Χωρίς λόγο...

Ε λοιπόν! Δεν θα ξαναμιλήσω ποτέ, σκέφτηκε.

Προχώρησε μέσα στην κάψα και χάθηκε στην πρώτη στροφή. Το τσιγάρο που πέταξε καθώς έστριβε, άφηνε τα τελευταία σήματα του. Η ιστορία του αμέριμνου καπνού και μιας ύποπτης αποχώρησης από τον λόγο. Στα δωμάτια της γειτονιάς, έμπαινε μαζί με την αποπνικτική ζέστη η γλυκειά μελωδία του ''Mother's little helper'' των Rolling Stones. Ένα ξεχασμένο ραδιοφωνάκι στην στέγη της εκκλησίας,στην βάση του τρούλου, έκλεβε ''ασεβείς νότες'' από τα ράφια ενός ολότελα φανταστικού δισκοπωλείου και τις σκορπούσε τριγύρω. Ακούει κανείς τόσο όσο ασφυκτιά μέσα στο λιοπύρι;!...

Θα περιμένω ν' ακούσω τι έχετε να μου πείτε, τι τραγούδια θα σκαρώσετε, τι ποιήματα θα γράφετε τα γαλάζια βράδια. Δεν θα αποκρίνομαι όμως, συνέχισε την σκέψη του. Θα προσπερνάω όπως εσείς, σιωπηλός, σαν να μην συμβαίνει τίποτα εντός μου.

Έβγαλε ένα εισητήριο στο πρακτορείο και στάθηκε σε μια κολώνα περιμένοντας την αναχώρηση. Ταξιδιώτης χωρίς αποσκευές, χωρίς λόγο. Ότι άφηνε πίσω ήταν η σκιά μιας ζωής που χαραμίστηκε μέσα στον ήχο της. Στο εξής θα προσέχει κάθετι που συμβαίνει γύρω του, ολοκληρωτικά αφοσιωμένος στον λόγο που μέσα στις δικές του κουβέντες χάθηκε.

Έστριψε ένα ακόμη τσιγάρο, έριξε μια κοφτή ματιά στους συνεπιβάτες του που άρχισαν να επιβιβάζονται στο λεωφορείο, ενώ στο παραπλήσιο καφέ η φωνή της Julee Cruise τραγουδούσε για καλοκαιρινά φιλιά, δάκρυα του Χειμώνα.

Σάββατο 24 Αυγούστου, ώρα αναχώρησης 19:30. Τα εισιτήρια δεν λένε ποτέ ψέματα...
Ήταν η τελευταία ημέρα που κάποιος άκουσε την φωνή του, πάνε χρόνια από τότε...