«Από ‘δω και πάνω»…

Οι λεπτομέρειες μια μακρινής ανάμνησης. Η εβδομάδα των αποχαιρετισμών που πέρασε. Τα θλιμμένα πρόσωπα των απελπισμένων εραστών. Η ζωή σε μιαν απότομη στροφή κάποιου άγνωστου δρόμου. Η «αποσιωπηθείσα» επίσκεψη του Νάνι Μπαλεστρίνι στην Αθήνα. Ο Δεκέμβρης που κρυφοκοιτάει πίσω από την αυλαία των νεφών…

Έψαχνα τις περασμένες ημέρες στοιχεία για κάποιους ταξιδιωτικούς προορισμούς. Απογοητεύτηκα. Επειδή βρήκα πράγματα που ούτε να φανταστώ μπορούσα, σε μέρη που απέχουν πολύ από τα μέρη μας, αλλά είναι εν δυνάμει προς την τουριστική μας βιομηχανία, ανταγωνιστικά.

Είδα σε ελληνικά περιοδικά, πάμπολλες διαφημίσεις για τετραήμερες εκδρομές στο Μπάνσκο και άλλες περιοχές της Βουλγαρίας, με τιμές που ξεκινούσαν από 250 Ευρώ το άτομο. Δεν είδα ούτε μία καταχώρηση για εκδρομή στο Φαλακρό ή την Δράμα. Τα μειονεκτήματα μας σε σχέση με τους γείτονες είναι πιο πολλά από τα πλεονεκτήματα και αν οι φορείς μας επιθυμούν να αναπτυχθεί ο χειμερινός τουρισμός, πρέπει να γίνουν πολλά και γρήγορα – όχι βιαστικά – βήματα, από τις υποδομές μέχρι τα καταλύματα. Ειδάλλως το «τρένο» θα περάσει χωρίς να σταθεί!…

Η χρονιά που φυλλορροεί θα μας αφήσει την γλυκιά γεύση του δίσκου «Από ‘δω και πάνω» του Γιάννη Αγγελάκα και των Επισκεπτών του. Τραγούδια με αναφορές σε λύκους και πηγάδια, αστέρια, φωλιές και δύναμη για να φύγουμε μπροστά. Όσο κλειστοφοβικά ήταν τα πρώτα αστικά τοπία που μας χάρισε με τις Τρύπες, τόσο απελευθερωτικά είναι τα τελευταία στιχάκια του. Ο δίσκος της χρονιάς, δίχως άλλο…