11/9 : Με την Χιλή στα χείλη της καρδιάς...

Χρόνο το χρόνο απομακρύνεται εκείνο το πρωινό του Σεπτέμβρη του1973. Ένα πρωινό που δεν έζησα, αλλά σ’ αυτό, το πρωινό στις 11 Σεπτεμβρίου 1973, απαντώ την ημερομηνία όπου χάθηκαν άνθρωποι που εκτίμησα και αγάπησα στα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι σήμερα. Καθώς αιωρείται στον αέρα η αδικαίωτη απαίτηση όλων για δικαιοσύνη. Σαλβαντόρ Αλιέντε, πρόεδρος, Βίκτωρ Χάρα, υπουργός πολιτισμού και δεκάδες χιλιάδες ανώνυμοι αγωνιστές και αγωνίστριες της δημοκρατίας στη Χιλή. Τσαλαπατημένος ανθός στο χέρσο χωράφι της ιστορίας, η διακυβέρνηση της Χιλής από τις δυνάμεις της Αριστεράς μετά από τη νίκη τους σε εκλογές το 1970, οι μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, η αντίσταση στις απόπειρες αποσταθεροποίησης από τις Η.Π.Α., η κινητοποίηση του λαού της Χιλής για να κάνει την πατρίδα, πατρίδα του καθένα και όχι μοναχά των λίγων.
Μπορεί να κρίνει από πολλές πλευρές ο καθένας την «Άνοιξη» της Χιλής, κυρίως για αυτά που δίστασε ή δεν πρόλαβε να κάνει στα χρόνια που φύσαγε ο άνεμος της στην μακρόστενη λωρίδα της Αμερικάνικης γης από τους Τροπικού σχεδόν μέχρι την Αραουκανία των Μαπούτσε και την ακριτική Γη του Πυρός. Αλλά εμείς που ήδη ξέρουμε τι έγινε στην Χιλή, σαν σήμερα πριν τριάντα δύο χρόνια, ας συζητάμε για αυτήν για να μαθαίνουν τα παιδιά και οι νέοι την πίσω πλευρά της 11^ης Σεπτεμβρίου.
Με την Χιλή στα χείλη της καρδιάς, σαν αξέχαστο φιλί ή σαν τσιγάρο σε διάδρομο δικαστηρίου που τα μέλη του διστάζουν να συνεδριάσουν…