Σαββατοκύριακο στην Σαλονίκη. Μέσα Γενάρη, ο βαρδάρης είχε δώσει την θέση του σε έναν ανοιξιάτικο ήλιο κι ο κόσμος στους δρόμους να χαίρεται το «διάλειμμα» διαρκείας. Η Εγνατία μέσα στην πόλη το πρωί του Σαββάτου γυάλιζε σαν καθρέφτης από τον ήλιο, με δυσκολία ξεχώριζες τις σκιές των οχημάτων, οι γραμμές του δρόμου είχαν χαθεί μέσα στο φως … Πάνε σχεδόν είκοσι χρόνια από τότε που πρωτοξεκίνησα τις βόλτες στην Θεσσαλονίκη. Μέχρι το 2000 ο δρόμος ήταν ο παλιός από εκεί και μετά στο τμήμα από την γέφυρα του Στρυμόνα μέχρι το Δερβένι η Εγνατία οδός έχει σχεδόν τελειώσει, απομένουν έντεκα χιλιόμετρα στο τμήμα βόρεια της Βόλβης για να ολοκληρωθεί. Είναι θέμα μηνών να ολοκληρωθεί και αυτό.
Αλλά τώρα πια δεν καταβαίνω τόσο συχνά. Δεν έχω λόγους, δεν έχω διάθεση, η πόλη δεν με συγκινεί πια. Η πόλη άλλαξε, άλλαξα κι εγώ. Τα μπαράκια που σύχναζα είναι εκεί, όμως δεν βγαίνω. Όλα μοιάζουν εύκολα να τα κατακτήσεις…
Πάντα όμως έχει αυτή την κοσμοπολίτικη αίσθηση. Τον ρυθμό, την κίνηση, τους ανθρώπους. Αυτή την εναλλαγή άγνωστων προσώπων που συναντάω για πρώτη, πιθανότατα και τελευταία φορά στην ζωή μου.
Οι παρέες και οι γνωστοί είναι πάντα εκεί. Πάντα θα δεις κάποιον φίλο στον δρόμο, θα του σφίξεις το χέρι και θα πιάσεις την κουβέντα. Αυτές είναι οι πιο γλυκές στιγμές της τώρα πια…
9 σχόλια:
Όμορφο, πολύ όμορφο και όλο το κλείμενο αλλά και η αίσθηση! Ζηλεύω μέχρι την επόμενη φορά που θα κάνω τη δική μου απόδραση στη Μάγισσα του Βορρά...
Καλημέρα και καλή εβδομάδα, Μ.
Καλημέρα και καλή βδομάδα Μαριαλένα!:)
Μάλλον πόλεις πιο μακρινές έχουν κλέψει την καρδιά σου τον τελευταίο καιρό...
Μάλλον juanita, αλλά πάλι θαρρώ ότι και στην Θεσσαλονίκη αισθάνομαι το ίδιο συναίσθημα του τουρίστα ή του περαστικού αν προτιμάς. Αυτή είναι και η διαφορά της σήμερα σε σχέση με τα ταξίδια μου πριν από δέκα - δεκαπέντε χρόνια...
Καλά, εγώ έχω και έναν σοβαρό και ..κούκλο λόγο να με περιμένει εκεί ως γνωστόν;))
Αλλά όλως παραδόξως, κι ενώ κι εγώ δεν το περίμενα, είναι από τα μέρη που νιώθω δικά μου (θέλω να πω δεν είχα ποτέ αμάν τη μεγάλη τρέλλα..).
Άσχετο : ακούω παντού για μια ζαπατιστοζάχαρη:))Άντε να δούμε πότε θα καταφέρω να περάσω κι εγώ να εφοδιαστώ!!
Καλή βδομάδα:)
Έχασε κι ο ΠΑΟΚ ....
Η ζάχαρη είναι εκουαδορένια! Ο καφές είναι ζαπατίστικός, συν-νιφάδα μου! Καλή εβδομάδα!
Άστα να πάνε amig0!...
Και πάνε παραπάνω από είκοσι χρόνια που έπαψα να την ζω σαν μόνιμος κάτοικος (ο μπαμπάς χωροφύλαξ - οι γύρες πολλές). Κι όμως η αγάπη γι αυτή την πόλη, δεν έχει φθαρεί ούτε κατά ένα χιλιοστό.
Φιλιά Angelito μου και καλό σου βράδυ.
Είκοσι χρόνια ε? Τώρα μόλις παίζω στο ράδιο, το Veinte años!...
Καλή σου μέρα φιλενάδα!:)
Δημοσίευση σχολίου