…Στα λασπόνερα της Νέας Ορλεάνης

Έχουν περάσει δέκα ημέρες από το πέρασμα του κυκλώνα Κατρίνα από τις νότιες πολιτείες των Η.Π.Α. και η κατάσταση στις πληγείσες περιοχές παραμένει απελπιστική. Για την ακρίβεια οι κάτοικοι καλούνται τώρα, υπό τον φόβο επιδημιών, να εκκενώσουν την πόλη επειδή τα λιμνάζοντα νερά περιέχουν διάφορα βακτηρίδια. Μια πόλη που για χάρη των αυξημένων πολεμικών δαπανών των τελευταίων τεσσάρων χρόνων, έμεινε χωρίς προστατευτικά φράγματα και μετατράπηκε σε λίμνη από τον πρώτο ισχυρό κυκλώνα που την έπληξε, μετατρέποντας την σε υγρό τάφο για χιλιάδες πολίτες της.
Οι κυκλώνες μπορεί να είναι φονικοί, αλλά όχι τόσο όσο στη Νέα Ορλεάνη, όπου η κρατική – ομοσπονδιακή μέριμνα, αλλά και το ενδιαφέρον των τοπικών αρχών ήταν μειωμένο, όχι μόνο πριν την έλευση της «Κατρίνα», αλλά και τις πρώτες ημέρες μετά από το πέρασμα της. Η πόλη δεν εκκενώθηκε γιατί δεν υπήρξε μέριμνα για να απομακρυνθούν όσοι δεν είχαν την άνεση ή το μέσο για να το κάνουν. Στοιχεία του 2001 αναφέρουν ότι το 25% των μαύρων στην πλειοψηφία τους κατοίκων του Νότου, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Οι Αρχές γνώριζαν ότι η αντιπλημμυρική θωράκιση της πόλης δεν θα άντεχε σε ένα μεγάλο χτύπημα του τυφώνα. Οι πολίτες όμως αφέθηκαν στην τύχη τους. Ίσως γιατί όσοι είχαν υψηλό lifetime vallue, δεν υπήρχε περίπτωση να μην έχουν φύγει.
Αναρωτιέται κανείς πως μια χώρα που γνωρίζει τους κινδύνους που την απειλούν όπως όλες οι άλλες π.χ. η Ελλάδα τους σεισμούς, η Κούβα τους κυκλώνες και τις Η.Π.Α., η Αιθιοπία την ξηρασία κλπ. δεν έχει προετοιμαστεί για κάθε ενδεχόμενο. Αν η «Κατρίνα» προκάλεσε χιλιάδες θύματα στον κόλπο του Μεξικού, τι μπορεί να προκαλέσει ο αναμενόμενος σεισμός στο ρήγμα του Αγίου Ανδρέα στη Καλιφόρνια;
Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη από φυσικές καταστροφές που μερικές φορές είναι και αναπόφευκτες. Η ιστορία όμως, είναι εξίσου γεμάτη με τα επιτεύγματα που βελτίωσαν την προστασία των ανθρώπων από τα φυσικά φαινόμενα και οδήγησαν το ανθρώπινο γένος σε ένα πολιτισμένο επίπεδο.
Αυτός ο πολιτισμός είναι βουλιαγμένος στα λασπόνερα της Νέας Ορλεάνης.
Γιατί ακόμα και στην φτωχή σοσιαλιστική Κούβα, από όπου περνάνε οι τυφώνες, η ανθρώπινη ζωή διαφυλάσσεται πριν από οτιδήποτε άλλο, όταν υπάρχει κίνδυνος.