Η ιστορία είναι γνωστή. Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλέορασης αποφάσισε στην τελευταία του συνεδρίαση να κλείσει ο ραδιοφωνικός σταθμός της Αθήνας Best 92,6 – του οποίου μέχρι την περασμένη Τρίτη αγνοούσα παντελώς την ύπαρξη – εξαιτίας των χαρακτηρισμών που χρησιμοποίησε σε κάποιες εκπομπές του ο παραγωγός του σταθμού Γρηγόρης Ψαριανός.
Οι χαρακτηρισμοί του Ψαριανού χαρακτηρίζονται στην απόφαση και εν μέρει είναι
βωμολοχίες, ενώ κατηγορείται ο σταθμός για πρόγραμμα χαμηλής ποιοτικής στάθμης. Η εκπομπή βεβαίως δεν ήταν μια από τις χιλιάδες κουτσομπολίστικες που υπάρχουν σήμερα στα ερτζιανά και προσπαθούν με κάθε τρόπο να γαργαλήσουν τα πλέον ταπεινά ένστικτα του κοινού τους, αλλά ασχολούνταν με θέματα της πολιτικής επικαιρότητας με πολύ αιχμηρό τρόπο. Αυτό μάλλον ενοχλούσε όσους έσπευσαν να την καταγγείλουν.
Δεν είναι αρκετό να αλλάξει κανείς την συχνότητα και να μην ακούει ένα ραδιόφωνο όταν δεν τον ικανοποιεί το πρόγραμμα του; Ή ένα τηλεοπτικό κανάλι επίσης; Να μην αγοράζει μια εφημερίδα που δεν τον ικανοποιεί αισθητικά ή από ποικιλία ύλης;
Ποιος χρειάζεται μια ακραία αντιδημοκρατική απόφαση από μια, υποτίθεται, ανεξάρτητη αρχή;
Το θέμα δεν είναι ακριβώς ποιος χρειάζεται μια τέτοια απόφαση – η Εκκλησία της Ελλάδας που κατά κάποιον τρόπο είναι κι αυτή μια «ανεξάρτητη αρχή» είχε δεχτεί σφοδρή κριτική από την συγκεκριμένη εκπομπή – αλλά πως η κοινωνία μας ανέχεται την ύπαρξη «αρχών», χωρίς αρχή και τέλος, οι οποίες επιθυμούν να καθορίσουν ποιος θα μιλάει και τι ακριβώς θα λέει, ποια δικαιώματα μας θα υπόκεινται σε εκπτώσεις και άλλα πολλά ενδιαφέροντα.
Ο έλεγχος του περιεχομένου οποιασδήποτε εκπομπής δεν μπορεί να εναπόκειται σε οποιονδήποτε πέραν του παραγωγού της. Είναι άλλη συζήτηση με ποια κριτήρια στήνονται τα προγράμματα ραδιοτηλεοπτικών σταθμών ή με ποια κριτήρια επεμβαίνουν οι διευθυντές προγράμματος.
Επιπρόσθετα μόλις δύο ημέρες μετά την ψήφιση από την κυβέρνηση του αλλαγμένου νόμου για τον βασικό μέτοχο και την υποβάθμιση του ελληνικού συντάγματος απέναντι στις κοινοτικές οδηγίες και ντιρεκτίβες φαντάζει τρομακτική η εκχώρηση εξουσιών σε αρχές και επιτροπές που δεν λογοδοτούν σε όλους μας, αλλά αποφασίζουν για όλους μας.
6 σχόλια:
Οι "συντηρητικοί" Γάλλοι έκαναν δημοψήφισμα για το Ευρωσύνταγμα, εμείς οι γεννήτορες της δημοκρατίας (από τα πιο πετυχημένα ανεκδοτα) δε χρειάστηκε να κάνουμε τίποτα. Αρκούν μερικά F-16 παραπάνω.
Τα δημοψηφίσματα αποκαλύπτουν την άποψη του λαού που είναι πολύ ευαίσθητο δεδομένο για να δημοσιοποιείται σε κάθε ευκαιρία!...
Είναι απολύτως εσφαλμένο ότι οι ανεξάρτητες αρχές δεν "λογοδοτούν". Υπόκεινται σε Κοινοβουλευτικό έλεγχο όπως όλος ο δημόσιος τομέας. Επίσης υπόκεινται σε Δικαστικό έλεγχο, αφού οι αποφάσεις τους μπορούν να προσβληθούν δικαστικά. Ακόμα και σε δημοσιονομιό έλεγχο υπόκεινται, από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Ο μόνος έλεγχος στον οποίο ΔΕΝ υπόκεινται είναι ο ιεραρχικός έλεγχος από τον αρμόδιο υπουργό στον οποίο υπάγονται.
Τον τελευταίο καιρό γράφονται καθημερινά ατέλειωτες ανακρίβειες για την λειτουργία και την δομή των ανεξάρτητων αρχών. Είναι πολύ κρίμα, γιατί οι αρχές αυτές είναι θεσμικά αντίβαρα που εξισορροπούν την παντοκρατορία της πλειοψηφίας.
Ειδικά για το ΕΣΡ είναι κρίμα να κρίνεται η - όντως προβληματική λειτουργία - του μόνο επί τη βάσει ότι δεν κυνηγάει τις μεσημεριανές εκπομπές, την στιγμή που έχει επιβάλλει τεράστια πρόστιμα και έχει κλείσει τέτοιες εκπομπές κατ' επανάληψη με τις αποφάσεις του.
Το ότι σε κάποια θέματα έχει κάνει σωστά τη δουλειά του, δεν σημαίνει ότι παίρνει άφεση αμαρτιών. Σωστά;
Εξάλλου, όλοι κρινόμαστε ανά πάσα στιγμή, γιατί όχι και το ΕΣΡ;
Με τέτοιο "επίπεδο" τα τελευταία χρόνια, πιο πιθανό θεωρώ να ήταν στη μέση καμια κουμπαριά παρά να έκατσαν να ασχοληθούν με το περιεχόμενο.
Αλλά για τον ήρωα αγωνιστή Παπακαλιάτη δεν είδα ανάλογη συμπαράσταση!
Το Ε.Σ.Ρ. κρίνεται σε επίπεδο αποφάσεων και γενικότερης λειτουργίας του, οι οποίες μέχρι σήμερα σηκώνουν μεγάλη συζήτηση για τα κριτήρια με τα οποία λαμβάνονται. Σε ότι αφορά τον έλεγχο του από την βουλή νομίζω ότι είναι τυπικός και όχι ουσιαστικός, ενώ οι αποφάσεις του κινούνται σε ένα οπισθοδρομικό ελληνορθόδοξο πλαίσιο. Ουσιαστικά μιλάμε για έναν ακόμα γραφειοκρατικό μηχανισμό παρά για μια ανεξάρτητη αρχή...
Δημοσίευση σχολίου