκλεισε στην δεκαετία του ’90, αρχικά έγινε τράπεζα, τώρα οι τράπεζες έχουν …αναδουλειές και δεν μπορούν να πληρώνουν ενοίκια για τέτοιους χώρους, οπότε μένει ξενοίκιαστος!
Προηγούμενη Τετάρτη, μέσα στην ζάλη των γιορτών, συνάντηση έναν κύριο με τρία πουλάκια στον ώμο, τον χαιρέτησα, όπως και τα πουλάκια και μεταξύ άλλων μου είπε ότι πήγαινε στα Αστέρια για να δει το «Μπόρατ», αφού ο κινηματογράφος πουλήθηκε από τους ιδιοκτήτες του και εκείνη η βραδινή προβολή της Τετάρτης 3 Ιανουαρίου, ώρα έναρξης 10, ήταν η τελευταία του…
Δεν είναι τόσο δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί με τα «μνημεία» του παρελθόντος μας. Δύσκολο είναι να μιλάμε στα παιδιά μας για «τα Αστέρια» και αυτά να κοιτάν ψηλά. Άντε να τους εξηγήσεις τι αστέρια είχαμε κάποτε στον ουρανό μας. Πόσες ταινίες είδαμε εκεί, πόσα ραντεβουδάκια, πόσα «πεσίματα», πόσα όνειρα, πόσα Φεστιβάλ;
Αμέτρητα όπως τα αστέρια…
Και τώρα πια, τ’ Αστέρια είμαστε εμείς…
11 σχόλια:
Να μαι και γω!! Ήλπιζα να σε δω στη Δράμα τα Χριστούγεννα, αλλά δεν έκατσε.Να ευχηθώ λοιπόν πρώτα πρώτα "Καλή χρονιά"!!
Ωστε πουλήθηκαν τα Αστέρια!! Τι να πω..όπως λες και συ, αμέτρητες ώρες, τι πρωινά, τι βράδυα στον εξώστη με ποτό και τσιγάρο, τι κινηματογραφική λέσχη, τι φεστιβάλ!! Θα παραμείνει τουλάχιστον κινηματογράφος?? Το ελπίζω, για το καλό της Δράμας.
Είναι λυπηρό όταν βλέπουμε κινηματογράφους να κλείνουν και να μετατρέπονται σε αγορές ή τράπεζες. Είναι μία μορφή κι αυτή του ξεπουλήματος του πολιτισμού. Στη Θεσσαλονίκη του 1 εκ ανθρώπων έχουμε τόσες αίθουσες και μόνο 6-7 είναι πραγματικοί κινηματογράφοι και όχι multiplex.
Μαρία μου Καλή Χρονιά! Κι εγώ ήλπιζα να σε δω, αλλά παραβγήκαν σπιτικές οι φετινές γιορτές! Γεροί να είμαστε, θα βρεθούμε που θα πάει?
Λίγο δύσκολο να παραμείνει κινηματογράφος. Σούπερ μάρκετ ή εμπορικό κέντρο το κόβω να γίνεται και μάλλον θα κατεδαφιστεί το υπάρχον κτίριο.:(
Δείμε σημεία των καιρών, η αυτοκρατόρία του real estate δεν επιτρέπει να μένουν ανεκμετάλλευτοι τεράστιοι χώροι για να δημιουργούν την ψευδάισθηση της ενός άλλου κοσμου σε κουλτουριαραίους και μόνο. Μικρά μαγαζάκια και μεγάλα ενοίκια!Και τα "ψώνια" πάνω απ' όλα...
Πήγα το πρωί να αφήσω σχόλιο, αλλά μες στη ζαλάδα μου ποιος ξέρει τι το έκανα τελικά..τώρα διαβάζω και αυτό για την κατεδάφιση..:(((
Πιο έντονες στιγμές, οι Τρίτες της Λέσχης, το πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ Μικρού Μήκους, από ταινίες ποια να διαλέξω, έτσι σαν φόρο τιμής το δωμάτιο με θέα (στο λύκειο).
Άλλος ένας αποχαιρετισμός, ένας κύκλος κλείνει αλλά την λάμψη του θα την έχουμε πάντα μέσα μας. Ναι φίλε μου Ανχελίτο, τα αστέρια είμαστε εμείς. Να διώχνουμε πάντα τα σκοτάδια, ε;..
Citronella & Angelito
Όντως 2 απ' τα λιγοστά αστέρια της Δράμας είστε εσείς.
Όσο για τ' Αστέρια ...
ΥΓ Για τα σούπερ (όπως λεν στη Δράμα τα σούπερμάρκετ)και τους αφηνιασμένους καταναλωτές που θέλουν να ψωνίζουν όλη μέρα κάθε μέρα είδα το παρακάτω σ' έναν τοίχο: "Αν θες να ψωνίζεις μέχρι τις 12 Ετοιμάσου να δουλέυεις μέχρι τις 11" Ο νοών νοείτω!
Καλό ΠΣΚ κομπανιέρος -ας!!
"Η ζωή αλλάζει
διχώς να κοιτάζει
τη δική μας μελαγχολία.
Κι έρχεται η στιγμή ν' αποφασίσεις
με ποιους θα πας
και ποιους θ' αφήσεις"
(αναγκαστικά...)
Ο Δαιμονισμένος άγγελος ήταν του Άλαν Πάρκερ. Ήμουν 17 οταν την είδα και μου έχει μείνει και μένα έντονα. Ιδιαίτερα η σκηνή που στάζει αίμα απ' το ταβάνι, αλλά και το βλέμμα του Ντε Νίρο. Του Ντε Πάλμα ήταν το Διχασμένο Κορμί. Το απίστευτο πάντως για την εποχή εκείνη ήταν το τι κόσμο μάζευαν οι ελληνικές ταινίες τύπου "Αν ήταν το βιολί πουλί" και "Έλα να γυμνωθούμε ντάρλινγκ". Δεν υπήρχε βίντεο, βλέπεις...
Υπάρχουν άλλα σινεμά στην Δράμα Angelito; Κρίμα... μάλλον σούπερ μάρκετ θα γίνει... όπως τα λες.
"Πάμε σινεμά;" ήταν η ερώτηση που "έπεφτε" στην παρέα και κάθε αρνητική απάντηση σ'αυτή ήταν αδιανόητη.Και φυσικά στους συνοικιακούς,της Λένορμαν.Χάλια ταινίες(κάποιες από αυτές αναφέρεις),χειρότερες οι αίθουσες και ο εξοπλισμός αλλά εμείς περιμέναμε πως και πως το μεσημέρι της Κυριακής να δούμε όλα τα φιλαράκια και κάποιο συγκεκριμένο κορίτσι.Το βίντεο ήρθε σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά,οι σινεμάδες(!)έκλεισαν και έγιναν σούπερ μάρκετ και φαστφουντάδικα.Μετά την κρίση πολλοί αθηναϊκοί κινηματογράφοι ζωντάνεψαν ξανά.Αυτοί όχι.Αλλά και να γινόταν αυτό τίποτε δεν θα ήταν πια ίδιο.Ούτε και εμείς.
still ill
Συν-νιφάδα μου η πρώτη μας γνωριμία εδώ έγινε με ένα σχόλιο σου που αφορούσε την ύπαρξη, εκτός από εσένα, κι άλλων δραμινών που περιμένουν πως και πως το Φεστιβάλ. Σκοτάδια μόνο μέσα στην αίθουσα! (με τέτοια λιακάδα πάλι σήμερα!):)
Amig0 ευχαριστούμε για την αστεροποίηση! Καλό ΠΣΚ!!!
Παναγιώτη μάλλον είμαστε συνομίληκοι κι εγώ στο Λύκειο πήγαινα όταν είδα την ταινία. Κάθε εποχή έχει και τα σουξέ της. Η χαζομάρα είναι διαχρονική θαρρώ...
Φιλιάδες Μάνθε!!!
Juanita τώρα έχουμε τα Ολύμπια μόνο, χωρητικότητας 250 θέσεων. Και είμαστε η έδρα διεθνούς φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους ε?!
Έχουμε και το υπόγειο των we few για προβολές!
Still - ill εμείς είμαστε που κοοτάμε διαφορετικά τα πράγματα όσο περνούν τα χρόνια. Ακόμα κι αυτά που έχουμε ζήσει...
Καλημέρες σας!
αλήθεια τι θα γίνει με το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους;
υπάρχει άλλη αίθουσα εκτός από το 'Όνειρο' αν δεν κάνω λάθος; (η οποία αν και καινούργια είναι προφανώς ακατάλληλη για φεστιβάλ)
ενημέρωνέ μας...
Raresteak, Ολύμπια λέγεται η μοναδική πλέον κινηματογραφική αίθουσα στην Δράμα. Είναι ο κινηματογράφος στον οποίο από πρόπερσι γίνεται κάποιο μέρος των προβολών του Φεστιβάλ. Είναι πολύ μικρή αίθουσα ζήτημα να χωράει 250 ανθρώπους. Στα Αστέρια υπήρχαν περίπου 600 καθίσματα...
Το Φεστιβάλ θα στριμωχτεί εκεί όπως όλα δείχνουν, καθώς υπάρχει η εξαγγελία για μετατροπή μιας παλιά καπναποθήκης σε κινηματογραφικό σύμπλεγμα για την οποία δεν έχει κατατεθεί ακόμα μελέτη!
Είδωμεν...
Δημοσίευση σχολίου